Pastelschilderij: Durbuy

Vandaag ga ik een stukje schrijven over een schilderij dat ik in 1997/98 maakte maar waar ik de voorbije  zomer zomaar ineens iemand aan de lijn kreeg die vroeg of ik deze schilderij nog had. Hij herinnerde zich dat hij deze schilderij ooit eens op een tentoonstelling had gezien. Ik had dit schilderij inderdaad nog maar ik had ze opgeborgen in mijn ladekast waar al mijn schilderijen die ik in de loop der jaren gemaakt heb opgeborgen liggen. Dat terug vinden is niet zo moeilijk omdat ik alles per 5 jaar in een lade opgeborgen heb en ik ben  nu mijn 6 lade  aan het vullen. Niet dat ik zoveel schilderijen produceer of thuis liggen maar toch het zijn er over de voorbije dertig jaren toch heel wat geworden.

Nadat ik het schilderij had opgevist kwam ik tot de vaststelling dat het werk er nog redelijk goed uitzag ondanks het aantal jaren in de kast. Maar ik moet zeggen eigenlijk komt er niets aan dit soort werken als ze goed opgeborgen of geconserveerd zijn. Dit was en is een pastel en pastels bewaar ik liggend met als beschermer een dun doorschijnend papier dat speciaal voor dit soort doeleinden gebruikt wordt. Ik ben alles nog eens gaan nakijken en heb hier en daar nog wat kleur bij aangebracht en heb er een nieuwe lijst voor gekocht en terug ingelijst. Want je mag wel weten wanneer ik een schilderij een redelijk tijd ingelijst heb en er is geen interesse voor dan haal ik het schilderij uit de lijst en vervolgens bewaar ik het werk los zoals hierboven beschreven. De lijst zelf bewaar ik ook maar het gebeurt meer dan eens dat ik zo’n lijst opnieuw kan gebruiken bij een ander schilderij en dan is deze lijst in gebruik of verkocht met dat ander werk. Wat er mis gegaan is weet ik niet maar ik heb geen foto genomen van het ingelijste werk en daar heb ik nu nog spijt van. Want toen ik alles klaar had heb ik de betrokken personen gemaild dat ik alles klaar had en zij zijn komen kijken. En wat dan gebeurt is zeer merkwaardig maar dan gaat zo’n werk opnieuw leven en niet in het minst voor mij zelf. Ik kan me dan perfect herinneren waar ik dat werk gemaakt heb en in welke omstandigheden. Dit werk heb ik niet op locatie gemaakt maar ik had tijdens een weekend in de Ardennen een aantal schetsen gemaakt en een behoorlijk aantal foto’s genomen van de locaties waar ik geschetst had. Ik kan er terloops bij vertellen dat ik honderden foto’s heb die ik allemaal bewaar in twee grote schoenendozen. Nu is dat allemaal niet meer nodig want met het digitale tijdperk dat we nu beleven kan je alle foto’s die je neemt gewoon op je PC plaatsen en ze zelfs nog aanpassen als je dat wil. Wel om een lang verhaal kort te maken die personen waren zo enthousiast over dit werk dat ze het zonder meer meegenomen hebben en het werk siert nu hun living. Waarom deze mensen zich dit werk nog herinnerde is even merkwaardig als eenvoudig zij zijn namelijk heel fervente bezoekers van de Ardennen en zij waren tijdens een van hun verblijven in de Ardennen in Durbuy geweest en hadden dit schilderij herkent en herinnerde zich dat zij ooit op één van mijn tentoonstellingen dit werk gezien hadden. En de rest is natuurlijk te mooi om waar te zijn namelijk dat een werk dat ongeveer twaalf jaar oud is ineens zomaar naar een nieuwe eigenaar gaat omdat deze zich nog herinnerde toen zij op de plaats waar het schilderij naar verwijst aankwamen en zeiden dat schilderij zouden we willen hebben.

En inderdaad zij hebben het nu en het hangt op een zeer mooie plaats, prachtig toch zowel voor mij als voor de nieuwe eigenaars.

Mijn volgende bespreking gaat weer handelen over een nieuw werk dat ik gemaakt heb en dat nu in de Regionale tentoonstelling van de A. Wintersprijs hangt in het Aldegondiskerkje van As. Deze tentoonstelling gaat door van 23 april (opening) tot zondag 16 mei 2010.

19-04-2010 om 11:20 geschreven door priet