Van praatzieke mensen zegt men soms hij of zij heeft een grote klep.
Wat moet men dan zeggen van die vrouw op de foto? Als die aan het klepperen slaat moet dat nogal een zicht zijn, en hoe die moet eten of manlief een tongzoen geven, om nog maar te zwijgen over andere mondgeneugten, aan een rietje zuigen, is een grote vraag.
Het gaat de verkeerde kant op, ze stelen tegenwoordig alles, zelfs dit looprek, of zoals ik het noem een loopmobiel, is nergens meer veilig, men moet dat nu ook al vastketenen zoals een fiets. Ik vraag mij wel af waar de eigenaar naartoe gelopen is.
De dokters hebben meer en meer problemen om hun rondborstige patiënten te onderzoeken. Hun stethoscoop is niet krachtig genoeg meer om naar het hart te luisteren achter die laag silicone, ze moeten nu via krachtige geluidsversterkers luisteren.
Als de mensen niet meer naar de Kerk komen, komt de kerk naar de mensen (Mozes achterna), ze moeten het toch al ver gaan zoeken om hun kerken in ere te houden, zie je al die honderden verschillende geloven een race met hun kerk houden om het eerst in een stad of gemeente te komen? Of al deze pogingen veel aarde aan de dijk zullen brengen geloof ik niet (dus ik geloof ook), de wetenschap heeft allang de verschillende geloofsverhaaltjes achterhaald, maar velen beseffen dit nog niet, het komt wel met tijd en boterham (gezegde wijlen de verontruste vader). Mijn grootmoeder tijdens de laatste dagen van haar leven zei mij ooit, "Patrick jongen, het enige wat mij spijt in mijn leven is dat die pastoors mij hebben voorgelogen, nu weet ik dat, maar het is telaat nu, zij was toen 85 jaar en zeker tot de jaren van verstand gekomen.
Dit koppel loopt al weken rond op zoek naar een zonnig plekje, hun badpak hebben ze reeds aan, maar tevergeefs, bruinen zit er voorlopig niet in, het zijn toch geen lentes meer zoals vroeger, het enige wat ze kunnen doen is zingen in de regen zoals in de film.
Deze persoon heeft een hoofdvolume om vier breinen in op te bergen, enkel de neus ontbrak om geniale ideeën geloofwaardig te laten overkomen, zo loopt er op SN ook wel iemand rond, wie het schoentje past .
Dat klein meisje moest ook haar eerste communie doen, ze was vooraf zéér actief en creatief om haar eigen kleedje te maken, gezien ze nog niet over het nodige budget beschikt om een roze stofje te kopen waren de gordijnen DE oplossing. Haar ouders konden er niet mee lachen en dochterlief vloog prompt voor een uur de hoek in, stoute ouders he !!!
Eerste communiezieltje van Yasmine mijn kleindochter.
De eerste communie van mijn kleindochter Yasmine is goed verlopen, om 11 u onder lichte regen zijn wij de kerk binnengegaan, ik moet toegeven dat ze er met die kleine pagadders een mooi schouwspel van gemaakt hebben. Dik een uur later en terug onder een lichte regen zijn wij uit Deerlijk naar Zonnebeke gereden waar er gereserveerd was in t Nonnenbos, een prachtig gelegen etablissement in een beboste omgeving waar het krioelt van een soort Zwitserse Chalets binnen een grote omgeving, dit alles gelegen nabij het pretpark Bellewaere bij Ieper.
Het restaurant is niettegenstaande véél bezoekers, zeker een aanrader, op het menu viel helemaal niets aan te merken, en een ruim speelplein was voor de kleindochter en haar occasionele vriendjes het hoogtepunt van de dag, gelukkig bleef de regen in die regio achterwege, en had mijn dochter de nodige speelkledij meegebracht.
Een ander hoogtepunt was natuurlijk het in ontvangst nemen van de geschenken.
Een ander hoogtepunt was de rondrit van een uur met de huifkar, voor de ouders de grootouders en twee van de drie nog in leven zijnde overgrootouders, sterk ras zeker?
Het was al redelijk laat toen wij de terugweg naar Deerlijk namen, moe, maar voldaan.
Vanaf heden is opapat ook te vinden op: http://bloggen.be/opapat Dat blog zal ongeveer functioneren als dit blog, maar iets méér op avondmarkten en andere gericht. Iedereen is natuurlijk van harte welkom.
Vandaag zitten we met een jarige, ons Lady is vandaag 7 jaar geworden, misschien niets speciaals, maar voor Roos en ikzelf toch een speciale gebeurtenis.
Ik kom het méér dan beu dat mijn blog regelmatig uitvalt, gelukkig ken ik de truk om het opnieuw op te starten, maar de tijd dat ik er niet ben ligt het maar mooi uit, ben daarnet een 30 tal blogs afgelopen, en geen enkele lag eruit, behalve opapat, begrijpe wie kan!!!!
Een groot deel van mijn leven heeft zich afgespeeld op restaurant, vroeger beroepshalve, nu om te genieten. Ik heb al de meest onwaarschijnlijk gerechten voor mijn neus gekregen, het een al beter dan het andere, maar met bijhorende aperitief, wijn en andere geneugten was het steeds een nieuwe ervaring en een feest. Bij het zien van deze foto had ik zoiets van, het zal waarschijnlijk culinair wel een hoogstandje zijn, maar onbewust doet mij dit toch denken aan: het laatste avondmaal.
