FIJN STOF mooi dat je het aankaart, en daarbij de groenen nog wat steunt. Alleen vind ik het jammer dat er niet meer genuanceerd over de maatregelen gesproken wordt die kunnen bijdragen tot minder fijn stof, nl. de ROETFILTER. Ok; al brengt hij niet 100% op, of wordt er met moderne brandstoffen(??) meer fijn stof uitgestoten, toch vind ik het belangrijk dat er geijverd wordt om die roetfilters aan te brengen. Ik merk dat bij mij op het werk; bij de aankoop van dieselwagens proberen wij in het bestek op te nemen dat een roetfilter voorzien is. Want met de huidige brandstoffen is deze nog steeds effectief (bij inbouw tijdens productie, minder bij inbouw na productie) En ook belangrijk; wij kloppen hiermee aan bij de aankoopdiensten, en aangezien roetfilters in het nieuws komen beginnen zij daar meer voor open te staan, en zo komt het hele bewustwordingsproces op gang.
Geen enkele katalysator zal ideaal werken, maar om nu al de roetfilter af te breken op basis van het gebruik van brandstof die er nog niet is, doet ook afbreuk aan het geloofwaardigheidsgehalte van de mensen die trachten meer milieuvriendelijke wagens aan te kopen. Voor ieders standpunt valt wat te zeggen zeker? Ik vind ook dat als je dan investeert voor minder emissies, dadelijk best de beste technieken gebruikt. Maar die evolueren nu eenmaal altijd.
groetjes,
Bren
Beste Bren,
Ik ben het in grote trekken met je eens. Alleen zou ik niet volledig zijn mocht ik de gevaren van het fijnste stof, dat de huidige roetfilters nog niet tegenhouden, niet vermelden. Maar met het gebruik van de huidige roetfilters zou ons aller leefmilieu inderdaad al heel wat gezonder worden. Proficiat dat jij daaraan meewerkt!
J.V.
Over CAP
Hallo Jef..,
Nu moet ik wel zeggen dat de titel van uw artikel op de website suggereert dat het CAP naar de verkiezingen wil gaan omdat Jef Sleeckx zetelzot zou zijn. Ik ken Jef voldoende om te weten dat daar hoegenaamd geen sprake van is en moest hij deelnemen wat niet zeker is zal hij wellicht zijn plaats afstaan aan een bekwame opvolger. Zie o.m. zijn voorstel aan de PVDA om Van Duppen lijsttrekker te maken en hij lijstduwer. Wil je betoog en dus ook mijn betoog aan kracht winnen, dan kan je beter die onjuiste titel en illustratie verwijderen. Het is natuurlijk aan jou om te beslissen wat jij het belangrijkst vindt. Mensen zijn nu éénmaal kwetsbaar en wil ons betoog tot zijn recht komen kunnen we maar beter alle misverstanden vermijden.
Groetjes
Luc V. B.
Dag Luc,
Je hebt misschien wel gelijk maar...
Heel wat mensen bekijken dit als een poging van Jef Sleeckx om toch weer in zo'n zetel te geraken. En zijn antwoord kan simpel zijn: -"Nee, dat doe ik in geen geval. We moeten dringend een nieuwe partij uitbouwen, al zal dat wellicht twee jaar duren. Niet Jef Sleeckx is daarbij belangrijk maar wel de oplossing van de enorme problematiek." Dat mijn beste Luc, verwacht ik nu van onze vriend (dit is echt gemeend!) Jef Sleeckx. En dat zal ik dan met heel veel blijdschap en verontschuldigingen publiceren.
Jef
Beste Jef,
Heb vergezeld van Lieve met genoegen een bezoek gebracht aan de website van Jef Vergif.
Het interessantst vonden we de bijdragen over de zachte weggebruiker: de verzwegen ongevallen en je brief aan Van Brempt over de ruitenreklame. Zoals je weet hebben we ook in het voorjaar met deze dame over ruitenreklame gecorrespondeerd. Zijn met jou echt benieuwd wanneer de maand september voor De lijn zal afgelopen zijn.
Ook het fijne stof kon op onze interesse rekenen en we genoten van je spinnenverhaal.
Je schrijft als een echte 'spindokter'.
Tot nog eens dus maar,
Walter Resseler & Lieve
Dag Jef
Je nieuwe website gisteren nog gelezen, 't is weer de moeite !
