Ik ben jantien, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is echtgenoote, mantelzorger, vrijwilligster..
Ik ben geboren op 14/07/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: accordeon spelen, wandelen, PSPcrea's maken..
Elke dag is een cadootje en ik maak er een plezierige dag van. zo kan ik de ziekte van mijn man het beste aan en verwerken.vergelijk vergevormde OPS maar met vasculaire dementie.
dit gedicht heb ik geschreven omdat mijn man zichzelf langzaam aan het verliezen is. Het is zijn taal die ik gebruikt heb.
Symbool van de bewerking:
het groen is de aarde,de bladeren de herfst van het leven, het open
ovaal het oneidige licht waarnaar je toevaart.staat ook voor hoop en
liefde.
zo werd het een beeldgedicht voor mij heel belangrijk.
Ik psp met een passie die zijn weerga niet kent steeds weer bewonder ik verwonderd mijn creaties.
door op deze afbeelding te klikken komt U op het blog speelster vol met gedichten en spreuken over het leven Ik wens U daar veel plezier
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
OPS-CTE
Schildersziekte OPS een beroepsziekte die niet nodig is in deze moderne tijd maar nog steeds veelvuldig voorkomt
18-10-2010
Niet aangeboren hersenletsel
OPS-CTE
Niet aangeboren hersenletsel
Het is een beroepsziekte die NIET nodig is.
Organo Psycho Syndroom = Chronische Toxische Encephalophatie In gewoon Nederlands * Permanent Chemisch Vergiftigde Hersenen*. in vergevorderd stadium te vergelijken met vasculaire dementie!
Men noemt het in de volksmond ook wel Schildersziekte. Ik hoop dat dit Blog mag bijdragen om deze ziekte de wereld uit te helpen.
Wat ik al jaren weet is eindelijk bekend gemaakt en bevestigt. Hersenziekten ( niet aangeboren hersenletsel zoals de ziekte van Parkinson en OPS) worden onder andere veroorzaakt door de mens zelf. Tot nu toe is het ongeneeslijk. Dopamineafbraak door gifstoffen. Muziek en bewegen en blij zijn zorgt voor dopamineaanmaak. Maar kunstmatige inname dopamine is niet mogelijk. Chemische gifstoffen ( bestrijdingsmiddelen) zorgen voor hersenafbraak. En overal zit tegenwoordig gif in en zweeft om ons heen. De sluipmoordenaar van de 21e eeuw. Mijn man is al ruim 30 jaar aan het aftakelen. Dat mijn man niet zo snel aftakelt heeft ook met onze leefstijl te maken. Geen gifstoffen gebruiken in het huishouden. Geen alcohol, geen bleekwater. geen spiritus en geen geurvreters. Met heet water en een goede stofzuiger wordt het ook schoon. Maar je ontkomt er niet aan dat de achteruitgang gewoon doorzet. Mijn tuin is een grote wildernis in andermans ogen. Omdat er geen onkruidverdelgers en andere troep gebruikt wordt. En alles mag groeien en bloeien. Maar elke dag een invasie van mussen en andere kleine vogels die luizen, mieren, slakken, rupsen en zaadjes van grassen komen eten. Dat is genieten en dat zorgt voor dopamineaanmaak. Hoe meer je je op je gemak voelt en blij bent zorgt voor minder snelle afbraak van hersencellen. Dus mijn man luistert tegenwoordig de hele dag naar muziek waar hij vrolijk van wordt. Ook dat bevordert dopamineaanmaak. En fietsen en sporten, hersengymnastiek, Alles gaat natuurlijk op een langzame manier maar dat hindert niets. Het plezier is belangrijk en het gemopper neem ik op de koop toe. En zo is wat ik al heel lang weet eindelijk bevestigd door een neuroloog...
Er zijn heel veel mensen die niet weten dat ze door hun beroep dementie oplopen en als het zo is , is er geen weg terug.
Wat is chemische dementie. Ik ben helaas ervaringsdeskundige. Mijn man heeft het opgelopen tijdens zijn werkzame leven. Als schilder, spuiter en schoonmaker van motoren van schepen. Hij was 35 dat de eerste symptomen begonnen.
Achteraf kun je pas zeggen toen is het begonnen. En in 2000 kwam de diagnose. En moest meteen stoppen met werken. Hij heeft toen nog toen 10 jaar aangepast werk gedaan. Toen was er al een lange lijdensweg en vielen de puzzelstukjes in elkaar. Ik hoefde me niet schuldig te voelen. en heb het meteen van me afgeklopt.
De verdere tijd was een groot drama. gelukkig kwam er hulp. Het alzheimercafe. Het huiskamerproject Het DOCteam.
En mijn grootste vriend mijn accordeon. Ik speel al ruim 30 jaar voor mensen met dementie. En zag niet hoe het mijn man verging. Dat is toch dag en nacht verschil. Als het je eigen overkomt.
Hoe heet de dementieziekte door chemische middelen onstaan? Organo Spygo Sindroom afgekort OPS Chemische Toxische Encephalophatie afgekort CTE.
Niemand heeft dezelfde klachten. Het is maar net wat is er beschadigt geraakt in de hersenen,
Maar je kan het vergelijken met een stukje Frontale temporale dementie, een stukje vasculaire dementie. en de ziekte van parkinson.
Mijn man is van een hele lieve man veranderd in een narrige man. Omdat ik weet waar het van komt heb ik alles losgelaten om hem te verzorgen. Zo kan hij me niet kwetsen...Maar de pijn blijft. Alleen het rotgevoel ben ik gelukkig kwijt. Ik heb weer geleerd vrolijk te zijn. Ik geniet van zijn genieten maar samen genieten zal nooit meer voorkomen.
Hoop.
hoop doet leven als er geen hoop meer is berust dan en geniet van de kleine dingen des levens
Omdat het een doofpot gerichte beroepsziekte is... Niemand wil de verantwoordelijkheid nemen. Dat je ziek (gehandicapt) kunt raken door vluchtige stoffen en zware metalen in geconcentreerde vorm waar gewerkt mee MOET worden . Nu tegenwoordig weten we het maar voorheen werd de werknemer dom gehouden. En nog wordt er gezegd dat je geen OPS hebt omdat je wel eens een biertje drinkt in het weekend. want dat geeft dezelfde klachten. op den duur, is de mening van het solventteam. En als je niet drinkt en rookt en andere dingen worden uitgesloten en je bedrijf is failliet of bestaat niet meer dan heb je OPS. Bestaat je bedrijf wel, wel dan heb je een grote dobber om bewijslast te verzamelen Zo is er een man al 17 jaar aan het procederen om zijn gelijk te krijgen en weer gaat het bedrijf in hoger beroep terwijl de rechter een positieve uitspraak heeft gedaan voor de man die zo ziek is geworden.
Verfblikken zonder etiketten. Schoonmaakmiddelen zonder etiketten. En ga zo maar door.
Wat zijn de symptomen. Het begint al op jonge leeftijd dat de symptomen verschijnen. Heel sluipend. En als je het merkt is het te laat. Genezing is niet mogelijk. Licht in het hoofd Duizeligheid. Niet op woorden kunnen komen Vergeetachtigheid Geen nieuwe dingen aanleren Volgorde kwijt raken Geen twee dingen meer tegelijk kunnen doen. een kort lontje krijgen collega's niet meer begrijpen
En dan de lichamelijke klachten Spierpijn en krampen Huiduitslag Longproblemen Maagproblemen Darmproblemen Nierfalen Harten vaatproblemen En dan de oververmoeidheid. Niet vooruit te branden.
Het kan zo erg worden dat je in de rolstoel belandt. En dan ben je tussen de 40 en de 60.
Stop je niet met werken gaat het proces alleen maar door. stop je wel met werken dan verergeren de problemen niet zegt de wetenschap. Maar daar merken we als OPSpartners niets van. Het gezinsleven takelt af. Iedereen die ik spreek zegt hetzelfde.
En ja daarom schrijf ik erover. Want het is van de zotte dat geld belangrijker is dan een mensenleven. Ziektes de lucht in jagen om de farmacie ter wille te zijn. en dat is mijn visie.
De grootste boosdoener is de chemische industrie. Aardolieproducten zoals Benzine, Kerosine, benzeen, Tolueen, Peut,Thinner,Drukinkten, Alcohol, Pesticiden enz enz.
De mens staat aan het einde van de leefcyclus en krijgt dus heel wat gif binnen wat zich uit in o.a kanker, en zenuwafbraak in het lichaam. met uitval van allerlei organen in de loop der tijd.
En voor sommige begint het al bij de geboorte als vader of moeder met een van deze stoffen werkt.
80% van beginnen aan kinderen eindigt in een miskraam is door onderzoek komen vast te staan. En daar hoor je helemaal niets over.
De mensheid wordt alleen maar zieker en gaat jonger dood door deze ziektes.
De politiek wil beweren dat we allemaal ouder worden. Maar Ik zie steeds meer jonge mensen in de krant staan die tussen 1950 en 1980 zijn geboren.
De mensen die nu 100+ zijn zijn nog in een redelijk schone tijd geboren. De mensen van 80+ zijn/ worden redelijk vergeetachtig.
Dat zie ik om me heen. Ik kom in verpleeghuizen en er worden steeds jongere mensen opgenomen. ook van rond de 60 jaar. Hoezo alleen maar oude mensen?
Dit maakt me heel verdrietig en ik kan er niets aan doen om het beter te maken. Maar ik hoop echt dat de maatschappij eens gaat nadenken over hoe we de wereld beter kunnen maken, want in mijn optiek is het al te laat en we schepen ons nageslacht ermee op.
En donderjaag dan eens niet over kosten. Handen ineen en doen. We hebben de kennis en de middelen. Maar geld houdt alles tegen!!!!
Veel mensen met verandwoordelijkheids gevoel zijn bang voor de chemische maffia die onze politiekologen kenlijk economisch in de wurggreep hebben genomen! Toch het gif verzadigt niet alleen het lichaam en de geest van de ops-slachtoffers en hun kinderen maar ook het water van deze aarde ! De gewassen waar van wij eten, de lucht die we samen in in ons op nemen, zij is niet meer schoon. Verkeerde rijkdom jaagt staks een ieder de dood in arm of rijk. Wat is rijkdom ? Rijkdom word niet afgemeten aan ons bezit , maar hoe we met ons rijke bezit zullen omgaan , zodat straks er anderen na ons ook nog van kunnen genieten ! OPS de kruipende gifslang is niet alleen een probleem voor hen die met dit gif werkte maar zij kruipt door tot de kern van al het leven en zal als niemand tot handelen overgaat straks velen slachtoffers maken jong oud rijk of arm het zal niet gevraagd worden wie je bent en wat je bent , maar de vraag door jou klein kinderen zal zijn gesteld welke rijkdom lieten opa en oma ons na , welke beslissingen namen de leiders die toen zwegen en hun kop als een struis vogel in de grond staken ! Je zult denken wie is die gast die dit effe zegt en beweerd Ik ben een kind van de groote koning van dit universum en tevens ik kan het weten en begin steeds minder te weten want ???????????????????????????????? ?????????????????????????????????????????????????????????????????????? ik ben nog steeds ervaarings deskundige ik heb OPS en jij kunt nooit meer zeggen das habe ich night gewissen Lieve vrienden laat de wereld beter na dan U heb gekregen ik sprak en heb niet gezwegen. Zielig ben ik niet maar ken het verhaal achter jenny haar verdriet bedankt dat je niet zweeg de waarheid kan je niet verdoeselen ze is hard maar echt shalom en bedankt voor deze prachtige web side !
Wat me nu weer ter ore is gekomen Je haren rijzen ten berge. Het is erger dan erg. Het is een sluipmoordenaar.
Je ruikt het niet. Je ziet het niet Je merkt het niet Maar het verwoest je leven.
Geconcentreerde middelen. Verzieken de hersenen Met alle gevolgen van dien En zo ga je eraan kapot.
Ik weet het al jaren En heb het ondervonden En leef er elke dag mee Liefdevolle zorg.
Van buiten zo lief Maar innerlijk heel lelijk En hij kan er niets aan doen De maatschappij is gek
Geld, geld en nog eens geld. Maken ons mensen afhankelijk. We laten ons alles aanleunen Ter ere van het geld.
Ik ben heel erg kwaad dat we het laten gebeuren dat niemand er wat aan doet dat status belangrijker is
Dus ik schrijf in de hoop dat men tot inkeer komt Want ik ben geen producent
Ik ben maar een eenvoudige huisvrouw Die niets kan die niets wil dat krijg ik elke dag te horen
de sluipmoordenaar zegt dat. Want mijn man is ziek Door geconcentreerde middelen waar iedereen mee werkt
En als we maar oud genoeg worden dan doet de sluipmoordenaar zijn werk. en die ouderdom begint steeds eerder. mijn man was 35 toen de eerste symptomen begonnen
Maar ik wist het niet. later kwam dat pas aan het licht En toen was het te laat Geen genezing mogelijk
Alleen maar aftakeling. Zo gaat de sluipmoordenaar te werk Je ziet het niet Je merkt het niet.
Wat is die sluipmoordenaar? alle chemische geconcentreerde middelen die de mens maakt. Het tij is te keren maar willen we dat.
De aarde is een levende planeet De mens is een verschrikkelijk wezen De sluipmoordenaar gaat rustig te werk Uiteindelijk worden we allemaal ziek
Kanker, niet aangeboren hersenletsel, Hart en vaat ziekten. veroorzaakt door de sluipmoordenaar. Farmacie verdient er goed aan.
De wereld wordt alleen maar smeriger als we zo door gaan. Dan blijft er geen leven over. Want aardolie is de grote boosdoener.
en ja daar verdient men aan. Dus dat mag je niet zeggen laat staan schrijven. Maar ik weet en zie wat het aanricht. Electriciteit is zo veel schoner.
Maar ja dat geeft geen rendament Iedereen kan met electriciteit in aanraking komen En waar een wil is, is een weg de vooruitgang met electra.
Ik hoop ik denk Maar weet nu al Dit is een utopie.
Wat is er aan de hand. Hersenletsel door stoffen die de mens in de natuur brengt. En moeder natuur heel diep onder de grond heeft verborgen. Zo is er rond 1850 de chemische industrie ontstaan.
Men noemt dat de vooruitgang. Maar mensen vinden uit en overzien niet de gevolgen.
Het is nu een grote troep op de aardbol. En dat door menselijk toedoen.
Er is wel wat aan te doen maar dat kost geld. En geld is er niet. Alles zit vast in aandelen en die vervliegen. Zo is een aandeel veel waard en zo is een aandeel niets waard. Niets is dus waardevast in het leven.
En nu dus Dementieonderzoek. Dat kost klauwen met geld.
Vliegtuigen vliegen en stoten gifstoffen uit. Auto's rijden en stoten gifstoffen uit Boeren verbouwen en gebruiken gifstoffen. Gifstoffen worden ook gebruikt in huishoudens. Alleen we noemen het geen gifstoffen. Maar de gebruiksaanwijzing zegt het wel. De gevarendriehoek met de doodskop. En die gifstoffen zorgen er voor dat mensen ziek worden De een krijgt kanker. De ander dementie. Met een duur woord niet aangeboren hersenletsel.
Hoe kom ik hier zo op? Gewoon even nadenken en redeneren. Ik ondervind het ook aan den lijve.
En zo kom ik dus tot de conclusie. Dementie is een niet uit te roeien ziekte. Want er dwarrelt overal gif in het rond. En als we nu maar oud genoeg worden Dan snuiven we dat op en het gaat in de hersenen foute dingen doen.
Mijn man heeft OPS. Ook niet aangeboren hersenletsel. Heeft allerlei symptomen. Je kunt dat herleiden naar Vasulaire Dementie. Frontotemporale Dementie. Alcohol Dementie. Hij heeft van elk deel wel iets.
Wat zijn de klachten. Kort geheugen. Wanen. Moeheid. Geen 2 dingen tegelijk meer doen Concentratie verlies Decorumverlies. Verzamelwoede. NIets kunnen weggooien want dat is zonde. Alles opeten wat dat is zonde. Niet kunnen zien dat een ander iets laat staan. En telkens gaat er weer een klein stukje levensvreugde verloren.
En waar komt dit door? Gifstoffen waar hij mee gewerkt heeft. En dat proces gaat maar door De aftakeling heeft in gezet. En dat is al heel lang aan de gang
Wat zijn gifstoffen. alles wat van aardolie wordt gemaakt. Alles wat geconcentreerd is gemaakt. Solventen noemt men dat wetenschappelijk.
Benzine, Peut, ammoniak, Chloor, Benzeen. Rubberindustrie, Bestrijdingsmiddelen, Alcohol, Lijmsoorten enz enz. Als je dit in hoge concentraties snuift Heb je kans dat je binnen de kortste keren klachten krijgt. En dan is het leed niet meer te overzien.
En zo komt er Dementie om de hoek kijken. Aftakeling van lichaam en geest.
Het is toch bij de konijnen af dat je willens en wetens vergiftigt wordt. Het giftige vliegas wordt door cement gemengd En klachten die verschijnen worden weggewoven Waar moet het met de gezondheid naar toe.
Vogels in de duinen krijgen geen Jongen door Dioxinevergiftiging. Dit stond in de krant en een duur onderzoek moet opgestart worden Maar mijn Vizie is dat de mens de veroorzaker is van het natuurleed. Wat veroorzaakt wordt door de huisvuilcentrale in Alkmaar.
Ik las een stuk van vissen die verminkt werden in een visvijver van cement. Wel als vissen dat overkomt dan overkomt dat ook mensen op den duur. Alleen duurt het even langer voor het ontdekt wordt en is het te laat De kanker heeft dan zijn werk al gedaan.
En zo wordt het leefmilieu verpest. dementie is geen ouderdomsprobleem. Vele mensen worden het op jonge leeftijd alleen ze weten het niet.
Zenuwen sturen het lichaam aan Als dat verstoort wordt krijg je problemen. Dat kan al door 3 biertjes te drinken. doe je dat geregeld heb je kans op alcoholdementie.
Vliegas geeft hetzelfde resultaat op termijn. Het is maar hoe groot is de blootstelling. En wat kapot is komt ook niet meer heel Daar helpt geen pilletje tegen.
Ik kan het weten Mijn man is al jaren ziek. En straks rijp voor het verpleeghuis. De beroepsziekte OPS treft heel veel mensen.
En niet alleen maar Schilders. Ook Boeren Metaalarbeiders en mensen in de vuilverwerkingsindustrie. Denk daar maar eens over na. Het is niet zomaar dat ik dit schrijf.
Ik kijk namelijk nergens meer van op De hoge heren denken alleen maar aan geld verdienen. Over de ruggen van de arbeider heen. Niemand heeft namelijk het eeuwig leven.
De harde waarheid is.. WE GAAN ALLEMAAL EEN KEER NAAR DE HAAIEN! DUS WAAR MAAK IK ME DRUK OM: GELD REGEERT EN NIET HET VERSTAND.. OM de MENSHEID EEN GEZONDE LEEFOMGEVING TE SCHENKEN:
GIF ZIE JE NIET, JE RUIKT HET NIET MAAR HET VEROORZAAKT HEEL VEEL ELLENDE!
Vergif is niet giftig, zegt Navo door Paul Vanden Bavière Zware metalen zijn toxische stoffen en dus slechts met de grootste omzichtigheid te manipuleren. Loodvergiftiging is bij het publiek de meest bekende van een vergiftiging door een zwaar metaal. Ook uranium en het daarvan afgeleide verarmd uranium is een zwaar metaal en dus, ook als het niet radioactief zou zijn, een giftige stof voor de mens. Alleen de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) wil dit officieel niet weten. Ze ontkent dat een giftige stof als verarmd uranium giftig is. Binnenskamers denkt ze daar echter anders over. Er zijn de laatste maanden door de pers rapporten en nota's allerhande met waarschuwingen over het verarmd uranium gepubliceerd. Ten laatste in juni-juli 1999 bracht de Navo discreet de bondgenoten, onder wie de Belgische minister van Defensie, André Flahaut, op de hoogte. Voor het publiek houdt de Navo nog steeds vol dat er weinig of niets aan de hand is. De obsessie van de Navo is ingegeven door het feit dat de door Amerikanen en Britten gebruikte munitie met verarmd uranium als oorzaak van het zgn. Golf- en Balkansyndroom zou kunnen worden aangewezen. Wat zou inhouden dat de Navo en haar bondgenoten uiterst onvoorzichtig zoniet misdadig - zouden te werk zijn gegaan en verantwoordelijk zouden kunnen worden geacht voor de gevolgen. Dat ze vooral met zware financiële gevolgen te kampen zouden krijgen: vervanging van de grote voorraden giftige munitie met duurdere granaten met wolfraam; en zware schadevergoedingen aan de tienduizenden getroffen militairen en burgers. Dat de Navo door haar officiëel negationisme uiterst onverantwoordelijk optreedt tegenover haar eigen militairen en tegenover de burgerbevolking van de gebieden waar de betwiste munitie is gebruikt, lijkt haar geen barst te kunnen schelen. Ze houdt het er nog steeds bij dat munitie op basis van verarmd uranium, die tijdens de Golfoorlog in 1991 en op de Balkan (Bosnië, 1994-1995; Kosovo en Servië, 1999) werd gebruikt, "onschadelijk" is. De recente bekentenis van Amerikanen en Britten dat het in de Golf en op de Balkan gebruikte verarmd uranium sporen van het uiterst giftige plutonium en andere sterk radioactieve deeltjes bevat, leidde enkel tot het Navo-commentaar dat het risico dan nog uiterst klein blijft omdat het over zeer geringe hoeveelheden gaat. Het Internationaal Bureau voor Atoomenergie (IAEA) in Wenen denkt daar anders over omdat plutonium "honderden keren gevaarlijker is dan uranium". Nog erger is dat de meeste beleidsmensen van de Navo-landen de negatie-instructies van het hoofdkwartier en Evere hebben gevolgd. Tot ze onder druk van de slachtoffers van het Golf- en het Balkan-syndroom, van de familieleden ervan en van de publieke opinie niet meer anders konden dan beloven de gepaste aandacht te besteden aan de zaak. Men kan niet langer volhouden dat het syndroom louter psychisch is "tussen de oren zit", zoals militaire artsen al te graag beweren. De bewijzen nemen toe dat er wel degelijk fysieke oorzaken zijn. Drie zieke Belgische militairen hebben inmiddels ten einde raad bij het Brusselse gerecht klacht tegen onbekenden ingediend wegens onvrijwillige doodslag, onvrijwillige slagen en verwondingen, het niet-verlenen van hulp aan personen in nood en onvrijwillige vergiftiging. Maar het zijn ondertussen niet alleen militairen meer die getroffen zijn. Weldra, zo wordt in Belgische militaire kringen gezegd, zal minister van Defensie Flahaut geconfronteerd worden met zwaar gehandicapte en misvormde baby's van militairen die op de Balkan hebben gediend. Het zal de Navo een zorg wezen. "Er bestaat een indrukwekkend volume wetenschappelijk onderzoek en de consensus dat er nooit een band vastgesteld is tussen DU (depleted uranium) [verarmd uranium, ndvr] en een ziekteverschijnsel", betoogde de Britse Navo-secretaris-generaal George Robertson op 10 januari. Vijf dagen later deed de Belgische generaal-geneesheer Roger Van Hoof, na een vergadering van het medisch comité van de Navo, de wereld kond dat er niets aan de hand is met de militairen die op de Balkan dienst deden en dat er geen Balkan-syndroom bestaat. En enigszins contradictorisch voegde hij eraan dat, als er al problemen zouden zijn, die zeker niet veroorzaakt zijn door het gebruik van verarmd uranium! Opvallend is dat generaal Van Hoof op de persconferentie werd geflankeerd door ene kolonel David Lam van "de internationale militaire staf van de Navo" die zijn uiterste best deed het verarmd uranium van alle schuld vrij te pleiten, alhoewel hij moest toegeven dat er over verarmd uranium weinig of geen studies bestaan. Woorden inslikken Het "indrukwekkend volume wetenschappelijk onderzoek" van Robertson blijkt dus niet te bestaan! Als men het nagaat is het negationisme vooral gebaseerd op een "medische consensus" van militaire artsen, die omwille van hun carrière onder sterke druk staan. Meer dan één legerarts heeft zijn alarmerend verslag moeten inslikken of werd omwille ervan aan de deur gezet. De verklaringen van generaal Van Hoof staan in schril contrast tot een eerder interview met De Morgen (09.09.00), waarin hij zegt dat tussen de 15 en 20% van alle Belgische blauwhelmen die de voorbije tien jaar naar de Balkan gingen gezondheidsklachten hebben. Hij heeft het daarin over het Balkan-syndroom. "We vragen ons af of een cocktail van factoren stress, scheiding van de familie, andere leefomstandigheden, contact met chemische stoffen bij bepaalde mensen niet kan leiden tot een vermindering van het natuurlijk immuniteitssysteem. Door de verminderde immuniteit krijgen bepaalde ziektebeelden een kans, in sommige gevallen ook kwaadaardige ziekten. Die hypothese willen wij samen met onderzoekers van verschillende universiteiten tot op de bodem uitspitten", aldus de generaal in het interview. Nu lijkt er plots niets meer te onderzoeken! Dat is wel een drastische koerswijziging van de generaal! Waarbij de vraag kan worden gesteld of de Navo hem op de vingers heeft getikt. Het lijkt er erg op dat de generaal zijn vroegere woorden heeft ingeslikt. Na generaal Van Hoof was het de beurt aan de Spanjaard Javier Solana, de voorganger van Robertson aan het hoofd van de Navo maar inmiddels "hoge vertegenwoordiger van de Europese Unie voor de buitenlandse politiek en de gemeenschappelijke veiligheid", zijn steentje bij te dragen tot het negationisme en elke band tussen het Balkansyndroom en gebruik van munitie met verarmd uranium door de Navo af te wijzen. Solana heeft daar zeer persoonlijke redenen toe: hij dreigt voor het Internationaal Straftribunaal voor Joegoslavië in Den Haag terecht te komen als de feiten worden toegegeven. In Portugal heeft de krant Diario de Noticias inmiddels al de arrestatie en berechting van Solana in Den Haag geëist wegens gebruik van nucleair materiaal in de munitie tijdens de Navo-operaties in Kosovo en Servië. Een gebruik dat de voorbije maanden tot de dood van Portugese, Italiaanse, Belgische en Spaanse soldaten heeft geleid. De hoofdaanklager van dit tribunaal, de Zwitserse rechter Carla Del Ponte verklaarde op het toppunt van de beroering in Europa over de betwiste munitie aan enkele Italiaanse kranten dat ze de Navo wil vervolgen voor oorlogsmisdaden wegens het gebruik van verarmd uranium. Maar dit valt niet ernstig te nemen. Del Ponte weigerde eerder al een onderzoek naar oorlogsmisdaden van de Navo, zoals het bestoken van burgerdoelwitten tijdens de Kosovo-campagne, zelfs maar te openen. Ze verklaarde meermaals dat de taak van het tribunaal zich beperkt tot de berechting van de voormalige Joegoslavische sterke man Milosevic en andere Serviërs! Waarschuwingen en bewijzen "Verarmd uranium is 40% minder radioactief dan natuurlijk uranium dat in de bodem zit", reageerde een lid van de Navo-persdienst op een vraag van het weekblad Knack (23.06.99) op de vraag of verarmd uranium gevaarlijk is voor de volksgezondheid. "Voor militaire doeleinden is verarmd uranium zeer interessant. Het is bijna de zwaarste stof die in de natuur voorkomt. Het penetreert zeer goed. Projectielen met VU-omhulsels kunnen zeer goed dienen om pantserstaal te doorboren. Het gebruik van VU heeft, naar mijn weten, in Irak geen gevolgen gehad voor de gezondheid. VU is immer geen gevaarlijk product" [cursivering van de redactie], aldus de zegsman. Een uitspraak waarmee hij zijn volslagen onkunde bewijst, maar wel zeer loyaal debiteert wat hem is voorgezegd, want er zijn de loop van de jaren voldoende waarschuwingen gegeven over en bewijzen aangebracht voor het schadelijke karakter van verarmd uranium. Dat rechtstreeks contact met het goedje op het slagveld (met niet ontplofte munitie of brokstukken ervan en met erdoor getroffen pantsers e.d.) en aanwezigheid bij de explosie van munitie met verarmd uranium, waarbij grote hoeveelheden schadelijke deeltjes vrijkomen, tot kanker kan leiden, valt nog nauwelijks te betwijfelen. Een in 1998 door de Verenigde Naties gepubliceerd document toont aan dat het aantal nieuwe gevallen van kanker in Irak tussen 1989 en 1994 met 55% steeg. Iraakse regeringsstatistieken stellen dat het aantal kankergevallen van 4.321 in 1991 tot 6.158 in 1997 toenam. Die cijfers bevestigen dat de Duitse prof. Siegwart-Horst Günther het bij het rechte eind had toen hij, als eerste, al in maart 1991, juist na het einde van de Golfoorlog, in Irak radioactieve munitie vond en die in verband bracht met een epidemie van een nieuwe ziekte, waarvan onder meer aantasting van de immuniteit, misvormingen bij pas geboren kinderen en ziekten als leukemie de symptomen waren. Het werd de professor in Duitsland niet in dank afgenomen. Zo werd hij in 1993 tot een boete van 3.000 DM veroordeeld wegens het in circulatie brengen van radioactief materiaal. Hij had namelijk een sigaar-groot projectiel met verarmd uranium meegebracht uit Irak een projectiel dat toen officieel door de Navo en de Duitse autoriteiten als totaal ongevaarlijk werd bestempeld, maar door de rechtbank gevaarlijk radioactief werd geacht! Een prangende reportage over de toename van het aantal kankergevallen in Bosnië publiceerde de Britse journalist Robert Fisk in de krant The Independent (23.01.01; een vertaling van het artikel verscheen een dag later in De Morgen). De statistieken van het Kasindo-ziekenhuis in Bosnië spreken voor zichzelf: tussen 1992 en 1995 waren er 46 patiënten met longkanker. Tussen 1996 en 2000 waren het er 116, van wie de meesten stierven. Bosnië wordt door de Navo gecontroleerd, maar, zoals Fisk opmerkt, is er nog geen enkele buitenlandse arts de dossiers komen inkijken. "Wordt het niet stilaan tijd voor een uitgebreide internationale epidemiologische studie om de waarheid te achterhalen? Zoals gewoonlijk hebben de Navo en zijn artsen geen interesse in deze buitengewone medische gebeurtenissen. Dat in dit ziekenhuis misschien wel de verklaring te vinden is voor de ziekte van hun eigen soldaten is blijkbaar van nul en generlei belang", concludeert Fisk bitter. De Navo mag dan al geen interesse betonen voor slachtoffers bij de "vijand" (Irakezen, Bosnische Serviërs), het is onbegrijpelijk dat de organisatie niet zou weten wat de eigen lidstaten denken over het goedje. Zo meldde de Londense Times (13.01.01) dat de Amerikanen zeer goed wisten hoe vies het verarmd uranium is: al tien jaar geleden (sic) begon men de munitie met verarmd uranium weg te halen van de Amerikaanse oorlogsbodems en te vervangen door granaten met wolfraam dat niet radioactief is en veel minder toxisch. Verarmd uranium is voortaan verboden op Amerikaanse schepen. De Britten zijn het voorbeeld aan het volgen en in 2003 moet ook de Royal Navy vrij zijn van verarmd uranium. In hetzelfde artikel wordt ook een geschiedenisboek van 1989 over de Amerikaanse zeemacht geciteerd, waarin de vervanging van de munitie wordt toegejuicht omdat wolfraam "de veiligheids- en milieuproblemen van verarmd uranium elimineert". De Amerikaanse wapenproducent Raytheon Systems heeft inmiddels de productie van met verarmd uranium gemaakte munitie voor de Amerikaanse marine stopgezet. Dit nadat op de BBC een Pentagon-document uitlekte, waarin werd gewezen op het verhoogde risico op kanker bij blootstelling aan verarmd uranium. In 1991waarschuwde het Britse atoombureau (United Kingdom Atomic Energy Authority) de Britse regering dat obussen met verarmd uranium die tijdens de Golfoorlog werden gebruikt een risico vormden voor de gezondheid van de Britse troepen en op termijn "politieke problemen" zouden veroorzaken problemen die er nu volop zijn. Amerikanen en Britten vuurden samen vuurden in de Golf alleen al aan tankmunitie zowat 25.000 kg VA af en "als dat allemaal werd ingeademd zou dat 500.000 mensen kunnen doden", aldus het bureau. Al in 1993 werd in een rapport van het Pentagon gesteld dat militairen die blootgesteld worden aan munitie met verarmd uranium een hogere kans op kanker hebben. In 1994 zegt een rapport van de Nederlandse krijgsmacht dat niet zozeer de straling een gevaar is, maar wel de stofdeeltjes die vrijkomen na een explosie van munitie van verarmd uranium en in het lichaam kunnen terechtkomen Nog in 1994 bestempelt een rapport van Unep (United Nations Environmental Programma) de bombardementen op Joegoslavië als de ergste milieuramp in de Europese geschiedenis en waarschuwt het voor de ver strekkende gevolgen van het gebruik van verarmd uranium. Dat vormt uraniumoxides, in partikels tussen 0,5 en 5 micron groot die door de wind verschillende honderden km kunnen worden meegevoerd. We kunnen zo doorgaan, onder meer met alle mogelijke voorschriften die moeten worden in acht genomen bij transport van verarmd uranium en bij brand in opslagplaatsen met verarmd uranium. Uiteindelijk is het de Navo zelf die in 1999 de lidstaten discreet waarschuwt, voor de gevaren van munitie met verarmd uranium. De Belgische minister Flahaut maakt in juli 1999 bekend dat hij een onderzoek laat uitvoeren. Volgens De Standaard (09.01.01) gaf het Belgisch leger al op 03.06.1999 instructies aan de militairen zich te beschermen tegen verarmd uranium en asbest Op het terrein in ex-Joegoslavië zelf stellen de Belgische militairen tot in de loop van 2000 vast dat er nog altijd geen maatregelen zijn getroffen ondanks het feit dat stralingen werden gesignaleerd. Het Belang van Limburg publiceert op 05.04.00 een vertrouwelijke nota van Defensie van 17.03.00, enkel bestemd voor de corpscommandanten, waarin op het risico van straling van verarmd uranium wordt gewezen. De minister heeft dus zijn tijd genomen en de vraag is hoelang het geduurd heeft voor de militairen ter plekke werden ingelicht. Hetzelfde deed zich in Duitsland voor, waar minister van Defensie Rudolf Scharping op 14.06.00 een brief kreeg van admiraal Elmar Schmähling, waarin hij werd verzocht maatregelen te nemen om te verhinderen dat Duitse militairen in Kosovo in contact zouden komen met granaten met verarmd uranium of met voertuigen die erdoor getroffen waren. Minister Scharping deed niets, zo meldde de Times (09.01.01). Heeft minister Flahaut al direct in 1999 maatregelen getroffen, of pas in maart 2000? En heeft hij hierover de waarheid verteld? Ook mag de vraag nog eens worden gesteld of België nu al dan niet munitie met verarmd uranium heeft. Volgens het ministerie van Defensie is dit niet het geval. Ook Nederland ontkent het. Maar zowel België als Nederland zijn opgenomen in de lijst van landen met verarmd uranium in hun arsenaal van Damacio Lopez, uitvoerend directeur van Depleted Uranium Study Team (IDUST) (zie het artikel van Lopez in: Targets. Onafhankelijk internationaal maandblad, januari 2000). Een traditie van ontkenning De ontkenning door de Navo dat er iets aan de hand is met verarmd uranium is geen alleenstaand geval. Toen na de dood van een aantal militairen bekend werd dat de batterijen van de Hawk-luchtdoelraketten gevaarlijke straling afgaven, die tot kanker kon leiden, deed de Navo haar best om dit tegen te spreken. De organisatie kreeg echter kort daarna het deksel op de neus toen de fabrikant de feiten toegaf. Sedertdien is er voor een betere bescherming tegen de straling gezorgd. Vorig jaar hebben vier voormalige Belgische dienstplichtigen, die alle vier aan kanker lijden, die ze toeschrijven aan contact met die raketten, klacht ingediend bij het gerecht. Het blijft echter de vraag of ze een oorzakelijk verband zullen kunnen bewijzen. In België moet een militair in tegenstelling tot het genereuzere Nederland zelf bewijzen dat er een verband bestaat tussen zijn opdracht en zijn ziekteverschijnselen. Geen gemakkelijke taak als men naar het buitenland wordt gestuurd en geen volledige informatie over mogelijke gevaren krijgt. Over mijnen, sluipschutters, trip-wire's, eten, drinken wordt uitleg gegeven, zo zeggen Belgische militairen die op missie in de Balkan zijn geweest. Geen woord echter over mogelijke gevaren van gebruikte wapens en materiaal. Wat niet weet niet deert, lijkt het devies van het leger te zijn. Als slachtoffer moet je dus eerst proberen uitzoeken welke stoffen er zo al in je directe omgeving zijn vrijgekomen. Een ander grof geval van ontwijking van verantwoordelijkheid door de Navo is de Ustica-affaire. Het gaat om een Italiaanse DC-9 met 81 mensen aan boord die in 1980 bij Ustica werd neergeschoten. Voor de Italiaanse justitie bestaat er weinig of geen twijfel aan het feit dat de passagiersjet door Navo-vliegtuigen werd neergehaald vermoedelijk bij de achtervolging van een Libische Mig boven de Tyrrheense Zee. Dat laatste doet niet ter zake, wel het feit dat de Navo en haar lidstaten alles hebben gedaan om het onderzoek te saboteren zodanig dat de familieleden van de slachtoffers nog altijd wachten op schadevergoeding. Oorzaken van Golf- en Balkansyndroom Afschuiven van morele en financiële verantwoordelijkheid sommige militaire artsen geven dat laatste tegen slachtoffers van het Balkan-syndroom toe lijkt de voornaamste reden waarom publiek wordt geprobeerd de onschuld van verarmd uranium aan te tonen. Ook al is het lang niet zeker dat dit uranium behalve in gevallen van kanker door direct contact de oorzaak, of de enige oorzaak van het syndroom is. Het Golf- en Balkan-syndroom is de verzamelnaam van een hele reeks symptomen en ziekten, zoals: slapeloosheid, uitputting, hoofdpijn, concentratieproblemen, geheugenverlies, gewrichts- en spierpijnen, depressies, aantasting van de immuniteit, huidaandoeningen, ingewands- en voortplantingsproblemen, tot ziekten als leukemie Voor vele getroffenen is er dan ook niet één oorzaak, maar vermoedelijk een combinatie van verscheidene. Als oorzaken werden al aangewezen: rook van brandende oliebronnen, pesticiden en organosfosfaten die als insecticiden worden gebruikt, deeltjes verarmd uranium, oplosmiddelen en bijtende middelen (zeg maar: klein chemisch afval), de al dan niet experimentele cocktail van vaccinaties (onder meer tegen nucleaire, biologische en chemische wapens), onaangepaste voeding, lucht besmet door chemische wapens (ook op de Balkan zijn er gifgassen gebruikt), afval van vernielde munitiefabrieken enz Dan is er nog stress en psychische problemen. Om niet te spreken van het gevaar van reizen op zich. De jongste tijd is bv. het "toeristenklassyndroom" in het nieuws gekomen: alleen al in Groot-Brittannië zouden per jaar 2.000 mensen sterven nadat ze te lang stil gezeten hebben op langeafstandsvluchten. En het gevaar van virussen en microben is niet nieuw, zoals menig toerist met diarree wel zal weten. In de middeleeuwen brachten handelsschepen de pest mee uit het oosten. Tijdens de ontdekkingsreizen decimeerden de Europeanen in Amerika, Afrika en Azië heelder bevolkingsgroepen door hen te besmetten met het griepvirus, de pokkenbacil In ruil kregen ze in Amerika syfilis. Tegen tropische ziekten zoals malaria, slaapziekte, Aids, parasieten allerhande worden reizigers nog voortdurend gewaarschuwd. Aan oorzaken, en mogelijke combinaties van oorzaken, is er geen gebrek. Tegen verarmd uranium als dé oorzaak pleit het zgn. rapport Tiesinga II, zo genoemd naar de Nederlandse commissie die onder leiding van mevrouw Tiesinga een onderzoek instelde naar de gezondheidsklachten van Nederlandse militairen die in 1992-1993 op vredesmissie in Cambodja waren. Van die soldaten heeft 17% klachten zoals geheugenverlies, vergeetachtigheid, concentratieproblemen en vermoeidheid. De commissie stelde hetzelfde vast bij controlegroepen van Nederlandse militairen die op vredesmissie waren in Rwanda, Zaïre (nu Congo) en Burundi. In al die landen was er geen sprake van gebruik of zelfs maar aanwezigheid van munitie en granaten met verarmd uranium. Als men de echte oorzaak wil vinden is er grootscheeps epidemiologisch onderzoek nodig door onafhankelijke wetenschappers zonder banden met legers en de Navo. Het is echter zeer de vraag of die laatsten, wegens het eraan verbonden prijskaartje, echt onderzoek wensen. Hun houding wijst totnogtoe op het tegengestelde. Het dreigt te lopen zoals met de arbeiders die vanaf de jaren 1940 de Amerikaanse kernmacht opbouwden en daarbij blootgesteld werden aan onverantwoorde hoeveelheden straling en aan chemische stoffen. Tientallen jaren lang hield de Amerikaanse regering vol dat er zo goed als niets aan de hand was. Pas in januari 2000 gaf de regering-Clinton voor het eerst toe dat arbeiders die waren blootgesteld geweest aan straling en chemische stoffen meer kanker kregen dan andere mensen. En in april 2000 besloot ze ten minste 400 miljoen $ te betalen aan de zieken. Een magere troost voor de velen die inmiddels aan kanker overleden zijn. Hopelijk zullen de veteranen van de Golfoorlog en van de operaties op de Balkan, die nu al jaren strijd voeren voor erkenning van hun kwalen, niet zo lang moeten wachten. (Uitpers, februari 2001) S N E L I N D E X Uitpers nr. 16 * Turkije foltert nog volop * Kouchner of het failliet van de "humanitaire interventie" * Vergif is niet giftig, zegt Navo * Nieuwe bewapeningswedloop dreigt onder Bush * Polen hebben zo hun twijfels over EU * EVP model voor CVP ? * Een militaire toekomst voor het Europees Ruimte-Agentschap (ESA)? * Mexico: Moeizame overgang * Israël: geen verschil tussen duiven en havikken * Khatami erkent onmacht * Het rookgordijn op de Balkan weggeblazen
Aangereikt door IJsbrand Visser OPSslachtoffer die maar 52 jaar is geworden.
