k vind het niet zo gemakkelijk je blog te verbeteren k heb nog veel te leren hoor,hopelijk vind ik hoe het moet ,k hang daar in de midden en weet niet hoe t moet maar alles komt on orde,dat voel ik ,als ik al die mooie berichten zie,ben ik nog vere van ,allen de ze stuurden zeg ik bedankt?love roger
Er wordt oveel geschreven over pijn en pijn bestrijding maar; wat doe je als de pijn veroorzaakt wordt door suikerziekte. Voornamelijk de benen en de voeten? voorlopig kan ik mij verhelpen met toevoeging van magnesium en inspuitingen met vitamine b,voor de rest is t wel beter maar weggaan doet het niet. makelijk gezegd maar,voor de rest geloof ik niet dat tussen mijn twee oren zit(makelijker gezegd dan gedaan) mail roge.clement@skynet.be
Ons leven is een beeldverhaal, de zon maakt mensen wakker, een knipoog naar den bakker, een kort maar krachtig woord, tijdens de ochtend wandeling, een reuze boeiend spel met een vriendelijk" dank je wel"
Ons leven is een beeld verhaal, een hand die zwaait;een hand die zwaait, een vriend die je nog eens zag, met zijn hondje op de straat, een kleine helpende daad, 'T lied van verwondering, dat dit nog kan, dat dit nog mag.
(Met de groetjes van ploef 'k geef je een vriendelijke lach vandaag)
Ik heb nog steeds zoveel last, ondanks ik al nen pacemeker heb, heb ik nog heel veel druk op 't hart, en voor mijn suiker moet ik veel bewegen, want anders is 't niet goed. mijn benen doen pijn en zijn altijd overdreven moe, maar niets kan mij er van houden om niet aan de beweging te doen, 't probleem is dat men mij soms niet begrijpen kan, en dat men op de koop toe van mij nog meer werwacht, ik ben geen klager, geen vrager, en ik boere verder zolang het nog een beetje kan? maar op begrip kan ik niet rekenen, dus wat doe ik dan,er over praten doe ok niet, ik kruip steeds in mijn schelp en hoop dat eens nekeer iemand 't begrijpt dat leven met verdriet door ongegrip niet altijd zalig is. ik ben nu 73 jaar voorbij en door het ouder worden zijn mijn krachten iets voorbij, dus leef ik verder en maak er nog het beste van, en 't is te hopen dat ik 'zo houden kan.
Geef mij een lach,geef mij wat zonneschijn, geef mij een beetje levensvreugd, het doet een mens zo heerlijk deugd.
Als 't koud is in de winter,als regen mij verveelt, als veel dingen niet gaan naar mijn zin, dan weet ik dat het voorjaar, weldra weer de vogel fluit, tijd om te dromen van een zomers nieuw begin.
Als ik bezig ben met werken, en de dagen duren lang, en de zware uren wegen door, dan snak ik naar vakantie, iets waar ik 'zo naar verlang, dan schep ik moed in 't werk, en 't komt mij lichter voor.
Als ik rondkijk in de wereld, en ik vind een warme hand, een glimlach op een vriendelijk gelaat, dan besef ik dat wij samen, onderweg zijn naar het land, waar de zon van goedheid , nooit meer ondergaat.
In een gelukig leven schuilt verwondering alloom, zoekt nooit het geluk want je zoekt je een ongeluk, geluk bereikt men het best door zich er aan vast te klampen. Plant een zaadje van vriendschap, en je plukt een boeketje bloemen. geluk hangt af van wat je kan geven, niet van wat je kunt krijgen. als ieder mens een ander mens zou gelukkig maken, kan de hele wereld gelukkig worden? want vriendschap verdubbelt vreugde, en halveert het verdriet.
Ik zat te denken aan die vele mensen oud en jong, zelfs kinderen die op vandaag te kampen hebben met kanker. ik ben, nu 74 jaar jong en op mijn 42't werd ik opgenomen in 't uz in Gent. voor een behandeling voor leukemie. "Een lange bange periode in mijn nog jonge bestaan. Hemo; cortisone, en op den duur nog suikerziekte er bij, "t werd een ware hel, waarmee ik nu nog leef. Nooit heb ik gedacht nu nog hier nog te zitten schrijven, Weet je; op een dag heb ik de kracht geput uit mijn Geloof, en mezelf heb ik gezegd allé geeft er niet aan toe? 'T is nu 32 jaar geleden,niet genezen maar de kanker slaapt. nog altijd ga ik op controle om de 6 maand , enkele opstootjes kwamen onverwachts maar 't bleef voor mij altijd op het beste uit draaien? en met een schip vol zelfvertrouwen ging ik weer van start. De beste zorg die je kunt hebben is "veel" moed en doorzettings vermogen: "leven en dankbaar zijn". Vooral leven en dankbaar zijn voor elken dag je gegeven. Ga niet teveel bij zieke mensen want door hemo verlies je wel veel antistoffen.neem ook gezonde voeding en blijf vooral veel bewegen,zet eens je verstand op nul en leef in blijdschap, weest tevree. 'K wil maar zeggen; verlies nooit de moed, en met Gods hulp kan je bergen verzetten. Ik wens en ik hoop voor wie daar aan toe is, Laat jezelf niet vallen; sta op en leef, al de dagen je gegeven. 'Is kort geschreven maar met liefde gegeven, aan alle mensen die zo moeten leven. Ik weet 't zijn dingen waar mensen niet graag of nooit willen over spreken maar weet, soms doet het goed te weten dat je nooit alleen bent Hopelijk kan ik er iemand mee helpen. Neem vooral een dagboek bij en schrijf, je gevoelens op, je pijn ,verdriet maar ook de nog mooie momenten die je soms voelt. Waarom ik dit nu schrijf weet ik niet, maar 'k voel mij er goed bij. Dat goed gevoel"t verlost mij van negatieve gedachten".
