Ma,veel te vroeg ben Je pa en ons ontnomen. En na zeven jaar kwam Pa Je achterna. Hij zag Je toch zo graag. Waak nu samen met Patrick over ons.
Rust zacht.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
**** Wie het eenvoudige verzaakt,is geluk hebben niet waard****
16-11-2011
Troubadour in het leven.
Bewandel paden en wegen, in alle oprechtheid, die is meegegeven. Met respect voor het leven, liefde voor elke zaad, die in dit leven onkiemt. Immers de bron van nieuw leven, die waar dan op aarde, zijn plaatstje verdiend.
Dilwijls een zeer bewogen leven, met menigmaal een kronkelend pad, Telkens weer,krachten gebundeld, die men zozeer nodig had. Overleef alles weer, vind de juiste noot voor de muziek.
Als een troubadour in het leven, in het hart vrolijk en blij, leven en dood met elkaar verweven. Hoofd en hart oprecht onbevangen, uiteindelijk geestelijk vrij!
Geloof is wat je niet ziet maar voelt in je hart. Hoop is wat je vastklampt in één wereld o zo hard. En Liefde die maakt voor de één weer alles goed. En voor de ander niet zo zoet. En is Geloof,Hoop en Liefde de basis van je bestaan. Dan denk je bij je eigen,die ene die laat ik nooit meer gaan. Maar is je hart vervuld met heel veel smart. En kun je er niet meer tegen en is alles o zo zwart. Denk dan aan de dingen waarvoor je eigenlijk leeft, dan kom je er wel achter dat er altijd iemand is die daadwerkelijk om je geeft. Dat kopt want de ene,die ene dat ben jij.
Als ik om mij heen kijk is alles licht, Een zon als een diamant belicht, Donkere wolken maken mij niet blij, Ze maken het leven in mij, Soms een beetje grijs.
Hoe lang mag ik leven, Door zoveel licht omgeven, Het is niet alleen ik die erom geef, Alles in dit leven.
Kan door een voordeel aan beleven, Ook de planten in dit leven, Houden van dit licht, Het houdt ze in leven, En kunnen ons daarom veel liefde geven, Zonder dat ze het zelf weten.
Hun kleuren zouden zo niet fijn zijn, Als het altijd donker zou zijn, Zo is het ook met mijn leven, Heeft licht nodig om kleur te geven, Dan kan ik heel gelukkig leven.
De kracht die mij greep was nietsvermoedend en trok mij over de streep snakkend naar adem trachtte ik door te gaan maar kon met veel moeite nog op eigen benen staan. Ik hoopte op rust maar werd gekweld door mijn eigen zin het bleek moeilijker dan ik dacht maar dat zag ik niet in de kans dat ik slaagde bleek maar heel klein het is uiteindelijk gelukt maar het had anders kunnen zijn ik moet danken voor wat ik nu heb en bedank iedereen die geholpen heeft want zonder hen had ik het niet overleefd.
Kun je slapen zonder het te weten? Het is mij overkomen. Hoe mooi alles kan zijn was ik vergeten. Ik was alleen maar aan het dromen Nu lijkt het of ik alles opnieuw ontdek. En langzaam gaan mij ogen open. Stukje bij beetje vind ik mijn plek, En durf weer te hopen. Ik heb geslapen zonder het te weten. Hoe heeft mij dit kunnen overkomen? Nooit meer wil ik de mooie dingen vergeten; Nooit meer wil ik zolang dromen.
Waarom ging je heen,wij zijn zo alleen. Wij denken steeds aan jou! Morgen ben je jarig. Morgen vier ik jou 45ste jaarfeest, alsof je er altijd bent geweest. Al mocht je hier maar even op aarde zijn, je woont in mijn hart al mij hele leven. Dat te voelen verzacht de intense pijn, creeért tussen jou en mij een speciale lijn.
Morgen zal de zon door jou schijnen, en zullen de tranen door jou verdwijnen. Als de engelen je ziel zullen dragen; en jij spelen zal in liefdevolle dagen. Samen met al die engeltjes,daar boven, zal jou hartlichtje nooit meer doven.
Morgen vieren wij je allergrootste feest, je papa en mama zij aan zij, Want eenheid tussen hemel en aarde,schat dat ben jij, Samen zullen wij je heenzenden naar het licht, vragen aan God dat Hij zijn liefde op je richt.
Morgen moeten wij je vrij laten door de wind, want dat is het lot van elk engelenkind. Maar als je ooit eens langs wilt komen, in het leven of tijdens mijn dromen, weet dan dat je zo van harte welkom bent.