Ik kan alleen maar zeggen maak wat van je leven... Geniet van de dingen die goed gaan ... En de rest? Laat maar! Het wordt toch niet beter.
OPS.
OPStandigheid. OPSlokkende energie voor de partner. OPSnerende opmerkingen die door merg en been gaan. OPS Beroepsziekte die doofpot gericht is.
Alles lost op Alles kapot
Gedreven worden in andere armen Die het hart weer verwarmen Verscheurde liefde. Ach het lijkt zo mooi.
Ik heb 2 kanjers om me heen Ik ben nooit meer alleen Die voorziening is genieten en gun ik iedereen. Verliezen en vinden, vriendschap, liefde, plezier.
Mijn gevoel overgeven. Ik moet toch overleven. Omstanders begrijpen het niet. Als ik daar over begin.
Ja, ik heb 2 kanjers. Het verleden wat goed was. Waar ik warme herinneringen aan heb. Wat nu zo koud en kil is geworden
Door de beroepsziekte OPS Ik mag groeien van me zelf Ik mag bloeien van me zelf En mijn man gaat alleen maar achteruit
Die andere Kanjer Die zegt, wat ben je mooi Wat ben je sterk Wat hou ik van jou Maar vooral,,,Blijf je man trouw.
Dat is wat ik doe. Alles doen om het leefbaar te houden. En ik ben gesterkt door liefde en warmte Wat ben ik een gelukkig mens.
Ik heb een lieve vriend en nu al weer 14 maanden. Innig. warm en liefdevol. Mijn man is een man met een vlekje geworden. Mijn vriend is een man met een vlekje. Maar omdat ik weet wat dat is, kan ik daar mee omgaan. Mijn man moet ik behandelen met structuur wat vaak niet aankomt. Mijn vriend heeft structuur van zichzelf. Bij mijn man loop ik vaak op eieren. Bij mijn vriend kan ik mijzelf zijn. Daar laad ik een berg energie op. Daar kan ik de zorg even loslaten. Op die manier ben ik in evenwicht. Kan ik de zorg langer aan. Mijn man gaat naar de dagopvang. Kan ik met een gerust hart op stap. Dat hebben we goed door gesproken. Hij doet verder toch waar hij zin in heeft. En dat is eigenlijk niet veel. Veel slapen en dat is het.
Amsterdam is mijn 2e thuis geworden. Daar heb ik een weekend huwelijk mee. Ik geniet van het moment. De mensen, de Amsterdamse gezelligheid. Ik heb nu 2 levens en dat bevalt me goed. Met mijn man de uitjes naar het zorgcentrum De warme hap waar hij zo van geniet. Woensdagochtend op de dagopvang speel ik accordeon Waar hij zo van geniet. Met mijn vriend waar ik leuke dingen mee doe. Hij stippelt uit en denkt vooruit. De verrassing is, het komt vaak niet uit. Die onverwachte dingen maken het leven mooi. Openstaan voor het onbekende wat bekend gaat worden. Leven en laten leven en genieten. De natuur, Mensen die je een goed hart toedragen. Ja, die keuze maak ik zelf en het is goed zo. Het is namelijk mijn leven en ik leef. Zorgen en verzorgen en verzorgt worden. In alle eerlijkheid kan ik zeggen, ondanks de pijn en het verdriet Om wat ik allemaal verloren heb. Wat heb ik een heerlijk leven. Het is dubbel, maar dubbel en dwars verdient, liefde warmte en vriendschap. Schoorvoetend groei en bloei ik weer. en ik geniet er met volle teugen van. Tweestrijd in mij zal er altijd blijven. Want een vriend hebben is niet leuk. Ik zou het zo graag anders zien. Maar dat is uitgesloten, Mijn man is ziek, Doodziek. Helaas door zijn werk zo geworden. OPS.......!!!!
Als dit blog er niet was geweest , had ik nu misschien nog niet geweten waarom er bij ons vaak iets fout ging . Ik schrijf dit dan ook , met de gedachten bij partners van opsers die nog zoekende zijn . Omdat ik weet wat het is , het zoeken naar iets als je bijna zeker weet dat er iets mis is met je man en bij hulpverleners maar niet verder komt...... Ook ik ben jaren aan het zoeken geweest waarom veel fout ging bij ons . Het samen zijn zakt weg . Dat merk je door de jaren heen steeds meer en meer . Ik heb veel op deze blog gelezen en heb mij aangemeld op het ops forum . Wat ik daar allemaal heb gelezen ........ik wist het toen , mijn man heeft ops!!! Hier heb ik verhalen gelezen van partners van opsers , het zouden mijn verhalen kunnen zijn. Ongelooflijk , we maakten allemaal soort gelijke mee ! Eindelijk mensen gevonden die mij begrijpen . Want ops is voor de buiten wereld niet zichtbaar , maar in een gezin wordt echt alles op zijn kop gezet door ops !!!!! Jaren en jaren....... Buiten voor velen een lieve , behulpzame , hard werkende man . Bij ons in het gezin iemand waar we doodmoe van zijn geworden omdat we altijd met hem rekening moesten houden . Mijn man is al vele jaren schilder , zeker al meer dan 35 jaar !!! Natuurlijk heb ik wel vaak aan ops schildersziekte gedacht . Maar deze ziekte is zo weinig bekend , dat je gewoon niet weet wat het inhoud. Vele jaren heb ik gedacht , wat is er toch met mijn man aan de hand. Ik kon het maar niet begrijpen . Steeds botsten we tegen elkaar aan met serieuze gesprekken. Dat was bij mij één van de eerste tekens dat ik iets merkte. Beetje bij beetje merkte ik dat hij kwader werd . Ik begreep zijn woede soms niet want ik wou gewoon overleggen. Of iets uitpraten wat hij niet kon en voor mij zo makkelijk leek . Hij snapte mij nooit goed , want als ik ergens over begon te praten dan ging hij zich zelf verdedigen. Als ik hem dan ging uitleggen , maar jij valt mij altijd aan in het praten en ik wil gewoon even iets met je overleggen. Dan liep hij weg . Dit gedrag heeft hij een aantal jaren gehad . Steeds in gesprekken ging het mis , en steeds liep hij weg . Ik zag het meer als een soort vluchtgedrag. Weg dat ik niet eens wist waar hij heen ging en ook nooit wist wanneer hij terug zou komen . Ik kon nooit begrijpen waarom dit gebeurde. Als ik dit probeerde uit te leggen kreeg ik te horen dat alles aan mij lag. , ik merkte dat hij steeds minder met mij ging overleggen en nam zelf beslissingen . Beslissingen waar je in een huwelijk zeker met zijn tweeen achter moet staan , maar mij werd niets gezegd. Hij werd ook kwader . In gesprekken begon hij mij te kwetsen . Negeren .....wat mij vaak kwaad maakte . Zo kon je toch nooit iets meer uitpraten . Was wantrouwend naar mij. Ik moest weten waar dit gedrag van kwam . Vanaf toen ging alles zo'n beetje fout. Hij dacht dat ik alles wel goed vond. Overleggen? Dat vond hij niet nodig meer..... Doordat er op deze manier steeds meer problemen kwamen , groeiden we langzaam uit elkaar en zijn we naar relatietherapie geweest. Ik had het gevoel dat we niet echt verder kwamen met ons probleem daar. Heel veel gesprekken hebben we gehad en toen kreeg ik al iets door in de gesprekken . Hij drukte alles bij hem weg , daar waar de hulpverlener en ik over wilden praten draaide hij zo weer weg en kwam altijd op een ander onderwerp uit . Hij praatte steeds over iets anders en als wij hem iets wilden uitleggen , deed hij net alsof hij het niet snapte ( dat dacht ik toen ) . Ik zag hem zijn best doen en ik zag dat hij zo graag alles goed wou doen maar toch ging het steeds mis. Waarom ? Ik kon het maar niet begrijpen . Hij snapte het gewoon niet meer. We praatten gewoon langs elkaar heen , zo leek het. Vreemd ........iets was niet goed en werd me steeds duidelijker!!! Wat mij wel opviel in die tijd , als we bij deze gesprekken weg kwamen was hij soms erg in de war. Dit kon ik in het verkeer ook erg goed merken. We moesten wisselen van hulpverlener . Van deze nieuwe hulpverlener kregen we direkt te horen dat er niets met mijn man aan de hand was en we konden gaan . Jammer voor mij , want ik had goed door dat er wel iets mis was . Mijn man schoof de schuld vaak naar mij . Dit werd dus vanaf nu weer moeilijk praten voor mij . Hoe moest ik hem nu nog in laten zien dat er toch wel iets mis was , dat die hulpverlener best wel eens een fout kon hebben gemaakt . Het is me niet gelukt , hij was oke en dat was het einde van de hulpverlening weer . Moeilijk werd het toen even voor mij, ja want hij was toch oke dat zei toch die hulpverlener ook......en ik......ja ik zal dan wel..... Ik wist toen al zeker dat er iets met mijn man niet meer oke was , maar wat was hier toch aan de hand? We kwamen weer voor een erge ruzie te staan . Het ging gewoon al een tijdje niet meer goed en ik merkte dat al een aantal weken . Ik kon het niet langer aan zien . Ik liep naar hem toe en wou daarover praten. Hij zei dat ik hem met rust moest laten , maar ik had het met hem te doen en zei dat ik hem zo graag wilde helpen . Wat hierna is gebeurd wil ik hier niet schrijven omdat ik NU weet dat hij ziek is en dit heeft hij zelf nooit zo gewild. Het komt van een ziekte...... Zo ben maar eens weer gaan lezen in het boek "ZOVEEL ONBEGRIP" , die titel alleen al sprak me erg aan . Niemand begreep mijn verhaal. Door alleen te lezen in dat boek bleef ik twijfelen....is het nu wel .......of ik het nu niet ops. O wat sta je hier in alleen. Zoveel onbegrip om me heen... Tijdens gesprekken kregen we steeds te horen dat het relatieproblemen waren . Ik wist zeker dat dit niet zo was , en uitleggen kon ik dit niet . Dit voelde ik gewoon . Hij wil dit niet , dat zag ik ook . Want hij wilde me zo graag begrijpen en steunen maar hij kon het niet !!! Ik heb toch wel het één en ander geleerd bij de psycholoog en ging hier dan alleen mee verder. Ik begon te praten over een scheiding en ik zag toen zoveel verdriet bij hem dat ik voorstelde om elke dag een half uur samen te gaan praten . Ja dat vond hij prima , ik wist dat ik daar meer aandacht aan besteden moest want daar zat het fout. Al snel werd me duidelijk dat hij niet meer kon onthouden , een gesprek van een half uur was al te lang en daarom zei ik ook altijd na een half uur we stoppen , we gaan morgen verder . Maar......de volgende dag wist hij niet meer waar ik over praatte . Hij snapte me ineens niet meer en ik kon weer opnieuw alles uit gaan leggen . Hij wist het niet meer , waarom deed ik toch zo moeilijk?? De avond na het gesprek hadden we nog t.v. gekeken toen was het toch goed? Waarom begon ik dan nu weer zo moeilijk te praten? Tja......nu had ik goed door , hij is ziek. Al wist ik de naam van de ziekte nog niet. Zo ben ik ook aan deze gesprekken begonnen denkend hij is ziek en zo zag ik nu dat er heel veel mis was. Hij is ziek.... Niet meer logisch kunnen denken . Snel vergeten . Niet met twee dingen bezig kunnen zijn . Want wou ik praten terwijl hij even t.v keek , ging echt alles mis!!! Ja zo zag ik steeds meer. Hij kan helemaal geen gesprek meer volgen . Springt van de hak op de tak in een gesprek. Praat steeds over mijn onderwerpen heen en nee dit wil hij niet want hij wil het juist goed doen . Maar het gaat niet meer.... Ben ik blij ,voelt hij zich ook blij ........ben ik boos dan weet hij niet met de situatie meer om te gaan en loopt weg. Eén ding werd me ook steeds duidelijker, hij deed heel erg zijn best overal in!! Ik zag dat het hem allemaal verdrietig maakte en ben gestopt met de gesprekken. Ik ben naast hem gaan zitten en heb zijn arm gepakt en om mij heen geslaan, we hebben nog even t.v. gekeken. Dit om hem het gevoel te geven dat het allemaal wel goed is. Dan ga je aan het zoeken en dacht ik toch steeds meer aan ops . Ik wou weten wat dat precies voor een ziekte was . Ik kon daar niet goed achter komen , maar steeds dacht ik zal dit het zijn dan?? Zal mijn man ops schildersziekte hebben? Hoe kom ik daar achter? Ja dan maar zoeken op internet en had al vele keren achter mijn laptop gezeten en verhalen lezen . Ik kwam hier op Jantien haar blog en heb me aangemeld bij het ops forum , en toen wist ik het ! Alles werd me duidelijk , alle verhalen ik wist precies wat iedereen op het forum bedoelde en ook voelde . Ik had een heel klein groepje mensen gevonden die mij begrepen ! Ik heb gehuild van verdriet maar ook van blijdschap. Ik had mensen gevonden die mij begrepen , die mij zonder uit te leggen begrepen . Hun verhalen waren mijn verhalen . Blij was ik hier mee , want niemand weet hoe het voelt om een partner van een OPSer te zijn . Alleen die het zelf aan gaat . Bij het lezen wordt je alles duidelijk . Nu wist ik dat het niet aan mij lag , waar je als partner ook o zo vaak over nadenkt . Nee ik was wel oke en had het allemaal wel goed gedaan . Dat ik van de buitenwereld geen begrip kreeg is gewoon omdat OPS schildersziekte niet bekend is . Ja de naam misschien wel maar niet wat het inhoud. Daarom kom ik nu met mijn verhaal naar buiten . Zodat partners van mogelijke opsers hier iets mee kunnen gaan doen . In ieder geval ze aan het denken gaat zetten . Jaren en jaren ben je aan het zoeken en twijfelen maar in deze tijd gaat de ziekte wel door in het hoofd . En wordt erger.... OPS is een beschadiging aan de hersenen en iets wat stuk is wordt nooit meer beter . Bij twijfel over deze ziekte toch maar hulp zoeken . Ik kon hier al niet meer met mijn man over praten toen ik door kreeg dat hij wel eens ziek kon zijn. Lotgenoten zijn erg belangrijk. Begrip is erg belangrijk........ begrip die je bij de hulpverleners niet kunt vinden . Als er gezegd is , mogelijk wel ops misschien gooien ze het op iets anders maar dat is het dan niet , alle klachten wijzen naar ops, meer dan 30 jaar blootgesteld aan toxische stoffen. Een duidelijke klachtenpatroon....... Dan zijn alle verhalen van lotgenoten bijna hetzelfde .......toeval ? Welnee het is 'gewoon' OPS schildersziekte !! Mijn verhaal : bedoeld voor partners die zoekende zijn , die niet begrijpen kunnen waarom er toch allemaal zoveel in hun gezin mis gaat . Die hebben misschien iets aan mijn verhaal en voor hun doe ik dit want er is zo weinig steun en begrip voor OPS/ OPSers en hun partners. Misschien herkennen jullie de situatie en zijn jullie er nog op tijd bij , zodat er nog op tijd gestopt kan worden met werken!!!! Bij mijn man is het te laat......... Je hoeft niet alleen schilder te zijn om deze ziekte te krijgen !! Kijk hier op Jantien haar blog , ze heeft een hele lijst met beroepen hier geschreven waar deze beroepsziekte ook in voorkomt.
Vanmorgen de was opgehangen... sta op de overloop en hoor gestommel... Jan loopt achter me langs zonder wat te zeggen... hij komt net zijn bed uit en ik ben al een paar uur op... Ik heb nu eens niet als eerste goedemorgen gezegd... en het eind van het liedje is dat het stil blijft in huis... gemopper en getier dat hij de trap af moet om maar de wc te gaan... Ik zeg maar niets en ga gewoon door met waar ik mee bezig ben... de stilte is keeldichtknijpend...geen enkele toenadering... dan opeens...Jen de heg MOET geknipt...de kat MOET eten... ik zeg alleen maar...Goede morgen schat... En verder geen reactie...
zo gaat dat eigenlijk alle dagen... Moeten en nog eens moeten... Ik doe het op mijn manier en in mijn tempo... MOETEN is er niet meer bij... Ik mag en doe het op mijn manier is mijn dagelijkse zin geworden... Jij mag ook maar de doenknop is stuk dus gebeurt er niets... Boem, dat mag ik niet zeggen....en dat doe ik ook niet.... ik denk het alleen maar... die aanvaring van een paar jaar geleden heeft me bijna de kop gekost...letterlijk... daar heb ik nu nog last van... momenteel doe ik alles even wat langzamer dan anders...
de kat komt boven en streelt langs mijn been zacht spinnend ... Ik zeg zo wil je eten? Ze kijkt me aan en loopt naar de trap... Holt naar beneden en loopt de keuken in... even nog het laatste stukje was ophangen en dan kom ik... Ik rustig een schaaltje gepakt een bakje eten opengemaakt... vork uit de la wat water erbij en fijngeprakt... Ze gaat spinnend zitten eten... later komt ze weer en wil naar buiten... Ik ga even de was opvouwen en dan een gil naar boven... Jen de kat wil erin...Doe de deur maar open lieverd dan kan ze er in... Ik ben de was aan het opvouwen... Mopper mopper en er gebeurt verder niets... Dus ik naar beneden en de kat er ingelaten... Mijn man heeft het druk met op de bank zitten...
Een kleine impressie van een doordeweekse ochtend...
zit nu even achter de pc met mijn troost op schoot... Macky die feilloos aanvoelt wanneer ik het even moeilijk heb... want wennen doet het niet de stilte...de kilte... daarom ben ik blij met mijn vrijwilligerswerk... dat ik wat voor anderen kan en mag betekenen... Ik weet als geen ander wat het betekent als je niet meer kunt communiceren op normale manier...
dementie is het ergste wat je mee kan maken... dat je iemand zo ziet wegglijden... in agressie en boosheid om het minste of geringste... Ik moet niet in deze situatie blijven... Ik kies er zelf voor...Omdat houden van niet ophoudt bij ziekte en zeer... menigeen snapt dat niet...Ik hoor zo vaak... ga toch scheiden...dit is toch geen leven? Ik ben blij met mijn gave dat ik het kan verwoorden... Dat ik er over kan schrijven... je kiest er niet voor om ziek te worden dat overkomt je... Ik kies er wel voor om mijn man zo goed mogelijk te begeleiden... Tot het echt niet meer gaat en dan is er een instantie die hem verder helpt als ik het niet meer kan...
we hebben nu 2 gesprekken gehad met het DOCteam en er is tot nu toe niets uit mijn man zijn handen gekomen... Hij heeft 3 opdrachtjes gekregen en die nog niet uitgevoerd... Ik press hem niet...en mijn opdracht heb ik wel uitgevoerd... Hij heeft ruimte waar hij om gevraagd heeft...maar benut het niet... dus het eind van het liedje is er zal weinig tot niets veranderen in huis... Ik heb er vrede mee omdat ik weet...dat de mogelijkheden benutten...hier niet van toepassing zijn... wat gister niet gebeurde en vandaag niet gebeurt zal morgen ook niet gebeuren.... Dus als het DOCteam weer komt over 3 weken zal er niets veranderd zijn ten goede...
DOCteam is een onderdeel van GERIANT in NOORD HOLLAND DEmentie Onderzoek Casemanagerteam. Ik
heb nu een casemanger die bekijkt wat er nog voor mogelijkheden zijn om
het wat leefbaar te houden..Ze maakt een stappenplan waar we ons beiden
aan houden.. In de praktijk komt het er op neer dat mijn man dus niets
doet en ik alles...Deze scheefgroei is er natuurlijk al tijden maar het
wordt nu concreet op papier gezet...en we krijgen elk een brief...en zo
wordt er geprobeert weer structuur te krijgen in het leven van de OPS
patient...wat niet echt lukt zondr slag of stoot...is de
praktijkervaring van mij...
Ik was maandagavond in het alzheimercafe. Daar was het onderwerp alcohol en dementie. Dat je van alcohol dement kunt raken als je elke dag minimaal 4 glaasjes alcohol drinkt en dat jaren lang minimaal 5 jaar. De symptomen zijn hetzelfde als de symptomen van OPS. Het hele rijtje kwam langs. Kort termijn geheugen. fijne motoriek. veminderde concentratie. geen gesprek meer kunnen volgen. maar ook de lichamelijke klachten.net als bij OPS. Alleen OPS komt op jonge leeftijd voor tussen de 30 en de 50 dat het ontwikkeld Alcoholdementie tussen de 60 en en de 90 dat het ontwikkeld. Dus als je vergeetachtig wordt beneden de 50 en dat zet door en je hebt gewerkt met oplosmiddelen cq zware metalen. en je drinkt een of 2 glaasjes per dag dan ben je dubbel vatbaar. daar kwam het in het gesprek op neer. Ik heb daar natuurlijk naar gevraagd. Ze moest me helaas gelijk geven. Alcohol is ook een giftige stof als je er niet tegen kan en je er te veel van op hebt elke dag weer. de ziekte van Korsakov is dan het gevolg. en die symptomen komen soms ook overeen met OPS. Vandaar dat dan de diagnose OPS niet gegeven wordt als er alcohol gedronken wordt. Ik persoonlijk ben er van overtuigd dat mensen die werken met oplosmiddelen wel degelijk OPS hebben en geen Alcoholdementie als je jonger bent dan 60 jaar. Daar moest ze me gelijk in geven maar onderzoek daarna zit nog in de kinderschoenen. Niemand wil blijkbaar toegeven dat je ziek wordt van oplosmiddelen.
Daarom ben ik heel blij met het boek "Zoveel onbegrip" ter gelegenheid van het 10 jarig bestaan van de OPSvereniging geschreven door Toon Schrijver Oud voorzitter van de OPSvereniging. De OPSvereniging bestaat nu 20 jaar volgend jaar en is nog harder nodig dan 10 jaar geleden. we krijgen er nog steeds nieuwe leden bij en er gaan ook nog steeds leden dood die niet ouder zijn dan rond de 60. die zijn dan ook al jaren ziek. OPS kwam voor het eerst voor zo rond 1856. Toen beschreef een franse arts en onderzoeker over de ziekteverschijnselen onder werknemers in een rubberfabriek die werkten met het oplosmiddel zwavelkoolstof. De werkzaamheden gebeurden in kleine slecht geventileerde ruimten. Dus OPS komt al heel lang voor.
mijn visie: OPS is niet nodig maar ja het geld regeert. Waarom kan er in Zweden en Noorwegen wel gewerkt worden met oplosvrije middelen die in Nederland gemaakt worden. Daar kan ik me dus heel erg boos over maken. Nederland is een exportland en de eigen bevolking kan wel verrekken. Dat is met alles zo. Stamboekvee wordt verhandeld en wij eten vlees uit Argentinië. om maar eens een voorbeeld te noemen. Groenten precies zo. Hier allemaal regels en andere landen doen maar wat. Soms eet je puur gif maar je proeft het niet en je ziet het niet je merkt het op langere termijn dat je geheugen minder wordt. Ouderdomsdementie. en dat is mijn mening.
De problematiek OPS is groter dan menigeen denkt.
En het heeft ook een hele omslag nodig om tot OPSvije industrie te komen.
Het betreft niet alleen schilders en drukkers en
boeren met aanverwante beroepen. Ook Piloten en passagiers van vliegtuigen
worden blootgesteld aan giftige dampen die OPS kunnen veroorzaken op den duur.
