Pa en Ma jullie zijn ons te vroeg ontvallen.
Wat weet je als negenjarig kind van de wereld.
We hebben jullie amper gekend.
Make en Pake,bij jullie was ik gelukkig.
Jullie gaven mij de liefde die ik nodig had.
Tijdens de vakantie kwamen jullie mij steeds ophalen.

Het was fijn bij jullie,vechten om op schoot bij Pake
Make,toen je ziek werd heb je veel afgezien.
Zes maanden heb ik je iedere dag verzorgd.
Ik zag je aftakelen,ik bad voor je dood.
Niets geen enkel woord kwam uit je mond.
Je leed heel veel pijn,maar klaagde niet.
Toen heb ik jou verzorgd Pake.
Hoe dilwijls vroeg je"neem mij mee".
Dat ging niet,daar ikzelf geen uitweg vond.
Je hebt gevochten tegen de dood.
maar deze strijd heb jij ook verloren.
Patrick jij bent ook plotseling heen gegaan.
Wij hadden nog veel vooruit zichten voor jou.
Doelloos liep ik rond,een deel van mij was ook gestorven.
Het heeft heel lang geduurd eer ik het een beetje kon aanvaarden.
Daar had je veel verdriet van.
Mame leef zei je,ik help je wel.
Maar dit wou niet doordringen bij mij.
Suzanne toen kwam het onheil over jou.
Je te moeten missen,doet enorm veel pijn.
Je laat on allen met een grote leegte achter.
Soms vraag ik mij af,is er wel iets!
Waarom moet dit allemaal gebeuren?
Sander je kleinkind riep heel hard buiten
Oma als ik een lang koord had,dan kwam ik je halen.
Je wist niet beter,kleine jongen.
Zo moet ons leven verder gaan,
met veel vallen en opstaan
hopende dat jullie allen samen zijn.
Rust allen zacht,ik zal veel naar de hemel kijken,
naar de sterretjes die schitteren en naar ons lachen.
Ik geef jullie allen een dikke zoen,in de hoop dat wij eenmaal
wij allen samen zijn.
xxxx
Lieve.