Aan de horizon
breekt de nevel
als in
een sprookje.

Zonnestralen
weerkaatsen licht
als feeénstof beprenkeld op de spiegel
van golvende water.

Het verhaal van de dag
vertelt zichzelf
van wouden
van die oude boomstronk
die zich kronkelend vastgrijpt
in moederaarde.

Van de magie
van het pasgeboren ochtendlicht
en van die eendagsvlieg
die dezelfde dag al bejaarde.

Gedachten nemen de loop
er was eens een dag....
die werd ingeschat op waarde
die leefde lang en gelukkig
tot in lengte van jaren.

Gedoofd,
in de kou,
van avonds,laat,
een november nacht.
Overweldigd,
door een
oorverdovende stilte
die wild om haar heen slaat.

Met een knal,
Door een kater,
die speelt en lacht;
met de frictie,
die blijkt later,
niet meer te zijn,
dan stille fictie.
In een stille
november nacht.

Als je echt van iemand houdt,
Iemand alles toevertrouwt.
Eén die echt weet wie je bent,
die je zwakke plekken kent,
die je bijstaat en vergeeft.
Iemand die naast en in je leeft,
dan voel je pas wat leven is,
en dat liefde geven is.

Mijn mooiste lied
Mijn stille verdriet.
Steeds weer doorgaan
vallen en opstaan.
Mijn voors en tegen
Mijn zon en regen.
Telkens een ander seizoen
altijd wel wat te doen.
Mijn dikwijls te grote mond
Mijn hooekje waarin het verstomd.
Terug kijken wat je hebt gedan
en verder in je leven staan.
Mijn bezorgde blik
Mijn grootste geluk.
Wat zo dicht naast je staat
dat kan zomaar stuk.
Mijn passies en verlangen
mijn geluk gevangen.
Tevreden hoe alles nu gaat
en de tijd zal uitwijzen hoe mijn....verder gaat.

November streng en koud,
niet lang zich staande houdt.

Bewandel paden en wegen,
in alle oprechtheid,
die is meegegeven.
Met respect voor het leven,
liefde voor elke zaad,
die in dit leven onkiemt.
Immers de bron van nieuw leven,
die waar dan op aarde,
zijn plaatstje verdiend.

Dilwijls een zeer bewogen leven,
met menigmaal een kronkelend pad,
Telkens weer,krachten gebundeld,
die men zozeer nodig had.
Overleef alles weer,
vind de juiste noot voor de muziek.

Als een troubadour in het leven,
in het hart vrolijk en blij,
leven en dood met elkaar verweven.
Hoofd en hart oprecht onbevangen,
uiteindelijk geestelijk vrij!

NIEMAND IS ZO HINDERLIJK
ALS DE MAN
MET MIDDER KENNIS
EN MEER GEZOND VERSTAND
DAN WIJ.

Geloof is wat je niet ziet maar voelt in je hart.
Hoop is wat je vastklampt in één wereld o zo hard.
En Liefde die maakt voor de één weer alles goed.
En voor de ander niet zo zoet.
En is Geloof,Hoop en Liefde de basis van je bestaan.
Dan denk je bij je eigen,die ene die laat ik nooit meer gaan.
Maar is je hart vervuld met heel veel smart.
En kun je er niet meer tegen en is alles o zo zwart.
Denk dan aan de dingen waarvoor je eigenlijk leeft,
dan kom je er wel achter dat er altijd iemand is die daadwerkelijk om je geeft.
Dat kopt want de ene,die ene dat ben jij.

Wie niet snel iets belooft,
houdt het trouwst
zijn belofte.

Als ik om mij heen kijk is alles licht,
Een zon als een diamant belicht,
Donkere wolken maken mij niet blij,
Ze maken het leven in mij,
Soms een beetje grijs.

Hoe lang mag ik leven,
Door zoveel licht omgeven,
Het is niet alleen ik die erom geef,
Alles in dit leven.

Kan door een voordeel aan beleven,
Ook de planten in dit leven,
Houden van dit licht,
Het houdt ze in leven,
En kunnen ons daarom veel liefde geven,
Zonder dat ze het zelf weten.

Hun kleuren zouden zo niet fijn zijn,
Als het altijd donker zou zijn,
Zo is het ook met mijn leven,
Heeft licht nodig om kleur te geven,
Dan kan ik heel gelukkig leven.