We zitten nu in Albarracín op de camping de la Ciudad de Albarracín. Het is een eerder kleine camping op twee kilometer van het stadscentrum gelegen. Bij aankomst om 15 uur hebben we een middagmaal genomen in het restaurant.
De stad is historische juweeltje, ooit gebouwd door de Arabieren. Nu zijn er geen Arabieren meer, maar enkel toeristen en ik hoor niets dan Spaans. Dít is het authentieke Spanje. Steegjes vol oude stemmige gebouwen en stille winkeltjes weggedoken in de schaduw zonder prullaria made in Taiwan.
Ik heb ook een gesprek gehad met een man van 89 jaar. Over de burgeroorlog was hij weinig van zeg, omdat hij deze zwarte periode van armoede, onderdrukking en verraad als voltooid verleden beschouwt. Verder was de man heel vriendelijk. Hij had nog nooit van België gehoord en nog minder van Vlaanderen.