Na de aankomst in Picton zijn we eerst langs de Marlborough Sound gereden. De sounds zijn eigenlijk een stuk oceaan, maar het lijken eerder een stel meren omgeven door bergen (een soort fjorden dus). Zeer sterk wisselende zichten op zee en op de bergen.
In Nelson zijn we gisteren eerst naar de wekelijkse zaterdag markt geweest; daar stellen lokale producenten en kunstenaars hun spullen te koop. Interessant maar niet om er lang te vertoeven. Dan maar de natuur in, naar Nelson Lakes Nat Park.
Een stel gletschermeren, waar in de winder geskied wordt in de buurt. Aan Lake Rotoiti hebben we eerst een wandeling gedaan, daarna gepicknicked op de oever van het meer, en daarna werden we nog getrakteerd op powerboat racen. Dat was niet meteen het stilte ogenblik van de dag. Daarna ook een bezoekje aan het andere meer, Lake Rotoroa, maar daar hadden een zwerm zandvliegen het op onze blote plekken gemunt. Snel wegwezen dus, en binnen de minuut vol beten. Eerst nog de auto uitmesten van die beesten, en dan weer op weg. Buller Gorge is een groete spleet aan de Buller rivier, zoals de naam al doet vermoeden. Via een hangbrug van 150m, 20m bover de rivier, kan je naar de overkant. Vasthouden aan 2 kabels is de boodschap. Best spannend.
In Westport was als naar gewoonte weinig te doen; de meeste locals schijnen om 6 uur s'avonds van de aardbol te verdwijnen.
Cape Foulwinds bezochten vandaag het eerst; lekker rustig want niet op de toeristenroute. De naam komt nog een keer van piet piraat Capt Cook. Zoals de naam al doet vermoeden, kan het daar aardig spoken; niet vandaag echter want de zee was erg kalm. Een mooie wandeling gemaakt langs deklippen en het strand.
Paparoa Nat Park is beroemd om zijn pancake rotsen; de rotsen lijken inderdaad op een stel opgestapelde pannekoeken; prachtige natuur en een indrukwekkende kustlijn. En nog steeds volop zon!
We hebben al jullie kommemtaren in het gastenboek gelezen. Leuk.
Dikke kussen aan Felix, Bob, Kyan en Ayla, en aan de mama's en papa's.
Na de aankomst in Picton zijn we eerst langs de Marlborough Sound gereden. De sounds zijn eigenlijk een stuk oceaan, maar het lijken eerder een stel meren omgeven door bergen (een soort fjorden dus). Zeer sterk wisselende zichten op zee en op de bergen.
In Nelson zijn we gisteren eerst naar de wekelijkse zaterdag markt geweest; daar stellen lokale producenten en kunstenaars hun spullen te koop. Interessant maar niet om er lang te vertoeven. Dan maar de natuur in, naar Nelson Lakes Nat Park.
Een stel gletschermeren, waar in de winder geskied wordt in de buurt. Aan Lake Rotoiti hebben we eerst een wandeling gedaan, daarna gepicknicked op de oever van het meer, en daarna werden we nog getrakteerd op powerboat racen. Dat was niet meteen het stilte ogenblik van de dag. Daarna ook een bezoekje aan het andere meer, Lake Rotoroa, maar daar hadden een zwerm zandvliegen het op onze blote plekken gemunt. Snel wegwezen dus, en binnen de minuut vol beten. Eerst nog de auto uitmesten van die beesten, en dan weer op weg. Buller Gorge is een groete spleet aan de Buller rivier, zoals de naam al doet vermoeden. Via een hangbrug van 150m, 20m bover de rivier, kan je naar de overkant. Vasthouden aan 2 kabels is de boodschap. Best spannend.
In Westport was als naar gewoonte weinig te doen; de meeste locals schijnen om 6 uur s'avonds van de aardbol te verdwijnen.