Ik kreeg een mail en die man is heel erg bezorgd. Ik heb een blog op http://blog.seniorennet.be/ops en daar
was hij op terecht gekomen. waar vondt niet echt wat hij zocht. Klopt ja, ik was op zoek naar specifieke neurotoxische
effecten van benzinedampen.
en zo kom je tot een e-mail
discussie.
In een google zoektocht naar de neurotoxiciteit van Benzinedamp ben ik
op je blog terecht gekomen. Daarin tref ik een mooi en lang artikel aan, wat
tich niet geheel voldoet aan mijn googlevraag, maar ik zie wel een fout in je
verhaal: Acetyl Choline is namelijk helemaal geen enzym, maar een
neurotransmitter (dat bijvoorbeeld door het enzym Acetyl cholinesterase kan
worden afgebroken). Als je dat in je verhaal zou kunnen aanpassen, wordt het een
stuk correcter!
Het stuk waar
je op wijst is niet van mij. Ik vind het heel fijn dat U reageert en een fout
bemerkt. Ik zal het er als noot onderzetten, Degene waar ik dit
geschrevene van kreeg leeft niet meer. en na zijn dood mocht ik het op het
blog zetten. Ik heb er niets aan veranderd want er staan ook wat typfoutjes
in. Het is de schrijfstijl van die persoon en dat respecteer ik, Een
OPSpatiënt schrijft anders dan anders en zo kan het gebeuren dat er iets
staat waar ik geen verstand van heb en U blijkbaar wel. Dus ik ben heel blij
met deze reactie.
Ja, ik
heb dat hele lange stuk niet in zijn geheel gelezen, omdat ik naar iets
speciaals (via Google) op zoek was en het in dit artikel niet kon
vinden. Maar toen viel mij die fout op van die enzymen, die eigenlijk
neurotransmitters zijn. Ja, ik heb er verstand van, heb jarenlang medisch
wetenschappelijk onderzoekswerk gedaan op dit gebied.
Een
Neurotransmitter is eigenlijk een soort moleculiare brug tussen twee
zenuwcellen, die de (electrische) prikkeloverdracht van cel naar cel
verzorgt. en als die stof zijn werk heeft gedaan, moet hij weer snel
verdwijnen op die locatie, anders zou hij aan de gang blijven met
signalen doorgeven, dus dan is er vaak een specifiek enzym in de buurt
die deze stof weer neutraliseert of onwerkzaam maakt/ afbreekt. Maar er
zijn ook andere mechanismen, zoals terugresorptie in de cel,, om de werking
te stoppen.
Maar het lijkt mij inderdaad goed om het werk van een ander
in tact te laten.
Ik weet
wel waarom je op het blog OPS bent terechtgekomen. Er zal wel ergens staan
dat er een vrachtwagenchauffeur OPS heeft gekregen doordat hij met
benzinedamp in aanraking is geweest. Arbeidsongeschikt helemaal dement en
dat op 24 jarige leeftijd. Maar verder geen bijzonderheden. Dus ik weet
wat chemische toxische stoffen met het lichaam doen. Net als van mijn man en
daarom ben ik begonnen met dit blog in 2006. Kreeg door email ook stukken
aangereikt.en mocht die plaatsen.
mijn vraag, ken je het fenomeen OPS?
Organo Psycho Sindroom of wel chemische toxische encephalopathie niet
aangeboren hersenletsel door toxische vluchtige solventen. Is daar ook
onderzoek naar dat je weet?
De OPSvereniging is al jaren bezig met een
fonds voor OPS slachtoffers maar krijgt geen poot aan de grond want OPS
slachtoffers gaan niet dood is de redenatie van de regering. Maar
OPSpatienten kunnen niet meer werken en zitten financieel aan de grond met
alle gevolgen van dien en dan ben je rond de 40 jaar jong. Vaak wordt het
ook niet erkend en gooit men het op een drankprobleem of relatieproblemen
maar niet op het werk wat je uitvoert.
mijn mening is dat je er niet veel
over leest omdat het economisch een verband heeft wat een groot
kostenplaatje met zich mee brengt daarom is mijn mening het leven van een
werknemer is niet veel waard. Want als ik zie en hoor hoe men moet werken,
ook nu nog met die giftige stoffen is niet wijs.
Ik ben een partner van
een OPSpatient en zit al 25 jaar in dat schuitje wordt elke keer een stukje
wijzer maar mijn man is door het gedoe een wrak. Kan ook geen zinnig gesprek
voeren met hem.mijn man is nu 63 en zal ook niet zo oud worden met alle
klachten die hij heeft. als je zo lang vergiftigt bent geweest is dat niet
zomaar uit het lichaam verdwenen en is er te veel beschadigt dat het lichaam
het niet meer kan herstellen.
Dus als ik wat meer te weten kan krijgen is
dat alleen maar fijn en kan ik daar weer verder mee. Ik zit in de OPSraad
van de OPSvereniging vandaar mijn vraag.
ps.. even een kleine uitleg. Jantien is mijn speudoniem
voor het OPSblog zodat ik met wat meer afstand redenerend kan schrijven zo
ook mijn gedichten die ik met Speelster ondertitel. Ik speel accordeon
vandaar.
Klopt ja, ik was op
zoek naar specifieke neurotoxische effecten van benzinedampen.
Ja,
dat van die toxische stoffen en OPS ken ik, het is bij veel mensen die wat
verder studeren, bekend. Maar het zijn niet alleen de gifstoffen, maar ook
vele medicijnen die puur vergif zijn en waar de farmacologen en artsen
niets vanaf weten, en de farma industrie alles probeert weg te
cijferen. Of er onderzoek naar is gedaan, weet ik niet zo uit mijn hoofd,
maar zou ik wel in engels-talige literatuur kunnen nagaan, als je
wilt?
Ik heb zelf ook vroeger een aantal jaren op een chemisch lab met
Tolueen, Benzeen, Ether en Xyleen gewerkt, niet in de zuurkast, dat
hoefde toen nog niet (ben 61 jaar) maar heb daar volgens mij (maar je
kunt het nooit weten) niet iets blijvends van over gehouden
Ik kan
mij goed indenken dat je met dat fonds voor OPS tegen een muur aanloopt,
dat is het geval met heel veel onbegrepen ziektes, waarvan mijn vrouw er
ook eentje van heeft (door een verkeersongeval: whiplash met nektrauma).
Daar ga je ook niet van dood maar daarmee kun je (bij de chronische versie)
ook niet veel meer doen dan dagelijks pijn lijden. Zij heeft dit al sinds
13 jaar. Ik denk dat je ook niet bij de regering moet wezen maar via de
rechter, met literatuur erbij, de werkgever moet aanklagen, als deze
gegevens toen reeds bekend konden worden verondersteld.
Ja natuurlijk
is dat een groot kostenplaatje, want een heel leven is verwoest, dat kost
per persoon tonnen aan euro's. Dus wat je doet met die site is een mooi
begin, maar er zal meer moeten gebeuren: rechtszaken! publiciteit, TV,
etc.
Ik dank je
hartelijk voor je antwoorden. De links kende ik wel en er staat niets nieuws
wat ik nog niet wist. Maar evengoed heel erg bedankt voor je
zoektocht. Mijn man heeft meegedaan aan wetenschappelijk onderzoek bij
het solventteam Amsterdam. Dit was heel zwaar voor iemand met
hersenbeschadiging. De uitkomsten van het onderzoek krijgen we niet hoewel
dat wel was
toegezegd
misschien zeiden ze dat wel omdat er anders niet aan het ondezoek zou
worden meegewerkt. Het is al weer 5 jaar geleden dat dat gebeurd
is. Door andere contacten ben ik er wel achter wat het onderzoek
inhoudt. Men heeft gevonden dat patienten met OPS een stofje in de
hersenen missen en dat die vatbaarder zijn voor de toxische opslag
die beschadingen veroorzaken. Zo is het natuurlijk net als met
roken(longkanker) dat niet iedereen OPS krijgt door langdurige
blootstelling aan oplosmiddelen Maar je wordt er toe gedwongen door de
opdrachtgever en je werkgever om het te gebruiken. Er zijn ook
alternatieven maar die zijn te duur. En toch is er een bedrijf wat het
toepast en zo kan een OPSslachtoffer toch weer meedoen in het arbeidsproces
en wordt niet verder ziek Maar als je maar oud genoeg wordt krijg je toch
klachten door verminderde weerstand (dementie)
Wat de benzinedampen
aangaat. ook dat is een vluchtige stof die giftig is. het komt van de
aardolie en die is zeer giftig. Sinds de aardolie opgepompt wordt is het
alleen maar slechter met de aarde gegaan. Want mijn redenering is
waarom stopt moeder aarde dat spul zo diep weg? En de mens is zo gek om
het boven de aarde te pompen en er veel geld mee te verdienen. De aarde
wordt er niet beter op met dat spul. Placticvervuiling alom. De
OPSvereniging probeert van alles en er komt nu eindelijk een europees
congres waar we voor zijn uitgenodigt. Na 20 jaar eindelijk de erkenning dus
er zit wel een beetje progressie in maar niet veel. Door veel tegenwerking
blijven we sceptisch maar gaan er wel goed voorbereid heen. de
klachtenstroom van OPSers is groot en nijpend. Daar mag best aandacht voor
komen. En Als de regeringen oplosmiddelen zou verbieden dan zouden er
ook geen opsslachtoffers meer bijkomen. Maar er zijn nog steeds
jonge mensen die ziek worden.en dat vind ik heel erg. willens en
wetens ziek worden van stoffen omdat je daar mee MOET werken. het
probleem is veel groter dan men wil doen geloven.
Er zou in de
krant een artikel geplaatst worden maar toen ik vertelde hoe en wat werd
het gekenseld. Ik blijk te veel te weten en dat kan niet he. Maar ik
laat me de mond niet snoeren vandaar mijn blog in belgie op internet. daar
wordt niet gecensureerd enniets weggehaald.want op nederlandse sites wel
het geval is. ik heb dat zelf meegemaakt.zomaar waren er opsgedichten
verdwenen. Ik zit ook op een besloten forum en ook daar probeert men van
buiten invloed op uit te oefenen. maar dat lukt gelukkig niet. Zo zie je
dat er veel mis is en dat er iemand moet zijn die de kop uitsteekt. Ik
kan blijkbaar redelijk schrijven in eenvoudige taal die iedereen snapt maar
de uitvoering zal nog lang op zich wachten. Het is namelijk een geldkwestie,
en zoalng geld regeert is de wijsheid van de mensheid niets waard. en dat
is mijn visie.
Veel plezier met musiceren en misschien dat je op
internet vindt waar je naar zoekt. want dat benzinedampen giftig zijn
heb ik met eigen ogen mogen ondervinden. Dat je als 26jarige rijp bent
voor het verpleeghuis is geen grap maar bittere werkelijkheid. OPS
hebben is echt geen pretje en zeker niet voor de omgeving.
Ik heb ook nog even rond gekeken maar echt
iets specifieks heb ik niet gevonden. Benzine is zeer giftig en meer
wordt er niet gezegd. protocol bij ongeluk benzine vervoer.
Dank voor
je uitgebreide verslag van al de dingen die je oppakt om te strijden voor
het recht van de OPS slachtoffers. Misschien moet je die nieuwe berichten
over de oliedampen in de cockpit van alle vliegtuigen eens volgen, want dat
schijnt ook al jaren in de doofpot gestopt te worden. Ook passagiers kunnen
er onwel van worden. De lucht in de cabine en cockpit wordt namelijk via
de straalmotoren naar binnen gezogen en als daar pakkingen kapot zijn,
komt die motorolie mee met de lucht voor de passagiers en bemanning.
schande dat dat niet anders kan: lucht filteren of ergens anders naar
binnen halen, moet toch technisch zo'n probleem zijn... Maar de klachten
zijn vergelijkbaar bij de piloten als bij OPS. Er was een belgische
afgekeurde piloot op het nieuws (nog vrij jong) en die kon mentaal niets
meer.
Misschien zijn er raakvlakken van jouw OPS strijd en die van
passagiers en afgekeurde piloten, kun je je gezamenlijk sterk maken. In
ieder geval veel succes met je werk. Ik zoek wel wat verder in andere talen
op Google (frans en duits) om iets te vinden over
bezine.
OPS komt wereldwijd voor maar wordt in de doofpot
gestopt. De economische belangen zijn groter dan ziek worden door toxisch
chemisch gif. wat ook in medicijnen zit. En zo worden we klein gehouden en dom
maar er zijn gelukkig altijd nog mensen die de ernst van de zaak inzien en op
zoek gaan naar informatie. en soms komt er iets uit, mijn blog is er niet voor
niets en de OPSvereniging ook niet. Ik weet dat verschillende ministeries mijn
blog bezocht hebben. dus die weten ook van het bestaan van OPS.
Ik hoop dat OPS de wereld uit gaat. en dat Mensen
niet meer ziek worden door hun werk. Maar als ik dit zo lees dan is er nog heel
veel werk te verrichten en is het probleem veel groter dan we nu weten.
Wat ik hier neerzet is geen blij bericht Hoe de mensheid gemanipuleerd wordt door de wetenschap Doe er Uw voordeel mee en werk mee aan een schonere wereld Niet voor Uzelf maar voor die na U komen.
Een belangrijk facet is dat de artsen en medici het niet weten wat er gaande is met die ziekten van ons, maar ik kwam iets zeer interressants tegen wat voor mij veel heeft duidelijk gemaakt, namelijk dat OPS-CTE ( en de vele varianten van vergiftigingen ziekten die dit zelfde doen ) niet voor niets Organo Psygisch Syndroom / of CTE Chronische Toxische Enchephalopatie heten, want in gif-gassen en bestrijdingsmiddelen kom je hetzelfde principe tegen, namelijk de bestandelen organofosfaten- carbamaten, die in de oorlogen als ,, warfare-gash ,, ( mosterdgas, agent-orange, sarin, etc ). Wat doen die chemische gif-gassen als oorlogs-gif-gassen, die schakelen je beetje bij beetje en steeds erger zieker wordende helemaal uit, net als de OPS -CTE - MANGANISME etc , dit is volgens mij het geheim dat juist zo verzwegen wordt over onze ziekten, omdat het vanuit de regeringen en vanuit het leger en defensie komt, dat mag nooit bekend worden, omdat dan bekend wordt dat regeringen de moord op hun eigen bevolking hebben veroorzaakt, (daarom moesten al die verfsoorten ook vervangen worden al die organofosfaten- oplosmiddelen, solvents etc moesten er in een spoedtijd vervangen worden) en als je dit weet dan snap je ook waarom die regering die NCVB,s opgericht hebben als vangnet voor dit moordende -onhumane schandaal der beroepsziekten , ik geloof niet alles wat ze ons vanuit de regering en vanuit die NCVB,s die opgericht zijn door het Ministerie van SZW , er zit veel meer achter dan wij ooit mogen weten.
Het geheim van die gifgassen - oorlogs-gassen / war-fare gassen is namelijk een schending jegens de mensheid omdat er verdragen zijn gesloten dat die oorlogs gifgassen nooit meer mogen worden gebruikt na de tweede wereldoorlog, en toch is dit wel gebeurt, dat is volgens mij het groete verbloem en dom-houd schandaal wat ze ons aan praten en wat wij moeten kopieeren, alsof het gaat om een onbegrepen beroepsziekte schandaal . Want die organofosfaten - en carbamaten als gifgassen hebben de gekke werking dat ze onze humane bloed -enzymen en hun systemen plat gaan leggen doordat de communicatie en overdrachts-singalen van onze hersen-singalen,zenuwen en neuronen blokeren en doorknippen, waardoor alles dus mank gaat lopen en steeds verder verslechterd door gaat in de tijd , er worden steeds meer enzymen onthoofd , ja hun weggestuurde zend-singaal boodschap bereikt niet meer de ontvanger cellen -zenuwen, dus dat is waarom vooral de zenuwen en geheugens falen , de boodschap komt niet meer over, we zijn het niet vergeten , maar het bereikt niet onze hersens geheugens, en zo kan je niets meer herinneren. Dit zijn de volgende namen ,, onze enzymen heten ,, Achetyl cholines en Butyryl Cholines ,, deze enzymenen zoals vele enzymen in ons lichaam gedragen zich als postbodes en leveren de pakketjes boodschappen , brieven en singalen af , maar wat blijkt , als van die achetyl en butyryl cholines als brieven werkende enzymen namelijk de brieven afgepakt worden, gestolen worden dan kom je nooit te weten wat er in die verzonden brief of pakketjes , data of info heeft gestaan, want het wordt afgepakt, afgehakt het wordt niet afgeleverd aan het juiste adres en persoon . Zo moet je dit maar eventjes gemakshalve beschouwen, de informatie komt dus niet op de plek van bestemming aan . In die organofosfaten - carbamaten ( verf, zware-metalen, bestrijdingsmiddelen, oorlogs-gassen, chemiecalien etc ) zit een stofje die namelijk de goede enzymen verminkt, het hakt van de goede enzym zoals de achetyl choline en de butyryl choline namelijk de kop eraf , onthoofd as een guiletine de kop van de enzym door dat schadelijke chemische stofje wat in de chemiecalien , gifgassen, zware-,metalen, oplosmiddelen, solvent zit ,, dit heet ,, esterase ,,. dit is de kwalijke roofmoordenaar. sluipmoordenaar en de ziekte veroorzakende OPS-CTE- boosdoener. Want de enzymen ACETYL CHOLINES en de BUTYRYL CHOLINES veranderen door die organofosfaten en carbamaten in ACHETYL CHOLIN ESTERASE en in BUTYRYL CHOLIN ESTERASE, esterase is de moordenaar , de gifgassen onthoofder van onze enzymen waardoor hun aantal groeit omdat ze steeds meer goede enzymen/ cellen mank, verminken, gehandicapt , arbeidsongeschikt, invalide maken . waardoor wij uiteindelijk ook allemaal invalide, gehandicapt, arbeidsongeschikt maken, de langzame sluipmoordenaar heet dus ,, ESTERASE ,, en wat is de rol van een enzym/ die dient als een katalysator om processen te voltrekken in je lichaam, zonder die enzymen werken je lichaamsprocessen niet ( denk aan lever, spieren, hersens, onthouden, nadenken, hartspieren, motoriek, imuunsyteem, longen , etc etc, allemaal niet , dat is ook het OPS CTE ziekte gebeuren , we begrijpen niet wat er met je gebeurt, wat er in je gebeurt, omdat iedereen hier ook over zwijgt, het is te schandalig voor woorden. Daarom moesten die NCVB .s, er ook komen , het moest om iedereen af te voeren via hun regerings systeem van defensie en leger laboratoriums, ze hebben het zelf veroorzaakt, en wij zijn als burgers de pineut. Ik weet dit omdat ik een vriend heb gehad die uit het leger kwam, vluchte en tot overmaat van ramp aan de ,, vlooienbanden productie ,, dmv poeders en schemiecalien er achter kwam wat er in hem begon af te spelen ,,de gifgassen werden er in gestopt , een schending van jewelste op de mensen rechten, hij is overleden( na twintig hartinfarcten NB) en ik ben nog op zijn crematie geweest, ZIJN HART EN ORGANEN werden afgebroken in hun werking door die esterases, die de enzymene plat gaan leggen waardoor er niets meer goed gaat werken , net als bij de gifgassen slachtoffers. LATER HEB IK MIJ ER OP GEZET OM ER ACCHTER TE KOMEN DOOR JE EIGEN ZIEKTEN EN VELE ANDEREN WAT NU WERKELIJK DE ECHTE WAARHEID WAS VAN ONZE ZIEKTEN OPS-CTE-MANGANISME ETC , en nu begrijp ik beter wat er gaande is het is een volkeren moord, dit is de reden dat al die solvents , oplosmioddelen vervangen moesten gaan worden. Ben ik gek gerworden nu ik je dit schrijf ?? misschien wel , maar volgens mij is dit het grote geheim achter deze mysterie van onze ziekten die ze in de doofpot , onverklaarbaar houden tot iedereen weg is , dan is het geheim geheim gehouden en opgelost, omdat de oplosmiddelen en solvents dan toch eruit zijn gehaald , het dooft vanzelf uit , maar de echte waarheid komt nooit boven water en wordt stil en weggehouden. er zijn andere wegen om het op een mildere manier, een andere manier onder de aandacht te gaan brengen of te openbaren, waardoor het wel uiteindelijk bekend wordt, maar door wetenschappers , wij betekenen niets voor ze , en de politieke machts-uitoefening om schandalen de kop in te drukken is altijd al zo in de geschiedenis geweest dat mensen zomaar verdwijnen en uit geschakeld , ge-executeerd worden, huurmoordenaars deinzen nergens voor terug. Het maakt de ziekte wel duidelijk, maar het uis ook afschuwlijk als je dan weet wat er echt achter zit , de economische druk , de politieke druk, de regeringsdruk, militairen leger en defensie druk, ja ik ben woest en boos , maar soms moet je toch je proberen te beschermen, je gezin proberen te beschermen, voorzichtigheid is daarom geboden, ik wil wel dat je dit weet , maar nogmaals ga het nimmer publiceren, het is in vertrouwen en persoonlijk aan jou gericht en toegestuurd. Ik hoop dat ik het fout heb, maar als ik alles overzie dan passen heel veel puzelstukjes precies in elkaar en heb ik de antwoorden gevonden waar het om ging en wat de oorzaak is van onze ellende. Ik slik ,, neurozyme ,, die de afbraak tegen gaat van en door die esterases, de killers die onze enzymen en ons van binnen uit als een sluipmoordenaar beetje bij beetje zo walgelijk schandelijk sloopt . Volgens mij zit ik er niet naast met wat ik heb gevonden, en dit wordt niet aan artsen of mensen in de gezondheidszorg verteld , hier ben ik zelf achter gekomen, ik ben geen arts of dokter en ook ik zal ook fouten maken , maar in grote lijnen klopt het verhaal wel . een OPS patient
een noot van Fred. Acetyl Choline is namelijk helemaal geen enzym, maar een neurotransmitter (dat
bijvoorbeeld door het enzym Acetyl cholinesterase kan worden afgebroken).
OPS is een beroepsziekte veroorzaakt door oplosmiddelen. Iedereen die wel eens geverft heeft en daar misselijk of beroerd bij werd of pijn in het hoofd kreeg is gevoelig voor oplosmiddelen. Als je lang genoeg met oplosmiddelen werkt en er dag na dag mee geconfronteerd word heb je de kans om OPS te krijgen. Het is een sluipmoordenaar. Oplosmiddelen zorgen ervoor dat je lichaam op den duur opgelost wordt. Het is wetenschappelijk nog niet te bewijzen maar wel heel erg te merken. Daarom krijgen mensen die deze ziekte hebben niet het predikaat OPS. Men probeert onder deze materie uit te komen onder het mom " je drinkt wel eens een biertje dus heb je een drankprobleem en daarom vergeet je en schommel je rond".
OPS begint heel vaag. Een uitbarsting op de werkvloer. Hoofdpijn tijdens het werk. Geheugenklachten wijt je aan de werkdruk. Het lijkt op overspannenheid maar dan is het kwaad al geschied. Je hersens zijn aangetast door de oplosmiddelen.
Er zijn heel veel mensen met vage klachten die bij artsen geen gehoor krijgen die met oplosmiddelen werken.
De klachten werken ook door naar de thuissituatie. De ruzies die onstaan om niks eigenlijk. de negatieve spiraal wordt in werking gezet. En de leefbaarheid daalt tot het nulpunt. En nog niet in de gaten hebben dat er echt wat aan de hand is.
Het kan zo erg doorschieten dat OPS eindigt met dementieverschijnselen. Persoonsverandering en allerlei lichamelijke klachten.
Vergif is niet giftig, zegt Navo
door Paul Vanden Bavière
Zware metalen zijn toxische stoffen en dus slechts met de grootste
omzichtigheid te manipuleren. Loodvergiftiging is bij het publiek de
meest bekende van een vergiftiging door een zwaar metaal. Ook uranium
en het daarvan afgeleide verarmd uranium is een zwaar metaal en dus,
ook als het niet radioactief zou zijn, een giftige stof voor de mens.
Alleen de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) wil dit
officieel niet weten. Ze ontkent dat een giftige stof als verarmd
uranium giftig is.
Binnenskamers denkt ze daar echter anders over. Er zijn de laatste
maanden door de pers rapporten en nota's allerhande met waarschuwingen
over het verarmd uranium gepubliceerd. Ten laatste in juni-juli 1999
bracht de Navo discreet de bondgenoten, onder wie de Belgische minister
van Defensie, André Flahaut, op de hoogte. Voor het publiek houdt de
Navo nog steeds vol dat er weinig of niets aan de hand is.
De obsessie van de Navo is ingegeven door het feit dat de door
Amerikanen en Britten gebruikte munitie met verarmd uranium als oorzaak
van het zgn. Golf- en Balkansyndroom zou kunnen worden aangewezen. Wat
zou inhouden dat de Navo en haar bondgenoten uiterst onvoorzichtig
zoniet misdadig - zouden te werk zijn gegaan en verantwoordelijk zouden
kunnen worden geacht voor de gevolgen. Dat ze vooral met zware
financiële gevolgen te kampen zouden krijgen: vervanging van de grote
voorraden giftige munitie met duurdere granaten met wolfraam; en zware
schadevergoedingen aan de tienduizenden getroffen militairen en
burgers.
Dat de Navo door haar officiëel negationisme uiterst onverantwoordelijk
optreedt tegenover haar eigen militairen en tegenover de
burgerbevolking van de gebieden waar de betwiste munitie is gebruikt,
lijkt haar geen barst te kunnen schelen. Ze houdt het er nog steeds bij
dat munitie op basis van verarmd uranium, die tijdens de Golfoorlog in
1991 en op de Balkan (Bosnië, 1994-1995; Kosovo en Servië, 1999) werd
gebruikt, "onschadelijk" is.
De recente bekentenis van Amerikanen en Britten dat het in de Golf en
op de Balkan gebruikte verarmd uranium sporen van het uiterst giftige
plutonium en andere sterk radioactieve deeltjes bevat, leidde enkel tot
het Navo-commentaar dat het risico dan nog uiterst klein blijft omdat
het over zeer geringe hoeveelheden gaat. Het Internationaal Bureau voor
Atoomenergie (IAEA) in Wenen denkt daar anders over omdat plutonium
"honderden keren gevaarlijker is dan uranium".
Nog erger is dat de meeste beleidsmensen van de Navo-landen de
negatie-instructies van het hoofdkwartier en Evere hebben gevolgd. Tot
ze onder druk van de slachtoffers van het Golf- en het Balkan-syndroom,
van de familieleden ervan en van de publieke opinie niet meer anders
konden dan beloven de gepaste aandacht te besteden aan de zaak. Men kan
niet langer volhouden dat het syndroom louter psychisch is "tussen de
oren zit", zoals militaire artsen al te graag beweren. De bewijzen
nemen toe dat er wel degelijk fysieke oorzaken zijn.
Drie zieke Belgische militairen hebben inmiddels ten einde raad bij het
Brusselse gerecht klacht tegen onbekenden ingediend wegens
onvrijwillige doodslag, onvrijwillige slagen en verwondingen, het
niet-verlenen van hulp aan personen in nood en onvrijwillige
vergiftiging. Maar het zijn ondertussen niet alleen militairen meer die
getroffen zijn. Weldra, zo wordt in Belgische militaire kringen gezegd,
zal minister van Defensie Flahaut geconfronteerd worden met zwaar
gehandicapte en misvormde baby's van militairen die op de Balkan hebben
gediend.
Het zal de Navo een zorg wezen. "Er bestaat een indrukwekkend volume
wetenschappelijk onderzoek en de consensus dat er nooit een band
vastgesteld is tussen DU (depleted uranium) [verarmd uranium, ndvr] en
een ziekteverschijnsel", betoogde de Britse Navo-secretaris-generaal
George Robertson op 10 januari.
Vijf dagen later deed de Belgische generaal-geneesheer Roger Van Hoof,
na een vergadering van het medisch comité van de Navo, de wereld kond
dat er niets aan de hand is met de militairen
die op de Balkan dienst deden en dat er geen Balkan-syndroom bestaat.
En enigszins contradictorisch voegde hij eraan dat, als er al problemen
zouden zijn, die zeker niet veroorzaakt zijn door het gebruik van
verarmd uranium! Opvallend is dat generaal Van Hoof op de
persconferentie werd geflankeerd door ene kolonel David Lam van "de
internationale militaire staf van de Navo" die zijn uiterste best deed
het verarmd uranium van alle schuld vrij te pleiten, alhoewel hij moest
toegeven dat er over verarmd uranium weinig of geen studies bestaan.
Woorden inslikken
Het "indrukwekkend volume wetenschappelijk onderzoek" van Robertson
blijkt dus niet te bestaan! Als men het nagaat is het negationisme
vooral gebaseerd op een "medische consensus" van militaire artsen, die
omwille van hun carrière onder sterke druk staan. Meer dan één
legerarts heeft zijn alarmerend verslag moeten inslikken of werd
omwille ervan aan de deur gezet.
De verklaringen van generaal Van Hoof staan in schril contrast tot een
eerder interview met De Morgen (09.09.00), waarin hij zegt dat tussen
de 15 en 20% van alle Belgische blauwhelmen die de voorbije tien jaar
naar de Balkan gingen gezondheidsklachten hebben. Hij heeft het daarin
over het Balkan-syndroom.
"We vragen ons af of een cocktail van factoren stress, scheiding van
de familie, andere leefomstandigheden, contact met chemische stoffen
bij bepaalde mensen niet kan leiden tot een vermindering van het
natuurlijk immuniteitssysteem. Door de verminderde immuniteit krijgen
bepaalde ziektebeelden een kans, in sommige gevallen ook kwaadaardige
ziekten. Die hypothese willen wij samen met onderzoekers van
verschillende universiteiten tot op de bodem uitspitten", aldus de
generaal in het interview.
Nu lijkt er plots niets meer te onderzoeken! Dat is wel een drastische
koerswijziging van de generaal! Waarbij de vraag kan worden gesteld of
de Navo hem op de vingers heeft getikt. Het lijkt er erg op dat de
generaal zijn vroegere woorden heeft ingeslikt.
Na generaal Van Hoof was het de beurt aan de Spanjaard Javier Solana,
de voorganger van Robertson aan het hoofd van de Navo maar inmiddels
"hoge vertegenwoordiger van de Europese Unie voor de buitenlandse
politiek en de gemeenschappelijke veiligheid", zijn steentje bij te
dragen tot het negationisme en elke band tussen het Balkansyndroom en
gebruik van munitie met verarmd uranium door de Navo af te wijzen.
Solana heeft daar zeer persoonlijke redenen toe: hij dreigt voor het
Internationaal Straftribunaal voor Joegoslavië in Den Haag terecht te
komen als de feiten worden toegegeven.
In Portugal heeft de krant Diario de Noticias inmiddels al de
arrestatie en berechting van Solana in Den Haag geëist wegens gebruik
van nucleair materiaal in de munitie tijdens de Navo-operaties in
Kosovo en Servië. Een gebruik dat de voorbije maanden tot de dood van
Portugese, Italiaanse, Belgische en Spaanse soldaten heeft geleid.
De hoofdaanklager van dit tribunaal, de Zwitserse rechter Carla Del
Ponte verklaarde op het toppunt van de beroering in Europa over de
betwiste munitie aan enkele Italiaanse kranten dat ze de Navo wil
vervolgen voor oorlogsmisdaden wegens het gebruik van verarmd uranium.
Maar dit valt niet ernstig te nemen. Del Ponte weigerde eerder al een
onderzoek naar oorlogsmisdaden van de Navo, zoals het bestoken van
burgerdoelwitten tijdens de Kosovo-campagne, zelfs maar te openen. Ze
verklaarde meermaals dat de taak van het tribunaal zich beperkt tot de
berechting van de voormalige Joegoslavische sterke man Milosevic en
andere Serviërs!
Waarschuwingen en bewijzen
"Verarmd uranium is 40% minder radioactief dan natuurlijk uranium dat
in de bodem zit", reageerde een lid van de Navo-persdienst op een vraag
van het weekblad Knack (23.06.99) op de vraag of verarmd uranium
gevaarlijk is voor de volksgezondheid. "Voor militaire doeleinden is
verarmd uranium zeer interessant. Het is bijna de zwaarste stof die in
de natuur voorkomt. Het penetreert zeer goed. Projectielen met
VU-omhulsels kunnen zeer goed dienen om pantserstaal te doorboren. Het
gebruik van VU heeft,
naar mijn weten, in Irak geen gevolgen gehad voor de gezondheid. VU is
immer geen gevaarlijk product" [cursivering van de redactie], aldus de
zegsman. Een uitspraak waarmee hij zijn volslagen onkunde bewijst, maar
wel zeer loyaal debiteert wat hem is voorgezegd, want er zijn de loop
van de jaren voldoende waarschuwingen gegeven over en bewijzen
aangebracht voor het schadelijke karakter van verarmd uranium.
