Lut en ik zijn net terug van een bezoekje aan opa.
Het leek vandaag niet zijn beste dag. Toen we aankwamen, bleek er net een nieuw incidentje achter de rug ivm. zijn WC bezoek. Zoals ongeveer één week geleden gebeurde, heeft hij blijbaar te WC niet/of te laat gevonden, met een aantal gevolgen van dien...
In de tijd die we gebleven zijn, moesten we nog tweemaal naar de WC met hem. Hij blijkt ook last te hebben van speen en hebben dit aan de verpleging gerapporteerd. Ook 'rommelde' zijn buik.
Voor de rest was de situatie vrij identiek aan die van de vorige bezoeken. Globaal is hij toch rustiger geworden, wel lijdt hij nog onder het feit dat hij alle ankerpunten kwijt is: 'ik versta er niks van'.
Maar morgen is het een andere dag, zullen we maar zeggen....
"Uw vader is zijn sloefen kwijt maar geen nood hij heeft er een paar andere weten te vinden en loopt daar nu mee rond." Was de boodschap waarmee ik deze namiddag op de afdeling begroet werd. En...inderdaad den Opa liep met een paar damespantoffels rond. Ze pasten vrij goed en hij was zich uiteraard van geen kwaad bewust. Op de kamer gekomen moest ik vreemd genoeg vaststellen dat zijn sloefen (zwartlederen halfopen sandalen) gewoon aan zijn bed stonden. Ik heb dan maar vlug van schoeisel verwisseld en de damespantoffels terugbezorgd aan een verpleegster. Verder heb ik Opa wat geholpen bij het avondeten. Honger heeft hij nog altijd, zelfs het choco-vitamienen-drankje ging er goed in, al had hij af en toe wel last om het rietje in zijn mond te krijgen/houden. Het blijft me opvallen bij de maaltijden dat Opa bepaalde zaken die duidelijk in zijn gezichtsveld staan niet opmerkt. Is het nu omdat hij slecht ziet of omdat de betekenis van de voorwerpen die hij visueel waarneemt hem ontgaat, ik weet het niet. Hij blijft zich ook beklagen over verwarring in zijn hoofd maar blijft duidelijk veel kalmer dan voor enkele weken. Kort na het avondmaal is Opa op zijn bed gaan liggen en meteen in slaap gevallen. Om 5 voor 6 sliep hij heel diep (snurkte af en toe) en ben ik verder gegaan.
R.A.S. (rien à signaler - of toch niks ècht belangrijks) na m'n bezoek deze namiddag aan opa, samen met Ruben. We vonden hem wandelend in de gang en hij herkende ons dadelijk. Zoals Geert gisteren al vertelde, heeft hij zijn intrek genomen in een nieuwe kamer, maar ik heb de indruk dat hij dat niet 'registreert'.
Globaal vind ik hem sinds nu toch bijna één week een heel stuk rustiger en min of meer tevreden.... Al vertelde hij twee keer dat hij het tijd vond om 'er korte metten mee te maken'. Op het einde was hij ook wat viesgezind dat we weggingen, maar ik vat dit veeleer als een positief teken op.
Bij het klaarmaken om te gaan wandelen, lukte het vandaag niet om zijn veters te binden en ook zijn trui kreeg hij niet aangedaan. Schoenen uit ging nadien evenwel vlotjes. Toen we naar buiten wilden vertrekken, werd ik aangesproken door een verpleegster die terug aankwam met het verhaal om zijn hart niet te belasten, en het verzoek een rolstoel te gebruiken. Ik heb toen verteld dat we in dit verband tegenstrijdige berichten kregen en dat eenduidigheid ons zou helpen - wat ze volmondig beaamde. Hoedanook is het geen enkel probleem met hem korte wandelingen (bv. in de tuin van de kliniek) te maken, wat we ook hebben gedaan. Volgens diezelfde verpleegster zou het feit dat opa soms op de grond gaat zitten/liggen ook te maken hebben met het 'onvermogen' van het hart. Ik twijfel daar wat aan, wat als ik met hem op stap ga, heeft hij nog nooit zulk gedrag getoond. Overigens ging het stappen vandaag een stuk vlugger en vlotter, geen geschuifel, evenmin als hij alleen liep.
