10 dagen geleden, op 13-01 scheef ik een verhaal Echt gebeurd.
Er was één zin die gelogen was, namelijk ik kom hier de gebouwen bekijken, om onder de rokken te kijken zijn er andere plaatsen, al de rest was WAAR.
Ik heb nog zo een verhaal uit de gekke jeugdjaren, waarvan niemand kon geloven dat het mogelijk was, en toch !!!
Er waren eens twee jonge gasten die begin jaren 70 op vakantie trokken naar het zuiden van Frankrijk, via via hadden ze vernomen dat er een nieuwe en kleine camping geopend was in Bagnols en Forêt, ergens in het bergachtig achterland van Fréjus, en uitgebaat door twee prachtige jonge meisjes van een jaar of 20.
Tent in de auto, en in één ruk naar dat beloofde land. Tot Fréjus was er geen probleem, maar de 16 km lange weg naar boven tot in dat dorpje waren in die tijd toch, een ongelooflijke nare ervaring, de ene scherpe bocht na de andere, af en toe een haarspeldbocht, afgronden zonder afscherming, op enkele levensgevaarlijke bochten na. Dit baantje zou de nachtmerrie worden van die twee gasten die op een rustige vakantie hadden gerekend.
Toen ze uiteindelijk aan die bijna niet te vinden mini camping waren aangekomen was de eerste indruk er een van ontgoocheling. Een klein gebouw moest de receptie voorstellen, een ander gebouwtje moest dienst doen als sanitaire ruimte, en de camping zelf was in enkele Tallus naar beneden toe, waar een viertal tenten stonden en één caravan, verder niets dan ,weliswaar, mooi en pure natuur.
De twee slenterden ,elkaar verwijtend dat ze die via via hadden geloofd, naar de receptie toe. Toen ze er bijna waren zagen ze de deur opengaan, er kwamen daar twee van die mega poppen naar buiten, gekleed in minuscule bikinis die nu in 2006 nog niet zouden moeten onderdoen voor de huidige mode. U kunt het al raden, dat de twee gasten met openvallende mond en bijna samen stamelend, goedendag, aan het prevelen waren. Toen ze doorhadden dat ze in Frankrijk waren, moesten ze diep in hun achterhoofd gaan putten om het schoolfrans naar boven te brengen en Bonjour te zeggen.
Prachtige meisjes waren dat, met een ongelooflijke flair die ze in hun vaderland niet gewoon waren bij de plaatselijke Belgische schonen.
Ik zal hier het verhaal iets inkorten, de twee gasten hadden in een mum van tijd zéér nauw kennis gemaakt met Michèle en Brigitte.
Eén van de twee was de dochter van een burgemeester uit een nabijgelegen stad, waarvan ik de naam niet zal noemen, met haar vriendin, die twee maand de camping openhielden als vakatiejob, van 10 u in de morgen tot 18u in de avond, buiten die uren was er een soort inslapende nachtwaker.
De meisjes werden gebracht en afgehaald door hun moeder.
Nu kan je wel gaan denken dat er overdag van alles gebeurde tussen die gasten en de meisjes, maar niets daarvan, niettegenstaande de toch al intieme kennismaking, hielden ze zich gedeisd voor de andere camping klanten, en moesten wel allerlei karweien opknappen. De twee gasten zaten daar de ganse dag zich steendood te vervelen en als enige verstrooiing, schuimbekkend die prachtige lichamen te bewonderen. De tweede dag kwamen die moordgrieten naar ons toe om te vragen hoe wij het stelden, en of ze iets konden doen voor hen.
Dat moesten ze geen tweemaal vragen, en na een tijdje kwamen ze te weten dat de meisjes wel regelmatig een bar bezochten waar jonge lui samenkwamen in de nachtelijke uren, al vlug was een afspraak gemaakt op de bewuste plaats, een privaat club, waar ze ons zonder problemen wisten binnen te loodsen. Het werd een fuif tot 3 uur in de morgen, de drankjes vlogen de gasten rond de oren, daar bestond het systeem al van een bedrag te betalen met onbeperkte drank.
Jullie kunnen het misschien al raden, maar die twee gasten moesten nog dat dodenbaantje naar boven, en dat dit niet zomaar vanzelf ging kunnen jullie ook al raden, maar bedenk maar eens zo een baantje midden in de nacht, geen enkele verlichting buiten de autolichten, tamelijk aangeschoten, en in een vreemde omgeving, dom en levensgevaarlijk, maar ze waren jong (25jaar) en wilden ook wat.
Die twee gasten geraakten uiteindelijk toch boven, sliepen tot de zon hun uit de tent dreef, en tegen die tijd waren de schoonheden ook met een houten kop op de camping gebracht. Wat op positieven komen en terug afgesproken voor de volgende avond. De twee zijn daar 2 weken gebleven, er waren twee verliefde koppels ontstaan, en iedere nacht dat klotenbaantje terug naar beneden en naar boven, maar ze hebben het overleefd.
Ik weet het, het is geen voorbeeld voor de jeugd van vandaag, maar ik wilde maar eens onderstrepen dat bepaalde van onze generatie ook zot konden doen. Jullie kunnen het eigenlijk al vermoeden, één van die gasten was de chauffeur opapat.
Slechts één zaak is gelogen, ik vraag mij af wie daar achter kan komen.
Op de foto het type van meisjes, het zijn niet de echte! (ze waren nóg mooier)
Klik op de foto.
|
Opapat was zo ziek als een hond.
Het is eens iets anders, ze hebben blijkbaar een nieuw kattenras met 8 poten gekweekt.
Het leger is dringend aan vernieuwing toe. 
