We werden om 7 u gewekt en ik had weer niet goed geslapen door het lawaai aan de kade.
Er staat altijd veel bewaking aan die schepen en die mannen maken lawaai, niet te doen.
Om 5u begon het gebed, dus werd dat afgeroepen door de vele moskeetorens en daar werd ik ook steevast wakker van.
Die schepen liggen soms zo dicht tegen mekaar, dat je door de andere schepen moet gaan om de kade te bereiken, en zo zagen we die eens aan de binnenkant...we vonden onze boot de mooiste.
Na het ontbijt reden we eerst met de bus naar de stuwdam van Aswan.
Je hebt daar een heel mooi uitzicht over het Nassermeer en we zagen één van de tempels die men bezoekt als men een cruise op het meer neemt.
En een raar schip...ik nam er een foto van.



We vaarden dan per motorboot naar de tempel van Filea, die op een eiland is gebouwd en de 'parel van Egypte' werd genoemd.
Deze tempel stond onder water en werd gelukkig gered door het bouwen van de nieuwe stuwdam, want het is een prachtige tempel!
Ik nam hier ook een foto van Bea tussen de bloemetjes!




 

Dan reden we per bus naar een papyrusbedrijf, waar ik een papyrus kocht met mijn naam en die van Wim in Hiërogliefen geschreven, echt mooi!
Een meisje schilderde de letters op het perkament en werkte het af met goudverf.
Op de bus kwam een verkoopstertje van kleine papyrusjes om tussen een boek te steken als bladwijzer...zo had ik er al veel, maar ik kreeg dan ook de gelegenheid om een foto te nemen van het geschminkte meisje.



Dan reden we naar de onafgewerkte obelisk.
Veel is daar niet te zien, als enkel een obelisk waar niks op staat en die op de grond ligt...maar het uitzicht is er prachtig, en het was een serieuze klim...dus wel de moeite waard.
Herlinda wilde een foto van mij nemen met mijn canon, maar ze hield die onhandig vast en keerde hem op zen zijde om de foto verticaal te nemen zonder enige ondersteuning van de lens hetgeen een groot gewicht is...en ik stond daar te trillen op mijn benen van de schrik...bang dat ze die zou laten vallen, zeg...maar 'k dierf niets zeggen of hij lag er gegarandeerd.
Er kwam juist een knappe Italiaan voorbij die mijn angstig gezicht had gezien en hij vroeg mij iets in zijn taal, hetgeen ik niet begreep, maar nu duurde het 'foto nemen' nog langer en ik wilde er zo rap mogelijk vanaf zijn...hij dacht dat ik een Italiaanse was.
Dan vroeg hij in het Engels of hij de foto mocht nemen, en omdat hij zelf ook een dergelijk toestel had zij ik nogal rap van 'JAAAAA' en dus was hij 'mijnen reddende engel'
Tis ongelooflijk, maar ze had ondertussen ook al een foto genomen, hé...en die viel ook wel mee...deze nam dienen Italiaan.
Ik liep naast Hassan doorheen de soeks (die aan elke bezienswaardigheid te vinden zijn) en nu waren die verkopers niet zo opdringerig...omdat ze dachten dat wij een koppel waren...'you lucky man' zei er ene en ik wist eerst niet hoe ik moest reageren tegenover Hassan, maar we moesten er toch hartelijk om lachen.



Terug op het schip aangekomen, nam ik mij een heerlijke douche na onze frisse citroenthee en dan vond ik dit op mijn bed...schoon hé?



We aten in de eetzaal en waren dan alweer weg.
Nu gingen we naar een botanische tuin op een eiland en ik keek daar echt naar uit.
Ook omdat we dan in een feloeka mochten meevaren waar ik al zoveel foto's van had genomen.
Ik vroeg aan die kerel waarom hij bovenop het roer zat en hij ging mij dat uitleggen.
Na een tijdje riep hij mij bij hem en ik mocht het roer overnemen...en dan begreep ik waarom...ge kunt dat roer niet zomaar keren zoals je zelf wilt, je moet een touw laten vieren en er kracht op zetten.
Er kwamen andere feloeka's af en ik geraakte wat in paniek...maar wij hadden voorrang...euh...op het water zijn er verkeersregels en in het verkeer niet???
Daar weten ze alleen hun toeter goed staan en voor de rest trekken ze zich niets aan...raar!
Hij bleek Nederlands te praten, zei dat hij een Nederlandse vriendin heeft die in haar land woont en soms zien ze mekaar, en hij heeft daar ook efkes gewoond.
Linda vroeg aan Adel "dragen die een broek onder dat kleed?", maar zij wist niets van het feit dat hij Nederlands verstond, hé!
"Opletten, die verstaat dat, zen!"
Hij lachtte en zei..."ik draag er twee voor de kou" en Linda kreeg ne rooien tomaat