De variëteit vind ik ook altijd zo goed! 't is niet over één bepaald onderwerp, het is altijd ruim. Ook niet voorgekauwd, mensen mogen en moeten zelf hun conclusies trekken
De titel en foto van CAP zal inderdaad stof doen opwaaien, het artikel zelf liet nog wat ruimte voor twijfel over, maar je titel niet. Ik versta de reactie wel een beetje, maar ja, hoe konden wij nu in 's hemelsnaam weten dat Jef Sleeckx nog twijfelt over deelname. Dat komt ervan als mensen niet eerlijk zijn, want dat is uiteindelijk de clou van heel dit verhaal hé!
FIJN STOF, een mens moet er letterlijk en figuurlijk bang van worden. Weet je Jef, ik ken hier nogal wat mensen uit de buurt die bij Scheerders Van Kerkhove hebben gewerkt en veel van hen hebben stoflongen van de asbest, ook absoluut geen mooi verhaaltje zulle ! En daar gebeurt voor de verandering ook niets mee ...
VERKEERSSLACHTOFFERS, goed dat je dat nog eens behandelt, wordt zo gemakkelijk in het vergeethoekje geduwd.
't WC: ongelooflijk!
VLUCHTELINGEN: was een aangename verrassing dat je daar een uitgebreid artikel over had! Goed uiteengezet, grondig uitgespit! Ook daar wordt je niet vrolijk van.
Krammakelijk zou'k je liedje niet noemen, ik vind je stem mooi doorleefd! En uiteraard is de tekst nog steeds superactueel, spijtig genoeg... 't Deed me deugd je liedje te horen zie!!!
DE SPIN: goed geschreven (ter verandering!)
DE SOEP zal ik zeker eens uitproberen, linzen zijn mijn favorieten hé!
POLITIEKER GEKRUIST, ik vind het best moeilijk, misschien omdat ik het gisterenavond nog probeerde?
"Meneer vliegtuig" tegen maatschappelijk assistent!
België schendt mensenrechten ook van een kind.
In de zomer van 2002 kreeg de moeder van Tabita, een vijfjarig meisje van Congolese afkomst, in Canada het statuut van politiek vluchteling. Toen probeerde die moeder om haar dochtertje te laten overkomen. Ze vroeg aan haar broer, een Nederlander, om Tabita in de Democratische Republiek Congo te gaan halen en naar Nederland mee te nemen, tot het meisje naar Canada kon vertrekken.
Vanuit Kinshasa landden Tabita en haar oom op de luchthaven van Zaventem. Maar omdat het meisje niet over de benodigde documenten beschikte voor een verblijf in België, werd ze in het gesloten opvangcentrum in Melsbroek ondergebracht. Haar oom keerde terug naar Nederland. De dienst Vreemdelingenzaken, wijd en zijd bekend voor zijn praktisch bovenmenselijke aanpak (onder de bevoegdheid van de beruchte humanist minister Dewael), zette het vijfjarig kind gewoon op een vliegtuig naar Kinshasa, waar geen enkel gezinslid aanwezig was om het kind op te vangen.
Volgens het Europees Hof voor de Rechten van de Mens zijn diverse mensenrechten geschonden: het recht op een menselijke behandeling; het recht op vrijheid; respect voor het privéleven en het recht om hoger beroep aan te tekenen. De Belgische staat moet 35.000 euro schadevergoeding en 14.000 euro gerechtskosten betalen. Het gelukkig slot van deze voor België beschamende historie was dat op 23 oktober 2002, na overleg tussen de premiers van België en Canada, Tabita naar Canada werd overgevlogen, waar zij met haar moeder werd herenigd.
Ook heden nog (14 oktober 2006) worden niet-begeleide kinderen in asielcentra opgesloten. Volgens 'Vluchtelingenwerk Vlaanderen' moet die praktijk onmiddelijk worden stopgezet, na de strenge veroordeling door het Mensenrechtenhof in Straatsburg, in de zaak van het vijfjarig Congolese meisje Tabita. De Belgische regering moet haar asielwetgeving en -praktijk aanpassen, zegt de organisatie. Ze vraagt dat minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael (VLD) een onderzoek instelt naar de beslissing destijds van de dienst Vreemdelingenzaken.
Informatie: Belga
Dienst Vreemdelingenzaken begrijpt het niet...