Cape Foulwinds bezochten vandaag het eerst; lekker rustig want niet op de toeristenroute. De naam komt nog een keer van piet piraat Capt Cook. Zoals de naam al doet vermoeden, kan het daar aardig spoken; niet vandaag echter want de zee was erg kalm. Een mooie wandeling gemaakt langs deklippen en het strand.
Paparoa Nat Park is beroemd om zijn pancake rotsen; de rotsen lijken inderdaad op een stel opgestapelde pannekoeken; prachtige natuur en een indrukwekkende kustlijn. En nog steeds volop zon!
We hebben al jullie kommemtaren in het gastenboek gelezen. Leuk.
Dikke kussen aan Felix, Bob, Kyan en Ayla, en aan de mama's en papa's.
We hebben Janbert en Annemeik dus goodby gewuifd en zijn verder zuidwaarts getrokken. Eerst langs het vulkanische hart van het noordeiland, omgeving Tongariro. Daar liggen 3 nog werkzame vulkanen; niet zo heel actief maar toch. Naar we later vernamen is de Roapehu vulkaan de laatste keer in 1996 uitgebasten, alleen maar rook en as, maar genoeg om het hele skigebied daar onder de as te bedelven. In 1954 zijn er bij een zwaardere uitbarsting 140 doden gevallen, door een ontspoorde trein dan nog. Het gebied rong de vulkanen is een koude hoogvlakte,verder niet veel te zien. Eigenlijk moet je hier de Tongariro wandeling maken maar met 18km en 8 uur stappen is dat voor ons Erna wat te veel. Het is hier zoals overal in het noordeiland zeer bergachtig; het gaat constant op en neer, geen 200m rechte weg. Opschieten doe je dus niet echt, maar dat hoeft ook niet.
Wellington dan. Duidelijk te zien dat dit de hoofdstad is; veel overheidsgebouwen. De stad ligt dan wel aan het water, nmaar doet daar zoals Antwerpen verder weinig mee, alles speelt zich in de binnestad af.
Wat wel zeer de moeite waard was, was het Te Papa museum, het nationale museum van NZ. Niet alleen een prachtig gebouw, maar een fantastische inrichting. Ze behandelen er alle mogelijke thema's op een zeer didactische wijze, veel interactief materiaal waar je zelf wat mee kunt doen. Over fauna en flora, maar ook over aardbevingen (gisteren was er een in Auckland trouwens, 4.5 richter, niet zo zwaar dus alleen maar wat gerommel), vulkanen, maori etc. Ook heel interessant voor de kids, die kunnen zich hier goed uitleven en van alles doen.
Vanochtend dan de overtocht van noord naar zuideiland gemaakt. Prachtige tocht. eerst door de baai van Wellington, vervolgens de Cook Engte over en vervolgens door de Marlborough Sounds. Op vele plaatsenzijn de oevers van de eilanden maar een 100m weg, lanfzaam varen dus. Spijtig dat het weer een beetje miezerig was (voor het eerst, voor de rest zonnig weer gehad). Zijn nu verder door de Sounds getrokken; prachtig gebied. Het lijken allemaal meren, maar het zijn in feite fjorden. Zijn op tijd gestopt en hebben ons een 6-pak stella aangeschaft. Het lokale beir is toch niet zo lekker, en Stella vindt je hier overal, ook in Cafees; geen bollekes evenwel, dat zullen we hen nog eens aan het verstand moeten brengen.
Dave en Cindy, wanneer horen we eens wat van jullie? Hoe gaat het met de bomma?
De Bay of Islands hebben we nu achter ons gelaten. De weg van de oostkust naar de westkust voert door echt pionierland, dat merk je zo aan de stijl van de huizen. Hier hebben zich na de overeenkomst met ede Maori's de eerste inwijkelingen gevestigd. ook opvallend veel engelse en schotse namen. In de dorpen zie je slechts twee soorten sportaccommodatie: een rugbyveld en een bowling green; oer-engelser kan niet.
Het volgende stukje prachtige natuur is de Haitiki lagune aan de westkust. Aan de ene kant groene heuvels en aan de andere kant enorme zanddduinen, en daartussen dus de emeralden lagune. Mooi hoor.