    

De Botanische tuin viel wat tegen, omdat er vele nooit geziene bloemen werden beloofd, maar die waren niet veel te zien...gezien het seizoen...winter in Egypte.
We zagen wel mooie bomen en af en toe een aparte vogel, zoals ook een witte reiger.



We waren nogal vroeg terug aan boord en hadden nog tijd om iets te gaan doen, dus besloten enkelen, waaronder ik om naar de soeks te gaan, onder begeleiding van onze gids...die beter zou kunnen onderhandelen met de verkopers. 
Hij liep een gans eind met ons, terwijl je via de eerste zijstraat al in de soeks kwam en we begrepen het eerst niet.
Er wilden mensen naar een kruidenwinkel gaan en dus bracht hij ons bij enen.
Ik nam enkele kruiden, vroeg naar prijzen, maar dat zou die kerel mij achteraf geven.
Ik nam 4 vanillestokjes, curry, een zakje Egyptische thee en dat was het.
"25 euro" zei die kerel tegen mij en ik dacht dat ik het verkeerd begrepen had.
Dan zei hij 15 en dan 20...ik werd er wat kwaad om en haalde er Adel bij, die zei dat het een goede prijs was...euh?
Ik ging er niet mee akkoord en wilde alles weg leggen, maar dan liet ik mij toch overhalen en kocht de vanillestokjes voor 7 euro.
Ik begreep dat het vrienden waren van Adel en ik wilde niet langer met hem mee, dus besloot ik om terug naar het schip te gaan...Hassan en Sylvia, die ondertussen genezen was, gingen met mij mee.
We liepen via de binnenstraten en niet via de grote laan en we kwamen overal kruidenwinkeltjes tegen met hopen...dan begrepen we het...onze gids krijgt daar zijne percent.
Enfin, nu werd Hassan weer aangesproken met "you lucky man", omdat hij nu tussen twee vrouwen liep en hij vertelde Sylvia wat er eerder die dag was gebeurd...hij vond het plezant, natuurlijk!
We kwamen voorbij een moskee voor mannen en één voor vrouwen en ik wilde dat wel eens vanbinnen zien.
Ik moest dan wel Hassan zijn pet opzetten en ik met Sylvia mochten een kijkje nemen.
Hassan is oorspronkelijk van Irak, dus ook een Arabisch land...hij begreep de taal en de gewoonten van Egypte.
Hij gaf me enkele tips die ik kon gebruiken in het omgaan met die verkopers.
Wij Westerse mensen krijgen met onze opvoeding mee dat we tegen iedereen vriendelijk moeten zijn en moeten antwoorden wanneer ons iets gevraagd wordt...en ook in mijn job is dat een noodzaak...maar niet in Egypte.
Vrouwen die niet in bepaalde mannen zijn geïnteresseerd, negeren die mannen, hebben geen oogkontant en antwoorden niet wanneer hen iets gevraagd wordt...zij doet dat enkel wanneer ze interesse heeft in de man.
Zo zien zij ons dus...als een gemakkelijke prooi.
Goed dat ik dat nu wist...dan wilt ge vriendlijk zijn, hé!



Om 19u15 moesten we in de bar zijn, omdat Adel ons uitleg gaf over Aboe Simbel, zodat hij dat daar niet moest doen.
Omdat de gidsen niet in de tempels binnen mogen uitleg geven en omdat er dan minder volk is en we de zonsopgang ginds zouden kunnen zien.
Om 20u aten we en we gingen nu vroeg in bed...de volgende dag was het vroeg op de staan.