Dat rechtstreeks contact met het goedje op het slagveld (met niet
ontplofte munitie of brokstukken ervan en met erdoor getroffen pantsers
e.d.) en aanwezigheid bij de explosie van munitie met verarmd uranium,
waarbij grote hoeveelheden schadelijke deeltjes vrijkomen, tot kanker
kan leiden, valt nog nauwelijks te betwijfelen. Een in 1998 door de
Verenigde Naties gepubliceerd document toont aan dat het aantal nieuwe
gevallen van kanker in Irak tussen 1989 en 1994 met 55% steeg. Iraakse
regeringsstatistieken stellen dat het aantal kankergevallen van 4.321
in 1991 tot 6.158 in 1997 toenam.
Die cijfers bevestigen dat de Duitse prof. Siegwart-Horst Günther het
bij het rechte eind had toen hij, als eerste, al in maart 1991, juist
na het einde van de Golfoorlog, in Irak radioactieve munitie vond en
die in verband bracht met een epidemie van een nieuwe ziekte, waarvan
onder meer aantasting van de immuniteit, misvormingen bij pas geboren
kinderen en ziekten als leukemie de symptomen waren. Het werd de
professor in Duitsland niet in dank afgenomen. Zo werd hij in 1993 tot
een boete van 3.000 DM veroordeeld wegens het in circulatie brengen van
radioactief materiaal. Hij had namelijk een sigaar-groot projectiel met
verarmd uranium meegebracht uit Irak een projectiel dat toen
officieel door de Navo en de Duitse autoriteiten als totaal
ongevaarlijk werd bestempeld, maar door de rechtbank gevaarlijk
radioactief werd geacht!
Een prangende reportage over de toename van het aantal kankergevallen
in Bosnië publiceerde de Britse journalist Robert Fisk in de krant The
Independent (23.01.01; een vertaling van het artikel verscheen een dag
later in De Morgen). De statistieken van het Kasindo-ziekenhuis in
Bosnië spreken voor zichzelf: tussen 1992 en 1995 waren er 46 patiënten
met longkanker. Tussen 1996 en 2000 waren het er 116, van wie de
meesten stierven.
Bosnië wordt door de Navo gecontroleerd, maar, zoals Fisk opmerkt, is
er nog geen enkele buitenlandse arts de dossiers komen inkijken. "Wordt
het niet stilaan tijd voor een uitgebreide internationale
epidemiologische studie om de waarheid te achterhalen? Zoals gewoonlijk
hebben de Navo en zijn artsen geen interesse in deze buitengewone
medische gebeurtenissen. Dat in dit ziekenhuis misschien wel de
verklaring te vinden is voor de ziekte van hun eigen soldaten is
blijkbaar van nul en generlei belang", concludeert Fisk bitter.
De Navo mag dan al geen interesse betonen voor slachtoffers bij de
"vijand" (Irakezen, Bosnische Serviërs), het is onbegrijpelijk dat de
organisatie niet zou weten wat de eigen lidstaten denken over het
goedje. Zo meldde de Londense Times (13.01.01) dat de Amerikanen zeer
goed wisten hoe vies het verarmd uranium is: al tien jaar geleden (sic)
begon men de munitie met verarmd uranium weg te halen van de
Amerikaanse oorlogsbodems en te vervangen door granaten met wolfraam
dat niet radioactief is en veel minder toxisch. Verarmd uranium is
voortaan verboden op Amerikaanse schepen. De Britten zijn het voorbeeld
aan het volgen en in 2003 moet ook de Royal Navy vrij zijn van verarmd
uranium. In hetzelfde artikel wordt ook een geschiedenisboek van 1989
over de Amerikaanse zeemacht geciteerd, waarin de vervanging van de
munitie wordt toegejuicht omdat wolfraam "de veiligheids- en
milieuproblemen van verarmd uranium elimineert".
De Amerikaanse wapenproducent Raytheon Systems heeft inmiddels de
productie van met verarmd uranium gemaakte munitie voor de Amerikaanse
marine stopgezet. Dit nadat op de BBC een Pentagon-document uitlekte,
waarin werd gewezen op het verhoogde risico op kanker bij blootstelling
aan verarmd uranium.
In 1991waarschuwde het Britse atoombureau (United Kingdom Atomic
Energy Authority) de Britse regering dat obussen met verarmd uranium
die tijdens de Golfoorlog werden gebruikt een risico vormden voor de
gezondheid van de Britse troepen en op termijn "politieke problemen"
zouden veroorzaken problemen die er nu volop zijn. Amerikanen en
Britten vuurden samen vuurden in de Golf alleen al aan tankmunitie
zowat 25.000 kg VA af en "als dat allemaal werd ingeademd zou dat
500.000 mensen kunnen doden", aldus het bureau.
Al in 1993 werd in een rapport van het Pentagon gesteld dat militairen
die blootgesteld worden aan munitie met verarmd uranium een hogere kans
op kanker hebben. In 1994 zegt een rapport van de Nederlandse
krijgsmacht dat niet zozeer de straling een gevaar is, maar wel de
stofdeeltjes die vrijkomen na een explosie van munitie van verarmd
uranium en in het lichaam kunnen terechtkomen
Nog in 1994 bestempelt een rapport van Unep (United Nations
Environmental Programma) de bombardementen op Joegoslavië als de ergste
milieuramp in de Europese geschiedenis en waarschuwt het voor de ver
strekkende gevolgen van het gebruik van verarmd uranium. Dat vormt
uraniumoxides, in partikels tussen 0,5 en 5 micron groot die door de
wind verschillende honderden km kunnen worden meegevoerd.
We kunnen zo doorgaan, onder meer met alle mogelijke voorschriften die
moeten worden in acht genomen bij transport van verarmd uranium en bij
brand in opslagplaatsen met verarmd uranium.
Uiteindelijk is het de Navo zelf die in 1999 de lidstaten discreet
waarschuwt, voor de gevaren van munitie met verarmd uranium. De
Belgische minister Flahaut maakt in juli 1999 bekend dat hij een
onderzoek laat uitvoeren. Volgens De Standaard (09.01.01) gaf het
Belgisch leger al op 03.06.1999 instructies aan de militairen zich te
beschermen tegen verarmd uranium en asbest
Op het terrein in ex-Joegoslavië zelf stellen de Belgische militairen
tot in de loop van 2000 vast dat er nog altijd geen maatregelen zijn
getroffen ondanks het feit dat stralingen werden gesignaleerd. Het
Belang van Limburg publiceert op 05.04.00 een vertrouwelijke nota van
Defensie van 17.03.00, enkel bestemd voor de corpscommandanten, waarin
op het risico van straling van verarmd uranium wordt gewezen. De
minister heeft dus zijn tijd genomen en de vraag is hoelang het geduurd
heeft voor de militairen ter plekke werden ingelicht.
Hetzelfde deed zich in Duitsland voor, waar minister van Defensie
Rudolf Scharping op 14.06.00 een brief kreeg van admiraal Elmar
Schmähling, waarin hij werd verzocht maatregelen te nemen om te
verhinderen dat Duitse militairen in Kosovo in contact zouden komen met
granaten met verarmd uranium of met voertuigen die erdoor getroffen
waren. Minister Scharping deed niets, zo meldde de Times (09.01.01).
Heeft minister Flahaut al direct in 1999 maatregelen getroffen, of pas
in maart 2000? En heeft hij hierover de waarheid verteld? Ook mag de
vraag nog eens worden gesteld of België nu al dan niet munitie met
verarmd uranium heeft. Volgens het ministerie van Defensie is dit niet
het geval. Ook Nederland ontkent het. Maar zowel België als Nederland
zijn opgenomen in de lijst van landen met verarmd uranium in hun
arsenaal van Damacio Lopez, uitvoerend directeur van Depleted Uranium
Study Team (IDUST) (zie het artikel van Lopez in: Targets.
Onafhankelijk internationaal maandblad, januari 2000).
Een traditie van ontkenning
De ontkenning door de Navo dat er iets aan de hand is met verarmd
uranium is geen alleenstaand geval. Toen na de dood van een aantal
militairen bekend werd dat de batterijen van de Hawk-luchtdoelraketten
gevaarlijke straling afgaven, die tot kanker kon leiden, deed de Navo
haar best om dit tegen te spreken. De organisatie kreeg echter kort
daarna het deksel op de neus toen de fabrikant de feiten toegaf.
Sedertdien is er voor een betere bescherming tegen de straling gezorgd.
Vorig jaar hebben vier voormalige Belgische dienstplichtigen, die alle
vier aan kanker lijden, die ze toeschrijven aan contact met die
raketten, klacht ingediend bij het gerecht.
Het blijft echter de vraag of ze een oorzakelijk verband zullen kunnen
bewijzen. In België moet een militair in tegenstelling tot het
genereuzere Nederland zelf bewijzen dat er een verband bestaat tussen
zijn opdracht en zijn ziekteverschijnselen. Geen gemakkelijke taak als
men naar het buitenland wordt gestuurd en geen volledige informatie
over mogelijke gevaren krijgt. Over mijnen, sluipschutters,
trip-wire's, eten, drinken wordt uitleg gegeven, zo zeggen Belgische
militairen die op missie in de Balkan zijn geweest. Geen woord echter
over mogelijke gevaren van gebruikte wapens en materiaal. Wat niet weet
niet deert, lijkt het devies van het leger te zijn. Als slachtoffer
moet je dus eerst proberen uitzoeken welke stoffen er zo al in je
directe omgeving zijn vrijgekomen.
Een ander grof geval van ontwijking van verantwoordelijkheid door de
Navo is de Ustica-affaire. Het gaat om een Italiaanse DC-9 met 81
mensen aan boord die in 1980 bij Ustica werd neergeschoten. Voor de
Italiaanse justitie bestaat er weinig of geen twijfel aan het feit dat
de passagiersjet door Navo-vliegtuigen werd neergehaald vermoedelijk
bij de achtervolging van een Libische Mig boven de Tyrrheense Zee. Dat
laatste doet niet ter zake, wel het feit dat de Navo en haar lidstaten
alles hebben gedaan om het onderzoek te saboteren zodanig dat de
familieleden van de slachtoffers nog altijd wachten op
schadevergoeding. Oorzaken van Golf- en Balkansyndroom
Afschuiven van morele en financiële verantwoordelijkheid sommige
militaire artsen geven dat laatste tegen slachtoffers van het
Balkan-syndroom toe lijkt de voornaamste reden waarom publiek wordt
geprobeerd de onschuld van verarmd uranium aan te tonen. Ook al is het
lang niet zeker dat dit uranium behalve in gevallen van kanker door
direct contact de oorzaak, of de enige oorzaak van het syndroom is.
Het Golf- en Balkan-syndroom is de verzamelnaam van een hele reeks
symptomen en ziekten, zoals: slapeloosheid, uitputting, hoofdpijn,
concentratieproblemen, geheugenverlies, gewrichts- en spierpijnen,
depressies, aantasting van de immuniteit, huidaandoeningen, ingewands-
en voortplantingsproblemen, tot ziekten als leukemie
Voor vele getroffenen is er dan ook niet één oorzaak, maar vermoedelijk
een combinatie van verscheidene. Als oorzaken werden al aangewezen:
rook van brandende oliebronnen, pesticiden en organosfosfaten die als
insecticiden worden gebruikt, deeltjes verarmd uranium, oplosmiddelen
en bijtende middelen (zeg maar: klein chemisch afval), de al dan niet
experimentele cocktail van vaccinaties (onder meer tegen nucleaire,
biologische en chemische wapens), onaangepaste voeding, lucht besmet
door chemische wapens (ook op de Balkan zijn er gifgassen gebruikt),
afval van vernielde munitiefabrieken enz
Dan is er nog stress en psychische problemen. Om niet te spreken van
het gevaar van reizen op zich. De jongste tijd is bv. het
"toeristenklassyndroom" in het nieuws gekomen: alleen al in
Groot-Brittannië zouden per jaar 2.000 mensen sterven nadat ze te lang
stil gezeten hebben op langeafstandsvluchten. En het gevaar van
virussen en microben is niet nieuw, zoals menig toerist met diarree wel
zal weten. In de middeleeuwen brachten handelsschepen de pest mee uit
het oosten. Tijdens de ontdekkingsreizen decimeerden de Europeanen in
Amerika, Afrika en Azië heelder bevolkingsgroepen door hen te besmetten
met het griepvirus, de pokkenbacil In ruil kregen ze in Amerika
syfilis. Tegen tropische ziekten zoals malaria, slaapziekte, Aids,
parasieten allerhande worden reizigers nog voortdurend gewaarschuwd.
Aan oorzaken, en mogelijke combinaties van oorzaken, is er geen gebrek.
Tegen verarmd uranium als dé oorzaak pleit het zgn. rapport Tiesinga
II, zo genoemd naar de Nederlandse commissie die onder leiding van
mevrouw Tiesinga een onderzoek instelde naar de gezondheidsklachten van
Nederlandse militairen die in 1992-1993 op vredesmissie in Cambodja
waren. Van die soldaten heeft 17% klachten zoals geheugenverlies,
vergeetachtigheid, concentratieproblemen en vermoeidheid. De commissie
stelde hetzelfde vast bij controlegroepen van Nederlandse militairen
die op vredesmissie waren in Rwanda, Zaïre (nu Congo) en Burundi. In al
die landen was er geen sprake van gebruik of zelfs maar aanwezigheid
van munitie en granaten met verarmd uranium.
Als men de echte oorzaak wil vinden is er grootscheeps epidemiologisch
onderzoek nodig door onafhankelijke wetenschappers zonder banden met
legers en de Navo. Het is echter zeer de vraag of die laatsten, wegens
het eraan verbonden prijskaartje, echt onderzoek wensen. Hun houding
wijst totnogtoe op het tegengestelde.
Het dreigt te lopen zoals met de arbeiders die vanaf de jaren 1940 de
Amerikaanse kernmacht opbouwden en daarbij blootgesteld werden aan
onverantwoorde hoeveelheden straling en aan chemische stoffen.
Tientallen jaren lang hield de Amerikaanse regering vol dat er zo goed
als niets aan de hand was. Pas in januari 2000 gaf de regering-Clinton
voor het eerst toe dat arbeiders die waren blootgesteld geweest aan
straling en chemische stoffen meer kanker kregen dan andere mensen. En
in april 2000 besloot ze ten minste 400 miljoen $ te betalen aan de
zieken. Een magere troost voor de velen die inmiddels aan kanker
overleden zijn. Hopelijk zullen de veteranen van de Golfoorlog en van
de operaties op de Balkan, die nu al jaren strijd voeren voor erkenning
van hun kwalen, niet zo lang moeten wachten.
(Uitpers, februari 2001) S N E L I N D E X
Uitpers nr. 16 * Turkije foltert nog volop * Kouchner of het failliet
van de "humanitaire interventie" * Vergif is niet giftig, zegt Navo *
Nieuwe bewapeningswedloop dreigt onder Bush * Polen hebben zo hun
twijfels over EU * EVP model voor CVP ? * Een militaire toekomst voor
het Europees Ruimte-Agentschap (ESA)? * Mexico: Moeizame overgang *
Israël: geen verschil tussen duiven en havikken * Khatami erkent
onmacht * Het rookgordijn op de Balkan weggeblazen
Enen OPSpatïent heeft dit geplaatst in het gastenboek. IK heb het genoemd Waarom?
In de VS is vandaag een enorme studie naar het Golfoorlogsyndroom gepubliceerd. Volgens de onderzoekers lijdt één op de vier veteranen van de eerste Golfoorlog, in 1991, aan het GOS. De veteranen hebben last van concentratie- en geheugenproblemen, chronische hoofdpijn, vermoeidheid en pijnen.
Met de studie moet voor eens en voor altijd bewezen zijn dat het GOS een lichamelijke en geen psychische ziekte is. In het verleden werden de klachten wel eens afgedaan als het gevolg van posttraumatische stress, maar daar hebben de veteranen uit de Golfoorlog juist minder mee te kampen dan militairen uit andere oorlogen.
Het onderzoek werd betaald door het Amerikaanse congres.
Getrivialiseerd De oorsprong van het GOS valt terug te leiden naar inentingen die de troepen kregen tegen zenuwgas en naar pesticiden die werden gebruikt op het slagveld. Bijna 700.000 Amerikaanse soldaten dienden in de korte oorlog die een einde maakte aan de bezetting van Koeweit door Irak.
Volgens het rapport is er een brede wetenschappelijke onderbouwing, die keer op keer bewijst dat het Golfoorlogsyndroom bestaat en dat er maar weinig veteranen van zijn genezen.
Bij veel veteranen die de ziekte hebben opgelopen werden de gezondheidsklachten verkeerd begrepen en veel te lang ontkend of getrivialiseerd, stellen de wetenschappers, die waarschuwen dat er sinds 2001 steeds minder aandacht is voor de zieke veteranen.
Geen medicijn Dit zijn evengoed de slachtoffers van de oorlog als iemand die door een granaat of een kogel is geraakt, zegt de toenmalige bevelhebber van de Britse strijdkrachten in een reactie. Ook in Groot-Brittannië zijn er mensen met het GOS. Het wordt hoog tijd dat de volledige omvang van hun klachten wordt onderkend. Ze verdienen niets minder.
De onderzoekers hopen dat de Amerikaanse overheid 60 miljoen dollar per jaar vrij kan maken voor de behandeling van de ziekte. Tot nu toe bestaan er nog geen medicijnen tegen.
mijn visie: Tegen OPS bestaat ook geen medicijn en wordt door de zelfde stoffen veroorzaakt. Hersenbeschadiging door oplosmiddelen en pesticiden. En elke dag hebben alle mensen daar mee te maken in min of mindere mate. Hoe hoger de concentratie hoe eerder je klachten krijgt of je nu jong bent of oud. Dementie is volksziekte no 1 veroorzaakt door chemisch gif
De klok tikt maar door
De aarde draait rond
De mens wikt en weegt
Flora en fauna verstikt
De zee bevat wel ruim 40.000 verschillende chemische stoffen
Die de mens heeft uitgevonden en weggegooid.
Alles stroomt uiteindelijk in de zee.
En dieren en planten zijn de dupe.
Uiteindelijk is de mens aan de beurt
Vreemde ziekten openbaren
Kankersoorten steeds meer
Vervuiling is de oorzaak van alles.
Moeder Natuur kan het niet alleen
Vadertje Tijd heeft niet eeuwig de tijd.
De mensheid heeft de pacht in handen
Maar de oplossing is te duur
Dus is geld dan toch belangrijker
Dan gezondheid en Welzijn?
De Milieucrisis is een feit
en het is ondertussen 2 voor 12
Speelster
een wetenschapper die onderzoeker is van de zee vanmorgen op de radio.
Vis eten is spotten met je gezondheid.
Zoveel opgeslagen gif als er in een vis zit.
Pancreaskanker komt steeds vaker voor bij mensen die veel vis eten.
Eet je meer dan 3 maal vis in de week dan zit je chemische inname
dik boven de norm die is uitgegeven door Brussel en heb je een
risicofactor 40 om een erge ziekte te krijgen waar geen genezing voor
is.
Daar schrik je toch wel van. En de minister maar roepen dat vis
eten zo gezond is. Als je weet dat wij ook aan het eind van de cyclus
staan dan krijgen we heel wat gif binnen elke dag. want echt schoon
voedsel bestaat al lang niet meer. Zolang er chemische giftige stoffen
worden gedumpt overal ter wereld wat uiteindelijk in de zee terecht
komt dan kan het niet anders dan dat je daar eens ziek en dood aan
gaat. De zee raakt leeg en de aarde is gedoemt te sterven als de
mensheid niet ophoudt met verspillen van stoffen waar men geen raad mee
weet en die heel veel leed tot gevolg hebben. Cijfers wijzen het uit
maar Ik heb er dagelijks mee te maken wat chemische gifstoffen met een
lichaam doen. OPS is een van die ziekten die het centraal zenuwstelsel
aantasten met alle gevolgen van dien. Vervroegde dementie is een van de
symptomen. Dement worden tussen je 30e en 40e wat voor toekomst heb je
dan nog. En dit door het werk wat je doet. Daarnaast lichamelijke
klachten die ook steeds verergeren tot je als een wrak het
verpleegtehuis in kan. En wat het ergste is van alles het doemdenken
want het is nog niet zo erg als men zegt. Als je naar de resultaten
kijkt van het onderzoek wie er OPS hebben is dat dalende maar als je om
je heenkijkt naar symptomen dan zie je dat OPS meer voorkomt dan de
wetenschap wil doen geloven.
Met de OPSvereniging zijn we een kleine midweek naar PrestonPalace
geweest. We namen de trein Naar Almelo en hoefden alleen in Utrecht
over te stappen. De reis liep voorspoedig. Om half twee waren we in het
hotel een verbouwd ziekenhuis waar je heerlijk kunt ontspannen. Alles
is goed geregeld en vrijblijvend kun je eten en drinken wat je wilt. Er
heerst een soort rust want niemand heeft haast. Het is eigenlijk te
druk voor sommige OPSpatienten. want er zijn toch zo'n 1000 mensen
aanwezig over de dag en avond. maar er is voor ieder wat wils.de eerste
avond zeer rustig aan gedaan. de volgende dag was een vol programma wat
hij zelf had bedacht maar ja Wie ben ik om te zeggen dat is te druk
joh. Eerst heerlijk ontbeten het treintje voor een mooie rondrit
gereserveerd van een uur dat rond half twaalf zou vertrekken.En
smiddags Lekker onspannen bezig zijn. Jaja. Jan wilde graag
midgetgolfen en een paar spelletjes doen. Ik weet dat het zeer
vermoeiend voor hem is maar heb er niets van gezegd. Het gaat om zijn
plezier en ik pas me wel aan. Hij had 89 slagen nodig en ik 53 over 19
holes. Hij was zo blij dat hij gewonnen had want hij had de meeste
punten. hihihihi. Rummicub was een probleem over een spelletje deden we
een uur. Toen wilde hij nog scrabbelen. Ook daar had hij problemen mee
en dan merk je dat hij weer achteruit is gegaan. Woorden verkeerd spellen en door elkaar neerleggen. Luek of rdogne.(Leuk of drogen) Hij
had ons ook opgegeven voor de film maar dat was eigenlijk te veel van
het goede. Hij heeft er niets van gezien na 5 minuten vielen zijn ogen
dicht en zo af en toe hoorde ik hmmm ik vind er niets aan. Sávonds heb
ik hem naar het zwembad gestuurd want hij wilde graag zwemmen na het
eten en ik kon dat niet vanwege mijn huid die weer eens open ligt. Dat
was nog even een flinke discussie want in zijn ogen wilde ik niet mee.
Ik heb hem heel kalm gezegd dat het echt niet kan en dat ik hem zijn
zwemuurtje zo gun en dat hij best alleen kan want er zijn er meer van
de groep in het water. En zo ging hij dan toch lekker ontspannen in het
water. Het duurde zeker 3 kwartier voor hij tevoorschijn kwam. Ik
zwaaide naar hem en hij zwaaide terug. Even later zwom hij heerlijk
ontspannen in de rondte. Ik ben later naar nog een film geweest en zo
hebben we samen genoten afzonderlijk van elkaar. heerlijk geslapen
lekker ontbijten en weer terug naar huis. Het kon hem niet vlug genoeg
gaan. Wat was hij blij dat hij weer thuis was. De volgende dag vond
hij het vervelend dat ik uit spelen ging. Dit komt vaker voor in het
weekend want toen ik thuis kwam om 5 uur was hij nog niet aangekleed.
Ik ben in me eigen huis en doe wat ik wil is zijn stopwoord. de
volgende dag liep in zo in me nachthemd naar buiten en hij werd me toch
boos dat kon ik niet maken. hij wel en ik niet? hahahahahha daar moest
ik even hartelijk om lachen en toen werd hij nog bozer. ik heb het maar
zo gelaten want zo'n bui is met 5 minuten over. vroeger wond ik me daar
over op maar dat heb ik afgeleerd. Hij is ziek en dat is mijn troost.
Maar makkelijk nee dat zal het nooit meer worden. Vandaar dat me huid
weer opspeelt want een vriendelijk spontaan hartelijk woord kan ik wel
vergeten. Laat staan een arm om me heen. Daarom heb ik leuke hobby's
waar ik me helemaal aan kan geven en waar ik veel voldoening uithaal.
Op mijn manier en in mijn tempo. Wat soms ook niet in dank afgenomen
wordt maar daar ben ik doof en blind voor geworden. en zo ziet mijn
leven er nu uit. met een lachende traan en een huilende lach. Jantien
In het gezin waar een OPSpatient vertoefd is overbelasting van de vrouw geen uitzondering. Het gezinsleven wordt totaal ontwricht. De toestand soms onhoudbaar. De emoties lopen hoog op.
Dit in goede banen leiden valt verdomd niet mee. Vooral omdat de ontkenning ook een rol speelt in de medische wereld.
OPS is een beroepsziekte.
De meeste vrouwen van een OPSpatient waarbij OPS niet wordt erkend vallen in een diep gat. Het ongeloof is een vreselijk struikelblok en de problemen worden er niet minder door.
Dat is ook de oorzaak dat er huwelijken stranden en dat de man of vrouw )want er zijn ook vrouwen met OPS in een depressie raken.
Ziekten die al bestaan vindt men kan niet gerelateerd worden tot OPS.
Mijn visie:
Als de hersens beschadigt raken door bv oplosmiddelen dan gebeurt er vanalles daarbinnen. Niet alleen maar geheugenproblemen. Er is veel meer aan de hand. Ook het karakter veranderd. Dit gaat heel geleidelijk en voor je weet wat er echt aan de hand is is het kwaad al geschied. En van beter worden is geen sprake meer. Dat zie ik aan mijn eigen man.
17 jaar ziek en onderweg en maar geen verbetering wat men ook zegt. Door allerlei problemen krijg ik zelf ook problemen. Mijn zenuwen zijn ook niet meer in bedwang en emoties slik ik maar in en dat is niet goed voor mijn huid. Ik heb constioneel eczeem en de opvlammingen die ernstig zijn zullen steeds vaker en vlugger op elkaar volgen. Gelukkig weet ik dat ik er niets aan overhoud en dat mijn huid na verloop van tijd weer mooi gaaf wordt.Maar het is een ellende die zeer pijnlijk is en zo zijn er ook vrouwen met klachten die verergeren door de ziekte van hun man door overbelasting en niet weten hoe te handelen om de gezinssituatie weer een beetje met plezier en vreugde te beleven.. Want dat is het ergste. Je raakt je vreugde en plezier kwijt. Op een dag merk je dat er helemaal niets meer over is van je mooie huwelijk. Je bent alles kwijt geraakt. De hele toekomst is naar de maan. Plannen maken, op vakantie gaan, alles is een probleem en kan niet meer uitgevoerd worden.
Daar wordt heel erg aan voorbij gegaan door professionels.
Die hebben naar mijn bescheiden mening geen flauw idee wat OPS echt inhoudt.
Mijn huid is soms een verschrikking en kan haar verhullen maar mijn man begrijpt niet dat ik dan mijn huishouden niet kan doen zoals ik het voordien deed.
Dit was in afgelopen januariZo ziet het er nu uit.
En dat over mijn hele lijf. Ik ben van de medicijnen afgestapt en slik en smeer niets meer en dat bevalt me puur beter. Mijn huid geneest sneller en mooier zonder overblijfsel zelfs geen lidtekens. dat is dan mijn pluspunt in de vreselijke situatie waar ik emotioneel leef.
OPS maakt van het emotionele leven een HEL.
Waar geen uitweg in is en waar een leefstijl ontwikkeld wordt die heel egocentrisch gaat worden. Op die manier kan het draaglijk worden maar een leuk leven is dat niet.
Ik heb weer leren genieten maar samen genieten met degene waar ik ZO HEEL VEEL VAN HOU is er niet meer.
OPS de kwelgeest van de maatschappij. En hoevelen lopen er rond met problemen waarbij gezegd wordt je bent overspannen of je hebt een burn-out. Als je in de Grafische industrie werkt Schilder bent of veel met toxische organische stoffen in aanraking komt krab dan maar eens goed achter de oren.
Vage klachten als moeheid en vergeetachtigheid en hoofdpijn zijn de eerste symptomen. Een beginnende OPS is dan startende. Door direct stoppen met dat werk doen kan een verbetering opleveren maar als de hersens echt beschadigt zijn is genezing uitgesloten dat zie ik aan mijn man die 37 jaar schilderwerkzaamheden heeft gedaan. En zijn leven is opperdepop op 60jarige leeftijd.
Mijn man heeft
OPS. Wat dat voor mij betekent is dat ik eigenlijk een vreemde
tegenover me heb staan waar ik onderdehand 31 jaar mee getrouwd ben. zo
geleidelijk aan is mijn man weggegleden in zijn eigen wereldje. ziet
mij vaak niet staan en doet waar hij zin in heeft. Ik kijk toe en zie
dat het helemaal mis loopt. Ik weet ook van te voren dat het zal
mislopen. Hij boos en het op mij afreageren. Ik zeg niets en laat het
maar even over me heen komen. het lijkt zo makkelijk maar het is o zo
moeilijk. Altijd maar slikken en wikken en wegen. Geen wonder dat het
me zo nu en dan boven me hoofd groeit. Zo ben ik dus weer een weekje
ziek geweest. Ik had dat dus erg nodig blijkbaar. het was of mijn hoofd
uit elkaar zou barsten. Er werden laadjes geopent en ik vervulde de
opdracht het laadje ging dicht en mijn hoofd werd leger en leger. na 4
dagen slapen en behoorlijke koorts was alles weer geordend en werd ik
koortsvrij wakker. Een rare gewaarwording maar ik heb het nu al voor de
derde keer meegemaakt zo rond deze tijd in het jaar. Ik heb er aan toe
gegeven en het heeft me geholpen. Ik begin weer te leven en heb weer
overal zin in. En dan bedoel ik echt zin hebben, niet op de
automatische piloot. Mijn man heeft mij verzorgt op zijn manier. Als ik
naar de wc kan kan ik ook wel naar de keuken om eten te koken. Mooi
niet deze keer. Daar was ik even te zwak voor. ik heb veel gedronken
maar eten kreeg ik niet naar binnen. daar was ik te ziek voor. de
vierde dag heb ik weer gekookt en het smaakte wonderwel lekker. Mijn
man was op zijn manier ziek en ging zijn gangetje. Mij aan mijn lot
overlatend maar zelf steeds vragen en ik gaf geen antwoord ik was zo
goed als van de wereld. ondanks deze 2baansweg toch weer op
eenrichtingsverkeer uitgekomen. ik geef aan en krijg antwoord. Zo denk
ik weer voor 2 en doe voor 2 tot de volgende kortsluiting. want daar
kan ik op wachten dat mijn emmertje weer raakt overgestroomd. Jantien
Oplosmiddelen ze treffen ons eens allemaal. Ze zitten in het drinkwater(dioxine) Ze zitten in het eten(conserveringsmiddelen) Ze zijn er op je werk(ruim 500.000 beroepsmensen in Nederland werken er mee) Ze zitten op Uw fruit en in geneesmiddelen. Ze bevinden zich in zee en als u op vakantie gaat zwemt U erin.
Wist U dat er bij elke boring op een booreiland er 500.000 liter oplosmiddel gebruikt wordt? Dit los komt om de boor te koelen die boort naar olie en gas? Dat er hele gebieden op zee dood zijn vanwege de antifaultverven op rompen van schepen?
Oplosmiddelen in de lucht? We ademen dat allemaal in en op den duur worden we ziek(dementie) Vliegtuigen en autobrandstof zijn zeer giftig voor mens en dier en planten. Oplosmiddelen komen overal in voor en het milieu wordt danig aangetast Zwarte sneeuw, Gele sneeuw, Zure regen.
Oplosmiddelen kunnen chemische reacties teweeg brengen die de gezondheid acuut aantasten, Jaarlijks sterven er mensen die niet weten hoe en waarom. Oplosmiddelen is een groot probleem wereldwijd. Oplosmiddelen veroorzaken kankers en dementie op al jonge leeftijd.
Het kan wel anders maar men wil niet anders WAT DAT KOST GELD !!!!!!!!!!
Innovatie; Natuurlijke produkten gebruiken. Oplosmiddelvrij werken. Produkten maken die vrij zijn van oplosmiddelen.
Zo zal de wereld er weer wat schoner en zuiverder uit gaan zien. Maar ik denk dat het aan mij voorbij zal gaan.
Geld regeert namelijk en niet het verstand van de mensen!
Sinds de chemische industrie zijn intrede heeft gedaan is het met de mensheid stukken achteruit gegaan. De chemische industrie maakt veel slachtoffers zonder dat men er echt erg in heeft. Tot het je zelf overkomt en dan is het te laat. Aftakeling is wat je dan in je vroege leven te verwerken krijgt. En je kan niemand om verhaal vragen. Want niemand die jou gelooft.
Men schrikt niet meer als er een misvormde baby geboren wordt. Een operatie en het euvel is verholpen. Harde woorden maar zo werkt het wel. De oorzaak is te vinden in chemicaliën.
Je wordt ziek door je werk en wilt verhaal halen. Wel dat is een proces van Jaren. Als je goed onderbouwd te werk gaat is de mogelijk dat je in het gelijk gesteld wordt groot. Maar de werkgever neemt je dat niet in dank af.
