Asiel voor verlangen



tussen ons ligt de leugen te slapen
nog lauw onder de geur van het laken

je ogen vertellen een ander verhaal
dan de weifelende woorden van je ontklede taal

ze verschuilen zich in haperend huilen
getemde tranen als zachte wapens van pruilen

maar  je vingers verlieten reeds lang
als vreemdelingen mijn oevers van verlangen

vragen onder een voile, schuchtere emigranten, vertrokken
voordat antwoorden de deur daverend dicht trokken


misschien reis jij ze binnenkort wel achterna
een vergeten briefje verdwaald in een stoffige la

onthult mij meer dan het nachtgewaad
waaronder je doet of je slaapt



Pp






Het falen van de taal. Soms zegt een lichaam meer...