Gisteren heb ik ruim een halve dag met Günther, een Duitse medekampeerder uit Rheinland Westfalen, gebabbeld over fotografie en onze ervaringen van elk 50 jaar. Ooit zaten we in de donkere kamer onnozele foto's te ontwikkelen en toen was alles nog analoog en moesten we spaarzaam omgaan met fotofilmpjes. Dat waren andere tijden. Nu maakt iedereen selfies, maar Günther en ik blijven praten over diafragma, scherptediepte, gulden snede en sluitersnelheden.
En 's avonds was het goed. Dan kwam er een mannenkoor op de camping, 25 man sterk. "Les Marins des Abers" uit Plabennec zongen zeemansliederen. Het waren liederen over vergane schepen, over verloren lieven, maar ook het stoere strijdlied van de arbeidsters uit de conservenfabriek van Douarnenez kwam aan bod. De meisjes werkten aan één frank per uur en streden met hun lied voor opslag. De foto is niet deze van "Les Marins des Abers", maar van een groepje dat op de markt te Saint-Renan vandaag stond te zingen.
|