ik draag mijn verdriet alleen,ze gaan dus toch uit elkaar, en kan aan niemand mijn verdriet kwijt want ik durf het nog niet vertellen aan mijn ventje,ik krijg het niet over mijn lippen omdat ik niet weet hoe hij zal reageren,mijn hart doet pijn als ik aan mijn kleindochter denk weer een kind die bijna zonder vader zal opgroeien want de zoon werkt zes op zeven dagen dus hoe zal de regeling zijn voor die kleine meid en ze is nog zo lief mijn hart breekt,ik ween als mijn ventje het niet ziet maar toch zal hij het moeten weten en wie zal het hem vertellen,moet ik of de grooten het doen ik ben teneinde raad!2006 is voor mij slecht geeindigd en 2007 niet goed gestart wat zal de rest nog brengen?
Reacties op bericht (2)
06-01-2007
***
lieve Noyo, wat een slechte start voor 2007, zeg nooit nooit want het kan iedereen overkomen, het is een feit dat de kindjes altijd de dupe worden van een echtscheiding, hopelijk wordt het geen "vechtscheiding" , hopelijk komen ze er een beetje uit en misschien brengt tijd ook raad, meer kan ik voor het ogenblik niet zeggen, ook zwaar dat je nu alles alleen moet dragen en het alleen maar kwijt kan op je blog, ik wens je nog veel moed en kom nog wel terug om bij te lezen, liefs, Nicole
06-01-2007 om 11:23
geschreven door nida1952
..
Lieve Noyo wat een verschrikkelijk begin van het nieuwe jaar. Ik mag er niet aan denken dat het bij ons zou gebeuren, maar ik durf ook nooit zeggen - je weet niet altijd wat er op je afkomt. Het is inderdaad voor de kindjes altijd het ergste. Al dat héén en weer getrek en inderdaad de vader ziet de kindjes dan heel weinig. Kunnen ze echt niet overeenkomen met het co-ouderschap, dat zou voor de kinderen toch zeker de beste oplossing zijn.
Al goed dat je hier op je blog nog eens je hartje kan luchten. Mijn woorden helpen niet veel, maar ik hoop dat een luisterend (lezend) oor toch een beetje troost brengt.
Moed houden kind!
Dikke knuffel van Bojako
