Vandaag start de dag met een ontbijt in het park, croissants met mango, ananas en watermeloen. Daarna gaan we naar het hotel om in te pakken en nog even te zwemmen. Julie valt lekker in slaap in haar bedje. We verhuizen haar met bed naar het restaurant en ze slaapt gewoon door.  Na het eten nemen we de taxi naar het treinstation en we nemen de lokale trein naar kanchanaburi. We worden al snel vergezeld door een moeke en een omi. Heel trots laten ze hun foto's en filmpjes zien van hun kinderen en kleinkinderen. Ze kopen allerlei plaatselijke lekkernijen voor ons en we worden overladen met koekjes, bananen, mango, enzovoort. Uiteraard volgen de nodige selfies met Marie en Julie. Ook nu gaat Julie op schoot bij omi. Ze vindt het allemaal prima. Eenmaal aangekomen brengt de tuktuk.ons naar een klein paradijs. We duiken het zwembad in en eten naast de rivier. Marie heeft direct twee vriendinnetjes en ze hebben lol. En Julie? Die slaapt alweer naast ons in haar bedje ... . 

Bijlagen:
IMG_20191204_155734_compress55.jpg (96.6 KB)   

We  zetten onze wekker en gaan vroeg op weg naar het koninklijk paleis. Marie wil graag naar de koning, maar dat kan niet. Daarvoor zijn de bewakers er, die houden de mensen weg van de koning. "Eet de koning kindjes op?" "Mama, de koning heeft naar mij gepiept vanachter het raam!" . Marie beleeft het allemaal op haar eigen manier. Vervolgens gaan we naar wat pho, de tempel met de liggende Buddha. "Wel spijtig dat Buddha gestorven is he mama". Na deze culturele bezoeken nemen we de boot naar Chinatown en verdwalen we in de steegjes. We zijn ondertussen al enkele uren aan het stappen en Marie wil terug naar Thailand. Het hotel bedoelt ze dus. Even op mijn schouders en ze kan er weer tegen. Ze heeft vandaag zo'n 9 uren gestapt! En dit doet ze al zingend, favorieten zijn 'zie ginds komt de stoomboot' en 'roodkapje'. We nemen de boot naar ons hotel, eten eerst nog iets en duiken dan in het zwembad om tenslotte snel naar dromenland te vertrekken. 

Marie is op haar manier toch ook bezig met thuis.  Ze belt alsof met moeke en omi en juf Jore zal haar wel hard missen zegt ze. Ze wordt regelmatig op de foto gezet door anderen. Als we voor elke foto geld zouden vragen dan hebben we een goedkope reis. Ook Julie is voor velen een bron van vreugde. Ze wordt heel graag overgenomen zodat ik kan eten.  

Een drukke maar mooie dag dus. 

Bijlagen:
IMG_20191203_095011_compress51.jpg (111.5 KB)   
IMG_20191203_100847_compress28.jpg (116.3 KB)   
IMG_20191203_101018_compress62.jpg (116.8 KB)   
IMG_20191203_101316_compress4.jpg (99.2 KB)   
IMG_20191203_101609_compress19.jpg (109.5 KB)   
IMG_20191203_102028_compress96.jpg (112.8 KB)   
IMG_20191203_103214_compress86.jpg (112.5 KB)   
IMG_20191203_122153_compress74.jpg (107.1 KB)   
IMG_20191203_151049_compress74.jpg (47.4 KB)   
IMG_20191203_170558_compress67.jpg (111.5 KB)   

Aangezien de nacht niet zo goed verlopen is, begint de ochtend al iets anders dan gepland. Al dadelijk een oefening in loslaten en flexibel zijn. We bezoeken wat saket golden mount. Een tuktuk brengt ons er in sneltempo naartoe. We houden elkaar stevig vast. Daarna is het tijd om wat arun te bezichtigen om vervolgens naar onze fietstocht te gaan. Met Marie achterop en Julie op de buik verkennen we de steegjes van Bangkok en Chinatown. We laden de fiets op de boot, het ideale moment om Julie te voeden, en we stappen uit om een heel ander stuk van Bangkok te verkennen. We fietsen verder op het platteland tussen de paalwoningen. Honderden kleuren groen gaan aan ons voorbij. Volgens Marie moeten we 'waaw' zeggen en dat doen we dan ook vaak.  Het is een bizarre belevenis om hier te fietsen met 'zie ginds komt de stoomboot' op de achtergrond. Iedereen die we passeren, wijst verbaasd naar de baby.  Zo jong op de fiets hebben ze hier nog niet gezien.  Julie slaapt overal doorheen.  Een boot brengt ons naar een restaurant met een roze toilet. Speciaal voor Marie! Op de terugweg naar huis valt Marie in slaap. Eenmaal aan het hotel nemen we nog de beloofde duik in het zwembad om dan te gaan slapen. 

