Vandaag weer wat nieuws over dit schilderij. Het zijn niet al te gemakkelijke dagen de laatste week omdat de fibro weer duchtig van zich laat spreken. Maar ik denk, dat ik ook weer wat veel hooi op mijn vork genomen heb, door het organiseren van de tentoonstelling Maasland 2009 in het Cultuurcentrum van Maaseik. Gisteren was de opening van deze tentoonstelling en ik moet zeggen dat de tentoonstelling er op zich goed uitziet. Nu maar hopen dat de belangstelling in evenredigheid is met het werk dat we er ingestoken hebben want niets is zo frustrerend als je moet constateren dat er geen belangstelling is voor het werk dat er geleverd is. In elk geval hebben we weer iets extra's gedaan voor de leden van de Koninklijke Limburgse Federatie voor Beeldende Kunsten die meegedaan hebben aan deze thema tentoonstelling.
Maar ik ben eigenlijk niet voor deze tentoonstelling aan het schrijven maar eerder voor het schilderij dat ik hier bespreek.
Op de foto kan je zien dat ik weer wat verder gegaan ben met de afwerking. Ik heb voor het merendeel gewerkt aan de vloer. Het is door de vloer, te voorzien van een aantal elementen, zoals schaduw en licht dat het geheel zijn drie-dimensionaliteit verkrijgt en je, je nog beter kunt inleven in het schilderij zelf. Door de voorgrond iets donkerder te maken komt het licht dat binnenvalt vanaf de linkse kant nog veel beter tot zijn recht en krijgt het geheel wat meer diepte. Je ziet ook duidelijk de verschillende soorten schaduw namelijk de slag- en gewone schaduw. Het verhaal van schaduwen weergeven is natuurlijk een apart verhaal. Zonder het al te technisch te maken kan je zeggen dat de slagschaduw het kortst bij het belichte voorwerp valt (natuurlijk rechtstreeks tegenover de belichte zijde) en ook daarom het donkerst is. De gewone schaduw loopt verder door en wordt eigenlijk hoe verder hij van het belichte voorwerp verwijderd is lichter van kleur. Als extra puntje kan ik zeggen dat veel amateur-schilders slagschaduw en de verlopende schaduw zwart maken maar dat is eigenlijk totaal fout. Een schaduw is nooit helemaal zwart, neen, een schaduw bestaat uit donkerder tonen van het belichte object en neemt hoe langer hij wordt steeds meer de kleur van de grond, waarop de schaduw valt, aan. Ook dat kan je goed zien op de foto en bijzonder goed aan de voorkant van het schilderij.
Het plafond heb ik nog iets meer kleur gegeven maar dat is wel miniem geweest, omdat ik van oordeel was dat de kleur er redelijk goed uitzag alleen iets warmer van toon mocht zijn als tegenhanger van de uitgesproken koudere kleuren in de vloer. Dat heb ik dan ook proberen te bereiken.
De volgende bespreking zal weer iets meer van het afgewerkte schilderij laten zien en dan begint het stilletjes aan op zijn einde te lopen.
foto 008
04-10-2009 om 14:27
geschreven door priet 
Categorie:Opbouw van een schilderij
|
Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
