|
Vandaag is het een regendagje, gelukkig maar, want dan kunnen we eindelijk eens wat opruimen en een beetje kuisen. En mijn Semois tabak blijft zijn noodzakelijke vochtgehalte behouden. De meisjes aan de receptie doen hun best om Nederlands tegen mij te praten. Ze blijven krampachtig zoeken naar het correcte Nederlandse woord of de juiste omschrijving en dan komt het moment dat ik zeg dat Duits voor mij beter past, een verademing voor hen. Zij moeten van hun leiding Nederlands praten, omdat de Nederlanders het zo willen. Voor mij hoeft het niet, ik spreek de taal van het land, waar ik ben.
Vandaag zijn we naar Lüdenscheid getrokken, de stad waar ik mijn legerdienst 40 jaar geleden volbracht heb. Niets van de stad is nog hetzelfde van toen. De kazerne “Leie” is afgebroken en de straten zijn modern ingericht. Er is zelfs een modewinkel voor hippe nonnen.
|
