Ik heb mijn werkweekend weeral achter de rug, zie. Het was niet echt druk op mijn toer, maar ik heb ook een collega geholpen...dat doen wij altijd, we komen goed overeen met mekaar. 't Was wel enorm kalm toen ik thuis kwam...de boys zaten sinds vrijdagavond bij mijn make, omdat Wim bij een collega ging werken, van 's morgens tot 's avonds. Ik heb mijn digi genomen en ben naar het park van Sint-Niklaas gereden, nadat ik in Paradisio kleureninkt en zwart-witten ben gaan halen voor Giovanni zijne printer. 't Was schoon weer en ik had zin om foto's te nemen. Ik kreeg wel rare blikken toegeworpen toen ik op mijn hurkske tussen de stuiken zat...om jacht naar insekten, zwammen, bloemen en planten. Maar er liep nog iemand met een camera rond...beroepshalve weliswaar, om een gehuwd koppeltje te fotograferen. Jaja, ook mijn trouwfoto's zijn in dat park genomen...en de communiefoto's van mijn boys, die ik zelf heb genomen, omdat ik door mijn examen (toendertijd) te laat was om nog een fotograaf te vinden die daar tijd voor had...ik moest dus wel. Dat was zo goed meegevallen, dat ik ze voortaan telkens zelf nam, en dat ga ik in april weer doen...Marnick is een gewillig modelleke, dat zal dus gemakkelijk worden. Toen ik thuiskwam, stonden onze overburen buiten...samen met de vier mannen die hun oprit hebben gelegd. Werkmannen zijn al een tijd bezig met het leggen van de voetpaden in onze wijk, maar die trekken zich niets van de opritten aan. Met als gevolg dat velen hun oprit weer moeten uitbreken en aanpassen, omdat die stomme voetpaden veel hoger liggen. Zo ook bij onze overburen...4 cm, zeg! Wij hebben dus sjans dat onze oprit nog niet gelegd is! Die mannen verstonden er niks van...dat hebben ze nog nooit meegemaakt, zoiets...moet weer lukken dat het in onze wijk moet voorvallen, hé! Enfin, ik heb nog lang staan babbelen, en dan rap naar binnen om die foto's te bekijken. Vandaag had ik weer de vroegen en in Temse is een patiënte die mij heel graag heeft...zo erg dat ze graag zou hebben dat ik altijd in op die toer zou staan. Ik krijg ook vanalles van haar, zoals BBQfakkels die ze bij de colruyt hadden gekregen, wafeltjes die ze aan de deur had gekocht..., maar wat ze mij nu gaf...ik viel met mijne mond open van't verschiet! Een lederen handtas van Italiaanse makelij van 'Gianni Conti'
Hier lijkt ze wat op, idem kleur...onvoorstelbaar, hé? Ik dierf ze eerst niet aannemen, zeg! Gewoon zeggen dat ze me graag heeft...da's voor mij al een héle grote voldoening, amai! Wim is om de boys gereden bij make en Giovanni zong 'Love is in the air' Hij naar de bakker gegaan en hij zag daar een meisje...hij was op slag verliefd! :lol: Hij wil zelfs naar Puivelde rijden met de fiets om daar brood te gaan halen :lol: zo'n goeie 9 km. Ze hebben make echt goed geholpen en hebben geen ruzie gemaakt! Het gaat al véél beter met haar, maar ze moet toch nog goed oppassen met haar elleboog. Ze was blij met hun gezelschap en hun hulp bij het huishouden...plezant, hé! Morgen heb ik de laten, dan nog een vroegen en dan een dagske thuis. Daarna nog 2 vroeges en ik ben 6 dagen thuis...en dat zal deugd doen!!!!!!!!! Ik heb 3 dagskes verlof in het schoolverlof en op 1 november ben ik ook thuis...joepie!
Reacties op bericht (2)
22-10-2007
Hallo Sandra
Leuk verhaal is dit en weet je .... wij waren niet zo vertrouwd met thuisverpleging, maar sinds het moeilijk genezende litteken bij Geert ( nu toch al een drietal maanden) hebben we hier elke dag een verpleegster aan huis. Twee eigenlijk, maar steeds dezelfde en daar geraak je zo aan vertrouwd.
Een leuk babbeltje elke dag en als het es iemand anders is dan doet het ons ook raar. We zullen hen missen als de hulp binnen enkele dagen niet meer nodig is, echt waar. Nog een gezellige avond en tot binnenkort nog es.
22-10-2007, 20:01 geschreven door Martine
Lief Sandraadje
met mij is het al wat beter hoor ,ook mijn mannen hebben het zitten gehad..maar het blijft lang in uw lijf hangen hoor! Fijn dat het al zo goed gaat met uw make ...doe ze de groetjes en geef haar een dikke knuffel he! alle gij ook een dikke knuffel senne
22-10-2007, 11:37 geschreven door roosje
Copyright by Sandra
Over mijzelf
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
Ik ben een vrouw en woon in Sint-Niklaas (België) en mijn beroep is thuisverpleegster.
Ik ben geboren op 13/05/1968 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: PC, schrijven, poppen maken, lezen, enz....
Ik heb 2 zoons, Giovanni (16) en Marnick (13) en een hélé lieve vriend Wim.
Ik ben een zot ding, zeggen ze! Whatever, ik lach gewoon graag en doe mijn eigen ding!
Marnick-Giovanni
wasberen in Duitsland
mijn 3 schatten
Oostende 29 april
Ik en Romx
Ik en Ben
Frieda, ikke, Romx en Roosje
Ikke en Femke (Zus53)
Romx en Wim
Corry, Cooltje (Rita) en frieda
Opapat, May en Jean (La douce France)
Podiumbeesten: ikke, Veerle, Romx, frieda, Corry en roosje