Wie het meest genieten van de zilte zee, zijn onze hondjes. Gisteren in de vooravond waren Felix en Diarmuid hun beste krachten aan het uitoefenen bij hoogtij. Felix is een Duitse labrador en Diarmuid is onze alom gekende golden retriever. Een uit de kluiten gewassen mannetjeskrab eet je niet alleen op. Daarom hebben Rob en Corry assistentie verleend bij het nuttigen van het schaaldier.

14-06-2015, 00:00 geschreven door Pee Acht

Gisteren heb ik ruim een halve dag met Günther, een Duitse medekampeerder uit Rheinland Westfalen, gebabbeld over fotografie en onze ervaringen van elk 50 jaar. Ooit zaten we in de donkere kamer onnozele foto's te ontwikkelen en toen was alles nog analoog en moesten we spaarzaam omgaan met fotofilmpjes. Dat waren andere tijden. Nu maakt iedereen selfies, maar Günther en ik blijven praten over diafragma, scherptediepte, gulden snede en sluitersnelheden.

En 's avonds was het goed. Dan kwam er een mannenkoor op de camping, 25 man sterk. "Les Marins des Abers" uit Plabennec zongen zeemansliederen. Het waren liederen over vergane schepen, over verloren lieven, maar ook het stoere strijdlied van de arbeidsters uit de conservenfabriek van Douarnenez kwam aan bod. De meisjes werkten aan één frank per uur en streden met hun lied voor opslag. De foto is niet deze van "Les Marins des Abers", maar van een groepje dat op de markt te Saint-Renan vandaag stond te zingen. 

13-06-2015, 15:32 geschreven door Pee Acht

Regelmatig komt er een vogeltje de voortent binnen. Onze hond is er aan gewoon en de vogel zoekt rustig verder naar een achtergebleven hondenbrokje of een broodkruimeltje.

Vandaag is er op de camping een kampeerder uit Zwitserland, Luzern, toegekomen met wel een bijzonder originele caravan. Het handelsmerk van Zwitserland is erop aangebracht en de kleuren zijn wel heel hip.

11-06-2015, 00:00 geschreven door Pee Acht

Vandaag ben ik naar St. Pol de Léon gereden, de stad waar de immense kathedraal staat. Eigenlijk is ze veel te groot voor het stadje. Maar de volksdevotie luidt: “hoe hoger de kerk, hoe dichter bij de hemel”. St. Pol is ook de groentetuin van de Finistère. De streek staat bekend om zijn rode en okerbruine ajuinen en om de artisjokken. Aardbeien vind je dan in Plougastel. Een oud vulgair mopje van de Bretoenen leert hoe de meisjes aan een man geraken: ga naar Plougastel en ga aardbeien plukken met je kop naar beneden en je gat omhoog. Zo geraak je aan een vent.

Omdat een bezoek aan de kathedraal van St. Pol niet het enige is wat ik gedaan heb, voeg ik nog twee foto’s bij van de camping en de zee. Je ziet ons verblijf en de zee gefotografeerd met een de tele op 400 mm.

10-06-2015, 20:24 geschreven door Pee Acht

De wind in Bretagne kan alle kanten uit, zeker hier aan de zee, zeg maar de oceaan. Momenteel zitten we met een strakke noordoosterwind, maar als de wind uit het zeegat komt, het zuidwesten, dan kan hij hevig tekeer gaan. Stevige windvlagen doen slecht opgestelde luifels over de camping vliegen. Voortenten zakken in elkaar en beginnen te wapperen als vlaggen. Sommige kampeerders stellen hun materiaal op bij zacht weer, maar eenmaal de storm begint te razen, ontstaat de verwondering. Een Nederlander had deze morgen een andere plaats gekozen om zich te beschutten tegen de relatief zachte noordooster. Maar nu staat zijn luifel met de opening pal naar het zuidwesten. Ik vrees dat hij op een van volgende nachten zal mogen opstaan om zijn patrimonium te behoeden van calamiteiten en zijn luifel mag afbreken in het holst van de nacht bij regen en ontij. Stormbanden helpen weinig, want de wind rukt een tentzeil in katoen of nylon zo aan flarden. Ik en de andere kampeerders, die hier al zo lang staan, geven waarschuwingen aan de nieuwkomers. Soms worden onze adviezen weggelachen, maar enkele dagen later zijn ook wij getuige van de schade. Het zeezand kan hier ook opstuiven en langs je vel schuren.

Zand en zeezout nodigen uit tot het schoonmaken van ramen van tent en caravan. Wat is een mooier dan een brave huisvrouw die, gewapend met spons en lap de ramen te lijf gaat?

De camping is immens veld, waar tijdens de tweede wereldoorlog bunkers en een afweergeschut stonden. De Duitse bezetters hadden deze strategische plaats van de Atlantikwall ingericht om de vermeende landing van de geallieerden af te wachten en om de bezette oorlogshaven van Brest te ondersteunen met luchtafweergeschut. Ze wisten toen nog niet dat D-Day plaats ging vinden in Normandië. Van de oude bunkers is nog weinig te merken. Ze zitten diep onder de grond en dienen als verhogingen voor de staanplaatsen met zicht op zee en voor een uitzichtpunt met oriëntatietafel.

09-06-2015, 14:23 geschreven door Pee Acht

Staalblauwe hemel is tijd maken voor een ferme wandeling. Met stevige stapschoenen, rugzak, fototoestel, drinken en picknick begaf ik me op de Gr 34 langsheen de Aber Wrac'h. Aan de brug van Lannilis stond mijn Garmin GPS op 8 kilometer. Langs de binnenpaden kon ik terug de camping bereiken en zo kwam ik aan 17 kilometerjes in mijn benen.

08-06-2015, 14:21 geschreven door Pee Acht