We werden om 7u30 gewekt en na het uigebreid ontbijt trokken we naar de tempel Kom Ombo...hetgeen betekent 'De heuvel van goud'
Het was een mooie tempel en mijn oog en lens viel op een Egyptisch vogelke...daar dan ook een foto van getrokken vaneigest!
En ook van Bea en Jean...een koppel dat dagelijks bij mij aan tafel zat.

Aan de tempel kreeg ik te horen dat ik Caïro met een Franstalige groep zou gaan bezoeken EN met een Franstalige gids...maar daar ging ik niet mee akkoord.
Die groep oké, als men traag Frans spreekt dan versta ik dat nog.
Er ging trouwens ook een man mee van Moerzeke, die nu in de Ardennen woont en Frans spreekt.
Ze zouden naar een oplossing zoeken.
Sorry, maar mij werd een Nederlandse gids beloofd en ik ga niet ergens naartoe om er dan niks van te snappen en er veel geld voor te betalen ook.
De meeste Vlaamstaligen van mijn groep waren begonnen in Caïro en dan op het schip...die hadden een ander programma.
Alsook de anderen...zoals Marry en Herlinda, die deden enkel de cruise op de Nijl...Marc de dierenarts en Lou zijn vrouw bleven langer in Luxor dan wij en dan naar Caïro...Hassan en Sylvia maakten ondertussen ook nog eens een cruise op het Nassermeer en kwamen dan naar Caïro...dus moest ik mij vervoegen bij een groep van 5 Franstaligen...so be it.
Ik nam op de boot ook wat foto's van mijn kamer, waar een knappe zwaan mij lag op te wachten.
Dit is maar een klein stukske van mijn kamer...mijn tweede bed is op deze foto niet te zien, maar je ziet dat het een ruime kamer is, hé!



We vaarden, dus hadden we voor de tweede keer BBQ op het dek...en ontspanning.
 

Als de boot stil lag deden ze dat niet, voor de rook.
De dag ervoor hadden we van onze gids het voorstel gekregen om een Nubisch dorp per motorboot te gaan bezoeken...en die kans greep ik met beide handjes.
En ik kreeg daar geen spijt van, want dat werd één van de hoogtpunten van mijn reis.
We vaarden per motorboot waar 3 broers aan boord waren.
Ik gaf een euro aan dat jongste en deed sssssst om te zwijgen tegen zijn grote broers...hij kon goe zijne mond houden, zenne en hij hield dienen euro in zijn vuistje vast
Tijdens de boottocht zagen we jongetjes op een surfplank in het water ronddobberen en achteraf wisten wij waarom.
Ze hielden zich aan de boten vast, keken naar de vlag (een Belgische bij ons) en zongen dan een liedje (een Franstalig voor ons)

 



Woestijn, palmbomen, rotsen en water begonnen we ook meer en meer te zien...we vaarden alsmaar verder naar het zuiden.

 

En witte reigers in overvloed.

 

We kwamen aan het Nubisch dorp waar we iets te drinken kregen.





Dan rookten we een waterpijp (had ik in Tunesië al eerder gedaan) en we mochten een krokodil vastpakken.
Ik deed dat direkt en werd langs 3 kanten gefilmd en gefotografeerd, dus mocht ik dat beest langer vasthouden dan anderen.
Die kerel zette dat 4-jarig beestje op mijn hoofd en rond mijne nek.
Ik had mij afgevraagd waarom die niet had gebeten, en achteraf zag ik hoe dat kwam...ik zag ijzeren haakjes aan de zijkant van zijn bek...dat beest, zeg!



Ze halen die uit het Nassarmeer, want op de Nijl heb je al meer dan 100 jaar geen krokodillen meer, puur door de vervuiling.
Ik zag een schip vol met vuilzakken en die kerels smeten die gewoon overboord...echt verschrikkelijk!
Enfin, we zagen daar kamelen en op het balkon had je een mooi uitzicht over het dorpje en de Nijl.
Hier ook weer een mooie foto van Jean, die blij waren met hun foto's...ik heb ze allemaal doorgestuurd.

