Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
05-04-2009
de moeite
Nieuw voor mij, maar voor zeel veel anderen zeker niet. Ik ging op google kijken naar afbeeldingen en tikte dan "de raeymaeker" in. Wat ik daar niet allemaal gevonden heb. Dingen die ik al kende en gezien heb, maar veel foto's en artikels die voor mij totaal onbekend waren. Wat die google allemaal niet in het geheugen heeft. Ongelooflijk. Ik vind hier dingen terug van mijn eigen kinderen en kortbije familie die ik niet ken. Eens doen.
Leen Souffriau bracht een ode aan Ann Christy. Mensen toch, als je hoort wat Ann in haar veel te korte leven aan schitterende songs gebracht heeft. Een mens herinnert zich dan alleen nog de meest bekende dingen, zoals " dat heet dan gelukkig zijn". Een zeer goeie Free bezig gezien, maar Ann Christy was gewoon uniek. Eén van de allergrootste stemmen die Vlaanderen ooit heeft gehad. Een heel speciaal timbre en al het gevoel dat ze in haar liedjes kon leggen is absoluut niet te evenaren. Gewoon schitterend. De allergrootste van ons kleine landje.
Weer een beetje te veel willen doen de laatste dagen zeker, al is mijn zoon me gisteren komen helpen, of heeft het te maken met de leeftijd? Weer een serieuze ontsteking aan mijn knie. Een grote rode vlek en pijn natuurlijk. Ijs en een windel voorlopig, al vrees ik dat ik een ontstekingsremmer zal moeten innemen. Nochtans heb ik nog een pak werk voor we op reis vertrekken. Verdomme toch, zo'n dingen komen altijd ongepast. Gisteren kon ik nog amper met de auto rijden. Tuinwerk is dus uit den boze voorlopig. Nochtans moet er nog zo veel. Toch maar doen en 's avonds dan maar rusten zeker.
De oudste zoon is een rondreis aan het maken in Afrika. Hij maakt er een reportage voor een Portugese krant. Hij geeft commentaar bij wat hij ziet en mee maakt en er zijn altijd mooie foto's als illustratie bij al die gebeurtenissen. Niet zo simpel, hij moet een internetcafé vinden of een toevallig iemand die hem op internet laat werken. Hetgeen ik hier nu schrijf is te oppervlakkig. Wat ik eigenlijk echt voel is een immense schrik en een enorme bekommernis om zijn welzijn. Twee maand is hij van huis. Ik kijk echt uit naar zijn terugkeer. Je zoon mag dan al over de veertig zijn, toch blijf je de bezorgde ouder. Hij is al terug noordwaards aan het komen. Het kort al af.
Eindelijk lente en eindelijk de zon. Mens wat doet dit een deugd. We hadden al een voorsmaakje een paar weken geleden, maar nu voel je al dat de zon warmte geeft. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik heb daar echt nood aan. Ik schreef het vroeger al, ik ben een lentemens. Maar dan moet het dus ook echt lente zijn. Dit is echt genieten voor mij.
