Met de caravan langs de Franse Vogezen naar Duitsland
28-09-2015
Rote Rosen uit Lüneburg
We zitten nu op camping Regenbogen in Egestorf tegen Lüneburg. De camping ligt in het natuurpark “Lüneburger Heide” en is een oase van rust. Veel regen van de boog hebben we niet, want de zon schijnt volop. Er zijn ontelbare wandelingen mogelijk door de heide en het bos en het openbaar vervoer per bus is gratis. Dat zal goed van pas komen als we een stevige wandeling maken en terug willen komen met de bus. Lüneburg moet een mooie stad zijn met stemmige gebouwen. De soapserie ‘Rote Rosen” speelt zich in Lüneburg af. Straks doe ik mijn “Rote Hose” aan en dan zing ik uit volle borst over Rote Hosen, die sind immer die Boten der Liebe”. Morgen trekken we naar Lüneburg en de foto’s volgen. Nu plaats ik al een foto van de camping en de vele paddenstoelen, die hier groeien.
We waren net aanwezig toen er filmopnames bezig waren voor de soapserie “Rote Rosen”, een feuilleton waar dagelijks vele duizenden naar uitzien, een soort “Thuis” of “Familie” zoals bij ons in Vlaanderen. De historische huizen in de Hanzestad Lüneburg hebben een typisch rode kleur: bakstenen vermengd met runderbloed. En zo flaneren we in de frisse en kleurrijke stad tussen de Johanneskirche, de St. Nicolaskirche, de watertoren, de “Alte Kran” en niet te vergeten de markt met het prachtige Rathaus. Ik voeg er nog twee foto’s bij van het ochtendgloren op de Lüneburger Heide en de dorpskerk van Egestorf, waar we verblijven.
Het valt me op dat sommige mensen extreem veel angst hebben van een hond. Onze golden retriever is nu wel de braafste hond van heel Duitsland en Vlaanderen. Gisteren sprong een wat oudere dame van haar fiets en uitte vurige angstkreten uit bij het naderen van mij met hond. Misschien had ze eerder angst van mij, maar ik moest toch roepen: “Hab kein Angst, der hat schon gegessen!”. Dit is al meerdere malen overkomen: mensen lopen om een wijde boog om onze Diarmuid, terwijl het beest kwispelend en vol pretoogjes staat te verwelkomen. De patatten, Heidekartoffeln, zijn hier uitmuntend van kwaliteit. Vandaag hebben we voettocht van 15 kilometertjes gedaan vanaf de camping naar Undeloh door de Lüneburger Heide. Met mijn Rote Hose an stapten we door bos en hei in een prachtige warme najaarszon. Terugkeren was met de bus, gratis. Undeloh is een stemmig dorpje vol gepensioneerden, een bejaardenhuis in open lucht. Voor 40 euro kan je er een uurtje meerijden met de paardenkoets. Het pensioengevoel kan niet op.
Egestorf mag gerust het dorp van de Heidekartoffel genoemd worden. De aardappel wordt hier vereerd. Er is een jaarlijks “Kartoffelfest”, een feest met verkiezing van “miss Kartoffel”, miss patat. Welke criteria in aanmerking genomen worden om de verkiezing te winnen weet ik niet. Is het de uitstraling van de patat, is het mooiste meisje de winnares, is de palmares voor het meisje met het meest op de patat gelijkende bekken? In ieder geval heb ik al veel kandidaten gezien, die aan het derde criterium beantwoorden. Dan hebben we vandaag de echte toerist uitgehangen. Met de Heideshuttle, een comfortabele toerbus, reden we weeral gratis twee uur mee rond de heide. Een stop van 2 uurtjes hadden we in Buchholz, een voorstad van Hamburg. Buchholz is een moderne stad die niets authentiek Duits heeft. Toch was het leuk om langs de talrijke shops te dweilen. De ijscoupe was heerlijk bij een temperatuur van 24 graden, want zo gaat het leven rustig verder. Laat de boeren maar maaien en dorsen. We konden de trein naar Hamburg nemen, maar daarvoor was de dag te kort. Hamburg stellen we uit voor een latere trip. Eerst nog de Heidekartoffeln schillen en gaarkoken.
Weerom kondigt zich een warme zomerdag aan. ’s Ochtends wel veel mist, maar na korte tijd brak de zon goed door. Bea en Diarmuid rusten vandaag wat uit, maar ik trek mijn bergschoenen aan en neem de Heide-shuttelebus naar het gehucht Oberhaverbeck, een rit van 20 kilometer. En dan loop ik gezwind met militaire tred door bos en hei over 15 kilometer terug naar de camping. Ik passeer het gehucht Wilsede, waar een klein heemkundig museum staat. Ik groet de mensen en kom de politie te paard tegen. Ik loop het Pastor Bodepad langs, genaamd naar de vooruitstrevende evangelische (Heide)pastoor Bode, die veel gedaan heeft aan volksontwikkeling in de streek van Lüneburg in de jaren 1888-1927.
3 oktober is de dag van de hereniging van Duitsland, een nationale feestdag waarop de hereniging van Oost en West van 1990 wordt herdacht. Alle winkels zijn dicht en alle Duitsers zijn op uitstap per auto, te voet of te paard in de Lüneburger Heide. Wij zijn ook op stap met hond maar zonder paard! Een voettocht van de camping naar het gehucht Döhle liet de bergschoenen terug kennis maken met heide en zandgrond. Van Döhle stapten naar Sudermühle, een ontmoetingscentrum voor mens, paard en gastronomie. Wij aten er een naar Duitse normen licht menu: vele stukken kip en een bord vol groenten, waar je een paard een week mee kan voederen. En de zon bleef maar haar best doen tijdens onze 12 kilometertocht! Morgen verlaten we onze dierbare Lüneburger Heide en de grote heidecamping Regenbogen van Egestorf. Dan trekken we 400 km zuidwestwaarts, naar NordRhein-Westfalen, naar de Biggisee in Attendorn.
Neen, vandaag geen foto's. Te weinig tijd, zondagsrust en te slechte wifi. Maar toch hebben we onze caravan met voortent geïnstalleerd op een heerlijke camping: camping Hof Biggen in Attendorn tegen Olpe. Het is een mega camping, eigenlijk een gans dorp. We staan op een hoogte van 300 meter en op gaansafstand (4 km) van het mooie stadje Attendorn. We blijven hier een week. Morgen volgen de foto's.