Ten zuiden van de lagune liggen de kauri wouden. Kauris zijn enorme bomen; het oudts exemplaar is 2000 jaar oud, heeft een stam van 50 m hoog en 13 meter omtrek. Kolossaal dus. Deze bomen zijn nu beschermd, want de meest exemplaren werden door de houtindustrie al een stuk korter gemaakt.
Onderweg zien we opvallend veel dode beesten, een soort groet konijnen. Bij navraag blijken het possums te zijn (zoek maar op in google); die diertjes worden hier als een pest beschouwd. Ingevoerd uit Australie, vreten ze hele bomen kaal, en richten veel schade aan onder de vogels, vooral dan de kiwi's. Ze worden dan ook met plezier platgereden.
Onder Auckland hebben ze ook nog de Waitomo grotten bezocht. In de buurt daar liggen een paar honderd grotten, de ene al wat groter dan de andere. Een soort grot van Han, maar dan wat specialer. Ze zit namelijk vol met glimwormen. En dat is wel een heel apart spectakel. Met duizenden hangen die bij mekaar tegen de plafonds van de grot. Via hun mond spinnenze draadjes; die hangen als een soort gordijn van het plafond. Met hun staart geven ze licht; dat trekt andere insecten aan; die denken dat het licht buitenlicht is, en vliegen tot hun stomme verbazing in de netten, om vervolgens te worden opgepeuzeld. Leuke beesten, die glimwormen.
Zondagavond hebben we dan Annemiek en Janbert gezien in Taupo. We hadden met hen daar afgesproken. Niet echt tot onze verbazing zaten ze op een terrasje met een glas wijn. We hebben natuurlijk heel wat gekeuveld.
De twee dagen dat we met hen hebben doorgebracht hebben we ook heel wat leuke dingen gedaan.
Op dag 1: een bezoekje aan de Huka waterval. Die is niet zo heel hoog, maar wel heel spectaculair; er vloeit zo maar eventjes 400.000 liter per seconde door de kloof, en dat veroorzaakt dus nog al wat lawaai. De Aratiatia waterval is eigenlijk te gek om woorden. Op de Waitomo rivier werden 8 dammen aangelegd, die de waterval dus eigenlijk droogleggen. Maar om de toeristen te plezieren worden 4 keer per dag de sluizen opengezet, en vult het hele zooitje zich weer op. Een half uur later loopt alles dus weer leeg en zie je alleen nog rotsen. Maar als ze vol zijn is het wel heel spectaculair.
Dit gebied is ook heel vulcanisch. Overal dus geizers, warmwaterbronnen en slijkpotten.
Gisteren hebben we praktisch de hele dag op het water doorgebracht. In de ochtend zijn we gaan jetboten. Zo'n boot is uitgerust met 2 jetmotoren van 300pk elk, en raast dus met 60km/uur langs alles heen; en tussendoor worden voor de fun cirkeltjes van 360 graden gemaakt. Pure sensatie dus, goed vasthouden is de boodschap; niet voor noiks heeft iedereen een reddingsvest aan. Fun! Na de middag zijn we gaan vissen op het meer. Forel mag hier niet worden verkocht; alleen zelf gevangen exemplaren mag je opeten. Met een charter zijn we dus de hele namiddag het meer op geweest; heerlijk rustig. Je mag alleen de forellen van meer dan 45cm lengte houden, de rest moet er terug in. We hebben zo'n stuk of 10 exemplaren gevangen, maar hebben er slechts 4 gehouden. 2 ervan hebben we s'avonds in een restaurant laten klaarmaken, en 2 worden er gerookt om mee te nemen voor onderweg.
We hebben de afgeleden 3 dagen dan ook samen aardig wat afgesmuld en gedronken, want vis zonder wijn gaat natuurlijk niet, en eten zonder wijn gaat al helemaal niet.
We hebben het dus aardig naar onze zin, en trekken dus nu naar Wellington, en vandaar naar het zuideiland. Tot de volgende