Je bent ziek en gehandicapt tegelijk. Je bent afhankelijk van je naaste geworden. Dit brengt veel spanningen met zich mee. Je wilt nog zo veel en het gaat niet meer. Eindstation is dan het verpleegtehuis.
Met chemische oplosrijke middelen werken heeft een gevaar in zich. Niet alleen is het zeer brandgevaarlijk maat ook nog eens zeer slecht voor de gezondheid. Het is helaas nog erger en dat is het geldverhaal. Oplosmiddelrijk werken is kostenbesparend. Dus wordt verwacht dat een haastklus vaak met oplosmiddelrijke middelen wordt gedaan. Dit is een slechte zaak voor de mensen die in de branche werken en die opdracht moeten vervullen. Sinds 2000 mag er binnenshuis niet meer met oplosmiddelrijke middelen gewerkt worden en toch gebeurt het heden tendage nog. Dat is een kwalijke zaak met alle gevolgen van dien. het is dan ook heel belangrijk om beschermingsmiddelen te gebruiken. En vraag die ook want ziek worden en nooit meer beter worden is veel erger. Er zijn goede vervangende middelen die minder schadelijk zijn voor de gezondheid. Biologische middelen zijn helemaal uitstekend. Laat je eens voorlichten of ga eens kijken in een bedrijf dat zo werkt. Want het kan en het gebeurt. zo zijn er wel een paar voorbeelden. bv een drukkerij in Friesland waar het ruikt naar citroen en sinaasappel en niet naar alcohol en thinner. Schildersbedrijven die op waterbasis schilderen. En boeren die weer overgaan op organische mestverspreiding. Op die manier kan de schade aan de werkende mens een stuk verminderd worden en heb je ook een prettiger leven zonder dat je niet meer weet waar je bent en waar je naar toemoet. Jantien.
OPS is een aandoening van het centrale zenuwstelsel in de hersenen veroorzaakt door chemische toxische oplosmiddelen.
Vooral schilders en drukkers komen met deze middelen in aanraking.
Elke dag komen ruim 500.000 werknemers in de chemische industrie in aanraking met deze middelen.
Klachten als hoofdpijn, duizeligheid, tinteling in handen en voeten. vergeetachtigheid, ongeremde boosheid, niet begrepen worden, geen 2 gingen tegelijk kunnen doen. dronkemansgevoel, kunnen duiden op een begin van OPS.
Vage klachten die zullen niet zo gauw in die richting wijzen maar weet wel dat het een beginnende OPS is.
Als eenmaal de hersens zijn aangetast heb je blijvende schade.En daar zal verder geen verbetering meer in komen.
De moeilijkheid om te weten dat je OPS hebt is dat er op een scan weinig tot niets te zien is.
Merken doen we des te meer en het is een sluipend proces.
Mijn verhaal als partner van een OPSpatient. OPS heeft een naar
ziekteverloop.In het begin weet je niet wat er aan de hand is.Ik kan
wel zeggen dat het al heel lang sluimerd.En het wordt alleen maar
slechter. Ik weet soms niet hoe te handelen en raak dan verstrikt in
gevoelens. Dan is het fijn om een uitlaadklep te hebben en dat mijn
gevoelens weer in goede banen geleid wordt. Helaas kan ik daar bij mijn
partner niet terecht. Die snapt niet meer waar ik het over heb. Een
grauw en en snauw kan ik krijgen en dat doet pijn. Dan krimpt mijn hart
ineen en denk ik maar terug aan de tijd dat we een liefdevol leven
hadden. Nu is dat totaal verdwenen. Ik heb een groot kind in huis.
Iemand die jalours en achterdochtig is geworden. Iemand die zeer
egocentrisch is geworden. Iemand die geen besef heeft van tijd. Iemand
die gauw vergeet en waar je dan ruzie over krijgt en weer van voor aan
kunt beginnen. Dit vreet enenrgie ook van mijn partner. De moeheid die
dan toeslaat en de ogen die dan dichtgaan geven mij een stukje rust. Ik
kan dan even mijn gang gaan. Ik heb ondertussen een eigen levensstijl
opgebouwd waar ik veel energie aan opdoe en waar ik anderen veel
plezier aan laat beleven. Ik rol zo van het een in het ander en geniet
daar uitermate van. Op deze manier is mijn leven in balans en kan ik de
thuissituatie aan op mijn manier met mijn normen en waarden. Mijn
partner wil absoluut niet naar een verpleegtehuis als het zo ver gaat
komen. Ik heb hem beloofd dat dat ook niet gebeurd. Wie dan leeft die
dan zorgt. Zijn toestand gaat alleen maar bergafwaarts. Zijn hersens
zijn zover aangetast dat weinig in het lichaam nog normaal werkt. Het
is maar een geluk dat mijn lichaam ook niet meer 100% is en dat ik zijn
tempo heb leren volgen. Want ook ik doe stappen achteruit. OPS werkt
ook door in het gezinsleven. Mijn kwalen steken ook steeds heftiger de
kop op. Kan ook niet anders in Deze situatie waar totaal geen
verbetering meer in komt.Waarom ik dit schrijf? Door dit weer eens te
herlezen mag ik in me handen knijpen Dat het me allemaal zo goed af
gaat. Dat ik evengoed blij en vreugdevol in het leven sta. Dat ik
geleerd heb om echt verdriet te hebben en echt blij kan en mag zijn
ondanks wat me allemaal overkomt. Dat ik mensen tegenkom die me een
hart onder de riem steekt en waar ik een goed gevoel aan overhou en dat
ik dat zelfde ook doe. zo is een wisselwerking geboren wat waardevol
leven teweegbrengt. het zijn juist de kleine dingen die het doen.
Een schouderklop, een hartelijk woord. Daar heeft een ieder wat
aan en dat werkt helend heb ik gemerkt. Het werkt wel voor mij maar
mijn partner pikt dat niet op. Zijn ogen staan droevig en dat doet heel
erg zeer.
Het zal niet waar zijn he? Maar veel gezinnen waar OPS voorkomt hebben problemen met hun kinderen. Ik weet veel en toch schrik ik weer van wat ik hoor. Ook wij hebben gehandicapte kinderen. En nooit de link gelegd naar oplosmiddelen. Maar nu zoveel jaren later krab ik wel eens even achter mijn oren. Eigenlijk komen er steeds meer probleemgevallen bij en weet men niet hoe te handelen. Miskramen en misvormingen of algehele kinderloosheid. En dat door de chemische industrie. En niet alleen in Nederland maar wereldwijd. Als er geen omslag komt naar schonere industrie op natuurlijke basis zonder chemische gifstoffen dan is er voor de mensheid geen redding meer. dat is mijn visie.Ik zie genoeg en hoor genoeg en heb daar zo mijn bedenkingen bij. Mijn man is niet meer te genezen. De jongere generatie moet wijzer zijn. Ageer tegen werken met oplosmiddelrijke middelen. Weet wat de gevaren zijn op langere termijn. Vroegtijdige dementie en vaak overlijden voor je 65e. Van de schildersgeneratie van mijn man zijn er niet veel meer in leven en mijn man is nu 60 jaar en opperdepop.
vroeger deelden we alles met elkaar. hoelang is vroeger wel tot zo'n 20
jaar geleden. het gedrag van mijn man begon langzaam te veranderen. de
boze buien hadden hun intrede gedaan. en echt om niets kon hij zomaar
uit zijn slof schieten. de tederheid verdween ook heel langzaam en op
een gegeven moment mocht ik hem niet meer zoenen maar hij wilde wel
gemeenschap.
zo'n koude kille bedoening zonder gevoel. ik voelde me niet
prettig en heel onhandig. delen deden we steeds minder. gelukkig heb ik
een fijne hobby die steeds meer plaats in mijn leven is gaan innemen.
daar kan ik mee delen en geeft me een warm gevoel. gevoel dat mijn man
nu helemaal kwijt is naar mij toe. en toch heb ik gemerkt dat hij nog
wel degelijk gevoel heeft maar het niet meer kan uiten op een *normale*
manier. we hebben jarenlang heibel gehad over de minstinteressante
dingen en fituliteiten. dat het me op een gegeven moment opbrak. toen
ik 7 jaar geleden te horen kreeg wat de oorzaak zou kunnen zijn van
zijn gedrag(ziekte) vielen alle ik puzzelstukjes in elkaar. Ik deel nu
woorden en klanken uit met veel gevoel en emotie. zo is er weer
harmonie in mijn leven gekomen. wat mijn man betreft ik heb nu een
groot kind in huis die nauwelijks tevreden is en voor mij veel over
heeft maar wel constant zegt. nu moet je dit en nu moet je dat. en dat
moeten heb ik afgeschaft. ik moet helemaal niets. en als je wat wil dat
er gebeurt vraag je maar en ik doe het. zo is onze situatie weer
leefbaar geworden met een portie gevoel. want ondanks de zware jaren
heb ik nu het gevoel ik leef weer. ik speel accordeon wat mijn grootste
hobby is en waar ik alles in kwijt kan. wat wel leuk is om te vertellen
men kan horen als ik niet lekker in mijn vel zit. en dan komt er een
verzorgster en die zegt zo nu even stoppen en vertellen. (zij weet van
de situatie) en ik kan dan even mijn hart luchten. dat is heel
belangrijk en blij kan ik dan weer naar huis zonder naar gevoel. en nu
heb ik mijn roer helemaal omgegooid. ik weet dat mijn man alleen maar
verder zal aftakelen en gun hem nog een paar fijne jaren. nu kan ik nog
met hem weg en hem laten genieten van een bakkie koffie met een
appelpunt met slagroom. dus pakken we een terrasje of gaan naar de
koffieroom. het blijde gezicht dat dan tevoorschijn komt daar kan ik
mateloos van genieten. maar vergis je niet samen genieten is er
absoluut niet bij. hij zal niet vragen uit zichzelf zo schat is het
lekker? daar hoef ik niet op te rekenen. maar als ik vraag smaakt het
dan krijg ik een glunderend antwoord. en dat maakt mijn hart heel blij.
zo om te gaan met de ziekte van mijn man geeft mij de ruimte om te doen
wat voor mij belangrijk is. gewoon genieten van zijn genieten. meer is
het niet. echt delen is er niet meer en zal er ook niet meer van komen.
delen doe ik met goede vrienden op allerlei gebied. een goed gesprek
een schouder om te huilen en heel veel lachen om die stomme mop. want
ook dat kan ik niet meer met mijn man.eindconclusie is voor mij ik
schuif niets meer op de lange baan wat hij ook zegt en geniet van de
momenten dat het goed gaat en de rest maar over me heen laten gaan en
vergeten. want daar mee zitten is verloren energie. ik schiet daar
niets mee op en mijn humeur laat ik niet meer verpesten. ook al heb ik
nog wel eens een huilbui om vroeger dat helemaal over is. dat geeft een
stukje verlichting en rust want echt emotioneel zit ik heel raar in
elkaar. ik ben veel gevoeliger geworden en huil om het minste of
geringste maar heb tegen mezelf gezegt dat kan ook niet anders in jouw
omstandigheid die zoveel moet missen aan warmte en aandacht. ik krijg
het wel op een andere manier maar niet meer vandegene waar ik o zo veel
van hou ondanks zijn ziekte. ons delen van gevoel en emoties is niet
meer. niet zoals het warm en fijn zou zijn.
Jantien
We zijn naar Preston Palace geweest en dat was echt een feest. even helemaal eruit en geen moeten. alles was keurig verzorgd en zag er goed uit. we waren met 40 koppels en als je eens naar de mensen met OPS keek dan zag je telkens dezelfde uitdrukking op het gezicht. Mijn man was geen uitzondering. dan zie je pas wat chemisch gif doet men een mens met langdurige blootstelling. uithoudingsvermogen nihil. niemand dronk alcohol die OPS heeft. de vrouwen even heerlijk uit hun bol en echt plezier gemaakt. want de mannen waren op hun manier zeer tevreden. ik heb echt even genoten van alles om me heen. heerlijk gezwommen onder de sterrenhemel. ontspanningsoefeningen gedaan in het water samen wat toch weer even dat close geeft maar daarna ook weer helemaal verdwenen is. het zijn die momenten waar ik dan zo overduidelijk heerlijk van geniet. thuisgekomen met de folder in de hand na genieten. maar dat doe ik in me eentje want mijn man kan zich weinig meer herinneren. alleen het zwembad is blijven hangen dat weet hij nog heel goed.
ik sta blij en gelukkig in het leven.
hulpvaardig met een gulle lach
soms met een traan die verlichting schenkt
met een flinke portie positiviteit
ik heb mezelf beloofd
om te genieten van het mooie om me heen
en plezier te hebben met alles wat ik onderneem
dat geeft vreugde aan het leven
tuurlijk gaat er ook wel eens iets mis
dan was de tijd nog niet rijp
zo om te gaan met omstandigheden
drijft de ergernis ver weg
mens en dier geven elkaar liefde
zorg en plicht horen ook bij elkaar
dit doen met een glimlach
tovert een glimlach bij de ontvanger
die ervaring zet ik nu door
en zie geen gemor en geruzie
harmonie en vreugde
is de uitkomst
speelster
met deze uitkomst kan ik de ziekte van mijn partner een stuk beter handelen.
het gaat niet beter met mijn man maar wel met de situatie.
en daar schep ik veel vreugde in.
en doet de harmonie groeien.
en het gaat niet meteen goed hoor.
maar van zijn uitbarsting trek ik me niets meer aan.
dat heb ik wel geleerd door de tijd.
zijn onmacht blijft een strikelblok en met mijn liefde voor hem verlicht het enigzins zijn pijn en verdriet.
Ik moet niets meer. ik mag en dat is het verschil.
dat maakt een groot verschil in gevoel en emotie.
ik hoop dat jullie hier kracht uit kunnen putten om met de ziekte OPS om te kunnen gaan want zwaar en moeilijk blijft het
ik zit onder de hand al 17 jaar in dit pakket OPS en weet pas 7 jaar
wat het werkelijk in houdt en dat het alleen maar verder bergafwaarts
gaat en geen verbetering in houdt maar door mijn houding wel handelbaar
is geworden zonder veel ruzie meer.
ik kan me aanpassen en weglopen en mijn man zit gevangen in zijn lichaam dat niet meer doet wat hij wil.
met deze wetenschap heb ik dit gedicht geschreven.
samen is niet meer
samen lekker knus
een knuffel of een kus
nee dat is verledentijd
samen is niet meer
gecommandeer
eenrichtingsverkeer
het is zo meer en meer
ik heb het omgebogen
naar liefdevolle zorg
vraag maar en het komt voor elkaar
zo wordt samen weer samen
speelster
ik wens jullie allen heel veel kracht liefde warmte en moed om met OPS
om te gaan. wat beslist niet makkelijk is. Ik weet daar alles van. maar
door de jaren heen heb ik me een eigen leefstijl ontwikkeld wat me goed
afgaat.
wat soms niet begrepen wordt mmaar dat is het probleem van de
ander en niet van mij. Ik moet verder op mijn manier en waar ik me
prettig bij voel.
en deze manier bevalt me prima.
Mijn man is OPSpatient. Ik heb hem langzaam zien veranderen. De laatste jaren gaat het hard achteruit.
In vijf jaar tijd is er helemaal niet meer over van een flinke vriendelijke man die graag een grapje maakte en altijd goedgehumeurd en goedlachs was. Nu is hij prikkelbaar, egocentrisch, jalours,achterdochtig, gauw emotioneel en sacherijnig. Een hele andere persoon dan hij altijd geweest is. Daarbij komen ook lichamelijke klachten aan het licht. zoals darmproblemen, hartproblemen, spierproblemen, geheugenproblemen, Diabetis II, Smaak en reuk vermindering. En het ergste voor mij zijn liefdesgevoel is weg. Ik ben eigenlijk een levende weduwe die haar man totaal kwijt is. Ik heb een groot kind in huis gekregen. En toch blijf ik hem behandelen als mijn man. Ik hou van hem en zal hem verzorgen zolang ik kan. Het is een zware emotionele opgave die ik met veel liefde op me neem. Hij kan er immers niets aan doen dat hij zo ziek is geworden. en alleen maar zieker zal worden. Want in dit stadium is er geen weg terug. Zijn gezondheidstoestand zal alleen maar verslechteren.OPS is een sluipmoordenaar.Erger nog dan KANKER. Mijn man is niet normaal aanspreekbaar. Ik kan niet met hem debatteren. Naar een oplossing zoeken als ik een probleempje heb. een stil en kil bestaan volgt als je niet oppast en een paar goede mensen treft waar je mee om kunt gaan.
Op dit ogenblik sta ik eigenlijk
alleen in het leven met een grote zorg mijn man.
Dementie is het ergste wat een
mens kan overkomen. Mijn man heeft het gekregen door zijn werk dat maakte me
heel erg boos en verdrietig maar ik heb het omgebogen naar strijdzaamheid en
voorlichting geven op allerlei gebied wat niet in dank wordt afgenomen door
mensen die geld verdienen aan de rotzooi (ik noem het rotzooi) dat ik met me
liefste geen normaal gesprek meer kan voeren. dat niet echt begrepen wordt wat
wordt gezegd. de boosheid dan hoogtij viert. Erger dan dit kan samenleven niet
zijn. het is en wordt steeds meer eenrichtingsverkeer van mij uit.
Ik blijf positief in het leven
staan ondanks de grote tegenslagen die ik steeds weer heb gekregen.
ik ben geen dag zonder pijn maar
daar zal niemand me over horen klagen. die pijn verdwijnt toch niet of ik nu
sikkeneurig ben of vrolijk dan kies ik maar voor vrolijk zijn en de pijn is dan
een stuk minder mijn positiviteit voelt geen pijn. mijn pijn kan ik gelukkig
wegdenken. alleen als ik pieker komt de pijn met een onnoemelijke vaart
aanzetten dus piekeren heb ik mezelf afgeleerd. dan voel ik het ook niet. maar
zonder pijn kan ik blijkbaar niet. het zegt mij zoveel als dat ik niet te veel
hooi op me vork moet nemen. Na al de zorgen die ik heb gehad ben ik nu op een
punt gekomen dat ik niets meer moet maar mag en dat doe ik met alle soorten van
plezier. De ziekte van mijn man gaat niet over als ik sikkeneurig ben. Jantien
Ben ik nu zo achterlijk of is mijn man zo slim. Hij wil niet weten dat hij ziek is. Op een bepaald moment wel en dan weer niet. Mij op het verkeerde been zettend, of houdt hij zichzelf voor het lapje? OPS is een ziekte zonder ommekeer. Er komt niets of nauwelijks meer uit zijn handen. Begint met de verkeerde volgorde en raakt dan in paniek. Kan ik het weer rechtbreien. Wil je even op internet kijken naar het weer? Wil je even de hond eten geven? Wil je even.....? wil je even.....? Allemaal handelingen die hij niet meer uitvoert uit zichzelf. Die komen nu allemaal op mij terecht. Ik probeer het wel met een grapje maar dan wordt hij boos en aggressief. Dus laat dat voortaan maar achterwege en ga gewoon aan de slag wetende dat mijn man deze klusjes nooit meer zal aanvangen en doen. OPS is onomkeerbaar en het huis wordt kil en leeg. Een fijn gesprek kun je wel vergeten. Een liefdevol gebaar, wat is dat. En daarbij de moeheid is ook een groot struikelblok. En dan de keerzijde. Bij dochterlief laat hij niets merken en haalt de suiker uit de keuken. Daar kan hij wel even een paar klusjes doen. Daar kan wel even een lach zomaar geboren worden. Later hebben we het er zo over. Zij vind het moeilijk en is blij dat Papa toch probeert Papa te zijn. Ik ben ook blij voor haar. Dat is ook OPS. Thuis weer als een plumpudding in elkaar zakken. De moeheid slaat toe en binnen de korste keren slaapt hij op de bank. Jantien
mijn man heeft ops en gaat zienderogen achteruit hij kan zich niet lang concentreren. hij kan niet meer nadenken. hij kan geen 2 dingen tegelijk doen. is gauw kwaad als ik iets niet begrijp. raakt oververmoeid als hij een bladzij leest. en komt uitgeput thuis van zijn werk. door zijn ziekte voelt hij zich achtergesteld wat absoluut niet zo is. hij
is langzaamaan veranderd van een lieve geintresseerde man die grapjes
kon maken en heel goedglachs was veranderd in een man die zeer
geemotioneerd verdrietig uit zijn ogen kijkt.en niet meer kan lachen en
alles maar stom vindt omdat hij het niet meer begrijpt. dit is ook
een verlies en dat komt door de oplosmiddelen die in onderandere in
verf en bijprodukten voorkomen en hij zijn beroep als scheepsschilder
niet meer mag uitvoeren. ik kan er mee om gaan en heb ook steun van de opsvereniging maar om mijn man zo zichzelf te zien verliezen is verschrikkelijk.
OPS is de verzamelnaam of paraplu van een aantal psychische en lichamelijke stoornissen veroorzaakt door toxische stoffen en oplosmiddelen.
Het is zoals de naam al zegt een syndroom of wel een combinatie van meerdere ziekteverschijnselen. Organisch betekent dat er in de hersenen iets niet goed functioneert, Psycho geeft aan dat het om mentale of gedragsstoornissen gaat. Kortom de hersenen functioneren niet meer.Iemand die OPS heeft is erg verward. Hij kan alles niet meer zo goed op een rijtje zetten en ziet de logische verbanden niet meer zo goed. Hij kan zich niet meer zo goed concentreren en is snel afgeleid. Zo vergeet hij veel en verdwaalt soms(zeker in een vreemde omgeving).
Men spreekt van schildersziekte , drukkersziekte, chronische toxische encephalophatie(CTE) of oplosmiddelensyndroom, als men ziek is geworden ten gevolge van blootstelling aan oplosmiddelen. Naarmate de blootstelling ernstig is of langdurig komen er steeds meer klachten. zoals oververmoeidheid, spierpijn, hoofdpijn, evenwichtsstoornis, hoogtevrees, persoonsverandering, het gevoelsleven en dementieklachten. vergeetachtigheid, driftbuien, zoals ook lichamelijke klachten, suikerziekte, spastische darm, leverklachten, nierklachten, hartklachten, longklachten, een scala van klachten omdat de hersenen niet meer kunnen funtioneren zoals zou moeten. Als deze klachten eenmaal openbaren is er geen weg terug. Deze klachten zijn niet te verhelpen. De hersenen werken niet meer en het lichaam takelt verder af. Als je dan in de dertig bent of begin veertig is dat een hard gelag. Het merendeel van de OPS-slachtoffers wordt ook niet ouder dan 60 jaar als je het in erge mate hebt. Vervroegde ouderdomsziekte wordt OPS ook wel schekscherend genoemd. Daarbij is het zo dat het karakter van iemand die OPS heeft heel erg veranderd. Het wordt iemand met 2 gezichten, Men mag vooral niet merken dat er iets aan hem mankeert. Hij is toch niet gek?
En wat nu zo FRUSTREREND is, NIET de ziekte OPS wordt als oorzaak van de problemen gezien maar alles wordt in stelling gebracht om het tegendeel te bewijzen. Zo wordt heel vaak beweerd dat je wel een drankprobleem zal hebben. In beginsel is is dat ook heel goed mogelijk omdat veel alcohol drinken ook OPSachtige klachten kan geven. (ziekte van Korsakov). Echter heel veel OPS-slachtoffers kunnen niet of heel slecht tegen alcoholgebruik. ze drinken heel matig of verafschuwen alcoholgebruik en drinken het niet.
Vaak worden tot ergernis van de Patiënten psychische klachten als oorzaak aangevoerd. Het wordt omgedraaid.
Je bent ziek door door de toxische stoffen . Niet omdat je vader of moeder plotseling overlijdt. Echter ze kunnen niet goed meer met die emoties omgaan en zijn zeer verdrietig en kunnen dat verdriet minder goed verwerken door de hersenbeschadiging.
Problemen komen niet door onenigheid en er niet er mee kunnen omgaan, Nee de hersenen werken niet meer. En dat heet nu OPS.
Zo ziek kun je worden als je langdurig wordt blootgestelt aan oplosmiddelen. Het is een sluipend proces en als je het merkt dan ben je te laat en is er GEEN weg terug naar genezing. Jantien
Schuldgevoelens hoef je ABSOLUUT niet te hebben. Als je weer dat gevoel krijg schud het maar meteen van je af. Je kunt er alleen maar zijn en het in goede banen leiden en meer niet. Ik kan dat makkelijk zeggen want ik ben de periode van schuldgevoel allang gepasseerd. Ook ik heb lang aan mezelf getwijfeld en wie niet zou ik haast zeggen.
Ik heb geleerd dat ik nu alleen maar hoef te genieten van alles wat goed gaat.
Mijn man is ook heel bot als hij moe is. Ook dat heb ik me voorheen aangetrokken Want het leverde voor mij een rotgevoel op. Ik denk dat gevoelens wat dat betreft van ons ziet zo veel zal verschillen. Ook daar raak je op een gegeven moment aan gewend. En steeds maar tegen jezelf zeggen hij meent het niet zo Hij kan zich op een andere manier niet meer uiten het is niet anders.
Hij is ziek. zo raakte ik het rotgevoel kwijt Hij kan er inderdaad niets aan doen dat hij reageert zoals hij reageert.
Ik heb al een hele tijd geen intieme relatie meer met mijn man. zijn vermogen is gedaald tot nul. Geen energie. Een stijve kan ie nog wel krijgen maar verder geen gevoel erbij. Ik bedoel met een robot vrijen is geen pretje. Dus van lieverlee is het gestopt. In 2001 ben ik straalverliefd geworden en heb daar op eengegeven moment aan toe gegeven. en dat heeft 5 jaar geduurd. ik heb daar hele warme herinneringen aan en zal die tijd koesteren tot in lengte van dagen. Mijn man wist ervan en die ander kwam ook gewoon thuis. En het klikte weliswaar en ik heb daar ook gewoon mogen genieten. Tuurlijk is het pijnlijk dat het over is maar dat wisten we van te voren. een vaste relatie zit er gewoon niet in. Dus dat is mijn verhaal.
Ik heb ook een cursus gevolgd met lotgenoten waar we met 8 vrouwen over dit onderwerp gesproken hebben en de tranen hebben zeer veel gevloeid. Dus die emoties heb ik ook meegekregen.
Heel open een eerlijk is daar over gesproken en geen van de vrouwen heeft nog seksueel contact met de partner.Ook ik niet.
Over me zelf te spreken ik heb nu een liefdeloos leven met mijn man. Ik geniet op een andere manier met mijn man. Ik kook lekker of we gaan naar de ijssalon waar hij verwent wordt.
Ook dat is een soort liefde geworden waar ik hem een groot plezier mee doe. Ik haal hem wel eens aan en dan krijg ik te horen * moet dat?* Dat is erg pijnlijk geweest maar nu niet meer.
Ik heb daar ook wel gedichten over geschreven. net als de eerste ontmoeting met mijn vriend.
Je gevoel zegt ja en je verstand zegt nee. Zo was het bij mij tenminste. Als je iemand vind waar je je prettig bij voelt en waar je warme kameraadschap van krijgt wat je man je niet meer kan geven dan is het niet zo moeilijk om mee om te gaan. Het gevoelsleven met de emoties geven je kracht om de situatie beter aan te kunnen. Dat is mijn ervaring geweest. Dat ik even in een gat ben gevallen na beeindiging is logisch. Uiteindelijk is emotioneel een vriend hebben helemaal niet leuk. Maar de compensatie van het wederzijds genieten van de momenten die we samen hebben gehad heb ik het niet willen missen. Nu ik anderhalf jaar verder ben zonder contact heb ik wel de warme herinneringen. Ik kan ook putten uit een warm verleden met mijn man. Maar er met hem over praten dat gaat niet meer. Tegenstijdig zijn gevoel en emotie. Maar als het in evenwicht is, is het een heerlijk fenomeen en zo heb ik het beleefd. Het was mijn leven en mijn strijd. Maar een voortduring zat er niet in. daarvoor (gek genoeg) hou ik te veel van mijn man ondanks zijn *zware* handicap. Ik zal mijn man NOOIT achter laten voor een ander. Daar heb ik te veel mooie momenten voor meegemaakt. Dat hij nu erg moeilijk is in de omgang kan hij niets aan doen dat is OPS.
Het is helemaal niet egoistisch zoals je schrijft. Het voelt misschien egoistisch aan. Je moet goed beseffen dat je man ziek is en niet meer beter wordt ook al denk je misschien soms "zou het?" ik heb dat vaak gedacht en moest tot de conclusie komen nee het wordt echt niets meer. Ik heb geleerd dat ik een eigen leven heb moeten opbouwen. respectvol en tactvol. Ik heb ook geleerd dat het zeer moeilijk is om om te gaan met gevoel en emoties. Dat ik daar toch mijn weg in heb gevonden is dank zij het geduld de liefde en warmte van vrienden om me heen die begrijpen in wat voor situatie we zijn beland. Ondanks het verdriet en de pijn van verlies heb ik nu eindelijk na zoveel jaar een heerlijk leven. Ik heb mijn draai gevonden en dat was verdraaid niet makkelijk. maar met mijn ervaring kan ik oa jou een hart onder de riem steken.
Lieverd Je bent okay en je bent een kanjer. Ieder mens heeft een eigen unieke weg te gaan.
Spreuken die mij een goede handreiking hebben gegeven.
Je moet er maar het beste van maken een ander kan dat niet voor je doen. Wees tevreden met wat je hebt of verleg de steen in de rivier en de stroom zal anders gaan lopen.
Wees eerlijk tegen jezelf en doe die dingen die goed voor je zijn met je hart en je zal nergens spijt van krijgen.
OPS is een ziekte zonder begeleidende gebruiksaanwijzing. De ervaringsdeskundige dat zijn we zelf en met woord en daad doen we wat we kunnen om het allemaal zo leefbaar mogelijk te houden.
Als daar iemand anders bij om de hoek komt kijken die hulp kan geven op een goede manier kun je dat aannemen of naast je neerleggen. Je gevoel zal je laten spreken en het hart zal er vol van zijn dan is het goed en kun je aanvangen met....
misschien een beetje wartaal maar goed bedoelt.
Lieve schat ik wens je heel veel kracht liefde en warmte toe voor nu en in de toekomst.
Mijn verhaal over intimiteit met een OPSpatiënt. Een eigen aanvulling eraangeven zo door de jaren heen. Houden van is meer dan alleen maar......
Mijn man wilde graag naar de kermis in Tilburg op zondag. Het is de grootste van het land met veel attracties. We zijn we een paar keer eerder geweest en dat was best gezellig. Nu hebben we (triest genoeg) weinig aan elkaar. Ik moet sturen en zorgen en dat begint al thuis met aankleden. We zouden met de trein van 9 uur. maar toen was hij nog niet aangekleed. Dus om 10 voor half tien lopende naar het station en de trein gaat om 4 over tien. De reis verliep voorspoedig en we hadden een makkelijke overstap op Utrecht. En dat was in Den Bosch ook zo. de trein naar Tilburg stond al klaar. We hebben een fijne wandeling gemaakt over de kermis en ik moest en zou in het reuzenrad van hem. Hij heeft hoogtevrees en durft niet meer. Verloren zat hij op een bankje te wachten tot ik er weer uitkwam. Zo af en toe zwaaide ik naar hem en dan zwaaide hij terug. maar die uitdrukking op zijn gezicht was niet leuk. We hebben onerweg een berlinerbol gegeten en een bakje kibbeling met saus en nog een ijsje op een terras genuttigd. Er liepen horden mensen voorbij en dat was wel leuk zei hij. Hij wilde graag via Rotterdam en Schiphol terug naar huis.Maar kan niet lang wachten dan wordt hij heel erg ongeduldig(boos) Dus we nemen de trein naar Den Haag en op Hollandsspoor stond de trein naar Amsterdam klaar via Schiphol. Op Centraal hoefden we ook niet lang te wachten dus een gedeeld sausijsenbroodje viel er even lekker in om de tijd te doden. om half acht waren we in Den Helder en onderweg heb ik genoten van het uitzicht. Veel regenbogen gezien en mijn man kon lekker slapen en thuis na een broodje te hebben gegeten heeft hij verder ook geslapen. Ik heb een leuke dag gehad en mijn man heeft een leuke dag gehad maar echt samen genieten is er niet meer bij. Dat is heel jammer maar het geeft mij niet meer een naar gevoel zoals wat jaren geleden. Het is gewoon niet anders en ik maak ervan wat er van te maken valt als mijn man het fijn heeft kan ik daar heel erg van genieten en dat geeft mij ook een fijn gevoel maar door de OPS kan hij niet spontaan uit de hoek komen en moet alles van mij uitgaan en toch heb ik geleerd om het te laten lijken of het dan van hem afkomt. zo van goh joh wat fijn he dat we hier zo even samen lopen hand in hand. dat was een goed idee van je en dan fleurt hij helemaal op. op zo'n moment schijnt voor mij de zon en smelt ik weer net als vroeger.