Fr. Roosemont, hoofd van DVZ, begrijpt de kritiek op het uitwijzingsbeleid niet goed. "Er zijn protocols afgesproken over wat mag en wat niet. Dat wordt gecontroleerd, niet alleen door het Comité P, maar ook door de interne inspectie van de federale politie. Zij zijn niet bij elke uitwijzing aanwezig, maar ze nemen hun taak ernstig. Er worden toch uitwijzingen gestopt bij verzet."
Ook B. Playsier, directeur van Fedasiel (Federaal Agentschap voor de Opvang van Asielzoekers in België) dat voor opvang zorgt van asielzoekers, gelooft niet dat er geregeld geweld wordt gebruikt."Een individuele agent zal wel eens verbaal geweld gebruiken als de irritatie te groot wordt. Ook in een gesloten centrum kan de spanning oplopen, maar er is zeker geen systematisch geweld." Ook de kritiek dat artsen en maatschappelijk assistenten niet onafhankelijk zijn, is Playsier bekend. "Alleen is de vraag welke alternatieven mogelijk zijn?"
Uit 'De Standaard' van 20/10/06.
Uit 'De Standaard' 20 oktober 2006
,,Gesloten instellingen zijn inhumaan''
Worden asielzoekers in ons land onmenselijk behandeld? Het welles-nietesverhaal gaat door.
In 2004 werden 7622 vreemdelingen opgesloten in de gesloten instellingen van ons land. Voor een kwart van die mensen was hun opsluiting onterecht, want ze werden later weer vrijgelaten. Het aantal gedetineerden dat in een isoleercel wordt opgesloten stijgt voortdurend. Steeds meer kinderen worden opgesloten. In het centrum 127bis nam in 2005 het aantal opgesloten kinderen toe van tien in januari naar 55 in december.
Het zijn enkele cijfers uit het eerste rapport dat tien vluchtelingenorganisaties hebben opgesteld over de toestand in de gesloten centra van België. Daarvoor baseerden ze zich op regelmatige bezoeken aan de instellingen in de periode 2002-2004 en op jaarrapporten van de dienst Vreemdelingenzaken.
,,Laat het duidelijk zijn: dit is geen gemakkelijk beleidsdomein en we willen niet dat elke vreemdeling zomaar in België moet kunnen blijven'', zegt Pieter Degryse van Vluchtelingenwerk Vlaanderen. ,,Maar wij verwachten wel dat de opvang en de eventuele uitzetting humaan gebeuren. En dat is helaas niet het geval.''
Het rapport stelt dat de medische en psychologische begeleiding van de mensen in een gesloten centrum te wensen overlaat. ,,De overheid heeft in de eerste plaats oog voor de uitwijzing. De gezondheid van de gedetineerden is bijkomstig. Het is geen toeval dat de maatschappelijk assistenten steevast 'meneer of mevrouw vliegtuig' worden genoemd.'' ,,In de wet staat dat elk centrum een autonome medische dienst moet hebben. Toch stellen we vast dat artsen contractueel verbonden zijn aan de dienst Vreemdelingenzaken. Bovendien is het niet vanzelfsprekend om bij een dokter te geraken. Vaak zijn het verpleegkundigen die gewoon slaap- en kalmeermiddelen geven. De psycholoog is vaak de adjunct-directeur. De angst in een gesloten instelling is alomtegenwoordig en dat leidt soms tot wanhoopsdaden.''
Het rapport beveelt daarom aan dat kwetsbare personen zoals kinderen en zwangere vrouwen niet worden opgesloten. Ook de raadkamer moet meer bevoegdheden krijgen over de opportuniteit van een opsluiting.
De uitwijzing verloopt soms gewelddadig. ,,Ondanks de aanbevelingen van de commissie-Vermeersch is onafhankelijk toezicht niet mogelijk. We hebben getuigenissen over de druk die werd uitgeoefend bij de uitwijzing. Bij aankomst in de luchthaven worden de gedetineerden opgesloten in een cel waardoor de druk stijgt. Er zijn dan beledigingen, vernederingen en lichamelijk geweld. Na een mislukte uitzetting zou onmiddellijk een medisch rapport opgesteld moeten worden. Dat gebeurt niet altijd.''
,,Ook luchtvaartmaatschappijen zetten mensen onder druk om te vertrekken. Zij moeten immers mee betalen voor de opsluiting als ze passagiers meenemen zonder geldige papieren. SN Brussels probeert Congolezen over te halen met tickets voor interne vluchten. Alles is goed om hen te doen vertrekken.''
