Deze namiddag ben ik opa gaan bezoeken. Toen ik daar aankwam, was Jan met hem op stap. Samen hebben we hem een halfuurtje gezelschap gehouden, waarna Jan vertrokken is richting luchthaven om vrouw en kinderen op te halen.
Het experiment deze nacht, waarbij hij een kamer moest delen met Eugène, is geen onverdeeld succes gebleken. Er is om een of andere reden ruzie tussen hen beiden ontstaan. Wat er juist is gebeurd, en wat de aanleiding is geweest, is niet duidelijk. In ieder geval is besloten om ons vader deze nacht weer apart te leggen. Door de capaciteitsproblemen is dat evenwel niet eenvoudig; evenmin kan het verplegend personeel terugvallen op de dienstdoende geneesheren om de knopen door te hakken.
Daarom is er voor gekozen om hem deze nacht te laten overnachten in de isoleerkamer, die gelegen is tegenover het bureau van de verpleging. Ik heb die kamer gezien, die ruim is en over een WC beschikt. Er staat echter niet anders op dan een bed. Dat maakt dat ons vader zijn spullen nog steeds liggen in de kamer van Eugène (als we die zo mogen noemen). Ik heb die kamer ook gebruikt voor het avondmaal, en dat bleek geen enkel probleem.
Morgen zou dan naar een definitiever oplossing worden gezocht in samenspraak met de geneesheren. Geert is van alles op de hoogte en als hij morgenvroeg naar ginds gaat, zal hij een en ander natuurlijk opvolgen.
Tot daar het niet zo prettige nieuws. Het andere nieuws is veel beter. Ik vond ons vader vandaag, zeker op mentaal gebied, prima. Hij is veel rustiger geworden, klaagt nog wel dat hij 'alles vergeten is', maar is veel alerter voor zijn omgeving. Op wandel in de gangen heeft hij twee keer iemand aangesproken die we kruisten. Toen ik met zijn maaltijdplateau met hem naar zijn kamer ging, vond hij het niet nodig dat ik hem mijn arm gaf bij het lopen. Bij de kamer aangekomen zei hij spontaan: 'Wacht, ik zal de deur opendoen'. Ook heeft hij een keer naar Maria gevraagd... Ik had appels meegebracht; ik heb een appel geschild en in stukjes gesneden en schillen en appelstukjes samen op het bord gelegd; hij wist de appelstukjes er feilloos tussen de schillen uit te pikken. Allemaal kleine tekenen die ik niet slecht vind. Ik denk dat, ondanks het op en neer gaan, we kunnen zeggen dat hij gaandeweg rustiger wordt. Bij het lopen schakelt hij na 4-5 normale passen wel over op dat geschuifel. Maar als je een zachte druk geeft op zijn arm, loopt hij redelijk normaal. Verder heb ik ook de indruk, zoals Geert, dat er iets met zijn ogen scheelt.
Dat is het voor vandaag. Morgen zal Geert waarschijnlijk wel iets meer te vertellen hebben.