Wat doe je als je als OPSpatïent steeds van het kastje naar de muur gestuurd wordt. Wat betekent OPS eigenlijk voor de Medici? Hier het verhaal van Joop die het in zijn eigen woorden vertelt. Ik Jantien heb niets verandert want zo schrijft deze OPSpatïent. Eigenlijk wil ik zeggen slachtoffer want als OPSpatïent ben je slachtoffer van de Toxische chemische industrie.
hallo ik ben joop ik ben 39 jaar oud. ik werkte als inktmaker in de meern op 15 november heb ik een bedrijfs ongeval met chemicailen gehad. sinds die tijd heb ik verschillende onderzoeken gehad en bij de longarts is al geconsteteerd dat mijn longen asma hebben nu ben ik doorgestuurt naar het corolinoinstituut in amsterdam meer weet ik nu effe niet later vertel ik je wel meer dus voor mij is het de vraag of ik ops heb of dat andere ik weet het nog niet ik ben wel intussen ontslagen beste mensen sorrij dat ik een lange tijd niks van mij heb kunnen laten horen ik ben opgemonen in de versalius klenik voor niet aangeboren hersen letsel in zit daar in terapie en met heel veel onderzoeken ik ben vandaag voor het eerst weer bij mijn kinderen en vrouw en maandag moet ik weer trug ze hebben inmiedels nu zwart op wit toegegeven dat ik ops heb en er is ook beeldvormend matriaal met aantoonbare hersenletsel ik heb door de chemicalen alemaal wite vleken in mijn hersen dit was voor mij een mijn gezien en heel verveleend bericht aangezien wij nog niet getruowd waren hebben wij op aanraden van de advocaat en ook omdat ik mij vrouw een kinderen goed wil achter laten beslist om te truowen de datum dat wij gaan truowen is 25 junie 2007 ik hoop zelf dat ze de vleken nog kunnen tegen huoden en dat het niet gaat uitbrieden maar er is maar een kleine kans en dit alemaal door een baas die tedeens het ongeluk met die rooiitsooi .gewoon op de eerste hulp een verkeerde saftie sheet heeft overlegt met gevolg dat het zieken huis maar de verkeerde chemicalen heeft gezocht hallo alemaal . ik bijn vandaag weer thuis gekomen de operatie is gelukt maar de verdoving was niet zo,n sucses in het ziekenhuis snapte ze er niks van de rugeprik die ik had gehaad duurde bijna 5 uur voordat mijn benen weer konden bewegen normaal had dat binnen anderhalf uur al gemoeten nu heb ik wel veel pijn en toen ze die rugeprik gaven ging mijn helerechterzijkant pijn dsoen ik zij dat maar hun zijden dat kan niet want wij zijn nog niet begonen toen effe later ging ik bijna out van de pijn en begoon hevig te zweten daar sroken ze van en er is toen en neorolog bijgehaald die ging toen mijn dosier lezen en toen krijg ik meteen iets in mijn ifuus gespoten en toen ging het wel mijn huisarts gaat om opheldering vragen in het ziekenhuis snapte ze er niks van hallo beste mensen ik ben gisteren trug gekeerd uit versalius dat is een klinick voor niet aangeboren hersen letsel ik ben daar een paar maanden geweest daar heb ik te horen gekregen dat ze mij niet verder kunen behandelen ze hebben wel nu alle testen gedaan die in nederland maar te bedenken zijn de uitslagen waren voor mij niet zo goed maar ja het staat op papier nu zij hebben mij ook gerzecht dat er wereld wijd geen behandeling voor mij bestaat op de spect is te zien dat mijn hersens op veel platsen is aangetaast ze haden het nog nooit zo erg gezien ik ga nu met mijn vrouw kijken of wij dit niet via de media kunnen uitspelen maar de politiek toe want er staat nu duidelijk op papier dat het is gekomen door de chemiecalien en dat ik dus aantonbare cte heb tijdens mijn verblijf ik de klenic ben ik ook met een ziekenauto maar het ziekenhuis gebracht want al had ik nooit laast van suiker hij was die dag in 1keer gedaald maar 1.6 dus ik werd waker in het ziekenhuis de klenick is hier van geschroken en zien nu in dat ops of cte je lichaam langzaam sloopt eindelijk heb ik nu alles op papier en ik zal er voor vechten dat wij gehoord gaan worden en dat ze daar bedoel ik de politieck mee en de uwv nu maar eeens ops en cte gaan erkenen want ik ben ook van plan om bij het internatonale gerechtshof een zaak aan te spanen techen de onmenselijkheid waar je in nederland techen aan loopt bij uwv doktoren en politieck ik ga jullie hier van op de hoogte huoden groetjes Joop het relaas van een OPSpatïent
zonder liefde is het leven maar koud
je voelt je dan arm en oud
liefde is geven en ontvangen
met gevoel en emotie
zo wordt je warm
met een liefdesleven
welke vorm maakt niet uit
liefde is geven en ontvangen
speelster
zonder erg zomaar weer een kleine gedachte
door even te mijmeren over wat ik kwijt ben
maar liefde is er in vele vormen.
die van mijn man krijg ik NOOIT meer terug.
mijn man kan niet meer geven maar wel nemen.
OPS is een sluipende ziekte die gevoel en emotie wegneemt
zo sporadisch bemerk ik een vreselijke kilte.
een moment wat maar weer gauw voorbij moet gaan.
mijn liefde voor hem zal nooit stoppen
daarvoor hou ik veel te veel van hem.
zijn ziekte is niet te stoppen en dat doet pijn
maar met liefde en gevoel en emotie
kan ik liefdevol leven en veel liefde geven.
Er is veel en weinig bekend over OPS-CTE. Sinds de invoering van de chemische industrie komt OPS-CTE voor. De eerste symptomen van deze beroepsziekte kwamen al voor rond 1856. Toen heeft een Franse onderzoeker en arts August Delpech melding gedaan van mensen die hersenbeschadiging kregen in een rubberfabriek waar met zwavelkoolstof werd gewerkt. Minstens 24 arbeiders werden toen ziek. Deze mensen werkten in kleine bedompte ruimtes zonder veel frisse lucht.De patiënten leden aan slapeloosheid, angstdromen, buitengewone geïrriteerdheid, seksuele problemen en karakterverandering. Door middel van dierproeven probeerde men meer inzicht te krijgen in de ziekte. In Duitsland werden mensen ziek die met benzine en autolakken werkten. Ook daar werd onderzoek verricht en zij stelden vast dat je van oplosmiddelen hersenbeschadiging kan oplopen met alle gevolgen van dien. Chronische vermoeidheid en persoonsverandering. dat zijn wel de hoofdklachten van OPS-CTE. Giftige dampen langdurig of met hoge concentratie inademen verergen de klachten acuut. Blijvende schade is NIET te genezen. Dat was toen al bekend.
Hersenen: Bij acute vergiftiging kunnen de hersenen verdooft raken;bij chronische vergiftiging kan blijvende hersenschade optreden.
ogen: Oplosmiddelen werken acuut irriterend op de slijmvliezen van de ogen die rood worden. Bij langere blootstelling kan het hoornvlies beschadigt raken waardoor het zien onscherp kan worden(grauwe staar)
Hart: Sommige chloorhoudende oplosmiddelen kunnen hartritmestoornissen veroorzaken.
lever: Sommige oplosmiddelen kunnen acute beschadiging van de lever veroorzaken. Ook chronische ziekten kunnen voorkomen.
Zenuwen: De zenuwuitlopers kunnen beschadigd worden door oplosmiddelen. Hierdoor vermindert gevoel en/of de spierkracht in de benen en later ook in de armen.
Nieren: Bij blootstelling aan zeer hoge concentratie kan acuut nierweefsel afsterven, waardoor de uitscheiding van urine verminderd kan zijn. Dit kan levensbedreigend zijn. Bij langdurige blootstelling aan hoge concentratie kan waarschijnlijk chronische nierontsteking optreden.
Beenmerg en bloed: Het oplosmiddel benzeen kan nadelig werken op de vorming van bloedlichaampjes door het beenmerg. Hierdoor kan bloedarmoede en leukemie(bloedkanker) ontstaan.
Neus: Acute irritatie, uitdroging van de slijmvliezen bij langdurige blootstelling, hierdoor kan de reuk veranderen of verminderen.
Mondholte De slijmvliezen van de mondholte kunnen droog worden, de tong kan geel uitslaan. Smaakveranderingen kunnen optreden en de adem kan onaangenaam worden.
Luchtpijp en longen: De irritatie van de slijmvliezen kan hoesten veroorzaken. Die hoest kan chronisch worden.
Maag: Bij acute vergiftiging door inademing van oplosmiddelen kunnen delen van de hersenen die de maag besturen ontregeld raken,Daardoor kunnen maagstoornissen ontstaan(misselijkheid,braken,geen eetlust)
Huid: Oplosmiddelen lossen de vetlaag van de huid op, wat tot eczeem en kloven kan leiden.
Ei-en zaadcellen en de ongeboren vrucht: Het is niet uitgesloten dat oplosmiddelen een schadelijke werking hebben op zowel de ei- als de zaadcellen. Onvruchtbaarheid kan hiervan het gevolg zijn. Er kunnen veranderingen in erfelijke eigenschappen optreden met als mogelijk gevolg, misvormingen, een te laag geboortegewicht of ziekte bij de baby. Oplosmiddelen kunnen vermoedelijk tot menstruatiestoornis leiden.
het waait in het rond
het zit in de grond
het zweeft in het water
het is beslist geen flater
de moderne tijd
in vloeibare vorm
in poedervorm
in vaste stof
het kruipt als
een sluipmoordenaar
en vernietigt eens
al het leven
als mensen niet willen veranderen
de hebzucht blijft zegevieren
men de kop in het zand steekt
dan zal men de aarde steeds verder vergiftigen
speelster
zomaar weer eens een gedicht naar aanleiding van een stuk dat ik gelezen heb
het is toch van de zotte dat mensen die met die rotzooi geconfronteerd
worden (werk)(met gif in de ergste vorm) in de kou staan als ze er ziek
van geworden zijn
maar men vergeet dat het gif zo klein als het is en niet te zien is met het blote oog
dat men dan rustig zegt "het is niet zo erg"
maar onderhand worden er veel mensen ziek en men weet dan zogenaamd niet waar het van komt
als men eens even nadenkt kan het gewoon verklaard worden
men maakt teveel gifstoffen en dat tast het zenuwgestel aan
en eerst bij de kleine dieren en dan bij de grote dieren
gezwellen, zweren, huidziekten, hersenziekten,
maar ook het geheugen wordt aangetast
alles is vergeven met gif
dus daar moet je op den duur wel ziek van worden
gif is een sluipmoordenaar
gif is een onnatuurlijk ingredient wat de mens gemaakt heeft en dat nu een verkeerde invloed heeft op het leven in zijn algemeen
en als men daar niet mee ophoudt kan graaft de mens zijn eigen graf
en is het gif de vijand geworden van de hele wereld want op een tijd gaat alles eraan
treurig bericht he
maar we doen er allemaal aan mee om het milieu wel vuiler maar niet schoner te maken speelster
de vakantie kriebels komen er aan
mijn man wil naar amerika
en ik zie daar als een berg tegenop
weer een onbekende bestemming
dat is vragen om moeilijkheden
en ik weet dat het vekeerd afloopt
zijn onvoorspelbaar gedrag
het niet kunnen wachten, het ongeduldig zijn.
haasten, op tijd aanwezig zijn.
zijn vaardigheden die hij niet meer in de hand heeft
ik kan daar redelijk mee omgaan
maar als de stoppen doorslaan
sta ook ik met de rug tegen de muur
dan is er geen land mee te bezeilen
dus gaan de folders meteen bij de oude kranten
zodra ze op de deurmat vallen
ik begin geen gesprek
en zeg er niet te veel over.
leuke gesprekken zijn dat niet
ik verlang wel eens naar toen het nog goed was
de voorbereiding, de saamhorigheid
en dat is allemaal over
de herinnering van toen
maakt me ontzettend blij
die kan niemand me afnemen
en zo ga ik om met de ziekte van mijn man
De vraag: Moet ik mijn man loslaten? Want er zit zo'n druk op mij.
Mijn andwoord advies.
Loslaten is een groot woord
Maar berusten en het beste er van maken is ook een soort loslaten.
Je kan er maar gewoon zijn op die momenten dat het echt nodig is. Verder is het uit elkaar groeien zo voel en beleef ik het tenminste.
Toch zijn er momenten van he lekker we kunnen genieten,
Ook dat komt steeds meer sporadisch voor.
Mijn warmte en geluk zijn er zijn op die momenten dat hij me echt nodig heeft.
Gisteren nog een flinke uitbarsting gehad en vandaag heeft ie eitjes gekookt,
de tafel gedekt en we hebben samen ontbeten.
Echt het zondagse tafereel.
Deze routine heeft hij nog en het ongeduld komt dan bovendrijven als ik niet meteen aan tafel kom.
Dan is hij nog niet helemaal klaar maar kan niet wachten dat ik een complimentje geef.
Ook dat is OPS.
Ik zou dan kriegelig kunnen worden maar dat doe ik niet.
Een complimentje geven doet zo goed.
Ik weet ondertussen wel wat het is OPS.
Een lelijke ziekte zonder ommekeer.
En geen dag is het zelfde met een OPSpatient.
Kijk er maar met andere ogen naar dat zal je een goed gevoel opleveren.
Lieve Partner: Het proces gaat alleen maar meer achteruit tot het eind.
En nu genieten en leuke dingen doen is een must.
Huilen en boos zijn helpt niet ook al heb je dat gevoel.
Een knop omdraaien is ook geen optie.
Berusten en het beste er van maken wel
Begin maar met een vrolijke lach ook al voel je je niet vrolijk.
Want wij lachen met een traan en huilen met een lach.
Zelfs van de regen kan ik genieten elke druppel is een druppel van blijdschap.
Blijdschap dat ik alles zie groeien en bloeien zoals ik zelf ook groei en bloei.
Dat ik de wijsheid heb om er het beste van te maken.
In Nederland en tegenwoordig ook in België is er een vereniging voor OPS patienten en partners. Ze hebben allebei een website. http://www.verenigingops.nl/ http://www.verenigingops.be/ Hier vindt men algemene informatie en wat men kan betekenen voor de leden. Jantien
ik mis je lieve woordjes ik mis je arm om me heen ik mis je warme emoties en toch ben ik niet alleen
ik mis je lieve lach ik mis je passie ik mis je ...... en toch ben ik niet alleen.
ik ben soms zo koud als een steen mijn gevoel is zo gevoelloos je ziekte maakt me zo alleen maar ik ben echt geen steen
mijn warmte doet je gloeien mijn hartelijkheid doet je bloeien ook al is het maar voor even en ben je het zo weer vergeten
mijn liefde voor jou zal ik altijd behouden soms sta ik in de kou dat voelt dan niet fijn
maar lieve schat ik zal er altijd voor je zijn
speelster
OPS een ziekte die zijn weerga niet kent en zo onbekend is bij velen. De pijn die het mij brengt omdat het aan de buitenkant niet te zien is Omdat de Patient met 2 gezichten leeft. De buitenwacht mag niet merken dat er wat aan de hand is De partner die niet geloofd wordt. En zo leef je op 2 eilandjes die steeds verder van elkaar afdrijven.
Het wordt je in de schoot geworpen door de maatschappij Die niet wil inzien dat toxische stoffen de herensen beschadigen al op jonge leeftijd Men heeft het over fatsoensnormen Maar wat zijn dat? Er zijn zoveel mensen met hersenbeschadiging ook zij die het niet weten of willen weten. Maar je merkt het aan het gedrag dat veranderd het eerst. En je hebt het niet meteen in de gaten. Je geeft het eerst de schuld aan de werkomstandigheden. Die vervelende collega die vindt dat je langzamer wordt en slordig en veel vergeet. De boosheid die dan optreed en je onredelijk gedrag. Maar niet weten dat je ondertussen hersenbeschadiging hebt opgelopen. Toxisch gif de sluipmoordenaar die je hele lichaam naar de filistijnen helpt. Mensen die het niet meer aankunnen en scheiden voor een stukje rust. Patienten die het niet meer zien zitten en zelfdoding toepassen. Dat is zeer schrijnend en vind ik heel erg. Goede hulp is een must maar niet te vinden want je wordt niet GELOOFD.
Toxisch gif de wereld uit. Daar wordt niets aan gedaan. een omschakeling naar natuurprodukten is te duur. De electrische auto die veel schoner voor de natuur is is een doorn in het oog van de shell en esso. Dus wat is de eindconclusie?
HET GELD REGEERT EN NIET HET VERSTAND VAN DE MENSEN
Om de economie draaiende te houden wordt er heel erg gesjoemeld met cijfers. Wat dit voor gevolgen heeft kunnen we alle dagen merken. Luchtverontreiniging, Ziekten doen de kop opsteken. Een relatie wordt niet gelegd. Een allergie aan de luchtwegen wordt verkocht als Astma of Bronchitis. Hooikoorts komt ook steeds vaker voor. Maar is er wel eens goed onderzocht of het ook niet te maken kan hebben met fijnstof in de lucht? Hoesten en rochelen. Wie heeft daar geen last van als je op straat loopt in de grote stad. Cijfers liegen. Men geeft er maar een gooi aan. Goed onderzoek geeft een goed beeld. niet zomaar een steekproef. Dat geeft een verkeerd beeld. Dan heb je gesjoemel met cijfers. en vaak wordt het rooskleuriger voorgesteld dan het is. Beroepsziekten. Ook dat wordt mee gesjoemeld. OPS-CTE Eigenlijk bestaat die ziekte niet. Niemand lijdt eraan. Na onderzoek komt er zinnetje onderaan het rapport te staan. Mogelijk is het niet uitgeloten dat de klachten door oplosmiddelen zijn ontstaan. Maar er staat niet " helaas U heeft OPS-CTE. Dus ben je niet ziek Iemand met gezond verstand kan toch wel nadenken en weten dat je niet zomaar ziek wordt. Dat daar een oorzaak voor is. Of is men juist gebaat bij ziekte en zeer. Want ook dat brengt geld in het laatje bij de multinatioals. Als men de lucht eens kon meten zou je schrikken wat je allemaal inademt aan giftige stoffen die ronddwarrelen. Ook daar wordt niet de waarheid over gezegt want dan moeten we zoveel inleveren. Het is toch zo dat hoe meer er vernield wordt er hoe minder er overblijft. Wat in het klein geldt, geldt nog meer in het groot. er zal steeds meer Kanker, Dementie en longziekten voorkomen alleen door de vervuiling die je niet ziet en niet ruikt en niet voelt. Hoewel een pikkende zon en prikkende ogen van de regen is echt niet gezond! Jantien
In 1975 51 jaar jong is hij afgekeurd moest van de ene op de andere dag stoppen met werken zo ziek was hij. Hij was al een aantal jaren kwakkelig Hartproblemen, nierproblemen, oververmoeidheid. kon geen 100 meter meer lopen. Daarvoor altijd een vitale man geweest.
Een paar later las ik een artikel in de lach over kinderen die lijm snoven om het hongergevoel te onderdrukken. Deze kinderen werden allemaal ziek, Kregen nier en hartproblemen,
Mijn vader heeft ook veel met lijm gewerkt in gesloten ruimtes en kwam dan doodziek thuis.
Ik vertelde wat ik gelezen had en dat hij daar ook wel eens last van zou kunnen hebben. Kind ziei hij toen. Waarom denk je dat ik altijd een shaggie brandende hield? Dan was er nog genoeg zuurstof. Als dat ding doofde moest ik zorgen dat ik buiten kwam. en weer even adem kon halen.Zo dacht hij dat hij geen probleem met zijn gezondheid zou krijgen. Want veel collega's hadden dat al.
In zijn ziekteperiode is er nooit gedacht aan een beroepsziekte. Hij is ook nooit meer de oude geworden en takelde alleen maar af. Doordat er een goede band was met de kinderen en die hem op sjouw meenamen heeft hij nog een fijn leven gehad.
Hij mocht ondanks zijn ziekte de gezegende leeftijd van 78 jaar halen.
Velen waren hem voor gegaan die niet zo oud mochten worden.
Mijn vader zei altijd geniet nu en niet morgen want vaak is er geen morgen.
Ook ik ben een OPS slachtoffergeworden, ik wil jullie laten lezen hoe zo
iets kan ontstaan, en hoe je in een heel diep gat valt.
Ik werkte als machine bediende, en machinist op een
baksteenfabriek, ik was dus altijd bij deze machine bezig , met bediening, en
onderhoud. Mijn werkgever wilde eens een ander product proberen te maken, en
ging mangaan toevoegen aan de klei waaruit een baksteen bestaat. Zo ontstond er
dus een baksteen die roodbruin van kleur was, dit gebeurde in 1997.
Voordat ik in 1999pas erg ziek werd was ik al vaker thuis geweest met erge hoofdpijn, de
huisarts dacht voorhoofdholten ontsteking, en meestal na een paar dagen was dit
wel weer over. In mei 1999 dacht ik dat ik griep kreeg, maar het werd steeds
heftiger, en de koorts liep thuis al op tot boven de 40 graden, Arts
geraadpleegd, en ik kreeg medicijnen om de koorts te onderdrukken. Maar na 2
dagen was dit nog geen vooruitgang weer de arts geraadpleegd, want intussen
bleef de koorts boven de 40 graden, mijn gezicht was aan de linker kant
opgezwollen, en ik zag alles dubbel. Dus dit werd een rit naar het zieken huis
waar ik dus ook 15 dagen werd verpleegd. Hier stelde men verder leverfunctie
stoornissen vast, mijn nieren werkten niet goed, uitval van hersenzenuwen, en
na anderhalve dag kwam men er ook achter dat ik een merkwaardige longontsteking
had. De koorts liep zelfs daar nog op tot 41 graden, ik had zo,n hoofdpijn dat
is niet te beschrijven. Maar men kon niet vast stellen hoe dit allemaal zo kon
gebeuren. Maar door het vragen van de medici, had ik al aangegeven dat ik maar
met één chemische stof gewerkt had ,en dat was dus mangaan. Na ontslag uit het
ziekenhuis werd mijn gezondheid niet beter, het werd alleen maar slechter. In
het ziekenhuis heb ik dan ook alle afdelingen gehad, tot aan een dotter
behandeling toe, maar niets hielp ik bleef altijd ontzettend moe, en als ik te
moe was begon ik automatisch te huilen, werd duizelig en ging dan voor de
grond. In het ziekenhuis zei men dan ook dat ik niets mankeerde, Ik stelde mij
alleen maar aan, en daar kon ik het mee doen. In en periode van 3 tot 4 jaar
was ik totaal niets, ik was gewoon dement, ik kon niet tellen, als ik met
iemand wilde telefoneren dan draaide ik mijn eigen nummer, je ging wel 3 tot 4
keer naar de deur kijken, of je hem wel op slot had gedaan. Je vertelde alles meerdere keren, de kinderen noemde mij
al de papegaai.
Je durfde niet van huis af om een stukje te lopen, want na 200 meter dan ging het al fout.
Ik had in die tijd dan ook liever met dieren te doen dan met
mensen. Zoals ik wel eens leest dat lotgenoten liever een levens beëindiging
zien, kan ik dan ook goed begrijpen. Het leven was toen dan ook een hel, zowel
geestelijk als lichamelijk. Na deze 4 jaar ben ik geestelijk weer langzaam
opgeknapt, alles zal wel niet meer zo worden, zoals het geweest is, maar ik kan mezelf weer
redelijk redden.
Tot een jaar na mijn ziek worden, wist ik dus nog niet, dat
ik werkelijk van de mangaan ziek was geworden, alle instanties en artsen zwegen
als ik aangaf dat ik mogelijk van mangaanziek was geworden.
Wisten artsen niets van deze beroepsziekten, of heeft mijn
behandelend arts ook bewust een andere ziekte opgeschreven als dat men had
vastgesteld, en zweeg men tegen beter weten in, om zo de problemen die zij van het NCvB konden
verwachten te omzeilen. Want zoals blijk mogen gewone, of universitaire
ziekenhuizen niet op beroepsziekte onderzoeken, dit mag alleen maar onder de
grip van het NCvB gebeuren.
Nadat ik uit het ziekenhuis was ontslagen, en later bij de
ARBO voor controle moest komen,
Heb ik bij de Arbo en mijn werkgever, aangegeven dat ik
hoogstwaarschijnlijk van mangaan ziek was geworden, Waar we dus op het bedrijf meer
werkte, toen begonnen overal bellen te ringkelen. Mijn werkgever lied eerst de
leverancier van het mangaan komen om alles te laten onderzoeken, en deze had de
fout ook snel gevonden. Als het mangaan lange tijd stil stond in vaten van 1000 liter ( het was dus een
vloeibare substantie ) Dan zakte de zware deeltjes mangaan,( het vergif dus)
onder in het vat, onder in het vat zat de aansluiting voor de pomp dus ieder
keer als men een nieuw vat aan sloot pompte men puur vergift in de klei.
Doordat de klei met stoom werd verwarmd, nam deze stoomdamp de mangaan deeltjes
mee de lucht in, en wij stonden deze stoomdamp met mangaandeeltjes die rond de
machine hing in te ademen, dit waren dus
zeer hoge concentratie,s. Mijn werkgever heeft dit dus eerst laten veranderen,
en toen heeft de ARBO pas metingen verricht. Ook mijn collega, die nadat ik
ziek was geworden, al meerdere keren bij mij was geweest, en de
meetinstrumenten bij zich droegtijdens
de metingen wist toen dat hij de stoomdamp, en de stofmoest vermijden, wat hij toen ook heeft
gedaan dit is aan de meetgegevens te weer leiden.
Mijn werkgever heeft dus eerst alles laten veranderen en
laten aanpassen en toen heeft men de ARBO dus de metingen laten verrichten.
De bedrijfsarts van de ARBO heeft dankbaar gebruik gemaakt
van dit bedrog.
Later heb ik dan ook een brief van deze ARBO arts in handen
gekregen waarin hij naar mijn longarts schrijft: Dat ik dus geen chemische
longontsteking gehad kon hebben, omdat ik in een te lage concentratie mangaan
damp ( 10%) had gewerkt. Terwijl ze dit eerst hebben laten veranderen, en bij
de machine toen nog 33% hadden gemeten. Zo wordt een arbeider dus in de grond
getrapt.
Zo werkt de ARBO dus achter de schermen, om de werkgever te
beschermen.
Deze arts heeft deze brieven ook naar meerderen instanties
verzonden, het solvent team, en hetNCvB
( Nederlands Centrum voor Beroepsziekte )Ik kon dus niet ziek zijn!!
Gelukkig had ik enkele getuigen, die dus van dit voorval op
de hoogte waren, en wilde getuigen. Dit is ook nog te zien ophttp://www.ad.nl/binnenland/article432298.ece
Waarom zijn er na de metingen van de ARBO wel veranderingen
gedaan?
Waarom zijn de vaten mangaan, nu wel geëtiketteerd?
Volgens schrijven van het SZW, en de Arbeidsinspectie, had
de werkgever een zogenaamde risico-inventarisatie moeten hebben, ook had hij de
gegevens van mangaan bij het vat mangaan moeten hangen, zodat de werknemers
hadden kunnen weten dat het een toxische stof was, en dus giftig.
Mijn werkgever had deze lijst in de la van zijn bureau liggen
maar vond het niet nodig om ons de gegevens te laten inzien. We kunnen hier dus
zeggen, arbeiders dom houden, dan krijg je ook geen tegenspraak.
Op de lijst die bij het mangaan hoorde stond vermeld:
Het inademenvan
mangaanoxiden gedurende een langere perioden kan chronische mangaan
vergiftiging veroorzaken, die het zenuwstelsel aantast, en kan tot ernstige
ongeneeslijke invaliditeit leiden.
Ook op de zaken mangaan die werden toegevoegd ( mangalox)
zijn geëtiketteerd, hier staat op dat inademing van deze stofgiftig is R20 en R22 .en ook deze informatie
werd ons onthouden.
De werkgever heeft ons in een grote lekkere worst laten
bijten, maar niet verteld dat hij giftig was.
In de perioden van
1998 tot 2000 zijn er 6 mensen op een merkwaardige manier ziek geworden. Twee
mensen zakte op de werkvloer maar zo in elkaar arts er bij gehaald, de derde
kreeg thuis problemen steeds weer evenwicht problemen, hierna drie personen met
long problemen al deze drie zijn in het ziekenhuis behandelt. Van deze zes personen
werken er nog maar twee meer. Tot op heden zegt men nog tegen de arbeiders dat
er niets aan de hand is en dat ze volgens de regels werken.
Als de werkgever zijn centen maar ontvangt, maak het hem
niet uit of er slachtoffers vallen.
Toen ik ziek was kon ik volgens de Arbeidsinspectie aan
giften doen voor beroepsziekte, bij het NCvB dit is het Nederlands Centrum voor
Beroepsziekte, al spoedig kreeg ik van hen te horen, dat ik
hoogstwaarschijnlijk niet van mangaan ziek was geworden, maar van een virus
infectie.
Omdat ik hier dus geen genoegen mee nam ben ik via het
internet gaan zoeken, en heb toen mij vraag bij de OPS vereniging voorgelegd.
Deze mevrouw schreef mij, dat ik mij het beste bij het solvent team in Enschede
kon laten onderzoeken, want mangaan tast een bepaald gedeelte van de hersenen
en het zenuwstelsel aan. In Enschede hebben ze mij dan ook onderzocht, en alle
gebreken die men bij vond kwamen overeen met een mangaanintoxicatie, en toch
durfden zij mij ook geen erkenning te geven van beroepsziekten. Als we alles
natrekken is dit ook niet verwonderlijk, het solvent team is een onderdeel van
het NCvB en het NCvB wordt mede gesubsidieerd door de werkgevers, het hoofd van
deze instelling wordt ook gerund door een bedrijfsarts, kort gezegd de artsen
die mij onderzochten worden mede betaald door mijn werkgever. Het is dus een
grote belangen verstrengeling, ik begrijp nu ook waarom men het onderzoek
steeds liet vastlopen, waarom men steeds contact verloor met belangrijke artsen
die wel verstand en gegevens wilde geven over mangaan, ik denk nu ook te weten
waarom men mij in een Universitair ziekenhuis niet wilde onderzoeken, men moet
onder de grip van het NCvB blijven? Omdat ik dit spelletje niet vertrouwde heb
ik zelf contact gezocht met een Professor die een wetenschapper op het gebied
van mangaan was, en deze had samen gewerkt met een Belgische arts, deze had wel
belangstelling in mijn verhaal en ik ben dan ook in België onderzocht, en ook
zij schrijft mij dat alles akkeleerd zoals ze in België schrijven met een
mangaan intoxicatie.
Maar ook op deze uitslag die ik weer zou krijgen via het
NCvB heb ik onder bedreiging dat ik de media zou inschakelen pas na een maand
of 8 in mijn bezit
gekregen.
Ik voel me dus ontzettend belazerd en bedonderd door het
NCvB en de Nederlandse overheid.
Ik vraag mij dan ook af, Als een beroepzieke werknemer
alleen maar onderzocht kan en mag worden onder de vleugels van het NCvB, of
dit niet in strijd is met de mensenrechten
Hoe is het mogelijk dat een Hollandse arbeider 5x meer
vergif mag inademen als een Belg voor dat hij ziek kan worden, van dezelfde
chemische stof. Heeft het leven van een Hollandse arbeider minder waarde als
een Belgische arbeider??
Wat is het nut van een MAC (Maximale Aanvaartbare
Concentratie) waarden.
Dit is de hoeveelheid damp of stof die men mag inademen, en
die wettelijk wordt vastgesteld door het SZW en de Gezondheidsraad. De MAC
waarde voor mangaan is in Nederland 1mg/m³. In deze stof of dampwaarde mag en
kan men 8 uren werken zonder dat de arbeider hier enig letsel van over zal
houden, Maar de ARBO schrijf mij, en dit komt weer over één met België dat bij
0,2 of lager het zenuwstelsel al aan getast kan worden.
De wettelijke waarde die is vastgesteld door het SZW is dus
5 tot 10 maal hoger als medisch verantwoord is. Houd het ministerie van SZW
zich hier wel aan de Europese normen, en wetten.
Bij deze MAC waarden wordt dus niet de werknemer beschermd,
zoals het SZW schrijft, maar de werkgever. Dus ook hier weer een forse leugen
van de ministerie.
Een arbeider kan dus van mangaan niet ziek worden, hij kan
alleen maar dood gaan!!
Ik heb over dit probleem al veel brieven geschreven, en alle
instanties die je aanschrijft, steken hun hoofd in het zand en durven niet te
antwoorden Gezondheidsraad, de Nationale Ombudsman, het FNV, de gehele partij
raad van de SP, Weet u nog met de verkiezingen op welke betrouw bare partij
moet men gaan stemmen, is er wel een betrouwbare partij.
Mijn eerste advocaat had mijn werkgever verantwoordelijk gesteld
voor mijn ziekte, maar mijn werkgever kroop in een hol en lied niets van zich
horen. Mijn advocaat deed verder ook niets, hij was ook zijdelings betrokken
bij het oprichten van het OPS fonds wat op niets is uitgelopen. Na 4 jaar heb
ik een andere advocaat gezocht,ook deze
kreeg mijn werkgever in eerste instantie niet uit hun hol, men reageerde weer
nergens op, maar de advocaat wist een rookbom in hun hol te gooien. En zie bij
het getuigen verhoor in de rechtbank te Arnhem, zaten er ineens twee advocaten
van de tegenpartij achter mij.
