Het knaagt en zingt en vreet
Werkelijk alles is teveel
Het maakt niet uit
Hoe laat je opstaat.
De vermoeidheid eist zijn deel
Opgejaagd,bij alles wat je doet
Geirritreerd om werkelijk niets
Niet weten waar je het zoeken moet.
Ontbijten is al iets
Langzaam slepend door de dag
Je komt nergens meer aan toe
Moeizaam ga je aan de slag
Terwijl het innerlijke schreeuwt,moe,moe,moe!
De donkerte aan het eind van het jaar
Die neem ik er maar bij.
Het is tijd voor kaarsjes
sfeer en cadeautjes geven
Maar ook van knetter depressief.
Voor ons is het geen feest
Maar een lijf-aan-lijf gevecht
Om weer te overleven.