Ik kom nog eens terug op de kruidendrank “ NATURALINE “

Ik gebruik het veel en vaak gans het jaar door . Het wil wel eens werken als een duif ernstig ziek is . Bijvoorbeeld als duiven niet meer willen eten en zienderogen vermageren wegens Adeno .

Dan spuit ik de ergste gevallen 15 ml pure Naturaline op . Daar voor heb ik op een injectiespuit een plastiek slangetje gemonteerd  , van zo’n 8 cm lang , waarmee ik gemakkelijk via de bek in de krop van het duifje kan . Het gebeurt dikwijls dat een duif op die manier behandeld , gedurende een dag of drie , er weer door komt !

Veel meer kan je niet doen want een virus gaat niet dood met antibiotica !!

Nog iets wat ik uitgetest heb is bleekwater aan het drinken toevoegen naar rato van 1 soeplepel op 10 liter water .

En hierbij moet ik weer terug denken aan mijn kindertijd . Wij waren een gezin met 8 . We waren niet echt arm maar er was ook geen overschot . Er moesten bijgevolg middelen gevonden worden om te overleven . Er was den hof , de kippen , de konijnen en het varken ....varken dat jaarlijks geslacht werd rond december omdat wij geen koelkast hadden ( 1960 ) en het vlees in de “ koele berging  “ zou bederven in de zomer  . De hespen kwamen in de pekel ( zoutoplossing ) terecht en een ander gedeelte werd gesteriliseerd in grote bokalen voor bij de hutspot . Niets ging verloren !!

Het varken was onze rijkdom en “ ten uitkommen “ ( lente ) trok vader de boer op met zijn fiets , op zoek naar een nieuwe (de  goedkoopste ) kostganger en kwam toen thuis met een krijsend biggetje in een aardappelzak op zijn rug . Het beest werd door het gezin vrolijk onthaald , gekeurd en verwelkomd met vriendelijke klapjes op zijn rug .

Op een keer werd het varken ziek . Het hoestte dat horen en zien verging , had een zware longontsteking , en was volgens de inderhaast bij geroepen “ paardemeester “

( dierenarts ) ten dode op geschreven .

“Al wat ge kunt doen , Jerome “ Zei hij tegen ons vader  “  Is een kaarsje branden voor st Antonius . " Drama  !!!

En heel de buurt leefde met ons mee ! En toen was er ene Gerard die zei : “ Geef hem bleekwater in zijn eten , een soeplepel op een emmer , en hij zal er door komen ! “

En zo geschiedde , met wanhoop in het hart en ....het varken  , “ Kootje “ genaamd ( zoals trouwens al zijn voorgangers ) kwam er boven op en als hij het gezegende gewicht van rond de 120 kg bereikt had werd het geslacht om.... te overleven .  Als er in de buurt een varken geslacht werd was het kermis in de straat . Het waren dagen van rijkdom ....

Niemand kan mij kwalijk nemen dat ik nog steeds liever een koteletje of een worst op mijn bord krijg dan een biefstuk . Biefstuk konden wij ons niet permitteren . En als het  herfst werd gingen wij te velde spreeuwen gaan vangen en dan was het spreeuwenkermis en op zwoele zomeravonden ging vader vissen in het kanaal , kwam dan naar huis met een emmer blinkende palingen, zwart glimmend met witte buiken . De kermissen uit mijn jeugd ga ik nooit vergeten ......

Mijn vader stond dicht bij de natuur . Hij was amper naar school geweest maar was daarom niet minder intelligent . Het duivenspel had hij in de vingers . Hij was zeer opmerkzaam   en trok zijn lessen uit het leerboek van de natuur .

De konijnen kregen bij winterdag hooi op het menu en soms zat er tussen het hooi een gedroogde brandnetel . “ Kijk eens “  zei hij tegen mij  “ Zij eten eerst de brandnetels op !! “ Zulke lessen zijn mij bij gebleven . Wegens o zo WAARDEVOL en pijnlijk  juist  , want de natuur vergist zich nooit .

                                                                                     --------------------------------------------------

Toen ik dit weekend mijn duiven ging inkorven kwam er daar een collega binnen gestrompeld met volle manden duiven l

Jongen die nog inderhaast op geleerd werden om als jaarling fond mee te spelen .

En zweten ....en zuchten ....en klagen dat horen en zien verging .  Het hing zijn neus uit , dat gedoe met die duiven . Hij zag er tegenop om ze te “ pakken “  voor een leervluchtje en daarom was een paar keer al lang genoeg en nu konden ze vertrekken en die naar huis niet kwam . Daar lag hij niet van wakker  want dan moest hij ze geen eten meer geven en bovendien had hij er toch te veel !!!