De mogelijkheid om een klacht in te dienen blijft volgens het rapport te vaak theoretisch. ,,Bovendien hebben we vragen bij de onafhankelijkheid van een onderzoek door het Comité P. Daarom pleiten we voor een onafhankelijk orgaan dat de klachten behandelt. Er moeten ook videocontroles komen tijdens de uitwijzingen.''
t Begin is een kind, we leren het snel op school in gezin, de regels van t spel: Het ikske komt eerst en het ikske is groot. Zo wordt ons lief kindje een vakidioot! (bis)
Het systeem is de kaas, daar zitten ze in. De kerk en de school, heel de staat zit erin. De vakbond is zoet met een deel van de buit. En krijg ze verdomme, die kaas nu maar uit! (bis)
Men zegt: t ideaal is een zetel op maat; Voor krant en TV, in de auto, op straat. Reklaam geeft ons nijd voor de zit van de buur. Het zitvlak is t toppunt van onze cultuur ! (bis)
Ons zusjes en broertjes van dandere kant, Verrekken, het staat in de rand van de krant. Van honger, door kogels, verrekken gewoon. Wij stelen hun grondstof, hun werk en hun loon (bis).
Die regels van t spel hebben het leven geknecht. Zeg Mens, blijf niet kruipen, ach vecht voor uw recht. Met t leven als inzet, dan pas ben je vrij. Want nietsdoen is meedoen met duitbuiterij (bis).
Het eerstegeboorterecht gaf en geeft uitzicht, vooral bij Oosterse volkeren, op enorm veel voordelen, ook erfelijk. Zo
speelde Bijbelse Ezau, die toen grote honger had, aan broeder Jacob
(ja, ja, die uit Broeder Jacob, broeder Jacob, slaapt gij nog?'), voor
een schotel linzensoep, dat recht kwijt en kon hij ook geen aartsvader
worden, Jacobke werd het dus wel. Heeft iemand van u, dierbaren, er
al eens aan gedacht dat die soep dan toch t een en t ander moet
geweest zijn, nietwaar? Want nergens staat vermeld dat Ezau ook maar
één minuutje spijt had van zijn kostelijke ruil (ge ziet dat op een
ander maar gemeen vlak bij ons ook: voor een zetel zetten onze politici
alle principes zonder enige spijt opzij). En laat mij, de ietwat
giftige, nu toch het recept in handen krijgen van dat zalige mengsel.
Wat ik er over kwijt wil is enkel dat het op een afgegescheurde snipper
stond van de befaamde Dodezeerollen. t Gaat hier niet over pakskessoep hé, ge moet hier tijd, hier is dat echt gezegende tijd, voor uittrekken! Als
ge dus dit soepke maakt volgens de heilige voorschriften, die met
gepaste eerbied verorbert, dan zult ook gij volop bereid zijn mij
allerlei kostbare zaken af te staan, mij in uw testament te zetten en
toch nog verheerlijkt met uw ogen rollen en smakken dat het niet schoon
is
Ge hebt nodig: een serieuze kop linzen, rode zijn de beste. Een
dikke ajuin, een grote wortel, twee stengels witte selder, echte
bouillon van koeien- of ossestaart of rundssoepvlees. Een struise teen
look, een laurierblad, een klein rood en vurig peperke, drie takjes
rozemarijn, twee tomaten, gepeld en van de zaadjes ontdaan. Peper en
zout. Een soeplepel balsamicoazijn, en per persoon een dikke lepel
natuuryoghurt.
OK, bezin u diep en begin de avond tevoren met de linzen te spoelen
en in de week te zetten in kalkvrij water (flessenwater). De bouillon
wordt diezelfde avond gedurende twee à drie uur op een zacht vuurtje
gekookt enveneens in twee liter van dat zacht water (vroeger was dat in
zuiver regenwater, maar waar vinden we dat nog in onze tijd?), ge moet
daar een takje rozemarijn in doen, wat verse tijm, twee ajuintjes, een
teen look en een laurierblad. 's Anderendaags, glimlachend denkend
aan de aartsvaders, de bouillon zeven en ontvetten, het soepvlees eruit
puren en opzij leggen. Nu uit uw diep onderbewuste laat ge de
oeroude kookkunst de bovenhand nemen. De linzen met het weekvocht
zachtjes koken in de pure bouillon gedurende ruim twee uur. Dan de
selder, ajuin en wortel in centimeterblokjes gesneden toevoegen, samen
met het rode pepertje (enkele zaadjes laten zitten aub), een
laurierblad, rozemarijn en de fijngestampte of geperste look. Het
soepvlees toevoegen en nog een halfuurtje laten pruttelen. Vlak voor het opdienen, de soep mag dan geen blaasjes meer maken, er een lepeltje balsamicoazijn doorroeren. In
grote diepe schotels opdienen en voor iedere persoon, van welke
gezindheid ook, een dikke lepel yoghurt op de eveneens dikke soep
leggen. Nu moet er nog matses (Joods brood) ter beschikking staan,
want dit is natuurlijk een maaltijdsoep, maar Turks of Marokkaans brood
is ook goed. Dat moet ge smeren met zachte geitenkaas. Smakelijk dopen dus, en geef mij een seintje wat ik allemaal moet komen ophalen bij jullie.
