De Bay of Islands hebben we nu achter ons gelaten. De weg van de oostkust naar de westkust voert door echt pionierland, dat merk je zo aan de stijl van de huizen. Hier hebben zich na de overeenkomst met ede Maori's de eerste inwijkelingen gevestigd. ook opvallend veel engelse en schotse namen. In de dorpen zie je slechts twee soorten sportaccommodatie: een rugbyveld en een bowling green; oer-engelser kan niet.
Het volgende stukje prachtige natuur is de Haitiki lagune aan de westkust. Aan de ene kant groene heuvels en aan de andere kant enorme zanddduinen, en daartussen dus de emeralden lagune. Mooi hoor.
Ten zuiden van de lagune liggen de kauri wouden. Kauris zijn enorme bomen; het oudts exemplaar is 2000 jaar oud, heeft een stam van 50 m hoog en 13 meter omtrek. Kolossaal dus. Deze bomen zijn nu beschermd, want de meest exemplaren werden door de houtindustrie al een stuk korter gemaakt.
Onderweg zien we opvallend veel dode beesten, een soort groet konijnen. Bij navraag blijken het possums te zijn (zoek maar op in google); die diertjes worden hier als een pest beschouwd. Ingevoerd uit Australie, vreten ze hele bomen kaal, en richten veel schade aan onder de vogels, vooral dan de kiwi's. Ze worden dan ook met plezier platgereden.
Onder Auckland hebben ze ook nog de Waitomo grotten bezocht. In de buurt daar liggen een paar honderd grotten, de ene al wat groter dan de andere. Een soort grot van Han, maar dan wat specialer. Ze zit namelijk vol met glimwormen. En dat is wel een heel apart spectakel. Met duizenden hangen die bij mekaar tegen de plafonds van de grot. Via hun mond spinnenze draadjes; die hangen als een soort gordijn van het plafond. Met hun staart geven ze licht; dat trekt andere insecten aan; die denken dat het licht buitenlicht is, en vliegen tot hun stomme verbazing in de netten, om vervolgens te worden opgepeuzeld. Leuke beesten, die glimwormen.
Zondagavond hebben we dan Annemiek en Janbert gezien in Taupo. We hadden met hen daar afgesproken. Niet echt tot onze verbazing zaten ze op een terrasje met een glas wijn. We hebben natuurlijk heel wat gekeuveld.
De twee dagen dat we met hen hebben doorgebracht hebben we ook heel wat leuke dingen gedaan.
Op dag 1: een bezoekje aan de Huka waterval. Die is niet zo heel hoog, maar wel heel spectaculair; er vloeit zo maar eventjes 400.000 liter per seconde door de kloof, en dat veroorzaakt dus nog al wat lawaai. De Aratiatia waterval is eigenlijk te gek om woorden. Op de Waitomo rivier werden 8 dammen aangelegd, die de waterval dus eigenlijk droogleggen. Maar om de toeristen te plezieren worden 4 keer per dag de sluizen opengezet, en vult het hele zooitje zich weer op. Een half uur later loopt alles dus weer leeg en zie je alleen nog rotsen. Maar als ze vol zijn is het wel heel spectaculair.
Dit gebied is ook heel vulcanisch. Overal dus geizers, warmwaterbronnen en slijkpotten.
Gisteren hebben we praktisch de hele dag op het water doorgebracht. In de ochtend zijn we gaan jetboten. Zo'n boot is uitgerust met 2 jetmotoren van 300pk elk, en raast dus met 60km/uur langs alles heen; en tussendoor worden voor de fun cirkeltjes van 360 graden gemaakt. Pure sensatie dus, goed vasthouden is de boodschap; niet voor noiks heeft iedereen een reddingsvest aan. Fun! Na de middag zijn we gaan vissen op het meer. Forel mag hier niet worden verkocht; alleen zelf gevangen exemplaren mag je opeten. Met een charter zijn we dus de hele namiddag het meer op geweest; heerlijk rustig. Je mag alleen de forellen van meer dan 45cm lengte houden, de rest moet er terug in. We hebben zo'n stuk of 10 exemplaren gevangen, maar hebben er slechts 4 gehouden. 2 ervan hebben we s'avonds in een restaurant laten klaarmaken, en 2 worden er gerookt om mee te nemen voor onderweg.
We hebben de afgeleden 3 dagen dan ook samen aardig wat afgesmuld en gedronken, want vis zonder wijn gaat natuurlijk niet, en eten zonder wijn gaat al helemaal niet.
We hebben het dus aardig naar onze zin, en trekken dus nu naar Wellington, en vandaar naar het zuideiland. Tot de volgende
