Toen mijn vader opgenomen was bleef ons ma met de schulden en het verdriet achter ze ging werken van s'morgens vroeg tot s'avonds laat ikzelf ging dus als meisje van veertien ook verder met het werken op de fabriek om mee de schulden af te betalen.Wanneer ons ma op bezoek ging moest ze soms een heel eind te voet omdat er geen geld meer over was op het einde van de maand,ik heb nog geweten dat ze met het bloed in haar schoenen thuis kwam, maar toch heeft ze hem niet in de steek gelaten en deed ze er alles voor om mijn zus en mij toch nog een beetje komfort te geven.Ik had liever gehad dat mijn pa niet zo veel schulden had gemaakt om ons bijvoorbeeld een sinterklaas te geven waar gans de familie ogen voor opentrok,maar als kind wist je niet beter dan dat het zo was, met alle gevolgen vandien,maar een mens trekt daar wel lessen uit want als ik grooter werd heb ik alles niet zo van zelf sprekend gevonden en heb er dan ook naar gehandeld
Reacties op bericht (1)
02-12-2006
*
Jawel, men leert uit zijn eigen fouten, maar ook uit die van een ander. Je wordt als het ware een ervaringsdeskundige. Al had ik liever ook wat minder, of althans, wat minder nare ervaring opgedaan, net als jij vermoed ik. Lieve groetjes van
02-12-2006 om 16:36
geschreven door huismusje/troubadoerke
