Ollekebolleke
Misschien ben ik wel een kei. In de rivier van het leven.
Maar dan een zachte kei. Van het soort : peperkoek.
Ik weet dat het een moeilijke combinatie is met al dat water.
Maar ik vertrouw op je verbeelding, lezer.
Een rimpeling op papier.
Misschien ben ik dat wel.
Geen vlakke spiegel.
Neen, daarin herken ik me niet.
Waarom, dit matinale filosofietje.
Ach, daarnet kwam ik m'n eigen gedacht tegen.
In De Standaard der Letteren.
Nog maar eens en: neen, ik ontvang geen percentje.
Boekenbeurs. Meer beurs dan boek.
Ik citeer Sam De Graeve:
"Kortom, ben je geïnteresseerd in boeken,
dan heb je op de Boekenbeurs niks verloren.
Het is een ode aan de verkoop, niet aan de verbeelding,
niet aan de wonderen die zich in boeken vaak aan lezers openbaren."
Voilà, een tweede kei. Binnenkort leggen we nog een dam aan.
Ik begrijp ook niet waarom men "7 Euro "
durft te vragen om boeken te kunnen kopen.
Stel je voor dat je een entréebiljetje zou moeten aanschaffen
om je lichaam te spijzen in een restaurant.
Met of zonder sterren. Om aan het voedsel van de geest te geraken
moet dat wél, blijkbaar.
Maar dan dat "Ollekebolleke". Ook in DSL.
Zie lager de definitie volgens Wikipedia.
Ook hier frons ik even de oevers van m'n rimpelende vijvers.
Sjonge, de techniek overheerst de schoonheid en haar ontroering.
Rijmt het niet of kan je niet goed tellen, dan bestaat het niet.
Lieve lezers, je mag me tegenspreken, tegenschrijven...
als dat woord zou bestaan.
Maar deze nederige dienaar zal je nooit trachten te raken, aan te raken,
met het tellen van z'n verzen. Hij kàn amper op z'n vingers vooruit.
Hij zal wel, bijna ongemerkt, zachtjes willen binnenraken
in dat unieke plekje van jou.
Dààr waar jij je gevoelens bewaart.
Diep bestoft in je herinnering of dagvers op de plank van je verlangen.
En ik zal je een hand reiken om aan dat potje ontroering te raken ...
maar dan moet je alleen verder ...
uvi