Tot zover dit bericht. Alvast een goed eindejaarsfeest voor iedereen.
Vandaag hebben wij Opa vergezeld bij zijn bezoek aan Gasthuisberg, raadpleging neurologie. Deze morgen zat Opa netjes gewassen en geschoren klaar voor vertrek en stipt om 9 uur verscheen de ambulancier die ons mee nam (over Pellenberg) naar Gasthuisberg. Onderweg vond Opa het wel wat lang duren en hij verstond uiteraard niet wat de bedoeling was maar al bij al verliep de verplaatsing vlot.
In gasthuisberg hebben wij amper een kwartiertje moeten wachten op de vriendelijke specialiste neurologe. Wellicht heeft Opa hiermee zijn zoveelste onderzoek achter de rug, met een aantal geheugen en vaardigheidstesten. Na +- 40 minuten was het onderzoek beëindigd en vertelde de dokteres dat ze een en ander met de professor ging bespreken. Het is af en toe confronterend om als toeschouwer te zien dat Opa zelf zeer eenvoudige opdrachten niet meer aankan en vooral te zien dat hij duidelijk zelf lijdt bij die vaststelling. Soms lijkt het dat hij meer zin om recht te staan en het af te stappen.
Wat we kunnen onthouden van deze raadpleging is het volgende: */ Er is in eerste instantie niets wat wijst op een incident. (hersenbloeding -infarct) */ Er is wel duidelijk vochttoename (wij hebben de foto's 2002 - 2008 naast elkaar kunnen vergelijken) tussen de hersenen. */ Deze toename is niet verontrustend en er is zeker geen sprake van een te veel aan druk, overigens kan dit vocht geen oorzaak zijn van ongemak of pijn. */ Het is niet duidelijk dat die toename het gevolg is van het verkleinen van de hersenen (Alzheimer) dan wel van een andere oorzaak of dat de verkleining van het hersenvolume een gevolg is van de vochttoename. */ In de bespreking met de professor zal de mogelijkheid onderzocht worden om een hersenvochtafname (via prik) uit te voeren om zo mogelijk daaropvolgend een gedragverandering kunnen vast te stellen. Het probleem bij Opa om zulk een vergelijk te maken is dat hij sinds meerdere jaren dementerend is en dat een vergelijk met zijn eerdere conditie niet evident is. */ Tegen 14 januari (de bespreking in Lubbeek met de familie) zullen de conclusies van deze bespreking aan de dokters van Lubbeek doorgegeven zijn. */ Met de geplande MRI scan (nieuwe techniek kan er een beeld gevormd worden van de aders van de hersenen om zicht te krijgen op eventuele gebrekkige doorbloeding van de hersenen. (vasculaire-dementie><Alzheimer)
Na het onderzoek verliep de terugreis zo mogelijk zelfs nog vlotter. Geen tussenstop in Pellenberg, zodat Opa nog net op tijd in Lubbeek was voor het middagmaal.
Een van de verpleegster vroeg ons meteen bij aankomst effe te spreken. Voor opa is er terug een eenpersoonskamer. Kamer 308 (helemaal achteraan in de rechtse gang) Zijn verhuis was nog niet gebeurd maar vanaf deze namiddag heeft hij terug zijn eigen kamer (!! oef !!)
Tweede belangrijke mededeling. De voor woensdag 31/12 geplande MRI scan kan niet doorgaan omwille van de evidente reden dat patienten met een pace-maker aan zulk een scan niet kunnen onderworpen worden. (Gevraagd om e&a aan Neurologie Gasthuisberg door te geven)