Een mier die in een chocopot gevallen is moet ongeveer hetzelfde
voelen, denk ik, als een mens die een halve dag voor zijn TV gezeten,
probeert de kleverige feuilletons te verwerken. En dan mag het nog
zondag zijn, een herfststorm buiten, op tafel koekjes en bier, sigaren
binnen handbereik en de zetel zo gemakkelijk dat men, na enkele uren,
te lam is om op te staan, ook al zou dat echt wel eens moeten!
Mijn vrouw en ik gingen na zon zondag slapen. Zelfs naar boven gaan leek al een hele karwei. Ik
ontkleedde me langzaam en stond me in de spiegel een beetje verveeld
aan te gapen. Ik zag mijn handen over mijn bolle buik krabben, was dat
allemaal van mij geworden? Mijn vrouw had zich ondertussen
omgetoverd van de deftige zondagse versie, in een exemplaar uit
Duizend en één nacht, en verdween tussen de lakens. Traag begon ik
mijn laatste kous uit te trekken, toen mijn echtgenote een giller
plaatste die vrouwen alleen maar uitstoten in levensgevaar of bij het
zien van een spin.
Het was een spin. Een kanjer van een beest, men kon ze bij wijze
van spreken horen lopen! En ze bewoog zich op het plafond boven ons
echtelijk bed. Pak ze!! schreeuwde mijn vrouw. Pak ze dan toch! Nu
is een slaapkamer, en zeker de onze, niet ingericht voor een jacht op
groot wild. Ik stond dus, alhoewel tot actie bereid, toch eventjes
besluiteloos. Ik kon er gewoon niet aan, het plafond was te hoog. Een man die, zoals ik, in een moeilijke situatie verkeert en zijn vrouw in gevaar weet, is echter niet te stuiten. Ik frommelde mijn kous tot een soort sneeuwbal, mikte en ja hoor: RAAK!!!
Kous en spin vielen in een mooi boogje precies in bed, naast het hoofdje van mijn vrouw. Die
zette terug die giller aan, zo mogelijk nog versterkt. Zij voelde zich
nu echt in doodsnood. In hetzelfde moment vloog zij het bed uit, begon
mij uit te schelden voor, nou ja, ik kan hier niet alles vertellen, en
tegelijkertijd lag ze in mijn armen om bescherming te zoeken. t Was
een effect van regen en zon in dezelfde stond.
Na een tijdje realiseerden wij ons dat wij stonden te rillen en dat wij uit bed waren en de spin erin! Voorzichtig sloeg ik de lakens open, keek onder de kussens, mijn kous vond ik maar van de spin was niets, niemendal te zien. Uiteindelijk
hebben we dan al het beddengoed eraf gehaald, opnieuw en met de meeste
aandacht het bed opgemaakt, maar niks hoor! Het ondier had zich, laat
ons zeggen, onzichtbaar gemaakt. Teneinde raad en blauw van de kou, zijn we zelf ook in bed gegaan.
Toen wij zo stilaan een beetje op temperatuur kwamen hadden we nog
altijd de indruk dat we niet alleen waren. Bovendien stelde ik vast dat
ik mijn bedgenoot met geen vinger kon aanraken, telkens opnieuw begon
ze te gillen. En tot slot heb ik de zaak helemaal verkorven en mijn
huiselijke vrede voor meerdere dagen verbroken, door te zeggen: Vreemd
toch, dat is nu de eerste keer dat wij met drie in één bed liggen!
In de zomer van 2002 kreeg de moeder van Tabita, een vijfjarig meisje van Congolese afkomst, in Canada het statuut van politiek vluchteling.