Bijlagen:
IMG_20191202_100841_compress99.jpg (80.8 KB)   
IMG_20191202_102806_compress56.jpg (76.2 KB)   
IMG_20191202_102846_compress81.jpg (81.9 KB)   
IMG_20191202_123014_compress45.jpg (91.4 KB)   
IMG_20191202_142005_compress18.jpg (80.6 KB)   
IMG_20191202_145352_compress62.jpg (83.9 KB)   
IMG_20191202_145506_compress46.jpg (87 KB)   
IMG_20191202_163349_compress56.jpg (83 KB)   
IMG_20191202_164323_compress72.jpg (82.9 KB)   

Na een dutje en verfrissende duik in het zwembad dwalen we wat rond in de buurt. Geuren en kleuren komen ons tegemoet. We houden het rustig, gaan vroeg eten en vroeg naar bed. Morgen wacht ons een fietstocht door Bangkok!

Bijlagen:
IMG_20191201_172212_compress81.jpg (113.2 KB)   
IMG_20191201_172419_compress9.jpg (110.4 KB)   
IMG_20191201_173354_compress75.jpg (113.7 KB)   
IMG_20191201_174621_compress73.jpg (108.8 KB)   
IMG_20191201_175426_compress22.jpg (104.4 KB)   
IMG_20191201_175448_compress97.jpg (107.9 KB)   
IMG_20191201_175930_compress12.jpg (101.7 KB)   
IMG_20191201_182520_compress39.jpg (103.5 KB)   
IMG_20191201_183121_compress38.jpg (115.5 KB)   

Onze dag van vertrek begint heel ontspannen. We verlaten ons huisje en zijn ruim op tijd in Eindhoven. We vinden onze trein en zetten ons neer. Tot dat er omgeroepen wordt dat de trein niet rijdt omwille van een ongeval. Ze gaan het onderzoeken en zullen ons later meer informatie geven. Stilte. Terwijl ik rustig mijn broodje verder op eet en nadenk, zie Ik blinde paniek in Iris haar ogen opkomen. We maken de overweging: wachten op een trein die misschien nooit zal vertrekken of voke laten terug keren om ons naar Schiphol te brengen met kans op file. We gaan toch voor het laatste. Terwijl we wachten hoor ik een paniekerige stem één zin herhalen “we halen onze vlucht niet, we halen onze vlucht niet, …” . Positief denken! Uiteindelijk zet voke ons stipt twee uur voor vertrek in Schiphol af.
We worden als eerste op het vliegtuig gelaten en mogen de lange rij gewoon voorbij steken. Toch handig zo’n kinderen. Julie krijgt een babybedje en vindt alles prima. Marie vermaakt zich ook totdat wij beslissen dat het bedtijd is. Des te meer we zeggen “doe je ogen toe”, des te verder spert ze ze open. De ergernis stijgt bij ons allebei. We weten immers wat een zware dag het zal zijn. We zullen aan komen om tien uur, maar voor ons is dit vier uur ’s nachts. Uiteindelijk na twee uur weerstand vertrekt ze naar dromenland en dan is Julie klaar wakker! Speeltijd, lachen, drinken, lachen. Uiteindelijk valt ook zij in slaap. Om twee uur zie ik de lucht oranje kleuren. We komen dichterbij.

Bijlagen:
IMG_20191130_171125_compress95.jpg (132 KB)   
IMG_20191201_012628_compress74.jpg (105.9 KB)   
IMG_20191201_015015_compress77.jpg (114.2 KB)   

Nog één nachtje slapen en we vertrekken naar de andere kant van de wereld. Spannend voor de thuisblijvers maar ook voor ons. Marie en Julie weten er nog het minste van.  We zijn ongelooflijk goed voorbereid en laten het avontuur nu gewoon op ons afkomen.  In deze blog zal ik wanneer het mogelijk is een bericht en foto's plaatsen zodat jullie kunnen volgen als jullie dat wensen.  Je kan ook altijd een reactie hierop plaatsen.  Tot over enkele weken!

29-11-2019 om 00:00 geschreven door Annemie