Overal lopen we in deze tijd van het jaar wel een Kerstman tegen het lijf. Één ervan is een beetje in de war!! Hij laat de Paasklokken luiden met Kerstmis, dat klopt niet he? Voordeel is, je zal er niet naast kijken als je hem tegenkomt.
Gisteren gezien op TV, er is een nieuw stuk over Pinokkio met zijn lange neus in première gegaan. Toevallig heb ik wel een foto gevonden van "de zus" van Pinokkio zeker! Die lange uitsteeksels zitten waarschijnlijk ergens in "de genen".
Achter iedere sterke man staat een sterke vrouw, dit is géén gezegde, maar een FEIT. Ook onze sterke "Belg in Frankrijk" heeft ook dat geluk, zoals meestal het geval, ergens in de schaduw van de man. Daarom wil ik Betty even uit de figuurlijke schaduw halen. Samen met Roos heb ik in Betty een zéér sterke vrouw gezien waar Jean heel trots op is, en met reden, Betty is één vat vol posiviteit, ook gedreven "tot en met" voor mensen in nood, een passie die ze samen met Jean deelt, maar ook een ongelooflijk plezierig iemand, ze kan ongelooflijk vertellen, plezant vertellen, tot gierends toe, Roosje is al zo wie zo een lachebek, maar ze heeft daar bijna "tranen met tuiten gelachen", en lachen kan ze als geen ander. En wat wij er nog zeker moeten bijvertellen, wij hebben daar héérlijk kunnen genieten van Betty haar kookkunsten, het was bijna kwijlen van genot. Geen twijfel mogelijk, wij hebben er een paar vrienden bij, en die zijn zó zeldzaam.
Opapat en Roosje zijn terug thuis uit het verre Saint Agnant. Ik weet het, velen dachten dit is een gekke onderneming, anderen verweten me zelfs een stunt, met de woorden, "zou je niet beter de kostprijs van de reis storten en thuisblijven". NEEN, want wat wij ervaren hebben in 36 uur, zullen de meesten nooit ervaren in hun hele leven! In die korte tijdspanne, en met wat km autorijden kan ik jullie verzekeren dat wij iets unieks ervaren hebben, wij zijn een ervaring RIJKER, en HOE! Mensen "van goud", die bestaan echt, ik zal nooit onder woorden kunnen brengen wat het gevoel geweest is om mensen zoals Jean en Betty in levende lijve te ontmoeten, het warm gevoel dat die mensen uitstralen, daar kan je enkel maar van dromen, maar ze BESTAAN. Ik ga hier verder geen woorden aan verspillen, want die heb ik niet meer, het zijn gewoon "mensen uit één stuk" en die zijn zeldzaam!!!!
Opapat zal terug wat méér roken tijdens de lange reis naar Saint Agnant, hij zal nu en dan eens moeten denken aan deze artistieke sigarettenpeukenfoto !
Beste mensen, Vandaag vetrekt opapat en Roosje richting Saint Agnant, de thuishaven van onze "Belg in Frankrijk" Jean-Frederik van het blog "la douce france". Als alles vlot verloopt zal Jean en Betty ons opvangen rond 17u. We zullen proberen een teken van leven te geven als wij aangekomen zijn.
Opapat is onverwacht opgedoken op de kerstmarkt van Lochristi op zondag 11 december.
Het is terug een jaar geleden dat men kon genieten van die aparte sfeer.
Lochristi , gekend als een bloemengemeente, was herschapen in een kerstsfeer die bewijst dat ze nog andere dingen kunnen dan bloemen kweken.
Vanaf 11u was iedereen druk in de weer om het de bezoekers zo aangenaam mogelijk te maken, ieder deelnemende zelfstandige uit de gemeente, verschillende verenigingen, aangevuld met een aantal marktkramers kregen het allemaal klaar om rond 14u de eerste bezoekers te ontvangen. Het werd al snel een drukte van jewelste, waar ze allemaal vandaan kwamen was ook voor opapat een open raadsel. Alles draaide op volle toeren, kraampjes met allerlei eindejaar hebbedingetjes, uiteraard een levende kerststal, en enkele zéér opvallende attracties, zoals een man die, gewapend met kettingzaag, hamer en beitel in een recordtempo eenkunstwerk te voorschijn toverde uit een enorme massieven blok ijs.
Ook een mand van een luchtballon met gasbranders bovenop welke regelmatig een steekvlam in werking brachten als publiciteit voor warmeluchtballon vaarten. Het was de enige plaats waar er regelmatig verwarming was, die steekvlam geeft toch heel wat warmte in de onmiddellijke nabijheid. De jeneverkramen deden gouden zaken, één enkel minpuntje is opapat opgevallen, hij die in deze koude perioden een gluhweintje lust, is hopeloos op stap geweest naar dat toch typisch kerstdrankje, maar niet gevonden, enkel een warm Kriekbier alternatief was er wel.
Opapat kan toch niets anders besluiten dan dat het daar een gezellige kerstmarkt was. Op de foto een algemeen beeld een paar uur vóór het donker was.
Ik mocht het niet zeggen, maar doe het toch. Dit is Jean-Frederik, onze "Belg in Frankrijk" van het blog "La douce France", een man die zich reeds jaren inzet, samen met zijn lieve Betty, voor de minderbedeelden onder ons, een groep die soms letterlijk in de kou blijft staan. Opapat en zijn vrouw Roosje wilden het eigenlijk stil houden, maar met rode wangetjes lezen wij hoezeer Jean en Betty onze aktie op prijs stellen. Nochthans is dat niet het belangrijkste van zijn bericht, véél belangrijker zijn de kleine lettertjes onderaan het bericht. "Wie een steentje wil bijdragen voor "Belgen in nood", kan dat door een kleine bijdrage te storten aan de vereniging. Voor alle verdere informatie verstuur je een e-mail via het blog van Jean." Roos en opapat hebben voor een minder eevoudige bijdrage gekozen, maar jullie, de bloggers en al de mensen die dit lezen, kunnen op een zéér eenvoudige manier ook een steentje bijdragen !!!! Klik op de foto en je bent in Frankrijk, mail op dat blog en vraag hoe u kan bijdragen, DOEN !!!
Klik op de foto en je bent op het blog waar u kan meewerken aan "een zéér goed doel".
Een (zacht) motorgeluid kan prachtig zijn, een goeddraaiende motor mag geen haperingen laten horen. Bij de motor op de foto zal er wel af en toe een "vals" geluid te horen zijn uit die bovenste uitlaat, maar dat is van de schrik !!
- Ofwel zijn ze vergeten een toilet te plaatsen in dit huis, en gebruikt de man de schouw (duurt ook een tijd vooraleer dit vol is). - Ofwel heeft hij nog niets gekregen van Sinterklaas en zit hij op zijn "gemak" de krant te lezen tot de Sint alsnog komt.
