Met de caravan langs de Franse Vogezen naar Duitsland
21-09-2015
Dresden, een grootstad met allures
Onder een grijze hemel, maar droog, mochten we Dresden bewonderen. De Semperopera, de Frauenkirche, de paleizen, de stoomboten op de Elbe en nog vele andere gebouwen konden we met open mond aanschouwen. Dresden heeft alles doorstaan: oorlogen door de eeuwen heen, de totale vernieling in 1945 en de Wende, de val van de DDR. En dan zijn de vele moderne winkelcentra uit de grond gerezen, zoals op de Prager Straße. De drukke stad is mooi, heel mooi. Morgen verlaten we de drukte en komen we in stille oorden terecht, in de Harz. Na een telefoontje worden we nu al welkom geheten in Harzgerode.
Camping Birnbaumteich is een immens grote camping, een Ferienpark met veel groen, open ruimte en midden in de bossen. We zitten in de Harz, in Neudorf tegen Harzgerode. Zie het plannetje, waar de punt van mijn pijpenkoter wijst. De Harz is een beetje de pispot van Duitsland en dat hebben we al geweten. We hebben dus al kennis gemaakt met de regenvlagen, die over het woud zeilen. Maar goed, wie niet nat wordt, kan nooit het heerlijke gevoel krijgen van op te drogen. De komende dagen worden dagen van ontdekking van de prachtige Harz. En de P 8 zal ook content zijn, omdat de Harzquerbahn nabij is. Volg mij maar.
Om 6.30 uur heb ik van het ochtendlicht gebruik gemaakt om een paar beeldjes te maken vanop de camping Birnbaumteich. Het Ferienpark, de camping, is werkelijk immens groot en nergens staan er teveel chalets of caravans.
Drie kleppers van steden hebben we vandaag afgedweild. Eerst kwam het kleinere Harzgerode aan de beurt: gemoedelijk en nog veel Ostalgie uit het DDR-tijdperk. Dan zijn we doorgereden naar Quedlinburg, door de UNESCO erkend als erfgoed. Flaneren langs de typische winkeltjes kan best met een septemberzonnetje. De echte Thüringse worst met veel Senf kon niet ontbreken als middaghap. En daarna kwam Wernigerode aan de beurt, ook met leuke boetiekjes en stemmige vakwerkhuizen.
Voor de liefhebber van spoorwegromantiek: de Harzbahn in het station van Alexisbad. Spoorwegromantiek is teveel gezegd, want de stoommachines zijn zo actueel als nooit. De smalspoormachines rijden vlotjes en glimmen als nieuw. De Harzquerbahn en de Selketalbahn zijn er niet alleen voor toeristen, het zijn de spoorverbindingen tussen de steden van de Harz. De fotograaf wordt fel op de proef gesteld, want de machine rolt binnen aan 60-70 km/uur. Binnen de twee minuten hangt het station vol met geur van verbrande kolen, stoom en vet. In Alexisbad moet de stoomlokomotief water bijvullen. Die dingen hebben altijd dorst. Voor de specialisten, ik heb nog een reeks foto’s van de 99 7243-1.
Een oud-mutualist denkt in kwartalen. Behalve op begrafenissen heb ik vanaf april bijna altijd een korte broek gedragen. Vanaf nu wordt het frisser en vangt het 4e kwartaal aan. Tijd dus voor de lange broek! Dan werd het tijd voor een zonnige en stevige wandeltocht door het Harzgebirge van 14 kilometertjes. Van Neudorf zijn we over de Pfaffenberg gestapt. Stoefen deden de mensen er niet. Langs het bejaardentehuis van Neudorf ging de tocht naar Glasebach met de vele putten voor ertswinning en waterbeheersing. En het bos zit vol paddenstoelen, nog nooit zo’n merkwaardige exemplaren gezien.
Goslar is een mooie stad vol met stemmige indrukken. Je vindt er de geschiedenis van de mijnwerkers van Rammelsberg, waar ertsen en andere waardevolle grondstoffen gedolven werden. Op de marktplaats staat het gekroonde kieken en het geldschijtertje, een parodie op de belastingsdruk door de Duitse heersers van een paar honderd jaar geleden. We waren al eens eerder in Goslar. Zo brachten we een bezoek aan de theewinkel, waar we mailsgewijs elk half jaar thee bestellen, een leuk weerzien. Vele honderden soorten thee hebben ze er. In “Butterhanne” konden we de “Beutel” verorberen, een heerlijk gebak vol calorieën, kersen en Sahne. Het leven kan schoon zijn…
De zon geeft een aangename najaarswarmte. Terug tijd voor de korte broek! We stappen naar Silberhütte, een voettocht door bos, op en neer. Vandaag al eens getelefoneerd naar de volgende camping: Egestorf in de Lüneburger Heide. We zijn er maandag meer dan welkom.
Op zondag zijn de winkels dicht hier in de Harz, in Sachsen-Anhalt. Ook wij nemen de nodige rust om morgen weer 290 kilometer naar Lüneburg af te malen. Het huisvuil wordt hier in Birnbaumteig grondig gesorteerd: hard plastiek, zacht plastiek, verpakkingen, gewoon papier, karton, metaal, wit glas, groen glas, bruin glas, en dan is er nog een mannetje dat mijn vuilzak met gummi handschoenen open maakt om er nog verder uit te sorteren… een beetje teveel van de Deutsche Gründligkeit. Omdat de Harz vooral uit bomen en bos bestaan, plaats ik hier nog wat foto’s ervan.