Regen en wind, dat is het weer dat momenteel over het eiland Oléron heerst. Maar gans Frankrijk zit onder de regendruppels gedurende dit verlengde weekend. Het kan alleen maar verbeteren en mijn Semois tabak herwint zijn vochtgehalte. Semois content en ik content. In Frankrijk is het de gewoonte dat men aan dames een boeketje meiklokjes schenkt op 1 mei. Bea heeft er eentje gekregen van de campingbazin. Bea dus ook content. Het wordt een weekend van luieren, rommelen, opruimen, lezen, televisie kijken en oesters fretten. Misschien gaat Bea enkele baantjes trekken in het overdekte verwarmde zwembad op de camping. Niets voor mij, want ik wil mijn zwembroek hoegenaamd niet verslijten, omdat deze moet meegaan tot mijn overlijden.

Oléron is een langwerpig eiland dat met een lange brug verbonden is met het vasteland. Er is geen hoogbouw en de dorpjes zijn klein en stemmig. De zee is altijd in de buurt, maar dat kan niet anders bij een eiland. Een voettocht van acht kilometer naar het centrumdorp Dolus leverde me een natte vest, broek, kousen en hond op.