ik was gisteren op mijn blog weer met mijn treurzang, ik weet het maar daarvoor dient mijn blogje om goede maar ook droevige bevindingen te plaatsen en de laatste tijd is er niet veel goed nieuws maar,ik denk dat ikzelf wat een zwartkijker ben,maar de feiten zijn er en daar kan ik niet naast kijken ik hoop dat ik daarmee niet te veel bloggertjes afschrik maar wat is ,is en voorloppig is mijn blogje het enige waar ik wat op kwijt kan,ik wens ook dat er later wat beter nieuws is,want zoals gezegd een jaar voorbij is maar een cijfer al de rest gaat door zowel plezier als verdriet ik hoop dat er later wat meer positieve dingen gebeuren wat meer verdraagzaamheid onder alle mensen.
Reacties op bericht (3)
06-01-2007
***
maar Noyo waarom denk je nu een zeur te zijn, wij zijn er toch voor u, al kunnen we weinig doen, nog, liefs, Nicole, hier dan nog een button kan je al efkes verder, Liefs, Nicole
06-01-2007 om 20:43
geschreven door nida1952
*
Wat kan ik hier, en bij voorgaande, nog aan toevoegen. Woorden schieten soms te kort om verdriet te lenigen. Alleen dit, wij vinden jou geen zeur, wij leven met je mee, en we komen lezen, dus schrijf het maar allemaal van je af hoor meisje, hou je niet in voor ons. Een lieve knuffel van
06-01-2007 om 15:14
geschreven door huismusje/troubadoerke
logisch toch!
Ach Suske, het is toch zeker logisch dat je door zulke dingen helemaal verdrietig bent. Iedere ouder ziet nu eenmaal zijn kind het liefst gelukkig en inderdaad je kleinkind wordt in deze ellende ongewild meegesleurd. Dat is ook iets om treurig van te worden. En ja ... dat verdriet moet je ergens kwijt en waarom niet op je blog.
Ik wens je heel veel sterkte voor de komende tijd en de kracht om samen hier mee om te gaan, Thea.