Hoe dit gerechtelijk uitpakt maakt mij niet veel uit, ik wil
arbeiders duidelijk proberen te maken hoe wij als beroepzieke arbeiders
behandeld worden, wij worden vergiftigd door de maatschappij wij krijgen
OPS/CTE van de nalatige werkgevers, en in mijn geval wist de werkgever hier
van. Wij worden dood ziek, en de werkgever wordt nog wettelijk beschermd ook.
In het kort kunnen we dus schrijven dat beroepszieken
werknemers, alleen maar voor beroepsziekte door een belangenverstrengelde
instantie het NCvB onderzocht kunnen worden,
En er dus weinig kans is op erkenning van hun ziekte
OPS/CTE.
Het verhaal is eigenlijk simpel. Je gaat werken en weet eigenlijk van niets zo'n 40 jaar geleden. Het is Ja baas en gehoorzamen. Er is veel veranderd door de jaren. Er komen meer communicatiemiddelen en je komt meer te weten. En toch wil men je dom houden. Net doen of er niets aan de hand is. Er zijn in de loop der tijd veel vreemde stoffen de maatschappij ingestroomd. Om aan de marktvraag te voldoen wordt er geinvesteerd in middelen die kunstmatig tot stand komen. De Chemische Indrustrie komt tot leven. En er komen ook vreemde ziektes tot leven. OPS-CTE is er een van. Een complex ziekteverloop en heel sluipend. Nu in deze tijd wil men er nog steeds niet aan dat het door Toxische Chemische Stoffen komt. Steeds maar weer legt men de link naar iets anders. Dat is de klacht van de mensen die ziek zijn. Het kan eenvoudig niet door het werk komen. Als men dat toegeeft kunnen er heel wat zaken gesloten worden.Dus ben je niet ziek en geen slachtoffer door het werk. Ook nu worden er mensen ziek door Toxische chemische middelen waarvan je niet weet dat je daar mee werkt. Blikken waar geen tekst op staat. Beschermingsmiddelen die niet aanwezig zijn of er te kort van zijn of lastig zijn om mee tewerken. Nu we zoveel meer weten over Toxische Chemische Middelen is het wonderbaarlijk slecht gesteld met de diagnose vorming OPS-CTE. Degene die het meest last hebben van deze ziekte zijn zij die er alle dagen mee te maken hebben.Finacieel en emotioneel kom je in een zeer droevige situatie terecht zonder dat je er eigenlijk iets aan doen kan. Ziek worden doe je niet zomaar. Zo zijn er veel OPSpateinten die zo ziek zijn dat ze weinig tot niets meer kunnen. Er zijn er weinig tot geen die nog volledig in het arbeidsproces deelnemen. Aangepast schoon werk is er niet of nauwelijks, dus de bedelstaf is het eindpunt. De werkgevers wassen hun handen in onschuld en de zieke werknemer is het haasje.
Vervroegde ouderdom dat is OPS-CTE als je ziek wordt van Toxische Chemische Middelen waar je mee werkt.
Ik kreeg een vraag over enzymen vanwegen een stuk dat op het blog staat
mijn antwoord
Er zijn veel beroepsmensen in de bouw op schepen en het boerenbedrijf die OPS-CTE hebben maar het niet willen weten of niet het predicaat krijgen na onderzoek. De oorzaak van de ziekte ligt dan zogenaamd op een ander vlak. Ze wroeten net zo lang tot ze vinden hee daar kan het ook van komen ( drank) want ziek worden door je werk dat kan toch niet? mijn zoon van 8 verfde met Rivell die kleine potjes om een modelvliegtuigje te schilderen en kreeg een aanval er stonden 3 potjes open op tafel. ik heb het weggegooid en hij heeft er nooit meer mee in aanraking geweest het is goed afgelopen. Daarentegen was mijn man al ziek maar dat wist ik niet. het stuk over die enzymen daar schrok ik van en toch eigenlijk weer niet. Dat kreeg ik een paar jaar geleden en mocht het niet plubiceren. Als je weet hoe je lichaam werkt en wat voor troep er in de lucht zweeft door de mens veroorzaakt. dan moet je wel klachten krijgen of je wilt of niet.
In sterke concentratie tast het direct je leven aan en ga je er aan dood. in lichtere concentratie kun je vatbaar zijn en wordt je langzaam ziek maar zo dat je het niet echt in de gaten hebt. een sluipend proces. organofosfaten en carbamaten zijn verzamelnamen voor die toxische stoffen die in oplosmiddelen van verf, inkten en bestijdingsmiddelen voorkomen. en die tasten de enzymen in je lichaam aan en dat veroorzaakt de klachten die horenbij OPS -CTE.
Als je iets gebruikt in een niet goed geventileerde ruimte en je krijgt na een kwartier een drukkende pijn in het hoofd dan kun je ervan uitgaan dat er rotzooi in het spul zit waar je mee aan de gang bent. loop je er uit neem je wat frisse lucht zakt je hoofdpijn weg. ga je verder komt die hoofdpijn weer opzetten. gebeurt dat maar vaak genoeg krijg je klachten en het kwaad is geschied. je hebt hersernbeschadiging opgelopen. ze noemen het schildersziekte want het kwam vaak bij schilders voor. vooral na de chemische revolutie. Van Gogh had het ook is mijn conclusie. Er zijn in het beroep classiviseerder of wel tankschoonmaker doden gevallen door de oplosmiddelen. een te hoge concentratie en geen luchtverversing. Ik ben geen expert maar heb wel gezond verstand en weet uit ervaring waar het toe kan lijden. Sinds we in een oud huis wonen zonder gifstoffen en ik geen chemische middelen in het huishouden (Heet water maakt ook goed schoon en is tamelijk gezond.)gebruik gaat de ziekte van mijn man wat langzamer achteruit. maar een stabilisering of vooruitgang nee daar merk ik niets van. Ook in nagelremover en nagellak zitten oplosmiddelen. dus dat gebruik ik ook niet. ether en benzine, peut en bitumen. net zo.
als je weet waar de stof eresterase inzit dan heb je boosdoener echt te pakken. maar wat de stof erasterase is en hoe het eruitziet dat weet ik niet maar wat de uitwerking ervan is dat zie ik alle dagen om me heen.
oplosmiddelen is de verzamelnaam voor solventen wat weer een verzamelnaam is voor oplosmiddelen. fijn zo'n doolhof van het kastje naar de muur gestuur.
Maar de ziekte OPS-CTE gaat er niet door over als de chemische industrie niet ten goede veranderd. de krant lees ik in de buitenlucht want ook daar zitten oplosmiddelen in (inkt).
een opsomming van oplosmiddelen is niet te geven maar de stoffen die in oplosmiddelen zitten waar je ziek van kunt worden als je daar vatbaar voor bent merk je gauw genoeg als je er mee werkt. ook uitlaatgassen van grote auto's waar je achter staat als je wacht voor een stoplicht geeft klachten.
ik las de krant een keer op de wc met de deur dicht en kreeg brandende ogen en het benauwd. Sindsdien lees ik de krant buiten en heb er weinig tot geen last van maar het is toch niet normaal zo'n reactie. klagen heeft geen nut. maar er over schrijven wel.
enzymen is leven en als die vernietigd worden dan wordt je ziek. het stuk *open ogen en oren* had ik een paar jaar geleden gekregen van iemand en die is inmiddels overleden dus vindt ik het mijn plicht om het kenbaar te maken. misschien dat het echt ogen en oren opent. als er eens werkelijk een gedegen onafhankelijk onderzoek komt naar het probleem OPS-CTE veroorzaakt door chemische toxische oplosmiddelen.
Een bezorgde medemens die klachten heeft en van het kastje naar de muur stuurd wordt en door eigen onderzoek aan de weet is gekomen waar de klachten van komen schreef me dit.
Ik heb later nog doorgelezen op je site. Ik herken de ongewone situaties naar aanleiding van 'het vergeten', het niet kunnen maken/houden aan/ van een afspraak, intens vermnoeid zijn, en een omgeving die denkt te weten hoe het wel zit en dus totaal niet weten welke consequenties oplosmiddelen hebben voor het gewone dagelijkse leven.
Ik bewonder je moed en je doorzettingsvermogen. Ik vond het ontroerend om te lezen. Het was heel herkenbaar, zo zat ik ook met mijn kind niet weten wanneer de volgende uitbartsting kwam of ik het was of dat mijn kind alles vergat,ik weet het niet meer. Hij heeft nu een prettiger karakter als hij -zoals nu- elders verblijft.
In Amsterdam hebben wij te maken met oplosmiddelen uit het Havengebied. Petrochemische industrie, nafta, hexaan, benzeen ed. Hier zit ook een sojafabriek, die naast varkensvoer, halffabrikaten maakt voor bijna alle levenmiddelen. Ze halen de soja moleculair uit elkaar, met oplosmiddelen, fosfor, benzeen ed. En dat stoppen ze in ons voedsel. Meel, olie, eiwitten, lecithine (in chocoladeproducten), etc. Wij zitten hier regelmatig in de stank, maar wat blijft er in het voedsel achter? Vragen waar je geen antwoord op krijgt.
In feite worden we al jaren gehersenspoeld dat problemen te maken zouden hebben met stress, een psychiatrisch aandoening, een verkeerde opvoeding, etc. Met zo veel propaganda, weet de hele omgeving, inclusief de hulpverlening, het beter. Ik heb het ook jaren gedacht: problemen komen door stress. (dacht ik)Totdat ik erachter kwam dat de voedingsrichtlijnen niet klopten en lichamelijke en psychische klachten ook te maken hebben met de windrichting en de industrie-uitstoot. Maar toen was ik al een paar jaar verder...
Ik heb zelf goede ervaringen met veel dierlijke vetten, cholesterolrijk dieet en veel fruit, wat groente, ed. (Ik weet dat op dit soort vetten een taboe rust, maar alles wat ze ervan zeggen klopt niet) Juist ook oa. voor het tegengaan van de effecten van oplosmiddelen.
Ik schrok van het bericht wat ik kreeg. Dat het zo erg is gestelt met de ongezonde wereld van nu. Het wordt tijd dat men eens verneemt wat er loos is en waar je ziek van wordt op den duur.
mijn antwoord is:
Het is gewoon een grof schandaal wat men ons en uiteraard zichzelf aandoet met middelen die eigenlijk totaal een verkeerde uitwerking op ons lichaam geeft ter ere van het geld want dat doet men winst maken met het verkeerde uitganstpunt, en als je eens verder nadenkt dan heeft het nog meer consequenties en zo ver wil ik eigenlijk niet gaan maar ik hou me hart vast hoe het dadelijk verder in de zorg moet. Veel mensen zullen steeds eerder aan dementie komen te lijden mijn man begon op zijn 43e. en ik ken mensen van af 22e die in de petrochemische industrie werken die zo ziek zijn dat hun hele toekomst naar de maan is. Waarom is mijn vraag en ik ga door want mijn man heeft OPS maar het wordt niet als zodanig onderkend. en zo zijn er meer terwijl ik heb gelezen dat sinds 2003 ops een erkende beroepsziekte is en niemand lijdt er aan rara hoe kan dat. Het beste met je kind en met jullie gezondheid. Dat prettige karakter moet je wel doorheen kijken. Want op een dag zal hij dat bezuren. OPS heeft onvoorspelbare reacties. Daar ben ik wel achter in de jaren. IK wil je niet ontmoedigen en wees maar blij.
Maar dat we in een rotwereld leven staat voor mij als een paal boven water.
de voedingsmiddelen die je eet zijn uitstekend wat vroeger goed was in nu ook goed alleen wij weten niet wat de fabrikanten in hun voedsel gooeien. ik maak altijd mijn eigen sauzen en eet zo veel mogelijk vers. Een eigengebakken taart op zijn tijd met verse produkten. mar ook dan is het uitkijken geblazen. Ik weet nu dat ik bij de liddl goede produkten kan kopen die gecontroleerd worden. in duitsland zijn de voedingseisen strenger dan in nedereland. Ook de aldi heeft tegenwoordig goede producten Albert Heyn loop ik liever voorbij.Het is me te groen en te rood door kunstmatige kleurstoffen. Ook die zijn niet goed voor je. Mijn zoon werd er helemaal kierewiet van. Sinds ik daar van afgestapt ben gaat het met hem ook een stuk beter. ik praat dan over 20 jaar geleden maar veel is er niet veranderd in de voedingsindustrie gaat men maar voort met *vergiftigen*. Je weet er ondertussen ook alles van.
wat ik toen te horen kreeg daar krijg je het koud van.
Als je tegen heilige huisjes schopt kan het zomaar gebeuren dat er een blog verdwijnt want ja waarheid is hard. Hoewel het mij ook is overkomen dat er zomaar een blog verdwenen was van mij. Niet hier maar in Nederland.
Mensen die willen reageren kunnen dat heel anoniem doen want we leven in een nare wereld. Mij kan het niet schelen ik heb al een heel leven achter de rug. Mijn man wordt niet meer beter maar er zijn er zovelen die wel ziek worden en het wel weten waar het van komt maar niet worden geloofd. Daarom zet ik alles eens op een rijtje voor mezelf.
OPS-CTE wordt volksziekte 2 als er niets veranderd. Miskramen. Kinderen die geboren worden met een handicap. Er is een onderzoek gedaan in Nijmegen pasgeleden en de uitkomst was schokkend. Wij hebben namelijk ook 2 gehandicapte kinderen maar wie wist er 30 jaar geleden van dat dat kon gebeuren?
Zo zijn er veel gevallen van ziekten die komen door oplosmiddelen en afvalstoffen die een reactie geven van uitval en zenuwaantasting (hersenbeschadiging) De medici doen of hun neus bloedt en een gedegen bloedonderzoek waar aangetoont kan worden wat voor gifstoffen er in je lijf zitten gebeurt niet. Dioxinevergiftiging. Mangaanvergiftiging vluchtige oplosmiddelenvergiftiging met alle gevolgen van dien worden zo van tafel geschoven.
Een schip met in mijn ogen giftige stoffen werd naar een Afrikaans land verscheept en mensen werden ziek. Dit schandaal moest zo gauw mogelijk de doofpot in. Je hoort er niets meer over maar het is wel gebeurt!
Er zijn ook mensen die in een maanpak rondlopen omdat de lucht te vervuild is! Op de website http://ps-vertrouwelijk.blogspot.com/ en http://mirjamcs.linksopener.blogspot.com/ Kun je lezen en zien hoe iemand door luchtvervuiling letterlijk in een cocon moet leven.
Zo zijn er ook mensen die zien en horen meer dan menigeen denkt.
Vrije meningsuiting is een groot goed. Klokkenluiders gevraagt;
En als je de klok luidt wordt je mond gesnoerd en krijg je nog een proces toe.(bouwfraude)ander onderwerp maar het resultaat is hetzelfde.
Mensen kijken wel uit om nog wat te zeggen en als men wat zegt wat waarheid is wordt men bang en zeggen dan zet het maar niet op je blog want........
Ik ben niet bang en mijn man wordt niet meer beter maar een gewwarschuwd mens telt voor twee.
OPS-CTE is geen fabeltje maar harde werkelijkheid!
Als ik een reactie krijg die goed onderbouwd is en waar ik kippenvel van krijg dan vraag ik of ik het op mijn blog mag zetten. De eerste reactie is ja. Ik stuur een mail en dan een schrikreactie. Dan rest mij het op mijn manier te doen en er een eigen verhaal van te maken met de waarheid van het gestuurde. Dat vind ik mijn plicht anders had ik er niet aan moeten beginnen. En zo komt dit schokkend nieuws tot mij wat ik met U wil delen. Waar het vandaan komt weet ik alleen en niemand komt dat verder te weten. Dat is de steun die ik kan geven want ik weet wat toxische stoffen teweeg kunnen brengen. Ik heb er alle dagen mee te maken.
De gezondheids zorg krijgt er nog een zorg bij.
Voedingsmiddelen die zeer ongezond zijn maar de macht van de multinationals is zo groot dat meer en meer mensen daar ziek van worden.
Je lichaam wordt langzaam aan vergiftigt en geeft hoopies klachten.
Drink geen melk van koeien die grazen onder de rook van de afvalcentrale die melk zit vol met dioxine.
Adem van de zomer maar door een mondkapje heen want de lucht is vergeven van stoffen waar je ziek van wordt. (hoofdpijn)(slijmvliesontsteking)(zogenaamde verkoudheid) is niets anders dan oorzaak luchtvervuiling.
En zo kan de lijst nog meer aangevuld worden.
Er is heus wat tegen te doen maar ja dan moeten we terug naar de natuur.
we zitten
samen aan het ontbijt. koppie thee een beschuitje gekookt eitje even
lekker op het gemak."ik zo even naar boven mijn mail bekijken." zeg ik
" oh, ga je een taart bakken?" zegt hij. ik zeg "een taart bakken? hoe
kom je daar zo bij?" "wel je gaat toch kijken of je nog meel hebt?"zegt
hij. toen moest ik weer denken aan de cursus. om een arm om je heen te
krijgen hoef je niet te zeggen dat je het een beetje koud hebt, want
dan komt er een jas om je heen want je hebt het toch koud? niks geen
arm. zo nu dus ook. mail spreek je uit als meel. dus meel om te bakken
en niet mail als post via de pc.zo zijn er meer situaties die
verwarring kunnen veroorzaken omdat de hersens logisch en zwart wit
denken. de moderne tijd is er even niet. meel is om te bakken en geen
post. toen ik uitgelegt heb wat ik bedoelde was het goed. ik heb er
stilletjes om gelachen. anders was het verkeerd gegaan. zo moet ik dus
nadenken over wat ik zeg. de volgende keer zal ik het over e-mail
hebben. dat komt beter aan. Jantien
Eerst heb je het niet in de gaten. Later ga je er steeds meer op letten. En sinds de diagnose is gesteld vallen alle puzzelstukjes op hun plaats. Mijn man is niet lui. Mijn man is niet gestresst. Mijn man kan geen 2 dingen meer tegelijk. Mijn heeft hart, long, spier en darmklachten. Mijn man is doodziek. Maar ziek is hij niet voor zijn werkgever. Hij gaat elke dag naar zijn werk. Schilderen mag hij niet meer. Maakte fout op fout. Was een lastige collega. Werd gauw boos. Lag aan de reorganiatie was een conclusie. Tot iemand zei " Je moet je laten onderzoeken, Je Hebt OPS".
Het is niet uitgesloten dat het met oplosmiddelen te maken zou kunnen hebben.
Dat was de uitslag van het onderzoek.
Er Wordt niet gezegt " Helaas meneer U hebt de beroepsziekte OPS-CTE."
Het is een gegeven, maar niet erkend, waar ikzelf mee te maken heb. Ik zie en merk het alle dagen. Toch wordt er gezegt " het is niet zo erg met Uw man". Waarom merk ik niet dat het niet vooruit gaat of maar enigzins stabiel blijft? Van een vrolijke lieve grapjesmakende man is niets meer over. Maandagavond was ik in het Altzheimercafe en daar hadden we het zo over Dementie. Wat dat doet met de partners die die ziekte hebben. Je zorgt en zorgt tot je erbij neervalt. Onbegrip voor de situatie. Niet weten hoe er mee om te springen. En toch doen we ons best om het maar zo prettig mogelijk te hebben samen. Het valt allemaal niet mee om met je hoofd tegen de muur te lopen. De onvoorspelbaarheid van een driftbui vindt ik nog het ergst. De agressie die dat met zich meebrengt. Daar kan ik me niet 100% op voorbereiden. Ik weet wel dat hij me niet echt wat zal doen maar echte zekerheid heb ik niet. Toch ben ik niet bang in zo'n situatie. Vaak gaat het om niks. Een klein misverstand dat escalleert. Dat geeft een impact niet te kort. Weglopen uit de situatie is wat ik doe en zeker niet argimenteren of een dicussie aangaan. Dan wordt het alleen maar van kwaad tot erger. OPS is een diversiteit van klachten waar dit er een van is als de hersens flink beschadigt zijn geworden door de jaren heen. Jantien
De waarheid is hard en men sluit liever de ogen maar men vergeet met wat voor gifstoffen men werkt en ons een rad voor ogen draait. Ik ben niet achterlijk en kijk verder dan mijn neus lang is. Men heeft het over klimaatverandering. Ik voel alleen maar dat de zon meer pikt en heter aanvoelt als ooit tevoren. Als mijn fiets 5 minuten in de volle zon staat kan ik op mijn zadel niet zitten zo heet als die is geworden. Het gekleurde houtwerk kan ik niet aanraken dan verbrandt ik mijn vingers, het witte houtwerk voelt koel aan. Het is voor mij een feit dat de luchtvervuiling groot debet is aan de temperatuursstijging de laatst 20 jaar. Meer vliegtuigen in de lucht dan ooit en men wil nog meer uitbreiden. Waarvoor vraag ik me af. als je een vingerhoed inkt in een teil water gooit heeft het weinig effect. als je een vingerhoed inkt in een kopje water gooit heeft het groot effect. zo is het met de lucht ook. de grondlaag is massa dat kan wel wat hebben. de ijle bovenlucht kan dat niet hebben en daar vliegen juist zoveel vliegtuigen met hun uitstoot van verbrande gassen. Zal dat geen invloed hebben op het klimaat? Als er meer stoffen in de lucht komen dan moet er een verandering plaats hebben op den duur en daar hebben we nu mee te maken. Maak je borst maar nat en zie hoe heet de zomer gaat worden. stoffig en droog dus mondkapjes klaar leggen want je vergaat straks van de hoofdpijn door de toxische stoffen die neerdwarrelen uit de atmosfeer. Jantien
Waarom heb ik het over OPS? Waarom ben ik zo strijdbaar? Waarom ben ik zo MOE?
vragen waar niet echt een antwoord op is maar ik probeer het toch.
want dan kom je aan de economie!
OPS
is een aandoening veroorzaakt door chemische giftige dampen die het
zenuwstelsel in de hersenen aantast en vervroegde
ouderdomdverschijnselen veroorzaken met alle gevolgen van dien.
Ik
ben strijdbaar omdat mijn man kan niet meer beter worden maar de jeugd
zou deze ziekte niet mogen krijgen als ze straks met die stoffen moeten
werken.
Want alternatieven kunnen geproduceert worden maar ja dat kost
geld zegt men.
Men wil wel verdienen (winst maken) maar er niets
tegenoverstellen om de leefbaarheid gunstig te maken voor iedereen.
Auto's rijden op benzine. Men vertelde niet dat benzinedamp giftig is
als je er alle dagen mee werkt.
Hout en metaal moet geverft. Men
vertelde niet dat de dampen die vrijkomen giftig zijn en dat je daar
ziek van kunt worden als je daar alle dagen in zit.
Bestrijdingsmiddelen
zijn nodig voor beter voer. Men vertelde niet dat je daar ziek van kunt
worden als je daar alle dagen mee werkt.
En zo zijn er meer chemische
middelen die ziekmakend zijn.
Ik
ben moe van de ontkenning van de ziekte OPS. Ik heb er alle dagen mee
te maken en het is een verschrikkelijke ziekte die niet nodig had
geweest. Dat is nog het ergste. Klagen helpt niet want voor jou tien
anderen. Toch heb ik het voor elkaar gekregen dat mijn man tot zijn
pensioen aan de slag kan blijven Dat is praten als brugman want hij is
niet overspannen en niet lui en niet gek. Maar door de ziekte heeft hij
een persoonsverandering gekregen is onvoorspelbaar in zijn gedrag
geworden kan zomaar opvliegen om niets, begrijpt dingen verkeerd,
vergeet veel, maar nu hij rustig zijn gang kan gaan wat ik bedongen heb
heeft hij een geregeld leven en structuur wat heel belangrijk is.Dat is
niet iedere OPSpatient gegeven helaas. De meeste zitten thuis met veel
verdriet en onmacht dit aangedaan door de Multinationals die het niet
zo nauw nemen met de voorschriften, en nog elke dag hoor en zie ik
berichten waarvan ik denk verdorie leren jullie hier nu niets van?
Daarom ben ik zo MOE!!
Maar ik hou niet op met strijden dat gaat gewoon door!!
na mijn ziek zijn ben ik weer opgeknapt er is nog niet veel veranderd ik pak zo zoetjes aan mijn bezigheden weer op ik ben blij dat ik het zonder medicijnen af kan ik heb gelukkig mensen waar ik me verhaal bij kwijt kan en die me een warm hart toedragen ook dat laat ik meer toe ik ben altijd iemand geweest die zich groter voordeed dan ik was zeker tegen vreemden het is zo makkelijk om te zeggen ja hoor het gaat goed want dan hoeven ze je klaagzang niet aan te horen maar
mensen die me kennen zien dat ik niet lekker in me vel zit en vragen
door en dan komen de tranen vanzelf en dat is heerlijk om dat te kunnen
en mogen tonen want emoties die heb ik even niet in de hand ik ga een heerlijk weekend tegemoet met een hoop muziek en ik ga nu ook eindelijk aan mijn gedichtenbundel werken ik heb daar nu eindelijk zin in want ook dat heb ik even opzij geschoven ik moest eerst eens bij me zelf te raden gaan en mijn gevoel op een rijtje zetten het gaat beter met me en ik heb er weer zin in misschien denken jullie en je man dan?? wel we leven nu gewoon in 2 werelden en ik denk dat dat goed is gewoon met elkaar praten en blij zijn met elkaar is er niet meer bij ik ben het wel maar kan het niet overbrengen hij voelt het niet hoeveel ik van hem hou dus
heb ik de knoop doorgehakt en tegen mezelf gezegt ik hou heel veel van
hem maar zijn ziekte maakt dat hij het niet meer over kan brengen op
mij dat geeft mij een stuk rust de afgelopen week is de
agressie een stuk afgenomen en heeft bij mij een stuk twijfel gebracht
maar ik heb daar niet aan toegegeven en ga door met de stap die ik
gezet heb want ik weet hoe het is geworden en het zal wel slechter
worden maar nooit beter wat ik heel jammer vindt
gister zei hij om 5 uur de kranten moeten naar buiten die worden zo opgehaald om 6 uur stonden ze nog niet buiten ik was aan het eten koken en kon ff niet uit de keuken weg ik pak hem bij de arm en laat aanstalten maken dat hij de kranten in de voortuin zet dat was tegen het verkeerde been want ik moest de kranten maar buiten zetten dus er is niets veranderd aan de situatie en dat sterkt mij in mijn beslissing hoe moeilijk die ook is
hij wil alles maar er gebeurt niets meer en dat is zo verdomde jammer dat je plannen maakt en er komt uiteindelijk niets van terecht dan alleen maar gebrul geraas en getier
zo ik ga vanmiddag heerlijk uit spelen weer mensen een aangename middag bezorgen met een liedje een walsje en een tango heerlijke accordeonmuziek hihi
was dat maar niet zo helaas is de werkelijkheid anders zoals ik het nu beleef is er geen ommekeer ten goede en dat is verdomde jammer men zegt wel eens degene waar je het meeste van houdt daar kun je tegenaan schoppen ik
heb heel lang bedacht ach hij kan er niets aan doen dat hij zo geworden
is en dat gaf een stuk troost maar ik heb nu gemerkt dat ik ook door
andere problemen het niet meer op kan brengen elke keer weer die scheldkannonades ook de onmacht dat weet ik ook wel maar bij mij is de rek eruit aan anderen vertelt hij dat hij mij zo goed verzorgt heeft in de week dat ik zo ziek was maar hij deed niets uit zichzelf en zelfs een kopje water brengen ging met gemopper gepaard wat denk je dat er door me heen ging alleen maar pijn en verdriet op dat moment ik gun mijn man alles maar er zijn grenzen en die zijn nu bereikt hij leeft in een andere denkwereld dan ik nu hij zegt vanalles maar uitvoeren is er niet meer bij hij wilde graag een digitale camera kunnen we samen foto's bekijken op de pc is zo zijn gedachtengang leuk hoor maar de uitvoering daar komt het niet van want dat kan hij niet het is te ingewikkeld en de camera ligt nu in de kast en ik mag hem niet gebruiken want de camera is van hem hij wil een nieuwe pc maar met deze kan hij niet overweg dus zou hij wel met een andere wel overweg kunnen? hoe
vaak de pc al is leeggemaakt en weer geinstaleerd is zeker 10 x jaar en
dat gaat met veel kabaal want ja alles moet eraf en weer geinstaleerd
worden en het zijn juist de programma's die hij eropzet van internet die dan problemen geven want ja dat is *gratis* en makkelijk maar
en je kunt hem niet aan het verstand brengen dat het niet nodig is om
bv 7 spamfigters op de pc te hebben aan 1 heb je er genoeg of 5 firewals van verschillende merken het is een soort verzamelen op de pc of er een programma opzetten en dat hele maal uitpluizen in de verkenner van hoeveel mappen en ornamenten het heeft en er verder niet mee werken waar de pc uiteindelijk bedoelt is een spelletje spelen of zo kan hij niet volgen dat gaat allemaal te vlug en dan is hij boos dat ik er een kwartiertje achter zit om een gedicht te schrijven en te bewerken en op me club zet dus
zit ik er achter overdag als hij niet thuis is of als hij slaapt dan
kan ik even rustig werken maar ook dat wordt minder want ik heb nu even
pas op de plaats en geef mezelf de rust die ik zo nodig heb om alles op
een rijtje te zetten van hoe nu verder want ik zit er al 17 jaar in en
heb heus wel steun maar de warmte en de liefde dat mis ik zoooooooooo ook dat is in de loop der tijd veranderd we zijn straks 31 jaar getrouwd maar van een echt huwelijk met lief en leed delen daar is al jaren geen sprake meer van ik geef en geef maar krijg niets meer terug ook dat heeft me opgebroken ik hou zielsveel van mijn man maar om hem zo te zien aftakelen tot wat zal ik het noemen een zombie??dat is het ergste wat me is overkomen ik zou willen dat het anders was en zou kunnen worden maar dat zit er helaas niet in dus heb ik het advies gekregen om hem te laten onderzoeken wat hij nog in zijn mars heeft en daar moet ik mee aan de slag want tussen zeggen en doen zit dag en nacht verschil als
niets meer vanzelfsprekend is en het wordt een martelgang dan ben je
ver van de werkelijkheid en dat is wat ik meemaak en dat is
hartverscheurend en heel pijnlijk en daar heb ik last van want een
omeekeer ten goede zal er niet komen en daar heb ik het mee te doen en dat te beseffen en een plaats tegeven dat heeft tijd nodig ik heb het te lang voor me uitgeschoven van ik red het en we gaan het redden maar nee ik zie in dat het niet lukt helaas dus
er moet een oplossing komen zodat we samen toch nog redelijk met elkaar
overweg kunnen en daar wil ik nog voor knokken maar ik weet nu al dat
het eigenlijk een verloren strijd is iemand zo zichzelf te zien
verliezen dat gaat me zo aan het hart dat doet zo zeer dat heeft me nu
dus opgebroken en een arm om me heen die moet ik zo missen want ook dat
krijg ik niet spontaan ik moet daar om vragen en dan is het antwoord moet dat ?? ja ik heb je even nodig en mijn hart krimt ineen door dat antwoord dus de warmte die ik mis in huis haal ik nu buiten de deur met een andere invulling met plezier en liefde en dat is accordeon spelen daar
kan ik mijn gevoel totaal in kwijt en de warme reacties die ik daarvan
krijg doen de thuissituatie even vergeten en zo heb ik het jaren vol
kunnen houden en nu ???????? ik ga gewoon door met ademhalen en zie wel ik kan weer lachen en dat doet me goed
ondertussen heb ik een eigen computer en dat scheelt een hoop ruzie in huis. Nu kan ik zeggen " je kan ook achter je pc gaan zitten en wat doen" en dan toch weer die verongelijkte blik dat ik schrijf, dicht of een bewerking maak.
wat is het als er niet gepraat kan worden wat is er als je geen grapje kunt maken wat is er als je niet begrepen wordt wat is het als je je zo alleen voelt
de kilte vanbinnen de warmte die ontbreekt emoties niet in de hand hebbend dat voelt zo alleenstaand
en toch de andere tijd van begrip een arm om me heen
ook dat heb ik meegemaakt de warmte, de liefde het samen kibbelen lachen om de kinderen
maar nu daar is niets meer van over genieten doen we nog wel maar niet samen op een golflengte
ik geniet van zijn genieten met tranen in me ogen het onbegrip, de paniek die meester van hem maakt
zoals zo velen met de ziekte ops aan de buitenkant niets te zien maar het vreet aan je en toch maar doorgaan
samen het voelt als alleen alleen in de strijd die niet te winnen valt berust en geniet van de kleine dingen
alleen maar niet eenzaam samen op elk onze manier gaan we om met de ziekte die men geen ziekte noemt omdat het aan de buitenkant niet te zien is helaas
OPS een slopende ziekte zonder ommekeer dementie is het eindstadium door chemische toxische oplosmiddelen
de chemische industrie is een sluipmoordenaar maar ja geld regeert en een mensenleven is niets waard
ziek worden door thinner waar je dag in en dag uit mee werkt ziek worden door bestrijdingsmiddelen waar je dag in en dag uit mee werkt
en dan niet worden geloofd dan begint de strijd pas echt en zo zijn er heel wat gezinnen die kapot gaan door OPS
veel mensen weten niet dat ze het hebben dat de karakterverandering komt door OPS dat het geruzie en en de onmacht komt door OPS want hoe kun je zien dat je het hebt
zelfs het nageslacht heeft problemen ADHD en botziektes komen steeds meer voor maar de link leggen naar toxisch gif?
hoe moet je dat bewijzen? maar waar komt het dan vandaan zomaar uit de lucht vallen? het is een gedongen feit
als botziektes niet in de familie voorkomen als ADHD niet in de familie voorkomt hoe komt een kind dan aan die ziekte? dat komt door toxisch gif
het bewijs in de doofpot en doen of de neus bloedt maar als de neus echt bloedt is er zeker wat aan de hand
ziek geworden door chemisch gif het staat op internet hoe de regering (VROM) met chemisch gif omspringt
marges verruimen herkomst verbloemen wat niet weet wat niet deert
maar ondertussen is er de ziekte OPS-CTE komt dat zomaar uit de lucht vallen?
een citaat
In
Nederland zijn nieuwe 'gifbelten' in de maak. Op grote schaal maakt de
bouw gebruik van bouwmaterialen die fors zijn vervuild met gevaarlijke
stoffen die vroeg of laat in het milieu terechtkomen (Bron: Cobouw, 28
mei 2003). In bakstenen, beton, grond voor funderingen en andere
bouwstoffen worden allerlei vuile reststoffen verwerkt. Het zijn
reststoffen van de verbranding van kolen, huisvuil en
rioolwaterzuiveringsslib, en van de fabricage van metalen en fosfor.
