Een Bretoense koekjesdoos heb ik omgedoopt tot container voor mijn Semois, die bijna uitgeput raakt. Mijn levenskwaliteit blijft echter op peil dank zij de geurende tabak van Saint-Claude. Als ik ooit nog eens in België kom, dan kan ik mijn voorraad Semois terug aanvullen.

Oesters en krabben hebben ze in overvloed in Prat Ar Coum. Vandaag heb ik weer een levende mannelijke krab mogen uitzoeken in de kwekerij.

Tussen alle andere dagen hebben we vandaag een mistige dag. Dat heb je aan zee. Dan hoop ik maar dat de bevallige Dahut terug in al haar glorie uit de zee verschijnt, gehuld in mysterieuze neveldampen. Legendes versterken het verhaal over Dahut. Wie volgens de legendes roet in het eten des mensenlevens gooit, is “Ankou”, Pietje de Dood of Magere Hein voor de Nederlanders. Hij komt je te pas of te onpas halen. “Gedenk, mens, dat elke dag dat je leeft, een dag dichter bij je dood is!” Zo waarschuwt Ankou de bevolking, want ooit komt Ankou iedereen op zijn beurt bij zich halen om dan te verdwijnen in de brandende hel of het hemelse geluk met rijstpap en gouden lepeltjes.