Het lege nestsyndroom en volgend jaar 1 april 2016 op pensioen. ALS DAT MAAR GOEDKOMT!!
Over mijzelf
Ik ben troetelnaam nele
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is nachtverzorgster bij mensen met een mentale handicap.
Ik ben geboren op 06/02/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, schilderen, rommelmarkten en gewoon genieten..
ik heb 2 kinderen, Thomas (1986) en Stéphanie (1988), mijn man overleed in 1999. Mijn leefregel is humor . Ik heb een persoonlijk Duvelke dat regelmatig mijn leven eens overhoop gooit. Het is soms met vallen en opstaan maar dat lees je allemaal in mijn bl
Na een redelijk drukke nachtpost reed ik achter een coureur die niet door had dat zijn lichtgrijze rennersbroek doorscheen en je zijn zwarte string tussen zijn gespierde billen zag. We reden in een straat met aan onze kant geparkeerde auto's dus telkens er een tegenligger kwam moest ik invoegen maar de coureur reed mij dan weer voorbij. Zo de hele straat lang. En zo kreeg ik telkens een leuk panorama . Aan het rood licht moest ik stoppen en hij ook, hij stapte af en toen viel de broek vlot over zijn kont. Dus dan zag je niets, maar eens terug groen hop op het zadel werd de stof weer zodanig uitgerokken dat je er dwars doorkeek. Niet dat ik dat erg vond hoor . Maar ik vraag mij af of iemand dat ooit tegen hem zou durven zeggen want ik denk niet dat hij wist dat iedereen zo zijn derière kon bewonderen . Ik was doodmoe van mijn nachtpost maar was daardoor toch klaar wakker!!! Is leuk zo een ritje naar huis, ben je direct goed gezind!
Het was in de kerk voordat de Communie van Demi begon, we waren een kwartier te vroeg om zeker plaats te hebben. Er zat voor Gaby en mij een oudere man, kaal met onderaan de hals een kransje witgrijzend haar. Plots draait hij zich om en vraagt terwijl hij over zijn bol wrijft: " Mijn haar staat toch niet te fel omhoog hé? en knipoogt . Gaby en ik schieten in de lach. Een mooie openingszin voor een babbel. Ik zei: ‘Dat valt heel goed mee.’ Hij begon te vertellen dat hij 89 jaar was, dat zijn vrouw 8 jaar geleden overleed, dat hij vroeger een winkel runde met een etalage van 19 meter, met spullen die allemaal kapot gaan, van tv, droger, strijkijzer, ... een bloeiende zaak want alles gaat toch eens kapot , sloeg al lachend op zijn been. Hij vertelde honderduit, waar hij woonde, in welk dienstencentrum hij ging eten. Het jammere was wel dat hij daar de afwas niet moest doen, want dat deed hij graag. Toen zei hij dat hij 8 talen sprak, Nederlands, Engels, Duits, Frans, Turks, Spaans, Italiaans, en nu was hij Pools aan het leren. Hij ging ook bijna wekelijks naar de rechtbank om te gaan tolken. Ongelooflijk!! Hij gaf ons nog 2 wijze raden: 1. Veel mensen lopen rond als een fles azijn en dan zegt hij er tegen: ‘Je bent 3x zo mooi als je lacht en je krijgt veel minder rimpels.’ En dan stralen de meesten erna ',weer al lachend een klets op zijn been. 2. 'En weet je waar het in het leven om gaat? … Om geduld… echt waar om geduld want uiteindelijk komt alles goed… Maar ja, vervolgde hij, de meeste mensen hebben geen geduld'. Ah neen, schaterde hij, want de meesten gaan te vroeg dood!! 'Heerlijk toch! En toen begon de viering
neen, het mocht niet zijn. Dochter natuurlijk heel teleurgesteld. Eigenlijk zou ze wat adempauze moeten pakken. Haar lichaam wat rust geven en zo ook de stress wat verminderen. Maar ik weet dat ik nu even geen goede raad mag geven. Hopelijk volgende keer!!
Zoonlief en vriendin naar de luchthaven gebracht. Zij zijn nu onderweg naar Schotland. Hopelijk krijg ik straks een smsje dat ze goed aangekomen zijn, want tegenwoordig met die vliegtuigrampen heb ik het er zo niet meer op. In september ga ikzelf naar Kroatië en dan zal ik ook blij zijn dat ik er ben. Ik ben echt niet zo scheutig op vliegen. Maar het is wel lekker snel daar en dat is wel weer leuk . Och ja, zo is het bij alles: Alles heeft zijn voor en nadelen.
Ik zit hier met alles wat ik kan kruisen, een kaarsje aan en met mijn dochter voortdurend in gedachte!. Vandaag weet ze of ze zwanger is. Duimen jullie mee???
