Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
20-03-2016
niet graag
Zoals ik al schreef, ik ben hier niet graag. Nu moet ik nog zien wat ik schrijf, want blijkbaar wordt mijn blog hier gelezen. Het heeft niets met deze plaats te maken, maar met het verblijf in een home. Ik ben veel te jong en veel te goed om in een home te zijn. Ik ben gewoon Amandine gevolgd, want zonder mij kan ze niet. Wat je allemaal al niet doet voor je vrouw. Hoe langer ik hier ben, hoe meer tegen mijn zin. Een mogelijke oplossing zou een service flat zijn hier naast de deur. Maar zoals overal, ellenlange wachtlijsten. Toen ik mijn plannen aan Amandine vertelde, volgden er onmiddellijk tranen. Het zal pas zijn als ze daadwerkelijk kan zien dat de afstand tussen haar en mij amper 10 meter meer gaat zijn, dat ze het zal aanvaarden. Voor mij zou het in ieder geval al een groot verschil zijn. Terug zelfstandig wonen!!!!
Weet je, het loopt hier niet zwart van het volk. Het moet allemaal niet van mij, maar met een telefoontje vol leugens, vertellen dat het om gene of deze reden niet lukt, dat hoeft niet voor mij. Regelmatige bezoekers , uit genegenheid, zijn onze vrienden van Boom en mijn familie. Daar stopt het. Ieder voor zich. Ik ben hier niet graag en de dag dat ik weg kan, ga ik dat ook onmiddeelijk doen. Desnoods met tien verhuizers om het zo snel mogelijk gedaan te krijgen. Ik deed nu een aanvraag voor een serviceflat hier naast de deur, dat moet voor Amandine nog te doen zijn. Wachtlijsten natuurlijk. Ik zal wel zien wat komt.
Deze middag kwam er een dame rond met de volgende vraag: Hoe wil je dat je eitje met Pasen klaargemaakt moet worden. Het ging dus over één eitje, geen twee of drie. Gekookt, hard of zacht, spiegelei of omelet. De vraag of je wel een ei zou willen werd niet gesteld. Trouwens, dit hoor of zie ik nergens, maar ik at destijds rauwe geklutste eieren, waar ik mijn boterham in sopte. Ik vond dat enorm lekker. Natuurlijk zal er een verschil zijn tussen winkeleieren en eieren van eigen kippen met een degelijke voeding, maar ik at gewoon rauwe geklutste eieren met een snuifje zout. Voor Pasen heb ik gekozen voor een spiegelei en Amandine voor "het steekt niet".
Zo een troufeest, zoals daarnet in mijn droom, dat wil ik wel eens mee maken. Ik ben compleet verdwaasd wakker geworden, maar van dat gebeuren weet ik nog alles. Ik ga het straks schrijven, want ik moet terug proberen te slapen. Misschien zit ik binnen een paar minuten terug met mijn voeten onder tafel. Ik hoop dat ik me straks nog alles herinner.
Aan tafel bij ons zit een dame en die kan niets kalm doen. Alles is met snelle rukkende bewegingen. Een tong heeft ze blijkbaar ook niet. Als ze iets nodig heeft staat ze nog liever recht dan bv te vragen; mag ik de koffie of iets anders eens hebben. Ze heeft altijd een papieren tasje bij met allerlei, want van hetgeen op tafel staat, eet ze niet. Ze heeft nog een eigenaardigheid. Haar mond staat altijd open en ze zet die op zo een manier dat haar neus omhoog komt te staan. Het is zo precies of ze riekt altijd iets vies . Wat denkt ze misschien van mij?
Ik had het nog nooit gezien, maar blijkbaar heel gewoon, een dubbelzijdige broeksriem, aan de ene kant bruin en de andere kant zwart. Je moet het slot omdraaien en zo kan je die riem een andere kleur geven. Ik kom weer van uit de middeleeuwen waarschijnlijk. Verdomme, ondertussen 5 uur en nog niet geslapen. Mijn rls speelt me weer parten. Hoe komt dat toch dat ik daar de ene dag zo veel last van heb en de andere niet? Geen verklaarbare uitleg. Straks weer een wrak. Deze morgen nog, na ook een slechte nacht, zag ik mijn buurvrouw meewarig naar mij kijken. Ik weet hoe ik er dan uitzie, ik heb een spiegel. Ik probeer dan in de voormiddag een uurtje te slapen, maar dat lukt me dan meestal ook niet. Misschien val ik binnen een half uur in slaap, maar rond acht uur komen ze me al roepen voor het ontbijt. De dag dat ik hier weg kan, blijf ik geen seconde langer dan nodig. Niets slecht over de mensen die hier werken, maar het zijn al die regeltjes!! Moest ik nu alleen wonen, dan kon ik eens uitslapen, maar hier lukt dat niet. Zelfs in de voormiddag eens terug gaan liggen gaat ook niet, want dan komt de verpleging en even daarna de kuisvrouw en dan is er nog iemand nadien die je bed komt opmaken. Allemaal tof dat dat allemaal voor jou geregeld is, maar je hebt geen rust. Ondertussen bijna half zes en nog niet geslapen. Help, laat de man met de hamer komen.
