In een vorige blog had ik het al eens beschreven. Al vele keren was ik in Le Folgoët. Le Folgoët is een bekend bedevaartsoord, zeg maar het Scherpenheuvel van de Finistère. Vele eeuwen geleden leefde in het bos een onnozel manneke, die niet kon klappen, de “zot”, de “fol – goët”. Hij kon enkel “Ave Maria” bazelen. Toen hij stierf, hebben ze hem begraven zoals een hond in de grond. Bij ons groeit er dan gras op onze buik, maar bij hem kwamen er lelies uit zijn buik. Dat was het moment, waarop een welgestelde en edele ridder het besluit nam een kerk te bouwen op die plaats. En toen moest er veel volk komen, om aflaten te kopen bij de bisschoppen, zeg maar om tickets te kopen om in de hemel te geraken. Zo kwam de basiliek van Le Folgoët tot stand. Nu komen duizenden bedevaarders naar Le Folgoët met autocars, maar ik weet niet of er nog genoeg paters en bisschoppen zijn om hun verkoopstandje met aflaten te bemannen.
|