  

Onze cameraman probeerde mij af te zonderen.
Zelfs op de motorboot waar hij op het dak zat om te filmen, wilde hij mij erbij hebben.
Ook Marry en de rest van de groep begonnen dat door te krijgen.
Ik zei dat ik een vriend had thuis, maar hij wilde mijn Egyptische vriend zijn.
Ik heb hem dan daarna zoveel mogelijk genegeerd en ontweken, want zelfs op de boot probeerde hij mij apart te krijgen...maar nie met mij, zenne maat!
We kregen ook een rondleiding in het huis.



 

Toen we aan het schip terugkwamen en ik hoorde dat Anick naar huis wou bellen, ging ik met haar mee.
Ik had elke dag een sms gestuurd, maar dat was niets speciaals...ik wilde mijn boys horen.
We kochten een kaart en gingen naar telefooncels.
Een jongen boodt zijn hulp aan, zei dat de kaart niet werkte en ik werd al wat kwaad...je moest wel opletten, want voor je het wist werd je bedot.
Ik wilde terug naar die verkoper gaan, maar mijnen euro viel.
Die kon niet slecht zijn, want er zat plastiek rond...en dat kereltje wilde mij een andere kaart verkopen zonder plastiek rond.
Ik keerde op mijn stappen terug en probeerde het zelf...wat dacht je, die kaart werkte wel!
Dan was hij weg, zenne!
Ik was blij toen ik de boys hun stem hoorde, dat deed echt deugd.
Ik en Anick maakten nog een avondwandeling en dan nam ik deze prachtige foto's.



Niet alle foto's zijn van mij...ik kreeg er ook enkele doorgestuurd van Christel en Jean-Marie van Mechelen...prachtig hé?



Marry en Herlinda waren over enkele weken bij mij thuis en gaven me ook hun foto's.
Om 19u30 was het verzamelen geblazen aan het scheepswinkeltje, waar je je kon laten schminken en we waren allemaal verkleedt, want het was Egyptische avond met Egyptische kost...ook lekker...vooral die honingkoekjes met bladerdeeg...jongens toch!
In de bar trokken ze een groepsfoto van ons en die heb ik gekocht.



Na het eten kwamen dansers en een danseres in de bar optreden.
We mochten meedansen in een kring en dat was plezant.
Door één danser werd ik uit de kring gehaald en die begon met mij in de kring te dansen...dat was ook plezant.
Daarna kwam hij op met een paard.
En dan kwam er een Indiaan, die mij en nog van onze groep zoals Linda en Marie-Jeanne uit het publiek haalden.
Dat was echt komisch...dan hebben we gehuild van 't lachen.

 

Ik ben dan weer met mijn tafelgenoten blijven plakken, behalve Marc en Lou...die waren altijd vroeg naar hun kamer...maar wij hebben nog moppen zitten tappen tot bijna 23u.
En toen ik in mijn kamer kwam zag ik dit beest...een krokodil...echt toepasselijk, vindt ge nie?

Ik had de nacht ervoor nie veel geslapen.
Ik lag aan de kadezijde en het liep er vol met politie met hun walkie talkie's...da gepiep was echt nie te doen, zenne!
Ik had zelfs naar de schepen zitten kijken die nacht.
Gelukkig voor mij moesten we er niet vroeg uit...ontbijt tot 10u...wat een luxe!
Ik was de dag ervoor nogal laat op de afspraak met de groep op het schip om naar de valleien te trekken, en nu weer...ze leerden mij al kennen
Voordat we naar de tempel van Esna trokken namen we nog wat foto's aan de zijkant van het schip en van ons schip zelf...de prachtige queen Nabila.




Dan gingen we te voet naar de tempel die diep onder het zand lag.
Marry stelde voor om een sjaaltje te kopen in de soeks, omdat mijn schouders nogal bloot waren en ze de mannen geil naar me zag staren...er werd dus op mij gelet en vanaf dan noemde ik haar mijn Hollands moedertje toch in mijn eigen.
Ze hebben 150 huizen moeten afbreken die bovenop de tempel waren gebouwd.
De rest van de tempel ligt nu nog onder huizen.
We zagen daar prachtige zuilen met astrologische scènes in reliëf op het plafond.
We luisterden aandachtig naar onze Nederlandstalige gids Adel en hadden dan vrij tot 11u.