Ik stond aan de kassa en was mijn waar op de loopband aan het plaatsen. Ineens steekt de man die achter mij stond zijn handen in mijn kar, en zonder iets te zeggen pakt hij mijn spullen en hop in één twee drie zet hij stuk voor stuk alles op de band . Aan de kassa schuift hij stilzwijgend mij voorbij en zet hij alles in mijn kar. Ik rij na uitvoerig bedankt te hebben mijn kar naar buiten en net als ik de autokoffer opendoe staat hij ineens naast mij, zwiert hop mijn boodschappen er in, stapt op zijn scooter, lacht, wuift eens en vertrekt . Zou het het-zonnige-weer-effect zijn of een ietsiepetsie mijn vrouwelijke charme ?
Met dochterlief terug naar de accupunctuur. Gisteren hebben ze een bevruchte eicel terug geplaatst. Vandaag werd aan de innestelling gewerkt . Een uur zijn ze daar mee bezig en ondertussen zit ik in de wachtzaal. Ik had mijn E-raeder mee. Eén van de practischte geschenken die ik ooit van mijn kinderen gekregen heb. Kompact minstens 5 boeken bij, dus leesvoer genoeg voor in geval van nood . Maar lang heb ik niet gelezen. Er kwam een oudere vrouw binnen en even erna een man van ongeveer mijn leeftijd. Zij bleken bij elkaar te horen, moeder en zoon. Hij merkte mijn E-reader op en zei dat zijn vrouw ook eentje had. Hij had een tablet bij. Hij begon er op te werken, ik las ook verder. Ineens vroeg hij of ik veel las. En we zijn beginnen praten en praten, heel gezellig alsof we elkaar al jaren kenden. Lang geleden dat ik zo ongedwongen met een man gepraat heb, over mijn en zijn kinderen, hun levensloop, wat hij deed (hij is wiskundeleraar), wat ik deed, ..., hij duwde me zelfs lachend weg op de schouder, we spraken over verschillende boeken die hij en ik gelezen hebben. Hij heeft mijn mail-ades opgeschreven om boeken door te sturen om te lezen op mijn E-reader. En toen kwam mijn dochter terug . Ik stelde hun aan elkaar voor en hij beloofde dat ik van hem nog ging horen. Toen we naar buiten stapten gniffelde Stéphanie: " Heb je een date? ' Jammer neen, deze is zoals ik al zei getrouwd. Maar dit is echt de wijze om op een fijne manier een man te leren kennen. Maar misschien, wie weet, ooit!
Stéphanie vertelde dat ze nog een naaldje in haar oor had om rustig te zijn. Dat moest daar blijven zitten (hopelijk doet dat goed zijn werk, want ze is zo gespannen als een veer). Toen ik haar ging halen, had ze buikpijn en was ze misselijk. Maar het zullen zeker haar darmen zijn, want om een zwangerschapsgevoel te hebben is het echt nog veel te vroeg. Gisteren pas ingepland dus dat is pas binnen 10 dagen eer we meer weten.
spannend maar met een niet te verwaarlozen klein beetje hoop!!
Van de 15 eicellen zijn er nu nog maar 3 goed. Morgen moet ze bellen wanneer er eentje terug geplaatst wordt. Donderdag, vrijdag of zaterdag. Dochterlief is enorm gespannen en ik moet mij behoeden om niet mee getrokken te worden. Dus kijken naar het positieve. 'Jamaar' zegt ze dan half wenend, 'er zijn er nog maar 3 ...' Ikke : 'NIKS te maren, positief denken.!! Er zijn er NOG 3!! Dus nog 3 kansen, voor hetzelfde waren er geen meer!' Ik begrijp haar wel hoor. De wens is zo groot en zeg haar dat ook. 'Even niet kijken naar wat je niet hebt maar naar wat je wel nog hebt is de raad van je oude, wijze mams xxx'
Duimeldeduim en kaasje brandt!! (moet deze nacht werken, dus extra tijd om te duimen )
. Aan het rood licht moest ik stoppen en hij ook, hij stapte af en toen viel de broek vlot over zijn kont. Dus dan zag je niets, maar eens terug groen hop op het zadel werd de stof weer zodanig uitgerokken dat je er dwars doorkeek. Niet dat ik dat erg vond hoor 
. Ik was doodmoe van mijn nachtpost maar was daardoor toch klaar wakker!!! Is leuk zo een ritje naar huis, ben je direct goed gezind!
neen, het mocht niet zijn. Dochter natuurlijk heel teleurgesteld. Eigenlijk zou ze wat adempauze moeten pakken. Haar lichaam wat rust geven en zo ook de stress wat verminderen. Maar ik weet dat ik nu even geen goede raad mag geven. Hopelijk volgende keer!!