Ik luisterde maar zei niets . Maar ik dacht ....” Ach man , hou toch je bek  “ dacht ik  “ Waarom heb je ze dan gekweekt ? “ dacht ik ...

Als je kampioen wil worden moet je vertrekken vanuit de liefde voor de duif en vooral  vanuit RESPECT .

De dieren dienen al vanouds tot voedsel van de mens , tot vermaak , al zie je niet veel dansende beren meer !

Maar steeds is er het respect van de mens . Ik heb van in mijn jeugd veel dieren geslacht en helpen slachten . En steeds was er het respect , ook voor het varken dat geschapen was om hongerige magen  te vullen .

Wij ook zijn  de jonge fondduiven aan het opleren . Een kleine zeventig .

Dat gaat heel rustig zijn gangetje . Ze worden samen gedreven in de inkom van het hok , speciaal daarvoor gemaakt en ongeveer anderhalve meter groot in het vierkant . Het geeft toegang tot het grotere hok en doorgaans kunnen ze zich overal vrij bewegen  . Ik kan die inkom afsluiten en dan zet ik zachtjes mijn leermand  in het hokje en dan kan ik ze rustig “ pakken “ zonder zelfs maar een voet te moeten verzetten .

Dit ritueel begint rond 10 uur in de morgen  en ik neem er de tijd voor . De opleermanden zijn van het hoog model en dat is een groot voordeel want de duiven zitten er veel rustiger in . Ze zijn niet TE groot maar toch kunnen er met gemak 20 jonge duiven in gezet worden . Ik hou het meestal bij 15 en maximum  17 . ( RESPECT !! )

Van het hok verhuizen ze naar de garage waar ze nog een uurtje vertoeven alvorens in geladen te worden in de  auto . Het  leren verblijven in de mand en rustig blijven is ook heel belangrijk !!

En dan rijd mijn echtgenote naar de losplaats waar ze na een 10-tal minuten gelost worden . Daarbij pleegt ze altijd een telefoontje om mij te verwittigen .

Het ging twee keer heel goed . Van 5 km en 10 km . Vandaag ( dinsdag 16/8 )  stond 15 km op de teller en een stuk of 50 kwamen nagenoeg te samen thuis en de rest gespreid .  Bij valavond nog een stuk of 7 te kort . En dus wordt morgen een rustdag in gelast om ze te laten bekomen ( RESPECT ! )

Mijn echtgenote profiteert ook van het mooie weer om mijn duivenhok  “ een couche “ te geven . Ze wilde eens een ander kleurtje ( Olijfgroen ) en het was ook eens nodig , vond ze . En dus verdeelde ze haar aandacht tussen het verven en de duiven . De ladder stond vlak bij de spoetnik toen ze thuis kwamen . Je denkt toch niet dat ze zich daar aan stoorden ? Bekijk eens aandachtig de foto .  Een laatkomer wordt vriendelijk onthaald en loopt gewoon binnen naast mijn echtgenote die een babbeltje slaat met hem . Hoe komt dat , denk je ?  WEDERZIJDS VERTROUWEN en ....RESPECT !!

Ik wil hier absoluut niet het lichtend voorbeeld spelen maar als je kampioen wil worden MOET HET ZO !!  ( En ‘t is niet gemakkelijk !! )

                                                                            -----------------------------------------------------------------------------

En ja , dit weekend speelden wij ook met de duiven en lang niet slecht . En weer die westenwind en dus gaf ik forfait voor de vluchten te st Joris Beernem en gaf ik alleen duifjes mee dicht bij huis te St Andries Brugge ; St Andries is een deelgemeente van Brugge net als Lissewege , waar ik woon . Een verschil van zo’n 8 km in vogelvlucht . Vroege duiven en wat geluk in het serie-spel resulteerden in een schone winst van rond de 70 euro . Topspelers kijken daar misschien misprijzend op neer maar voor een simpele werkmens  als ik betekent dat nog altijd een dagloon . Ik weet zelfs niet als je er zou geraken na het gedeelte bestemd voor vadertje staat af gestaan te hebben ....

De uitslagen :

ARRAS 135 jongen   13-14-22-28-39-44-50-56     8/10

PONTOISE 136 jongen    4-5-6-28-44-56    6/12

Hier kunnen we ook weer spreken van een onregelmatige vlucht want voor een afstand van 230 km duurt het een uur voor alle prijzen verdiend zijn !!!

Tot genoegen

Roger Casier