Ook bepaalde bijproducten van puinbrekers, bijvoorbeeld zeefzand dat
nog al eens aanzienlijke hoeveelheden asbest en polycyclische aromaten
bevat, en vervuilde grond komen in bouwstoffen terecht. De uitvoerende
bouw past de aldus vervuilde bouwstoffen in grote hoeveelheden toe,
vooral in civiele werken: geluidswallen, snelwegen, en nieuwe
spoorlijnen, zoals de hoge-snelheidslijn. Het gevaar van de vervuilde
bouwstoffen is dat er toxische stoffen uit kunnen vrijkomen in bodem,
grond- en oppervlaktewater. Het gaat vooral om chroom, antimoon,
beryllium, seleen, kobalt, nikkel, arsenicum, fluoride, vanadium,
molybdeen, koper en zink. In grotere hoeveelheden zijn deze stoffen
zeer schadelijk voor mens en natuur. Zo kunnen mensen slecht tegen
arsenicum, beryllium, nikkel, antimoon en chromaat. Schapen zijn
gevoelig voor koper, en koeien voor molybdeen. Veel planten zijn slecht
bestand tegen een stijgende zinkconcentratie. Ook asbest,
chloordioxinen en polycyclische aromaten kunnen in bouwstoffen aanwezig
zijn. Om de problemen binnen de perken te houden is er een
Bouwstoffenbesluit. De ervaring daarmee is zeker niet gunstig. De
normen voor het vrijkomen van stoffen zijn te slap. Zij voorkomen niet
dat de milieuvervuiling mettertijd kritische grenzen zal overschrijden.
Daar komt nog iets bij. Wanneer normen met voeten worden getreden,
kiest de overheid er steeds weer voor dat te billijken door de normen
te verruimen of ontheffingen te geven. Zo is onlangs de ontheffing voor
toepassing van bodemassen van vuilverbranders weer voor een aantal
jaren verlengd, en is de norm voor de hoeveelheid asbest verruimd.
Verder is de overheid van plan om vervuilde grond per 2004 vrij te
stellen van eisen voor het uitlogen van onder meer antimoon, vanadium,
seleen, molybdeen en fluoride.
en zo wordt er gesjoemelt met chemisch gif worden mensen ziek wat niet nodig is dus boor en schuur niet in nieuwbouwhuizen rij voorzichtig over het asfalt want het is vergeven van toxisch gif.
ik heb vorig jaar een e-mail geschreven naar de leden van de tweede kamer. veel reacties heb ik er niet op gekregen. de grote partijen lieten het mooi afweten. toch kreeg ik een reactie dat deze brief door de commissieleden meegenomen kon worden voor regels in de arbowet. wat er mee gedaan is daar kreeg ik verder niets over te horen. toch een kleine stap zeg maar.
dit heb ik toen geschreven.
de beroepsziekte OPS (CTE) chronisch toxisch encephalophatie of wel in
gewoon nederland permanent vergiftigde hersens door toxische stoffen oplopen in
en door het werk waar meniggeen akelige klachten van heeft gekregen en zeer
moeilijk in de omgang worden. door de jaren heen bij de een meer als bij de
ander. maar in het algemeen zijn de klachten hetzelfde. het is helaas niet
medisch te zien wat gif in de hersens doen maar het is in het gedrag zeer zeker
te merken.
mijn man is al 16 jaar ziek en onderweg hij is nu 59 jaar
en een wrak en dat in en door het werk. in 2000 is vastgesteld dat hij
OPS heeft en dat voor mij alle puzzelstukjes op zijn plaats zijn gekomen.
ik kan wel zeggen dat het een ware ramp is om met zo iemand te moeten
leven.
ik heb al vaak genoeg te horen gekregen dat ik maar moet scheiden
en zelf weer een leuk leven moet opbouwen maar een zieke man laat ik niet
vallen.
HIJ KAN ER NIETS AAN DOEN DAT HIJ ZIEK IS
ik heb 5 jaar
geleden de voorzitter van de OPS vereniging meegenomen naar het bedrijf waar
mijn man werkt en die heeft het woord gevoerd.
ik heb toen deze
brief voorgelezen
Wat is dat ziek zijn. De defenitie van ziek zijn
is: koorts je niet lekker voelen en het liefst onder de wol en slapen. Maar
wat als je je niet lekker voelt omdat je niet begrepen wordt omdat je hersens
beschadigt zijn. Ben je dan ook ziek? Ik vind van wel. Ik maak het
namelijk elke dag mee en dat is geen pretje. En de fouten die thuis gemaakt
worden worden op het werk ook gemaakt. Daar vertellen ze doodleuk dat het
werk te zwaar is. Dat hij lui is. Dat hij geen zin heeft. Dat hij
dingen vergeet. Dat hij zich niet meer concentreert. Maar dat is niet
altijd zo geweest. Nu is er uit onderzoek komen vasttestaan dat hij een
beroepsziekte heeft opgelopen. In en door het werk dat hij al 37 jaar doet.
Als schilder, spuiter, schoonmaker en straler komt hij met oplosmiddelen in
aanraking en dat heeft zijn hersenen aangetast door de jaren heen. Nu zegt
het bedrijf dat ik dat maar moet aantonen. En daar ben ik het niet mee eens.
Want in de wetenschap zijn ze nu zo ver gevordert dat met het onderzoek
dat mijn man heeft ondergaan is komen vast te staan dat hij OPS of te wel
CTE heeft.(Chronische Toxische Encephalophatie) Letterlijk betekent dat in
nederlands permanent vergiftigde hersens door de jaar heen opgelopen door de
oplosmiddelen. En daarmee toon ik wel degelijk aan dat hij ziek is.
Oververmoeid als hij zich langer dan een half uur moet concentreren. Na
een half uur vergeten wat je hebt gevraagd. Geen opdrachten meteen uit
kunnen voeren want die knop in zijn hoofd is stuk en kan niet meer gemaakt
worden. Moeilijk nieuwe dingen aanleren. Geen 2 dingen tegelijk kunnen
doen. Wel weten wat er is gezegt maar het niet kunnen uitvoeren is zeer
frustrerend zowel voor hem als voor degene die het vraagd. En daardoor
ontstaan wrijvingen. En dat maakt hem in andermans ogen een lastig persoon
terwijl hij dat van nature niet is maar wel is geworden door de beroepsziekte.
Ik ken hem nu 26 jaar en hij is langzaam verandert van eenlieve
geinteresseerde meegaande vriendelijke goedlachse man die vrolijk uit zijn ogen
kijkt en grapjes kon maken in een zeer emtionele man die soms narrig en gauw
kwaad wordt en waar geen goed garen mee te spinnen valt als ik iets niet begrijp
en droevig uit zijn ogen kijkt. Deze perioden volgen elkaar steeds vaker op
en het is niet mogelijk om hier verbetering in te krijgen. Ik zelf kan er
gelukkig goed mee om gaan en word niet meer boos als er zo'n uitbarsting
komt want dat gebeurt nog al eens. En hij gaat er maar over door en dat is
niet zomaar over. Ik probeer dan op een ander onderwerp over te stappen wat
er totaal niet mee temaken heeft zodat hij dat andere kan laten rusten. En
soms werkt dat niet maar meestal werkt dat wel en daar ben ik heel blij mee want
het is echt geen pretje zo'n man om je heen. Maar ik hou ontzettend veel van
hem en hij kan er niets aan doen dat hij zo geworden is. En ik heb ook heel
veel moois met hem meegemaakt. En hier komen we samen ook wel uit. De
tijd zal het leren. Ik zeg maar we blijven lachen hoe erg het ook is Er
zijn nog steeds erger dingen in de wereld en daar steunen we elkaar in.
nu zijn we 5 jaar verder en ik heb gevochten om mijn man een waardig
bestaan te laten behouden hoe moeilijk dat ook is.
ik weet dat mijn man
in een uitzonderingspositie zit en dat omdat zijn salaris niet zo hoog is zij
hem ook handhaven.
maar er zijn er zovelen die met een kluitje het riet
zijn ingestuurd en nu thuis zitten zonder gevoel van eigenwaarde omdat
men niet geloofd dat ze echt ziek zijn.
zeer schrijnende gevallen .
maar het zijn wel mensen van vlees en bloed die de opbouw van de nederlandse
staat hebben opgebouwd en nu in een diep gat vallen.
wat wordt er voor
deze mensen gedaan ???????????
de OPS vereniging hoopte dat er een fonds
geopent zou worden net als voor de asbest-salachtoffers.
maar wat is het
antwoord?? aan OPS ga je niet dood dus is het niet nodig maar dementie
is eigenlijk veel erger en als je dement wordt op 40 jarige leeftijd door
toxische oplosmiddelen dan is er toch wat aan de hand.
en het zijn niet
alleen maar schilders. elke dag komen er 500.000 beroepsmensen met toxische
stoffen in aanraking, dit heeft ook gevolgen wereldwijd.
dementie is
volksziekte no 1 alle toxische gif die in de hersens wordt opgeslagen zorgt
er voor dat hersencellen worden aangetast in de loop der jaren en dementie
is het gevolg.
er zal een hele omslag moeten komen om toxische stoffen
terug te dringen uit het milieu.
de mensen zullen moeten beseffen dat
toxische stoffen er geen goed aan doen of is een mensen leven eigenlijk niets
waard???
is geld veel belangrijker????
er wordt tegenwoordig
alleen maar geredeneerd naar een kostenplaatje wat natuurlijk heel kwalijk is.
ik hoop oprecht dat U er eens met Uw achterban eens serieus over wilt
praten.
De OPS slachtoffers hebben die energie niet hoogachtend J
van der Wal - Dalstra
een commentaar van een ops
slachtoffer
heel goed hoor.
als ik een brief zou schrijven dan zou ik denk ik
niet zo netjes kunnen blijven...
het leven met iemand die ops heeft is
met geen pen te beschrijven... dit brengt zoveel verdriet met zich mee dat
je hier letterlijk en figuurlijk aan kapot gaat... je verliest alles,en
staat er moederziel alleen voor... alles wat je opgebouwd heb raak je stukje
bij beetje kwijt... er ontstaat grote onzekerheid... de schade en
littekens die je hier aan over houd,moet je mee leren leven..
niet
alleen mijn man is zwaar beschadigd maar ik ook, ons hele gezin,onze
dromen,wensen zijn in rook op gegaan...
en met die schade moet je maar
proberen iets van je leven te maken. nou dat valt echt niet mee. ik durf
eerlijk te zeggen dat ik gesloopt en kapot ben...
en dit allemaal omdat
er niets mee gedaan word...
en zo zijn er duizenden die niet geloofd worden dat
toxische middelen het leven aantasten van mensen die werken in de chemische
industrie( schilders-verfspuiters-classificatiemedewerkers-offsetdrukkers-boeren
en tuinders- (in brabant de hoogste concentratie en waar komen al die
gehandicapten vandaan?????)
Mooi verwoord Jenny. Niet geschoten is altijd mis, ik hoop dat ze
begrijpen wat je schrijf, maar denk dat zij niet weten wat het inhoud OPS.
ze weten wel degelijk wat ik schrijf maar zoals overal in de westerse
wereld men is slaaf van het geld en denkt niet verder na dan hun eigen neus
lang is. als geld regeert is de persoon mens geen dubbeltje waard men
weet dondersgoed maar men steekt de kop in het zand verkeerde adviezen
draaien ons de nek om let maar op ik weet hoe het vervolg zal zijn. maar
men vergeet dan men het eigen graf graaft. dat heeft men niet door en dat
zie je aan alles. het kostenplaatje en altijd maar het kostenplaatje we
moeten eigenlijk massaal claims indienen maar daar hebben de OPS slachtoffers de
energie niet voor. ik ben nu zo ver dat mijn geest schoon is en heb
geaccepteerd dat jan niet meer beter wordt en ben nu rijp voor de strijd.
het gaat nu niet voor mijn man maar voor hen die nu ziek kunnen worden
er wordt nog steeds ongezond gewerkt en niet alleen hier maar als men
verplaatst naar arme landen krijg je daar ook zieke mensen en dan is de
vraag hoe komt dat nu ????? men weet dat DONDERSGOED maar het komt ze goed
uit dat daar mensen leven die niet weten ik zal een email schrijven naar 2
vandaag en eens kijken wat dat opleverd dementie is niet zomaar een ziekte
van de hersenen. (niets dus) dat heeft een oorzaak en die oorzaak zal weggenomen moeten
worden. en niet alleen hier maar wereldwijd. eigelijk zijn
wetenschappers tamelijk domme mensen die denken maar aan een ding zelf beroemd
worden en niet nadenken over de gevolgen. dat gebeurt pas als het te laat is en
dan kan men niet meer terug zegt men want dat kost geld rare redenatie vind
ik geld is een ruilmiddel en geen bezit zo denk ik er over maar ik kan
het mis hebben
OPS slachtoffers staan in de kou.
schrijnende gevallen ieder met hun
eigen verhaal zouden we die niet kunnen bundelen? dat is al gedaan in
een mooi boek en wat doet de politiek ermee??
niets!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! het is een grof schandaal dat 1000en
mensen( gezinnen) niet op een humane manier geholpen worden. de wegen
bewandelen kunnen we niet want onze partners zijn aanstellers het komt
niet door het werk dat zijn de clicee's die je naar je hoofd gelingerd
krijgt allemaal op de bres voor een beter leven is dat een optie?
ik wil wel een brief opstellen en die naar alle leden van de 2e
kamer sturen kan per e-mail. en als jullie daar een eigen bericht bij
sturen dan wordt er hopelijk wat mee gedaan kijk 1 brief is niet interessant
maar 100 brieven wel is dat een optie om OPS meer onder de aandacht te
brengen?
men weet er heus wel van en de OPSvereniging doet er ook veel
aan maar krijgt uiteindelijk ook niets voor elkaar
het geld regeert en
zo is het helaas. ik ben ervoor om mijn neus er eens diep in te steken
ik kan dat doen want ik heb mijn handen vrij zal ik maar zeggen OPS is
niet zomaar een ziekte OPS komt heel veel voor ook bij mensen die niet weten
dat ze het hebben OPS is een beroepsziekte en het wordt tijd dat het nu
eens erkent wordt en dat er een fonds komt waar OPS patienten uit kunnen putten
want die staan nu in de KOU _________________
Eerst vandaag een brief van een afschrift die de huisarts ontvangt met
daarin de bevindingen van het OPS team. Geconstateerd: Neurologische
afwijkingen Slaapproblemen verminderd reukvermogen
Oriëntatieproblemen Zwakke informatieverwerking Depresieve klachten
En nog een rijtje die jullie ook kunnen opdreunen
Eindconclusie:
GEEN OPS
De klachten waren te laat begonnen dus ........................
We hadden dus veeeeeel eerder moeten klagen.
Toen vanmiddag naar
de longarts voor het slaapprobleem, hij heeft weer een slaaponderzoek gehad, nu
met B PAP kapje op. Conclusie: Uitbehandeld, ja Meneer slaapt errug
slecht maar daar kunnen ze hem niet voor behandelen, voor slapeloosheid bestaat
niets. Wel worden dit soort klachten vaak gezien in samenhang met OPS maar
dat kunnen ze niet hard maken en kunnen ze ook niet verklaren dus...........
niets.
De longarts heeft het over OPS, de arbeidshygiënist heeft het
over OPS, de Psychen en aanverwante mensen hebben het over OPS en toch luidt het
eindoordeel: Geen OPS
Als jullie het nog snappen dan hoor ik dat graag
een uitgedachte partner
Wat betent het voor mij OPS
ik heb er lang over gedaan om duidelijk te krijgen wat het voor mij
betekent om met iemand te leven die ops heeft en dit wil ik graag voor iedereen
beschrijven..........
ops is het meest moeilijke dat mij ooit is over
komen ik ben soms de wanhoop nabij, weet niet meer hoe het verder moet, waar het
op houd. wel vraag ik vaak hoe lang moet dit nog duren ga ik dit volhouden
ik weet het niet meer het doet zo"n pijn om zo te moeten leven om bang te zijn
voor dingen die gaan komen de eenzaamheid onbegrip. soms wil ik het gewoon
niet zien soms kan ik er niet om heen... ik wil graag dat het een goed einde
krijgt en daarmee hou ik iets in stand waar ik erg onder lijd. mijn leven
lijkt soms gewoon voorbij te zijn er zijn geen mogelijkheden meer om nog dingen
te veranderen hulp te krijgen ik heb het gevoel dat niemand ook maar een idee
heeft hoe mijn leven er uit ziet zelf mijn kinderen niet. ik sta er
werkelijk helemaal alleen voor er is niets anders meer dan werken zorgen
verdriet ruzie . er is geen vertrouwen meer ik doe helemaal niets meer goed
in de ogen van mijn partner. er over praten kan haast niet omdat men vind
dat ik de knoop moet door hakken een keuze moet maken , maar hoe het is mijn man
en er is ook een tijd geweest dat wij een hele goede band hadden maar helaas die
is voorbij hij leeft op een eiland en ik in de zee ben nog niet verdronken maar
dat zal niet meer zo lang duren. er zijn nachten dat ik helemaal niet slaap
omdat hij de hele tent afbreekt ik moet wel de volgende dag werken. hij kan
zich er dan niets van herrinderen denkt dat ik lieg of hem weg wil hebben.
soms ben ik zo moe dat het van mij allemaal niet meer hoeft en wou dat ik in
het niets kon verdwijnen, vergeten en eens iets doen wat ik leuk vind maar
helaas zo werkt het niet je weet dat je door moet, en dat het nog erger word en
dat je de knoop door moet gaan hakken, maar ik kan dat niet,ik ben nu op een
punt dat ik een hele grote muur om me heen gebouwd heb waar lettelijk niemand
over heen komt bang om gekwetst te worden bang om wat er gezegt word bang om
verder te gaan. en dan nog het verdriet dat ik mijn kinderen weinig zie mijn
kleinzoon hier maar zelden komt omdat mijn kinderen het niet begrijpen. en
hun woorden mam jij bent een koude vrouw hebben mij zo erg geraakt dat ik mij
niet meer open stel voor hun bang om weer gekwetst te worden. vijf jaar
geleden is deze ellende begonnen het heeft ons uit elkaar gedreven ons leven
vewoest en het is ops, hulp is er niet ook geen begrip . maar een ding heb
ik wel geleerd je hebt niets aan mensen die zich proffesioneel noemen je hebt
niets aan mensen die hier voor hebben geleerd je hebt alleen wat aan mensen die
zelf weten wat het is...... in mijn geval is het wel heel exstreem mijn
partner is zichzelf verloren maar dat wil niet zeggen dat dit erger is dan het
in lichtere mate te hebben wand voor iedereen kan het zo verlopen een
vergiftiging kan enorm veel schade aan richten . dit doet pijn heel veel
pijn ik kan het nog niet begrijpen dat het zo is gegaan dat alles wat je had weg
is je toekomst onzeker en het lijkt of je leven voor bij is
een OPS slachtoffer
lieve lieve schat
eerst maar
eens een arm om je schouder ik weet wat er door je heen gaat schrijf het
maar lekker allemaal op en laat het je kinderen maar eens lezen mijn
kinderen snappen het ook niet helemaal het is ook zo verdomd moelilijk uit
te leggen maar laat ik je een ding zeggen je bent absoluut geen koud kil
hard mens je bent juist warm en strijdlustig anders had je allang het
bijltje erbij neergegooid maar iemand die zo veranderd en waar je inweze
veel van houdt die kun je gevoelsmatig niet zo maar aan de kant schuiven en
dat hoeft ook niet maar ik kan je wel aanraden om te proberen een leven voor
jezelf te creëren ik heb dat ook gedaan ik heb de workshop van de
opsvereniging gedaan in amersfoort dat is zeker een aanrader en nu via
verschillende kanalen bij het DOCteam terecht gekomen ook daar heb ik fijne
adviezen gekregen en ook al blijft het moeilijk want de ziekte gaat niet
over is het wel handelbaarder nu ik wens je heel veel warmte kracht en moed
om door te zetten om voor jezelf een leefbaar klimaat te scheppen denk af en
toe of steeds ach je kunt het niet helpen dat je zo geworden bent probeer te
genieten van de dingen die wel goed gaan ook al zegt je man ik doe dit of
dat en het gebeurt niet wel laat het dan maar het is moeilijk maar je
kan niet anders wil je het een beetje leefbaar houden dikke
knufffffffffffffffff en heel veel liefs
op deze manier steunen we elkaar op een forum waar
gretig gebruik van gemaakt wordt
zo maar een paar berichten
echt ik hoop zo dat hier eens serieuze aandacht aan
besteed wordt ..
het is niet zomaar een ziekte maar onstaat door de
chemische stoffen waar eigenlijk niemand tegen bestand is .
zelf zal U op den duur ook dement
worden.
dat is het toekomst beeld als U ook ouder wordt dan
70 jaar in deze maatschappij
Ons gezin is vergiftigd door Corus (door de ex-Koningklijke Staalfabriek de Hoogovens IJmuiden / Velsen Noord), ja erger kan je niet meemaken, een compleet gezin door mangaan en de ziekte manganisme vergiftigd aangetast.
Ja ik ben 48 jaar en mijn vrouw 47 jaar wij lijden als ouders aan manganisme, maar ook onze kinderen lijden aan manganisme, de leeftijden ; ,, nu in 2006 zijn die 11 jaar jong, 16 jaar jong, en 17 jaar jong ,, kinderen de trots van je huwlijk en gezin, daar leef je voor ze zijn je leven en eigen bloed, je nazaten, en die lijden aan OPS-CTE - Manganisme.
In nederland wordt alles stilgehouden terwijl het overal bekend is, mangaan-stof/ fijnstof uit de schoorstenen van de industrie , van de bruinsteenkool, van de poederkool-gestookte electriciteits-centrales, van huis-vuil-afvalverbrandings-installaties met niets anders dan gif-afvalstoffen.
De industrie moest eerst voor hun afval betalen aan de Provinciale Afvalstoffen-beheerders van dit giftige afval van uit hun schoorstenen afval-verbrandings-stoffen, en dat vonden ze zonde , ze zagen het als een bodemloze investeringsput omdat ze er niets voor terug zagen, ze brachten er geld voor weg , maar ze zagen er geen geld voor terug, dus bedachten ze in het geheim een illegale kelder om van al die gif-afvalstoffen - vliegassen af zien te komen, en het om te zetten in geld , nu kregen ze er geld voor ipv er voor te betalen! en toen er geld bij kwam kijken .........? precies offerde ze mij en ons gezin, vrouw en kinderen ervoor op.
In de beginjaren 1990 moest er zoveel mogelijk gerecyceld worden, en werdt dit giftige vliegassen-afval knikkertjes gemaakt die diende als nepgrind in het beton, het kon grind , zand en kalk vervangen en kon ook in het cement gedumpt worden, bouwblokken, stenen van gemaakt worden, en zo zijn onze huizen gif-woningen geworden, omdat ze geld willen verdienen en ze van giftige afvalstoffen via hocus pocus verhalen omgezet hebben in secundaire grondstoffen.
Je hebt gebonden secundaire grondstoffen ( vliegassen ) en ongebonden vliegassen= puur gif, en dat laatste daar werdt ik en mijn gezin aan blootgesteld voor 5 jaar lang onbeschermd in een door de arbeidsinspectie opgemaakte Proces-Verbaal betitelde ondeugdelijke, oningerichte, afgekeurde en verboden gif-kelder met schadelijke stoffen en chemiecalien die alle arbo-wetten overtrad en daarin tekort heeft geschoten, en dat mijn ziekten ( en zodoende ook al onze ziekten van de gezinsleden ) komen door en onder hun overtreden verantwoordelijkheid in deze werkplek en stoffen, geen rie , geen vergunningen,( het voldeed aan totaal niets en was illegaal, geheim-gehouden, verboden en clandestien. )
Maar ik kwam er achter dat er een hele wereld achter schuil gaat een vergiftigde slachtoffer is tevens een politiek, economisch, juridisch, een erste en tweede kamer, ministerieel slachtoffer, een toxische dissident, een vergiftigde vluchteling, een chemische en een -zware-metalen disident in zijn eigen land.
De NCvB,s met hun bedrijfs-artsen waren er helemaal niet voor mij en mijn gezin, ze hebben bij ons grove nalatige blunders bij de vleet gemaakt , ze reageerde niet op mijn brieven en zwegen mijn ziekten en klachten totaal dood, de waarheid van mijn ziekten en vergiftiging hielden ze stil, het mocht niet bekend worden, ze trokken zich niets aan van het proces verbaal, de bloeduitslagen, de tekortkomingen- nalatigheden , overtredingen boete en schuld van het bedrijf Corus -die door de rechter waren uitgesproken, en lieten mij creperend vergiftigd achter.
Nu is ons hele gezin zwaar ongeneeselijk ziek, vergiftigd door mangaanstof- neurotoxische zware-metalen van die vliegassen onbeschermde blootstellingen- over-exposures, intoxicaties, wat de bloeduitslagen aantonen, maar er wordt in de Nederlandse gezondheidszorg helemaal niet goed omgesprongen met vergiftigde mensen.
Het eerste wat er zou moeten gebeuren met vergiftigde zieke chemische mensen is dat ze eerlijk en onafhankelijk, onpartijdig aan de mensen die er binnen komen dat ze toxische stoffen onderzoekingen moeten krijgen, zoals biomarkers onderzoek, atoom-massa-spectro-grafisch- onderzoek , gaschromato-grafisch en scopisch bloed en weefsel onderzoek moet komen, toxische metingen in de Rode-Bloed-Cellen moet er gedaan en af genomen worden 9 maar wat ze juist niet doen !!) want dan heb je snel het bewijs wat er in je bloed zit , wat je lichaam ziek maakt, ipv ,et allerlei fantasie en psygische raadsels en gok-uitspraken gaan komen.( roken, bier, stress, alcohol, relaties, erfelijke, psygische, etc etc zaken erbij gaan bedenken !).
Dit om alles te vertroebelen, mistig , vaag en zijpaden erbij te creeren om je zaak stuk zitten te maken.
Corus wil gaan tot twee / 2 keer toe gaan schikken, maar dan moest ik mijn vrouw , kinderen en rechten en alles wat me lief is hiermee / hierdoor gaan verkopen, en zou zo zelfs nog medeplichtig worden gemaakt aan hun fouten die ons noodlottig zijn geworden en ons zo hebben vergiftigd en ziek gemaakt, want de schikking- schadeclaim was er alleen voor mij, en niet voor mijn mangaanvergiftigde kinderen en vrouw, ik moest ook een document gaan onderteken met hun Corus-voorwaarden, en mocht nooit meer een advocaat nemen, noioit meer procederen, geen rechtzaak meer voeren, geen woord meer over deze vergiftigings-kelder gaan zeggen, alles moest de doofpot in, deze beerput wou men finaal wegwerken, voor een schaamteloos laag bedrag die meer voor hun waarde had dan voor mij en ons gezin ervoor werdt opgeofferd en rechteloos gemaakt.
ze wilde ook geen erkenning van de aansprakelijkheid geven, en ik voelde mij voor de zoveelste keer na jarenlange strijd beledigend beschadigd met een compleet vergiftigd gezin, de brutaliteit hoe er evengoed nog zo met ons werdt omgesprongen, de klap in je gezicht door hun vergiftigings-fouten en drama , hoe durfde ze mij en ons gezin dit zo aan te doen , aan te richten.
Ze nemen je alles af, je gezondheid en de gezondheid van al je kinderen en vrouw, je gezins-geluk en levens van een heel gezin, van kinderen hun toekomst en leven, de onvruchtbaarheid- de impotentie, je hersens, je organen, je nageslacht hun kinderen/ en hun generatie- kinderloze gezinnen, dit is toch pure genocide van een heel gezin.
Wat er aangericht is is te erg en te ziek voor woorden. het zal je maar overkomen, er zijn geen woorden voor te vinden dit is zo onvoorstelbaar en de volle waarheid .
Mensen kijk uit voor chemiecalien- toxische en neurotoxische afvalstoffen, industrieele rest-stoffen, verbrandings-stoffen , oplosmiddelen-chemiecalien, het ruineert je in meer dan alles, wat bedrijven andere mensen aandoen voor hun winsten experimenteren- opofferend uittesten, is onbeschrijfelijk intriest onhumaan.
Waar ze ons zo beschadigend gewetensloos zo in en mee achter laten met een door hun aangerichte tekortkomingen en schuld , met een ongeneeselijke ziekte, onbehandelbare ziekte waar geen genezing voor is , geen medicijnen voor zijn, geen behandeling voor is , wij zijn voor eeuwig getekend en onze toekomst als gezin is diep onhertselbaar voor altijd beschadigd
Waar is de menselijkheid, humaniteit, integriteit, eerlijkheid ?
Dit is niet zomaar een verhaal maar werkelijk gebeurt en nog steeds een gevecht
Ik kwam op een
site http://sdnl.nl terecht waar ik niet vrolijk van werd. Normen en waarden vervagen
en de ziektes vieren hoogtij. Kanker, OPS, Bloedziektes, Allemaal
veroorzaakt door chemisch gif. Wat soms afvalstoffen zijn van een
procedee. Of juist geproduceert worden om ziekte en verderf te
stichten.( mosterdgas). Om
afvalstoffen op te ruimen worden normen en waarden verhoogd. Iedereen
wordt zand in de ogen gestrooid en de gezondheidsraad op het verkeerde
been gezet. Zo wordt er gesjoemeld met toxisch gif waar je ziek van
wordt op den duur. Geimpregmenteerd hout dat is een moordwapen die zijn
weerga niet kent. Het is vergeven van toxisch gif en er zijn veel
speeltoestellen van gemaakt voor kinderen. En je maar afvragen hoe komt
mijn kind aan leukemie.
Normen en waarden vervagen in de verkeerde
richting want het kost geld om toxisch gif op te ruimen. Schilder er
maar met een coating overheen dan kan het nog wel een paar jaar mee
maar het kwaad is dan al geschied en dat deert men dus niet.
Verhaal
halen is er niet bij , de
kleine lettertjes in de polis sluiten kanker uit veroorzaakt door
geimpregmenteerd hout.
Anders lopen de kosten in de gezondheidzorg
drastisch op, het is toch schandalig dat er zo met mensen wordt
omgesprongen die ziek worden door lieden die het niet zo nauw nemen met
normen en waarde ter ere van het geld. Lekker goedkoop van het toxisch
gif afkomen en een ander er mee opzadelen maar niet zeggen hoe erg het
eigenlijk wel niet is.
Daar viel mijn oog op toen ik iets opzocht op internet. Een site die onregelmatigheden aan de kaak stelt die niet door de beugel kunnen. Maar ja, het geld regeert en de mens is nog geen stuiver waard in deze maatschappij. Niemand staat op en gaat protesteren want dan moeten ze de luxe opgeven En daar zit niemand op te wachten schijnt Ik schrijf dit hier maar eens op misschien dat er wel mensen wakker worden. De aarde kan stukker schoner gemaakt worden met mankracht kennis en moed. Zonder zich af te vragen wat het kost! Maar dan moet er een grote omslag komen en wil men dat? Als
het antwoord nee is dan is de aarde verdoemd tot zelfredzaamheid en
zullen de natuurrampen alleen maar teoenemen en daar is de mens debet
aan, want die maakt er een grote puinhoop van op de aarde!
de mens is verwonderd door de grillen van de natuur die door de grillen van de mens wordt veroorzaakt.
Ik ben jantien, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
.