Want jij mij mij jongen,blijft mijn allerliefste vent. 20 Jaren gingen in volle vaat voorbij 25Jaren alleen,leeg en zonder jou. 25 Jaren op je feestdag kwamen tranen heel gauw, 25 Jaren en nu laat ik je in Gods volle liefde vrij...... Knuffels xxxxxxxx Papa en Mama.......
Toen het werk voor het dagelijks brood, velen weinig uitzicht bood, op een leven van rust na werk, alleen de zondag in de kerk.
Kwam de tijd dat na een leven van hard werken, zij dit tegen het einde konden beperken, nu doet de vooruitgang ons de mogelijkheid geven, op een gezonder en rijker leven.
Helaas is van een rijker leven, door steeds naar meer te streven, nog maar weinig over gebleven, we vergeten echt te leven.
Rennen, vliegen haastig gaan, we willen onszelf geen haar toestaan, veel bezit dat is ons streven, is dat leven?
GELOOF Ik struikelde....maar werd gevangen, ik wenste niet....maar bleef verlangen. Ik worstelde....en kwam weer boven, omdat ik altijd....bleef geloven.
HOOP Ik ben gevallen....maar weer opgestaan, ik was gestopt....maar weer doorgegaan. Ik sloot me af....maar stelde mij weer open, omdat ik altijd.....bleef hopen.
LIEFDE Ik zweefde niet....maar vloog, ik barstte niet....maar boog. Ik schreef niet....maar briefde, omdat ik wist....dit is liefde.
Wie op deze drie kan vertrouwen, kan een sterke toekomst bouwen.
Als een vlinder niet meer durft te vliegen Bang is voor mensen en het liegen Maar naar de zon en liefde verlangt Even bij iemand veilig te zijn in de hand En hulp bij het vliegen nodig heeft Maar er niemand is die de vlinder dit geeft Blijft het met alle kleuren en pracht Alleen zo angstig voor dag en nacht.
Verdrietig? Eenzaam? Heb je pijn of verdriet? Lukt het allemaal even niet? Het leven lonkt,maar je moet willen. Steeds weer,wanneer je denkt 'tZien zitten,doe 'k niet meer Schijnt toch,God weet wanneer het komt, Dat kleine lichtpuntje weer.
In mijn kamer,van woordeloze stilte komt een uitgesproken vraag naar boven"wie ben ik". Het antwoord komt s'ochtends met de zonneschijn die alles een schoonheid geeft die ik nog nooit eerder zag. Daarna blijf ik een poos in de wow toestand aan de voet van de ochtend met de taal in mijn hart.
Vandaag staan wij stil bij onze geliefden,die te vroeg zijn heengegaan.
Pa en Ma jullie zijn ons te vroeg ontvallen. Wat weet je als negenjarig kind van de wereld. We hebben jullie amper gekend. Make en Pake,bij jullie was ik gelukkig. Jullie gaven mij de liefde die ik nodig had. Tijdens de vakantie kwamen jullie mij steeds ophalen.
Het was fijn bij jullie,vechten om op schoot bij Pake Make,toen je ziek werd heb je veel afgezien. Zes maanden heb ik je iedere dag verzorgd. Ik zag je aftakelen,ik bad voor je dood. Niets geen enkel woord kwam uit je mond. Je leed heel veel pijn,maar klaagde niet. Toen heb ik jou verzorgd Pake. Hoe dilwijls vroeg je"neem mij mee". Dat ging niet,daar ikzelf geen uitweg vond. Je hebt gevochten tegen de dood. maar deze strijd heb jij ook verloren. Patrick jij bent ook plotseling heen gegaan. Wij hadden nog veel vooruit zichten voor jou. Doelloos liep ik rond,een deel van mij was ook gestorven. Het heeft heel lang geduurd eer ik het een beetje kon aanvaarden. Daar had je veel verdriet van. Mame leef zei je,ik help je wel. Maar dit wou niet doordringen bij mij. Suzanne toen kwam het onheil over jou. Je te moeten missen,doet enorm veel pijn. Je laat on allen met een grote leegte achter. Soms vraag ik mij af,is er wel iets! Waarom moet dit allemaal gebeuren? Sander je kleinkind riep heel hard buiten Oma als ik een lang koord had,dan kwam ik je halen. Je wist niet beter,kleine jongen. Zo moet ons leven verder gaan, met veel vallen en opstaan hopende dat jullie allen samen zijn. Rust allen zacht,ik zal veel naar de hemel kijken, naar de sterretjes die schitteren en naar ons lachen. Ik geef jullie allen een dikke zoen,in de hoop dat wij eenmaal wij allen samen zijn. xxxx Lieve.