(Met de groetjes van ploef) Aan alle mensen die voorhanden hebben.
De nonnekens hebben hun bus voor stoelgeld laten weghalen? Reden/ er zaten teveel knopen ipv centen in? Wel hebben ze de Pastoor die de mis doet,en de preek verzorgd, te vragen een mandje te zetten om bollekens garen in te stoppen, Dan kunnen de nonnekens beginnen knopen aan naaien.
Er is geen ander leven als dat van iedre dag, doorgaans zijn ' telkens weer precies dezelfde bezigheden en ontmoetingen. 'Toch is vandaag, zomaar een herhaling van gisteren. Iedere dag kan anders zijn. Een gesprek; een handdruk,, een blik gaaan vlug aan ons voorbij;maar kunnen meer dan ander diepgaand op ons inwerken. Taken met zorg afgewerkt maken wellicht geen ophef, maar de betekenis daarvan, kan ver-dragender zijn dan ooit. Een attentie kan op een mistige dag, bij iemand de zon laten doorbreken, die langdurig kan blijven schijnen. In elke ontmoeting bedachtzaam aanwezig zijn, geeft een zinvolle invulling aan onze dagen. Het ongewoon goed behartigen van de kleine dingen,geeft ons een innerlijke verrijking. We worden er anders en beter door.
Vrienschap is niets zeggen, maar je arm om de schouder leggen: "Tis in iemands leven,samen vreugde en verdriet delen; niets vragen maar gewoon helpen dragen; efkens mailen,de laatste nieuwsjes delen, Efkens durven tonen, de gevoelens die in je wonen, delen in iemands geluk,"bidden; ga toch nooit stuk" Vriendschap zit in klein dingen, er komt aan vriendschap nooit een end, waar je op dezen wereld ook bent, 't is een kostbaar kleinood, die je mee neemt tot in de dood, daarom is 't juist zo fijn om goede vrienden te zijn.
Als je elke dag begint met een lach, met een blij gezicht denkt aan al je vrienden op pc met woord,en daad als je steeds naar 't beste streeft, weet dan dat je goed hebt geleeft, als je al je vrienden met een mailken hebt verblijd, hebt je vriendschap om je heen verspreid, maar een echte vriend dat ben je pas, als je iemand die zit te treuren, met een mailken weet op te beuren, als je altijd klaarstaat om te helpen; waar je komt ,breng je bij velen, vriendschap warmte en een beetje zon want.... steeds het goede voorbeeld geven, schenkt je een waardevol en een goed leven.
Vreugde en verdriet, door vele mensen niet begrepen; omdat je 't verdriet niet ziet, soms gebeuren er dingen in 't leven; dan denk je heel even; waarom moet mij dat overkomen; waarom voel ik de pijn; waarom kan 't niemand anders zijn; zodat je het verdriet hebt verwerkt; en tussendoor hebt gemerkt; dat vreugde kan overwinnen; en dat je opnieuw kunt beginnen; met vreugde; geen verdriet, want zonder 't een komt ook het ander. Net als de ondergaande zon, in de demstering van den herfst
Vriendschap is heel bijzonder, vrienschap daar versta ik onder, samen praten ,samen luisteren, samen lachen samen fluisteren elkaar steunen bij verdriet, met een bosje ' vergeet-mij niet', opgaan in elkaars geluk, dat is vriendschap uit één stuk.
't Kost niet zoveel tijd, om iemand een glimlach te schenken, of je hand op te steken, voor een vriendelijke groet. Zoiets kan opeens de zon laten schijnen, in 't hart van de mens die je zomaar ontmoet.
Het kost niet zoveel , om je hand uit te steken, om een ander een beetje behulpzaam te zijn, een dankbare blik is vaak de beloning, al was de moeite voor u slechts klein.
Het kost niet zoveel tijd, om je hart te openen voor de mens om je heen in vreugde in vreugde en verdriet, Wees blij,dat je wat kan doen voor de ander, of is die ander je medemens niet.
Warmte geven ,aan de kinderen, vrolijk samen leven,wie zal dat verhinderen, warmte tonen aan je vrienden, knusjes wonen en een glimlach vinden, Warmte krijgen, je lach doorgeven, er nooit over zwijgen,dat is dan 't eeuwig leven.
Vrienden zijn mensen die vragen; hoe is't met u, en wachten op een antwoord, Vriendschap een hechten band,die louter, wordt geschapen,niet alleen door je hart, maar ook door je verstand. Een mens lijdt het meest van de zorgen, die hij vreest. Wie 't wonder van de liefde niet ziet, begrijpt de zin van 't leven niet. Den eersten en den laatsten dag , staan bij elkaar dan wordt verwacht. Rozen verwelken,schepen vergaan, maar liefde blijft immer bestaan.
(Met de groetjes van ploef) een een goeje dag aan wie eens komt piepen op mijn blog
Moeders, de liefde in 't leven, zij die ons hielp bij vele zorgen, zij die 't leven heeft gegeven, en verzorgd dag in dag uit.
Ze was er telkens weer voor mij, ze was er ook voor haar , ze miek mij altijd blij, elke dag van elk nieuw jaar?
Nu lag ze daar dien dag? die laatste dag vol van licht, die eene laatste glimlach, toen deed ze voor immer de ogen dicht, toen wist ik welk een moeder 'k heb gehad.
Met jou hand in het mijne,
De nonnekens hebben hun bus voor stoelgeld laten weghalen?
Als je elke dag begint met een lach,
Moeders, de liefde in 't leven,