 
 ]

Om terug naar het schip te gaan moesten we doorheen de soeks.
Daar kocht Marry een Egyptisch babypakje, echt iets schattigs.



Toen we terug op het schip kwamen, kregen we frisse citroenthee en een fris handdoekje...da was welkom zenne, amai...s'morgens nog fris, maar de zon kwam er elke keer nogal rap door...en dan was dat zomerwarm weer (beter dan onze zomers)
De Egyptenaren liepen rond met een trui en een jas over...voor hen was dat winter, hé!
Eens aan boord vertrok ons schip.
We namen wat foto's aan boord, zoals ons zwembadje en de jacuzzi op de achtergrond.
Dat was zalig genieten in het zonnetje in de ligzetels...plus dat we een verrassingske kregen...BBQ op het dek...zààààààààààààliiiiiig! En Jammmmie!



Om 15u kregen we een tas koffie of thee met een cakeske.
Om 15u30 waren we alweer weg, met koetsen deze keer en ik zat nu met Herlinda, Marry en Anick (vertegenwoordigster van 7-plus)
Nu naar de mooie tempel van Edfoe, wat van Djeba is afgeleidt en dat betekent 'stad van de wraak'.
Daar stond ook een 'heilige boot'
Daar leerde ik ook een koppel van Mechelen wat beter kennen, Christel en Jean-Marie...een tof koppel.





 

 



Toen we op de boot kwamen was het al donker en we gingen ons gaan opfrissen...na ook weer frisse thee en een fris lapje te krijgen.
Ik douchte uitgebreid en nam een foto van mijn propere handdoeken, in de vorm van een bloem...echt knap!



Om 20u aten we en het was geen gewoon eten of Egyptisch, maar een galadiner met Westers eten en tomaten met een kaarsje in...kijk maar naar het bord van Linda, die aan mijn tafel zat.
We hadden onze vaste opdieners en ge moest uw gat nog maar opheffen of ze stonden daar om je stoel eronder te schuiven.
Ze plaagden ook graag...doen alsof ze je bord wegnemen terwijl je nog aan't eten bent.
Voor de ex-schooldirecteur George vouwde die ene zelfs servetten in de vorm van borsten en een baby...en hield die voor hem alsof hij borstvoeding gaf ik heb spijt dat ik daar gene foto van getrokken heb.

 

 

 We hadden ook nog disco-avond in de bar en dan hebben we ons nog eens goe uitgeleefd...ikke en de mensen van mijn tafel.
We lagen dan ook pas na 23u in ons bed.

Wat er verder nog gebeurde in ons Belgenland!

Wim was gisteren jarig...HAPPY BIRTHDAY SCHATTIE...hij werd 39 jaar.
Hij's wel spijtig genoeg zijn week lates aan't doen en is pas rond 23u thuis.
We kochten hem een kaartje en de cd van AC/DC...en ik heb zaterdag nog een verrassingske voor hem...hé Robbyke en Benneke...zij zitten ook in het complot!

Mijn hoofdverpleegster zei "Sandra, over 14 dagen krijgt ge ne nieuwen auto"
"Euh...weeral? Mijne Nissan is pas 2 jaar en een half!"
Die gaan eruit en ze zijn van merk veranderd.
Dat gaat aan de hand van de dienstjaren en 't was dus mijnen toer.
Ze belde maandag toen ik pas thuis was van mijn werk.
"Ge moogt hem dinsdag, woensdag of donderdag gaan halen naar Gent" en dan waren die 14 dagen nog niet eens om.
Dus ikke mijnen auto uitgemest en die naar hamme gebracht naar een collega van sector Dendermonde die mijnen auto kreeg.
Moest ik met hare witten ouden nissan naar Gent...gene cervo en precies ne kamion...met trillend stuur vanals ik 120 op de E17 reed.
En dan met mijnen nieuwen Renault Twingo naar huis...'t was efkes wennen, maar 'k ben hem nu al goe gewoon.

Wim heeft geverfd over 14 dagen...onze gang boven, de WC en den inkom...schoon, zenne!

En ik ben vandaag bij mijn vriendin Lisette op bezoek geweest...Roosje...was weer lang geleden.
Fijn om je weer terug te zien, zen!
Hier zijn de foto's van dag 3...de rest volgt!

Dada!