Misschien is dít wel heimwee, dat ik nog heimelijk blijf vechten om iets dat al lang verloren is
Inhoud blog
  		• de rouwstoet
  		• Over dichtkunst
  		• een flauwe winter
  		• een ochtendkater
  		• Icarus hedendaags
  		• matte glazen
  		• Alliteratie - Assonantie - Enjambement
  		• de leuke fietster (herwerking)
  		• De ijstijden
  		• Over Internet
  		• De leuke fietster
  		• Afscheid
  		• De waarheid is een leugen (meestal)
  		• Introductie tot een nieuw begrip
  		• een liegkonijn
  		• Een winters weer
  		• Winterlandschap
  		• evolutie
  		• Een laatste rustplaats
  		• Thuisvaart
  		• Bundel 'Scheldezichten'
  		• De stadsbedelaar
  		• winter vrouwe
  		• over overleven
  		• Ontmoetingen
  		• Metamorfose
  		• intervieuw
  		• Voorspelbaarheid
  		• kalme waters
  		• zandbanken
  		• De formele taal in de poëzie
  		• Zo hou ik stilstaand van het water
  		• Ze roept tegen de wind in
  		• De stadsbedelaar
  		• Een schaamteloos krot
  		• Scheldezicht
  		• De ochtenden zijn wit bestoven
  		• Pleinvrees
  		• Voorspraak
  		• dichtoefeningen
  		• De vrouwentoren
  		• De Schelde kaaien
  		• Nog een oudje voor de kerst (herwerkt)
  		• de hangende tuinen
  		• Een winterhart
  		• De trage schelde
  		• Antwerpen by night (herwerking)
  		• een stad aan de stroom (herwerking)
  		• een nieuw stadsgedicht
  		• Een warmentaal gedicht
    Zoeken in blog

    Aardewaartse poëzie
    notities voor een gedicht

    Aardewaartse zinnen, een soort inkeer, het zoeken naar een zin en het woord in een zin en de zin van een woord.
    13-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.klank met woorden
    kristal
    klinkt als
    het breken van glas
    vooral
    de klinkers
    die kraken
    de scherven
    glinsteren dan

    waaien
    zingt als
    het blazen van blaren
    ze bijeen graaien
    en mijlenver
    laten ze zich meevoeren
    door de wind

    ---


    13-05-2005 om 09:07 geschreven door Verdano  
    >> Reageer (1)
    12-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bedenkingen


    hij graaft niet graag in zwarte aarde
    teveel slib heeft er het land bezwaard
    de klei is immers zwaar te keren
    en wordt hard in het dagelijks licht

    het is ochtend
    en de snelweg is weer overvol
    van stilte kan ik hier slechts dromen
    maar zelfs in mijn slaap
    hoor ik gegrom

    ik zou de hemel kunnen vragen
    om een ander tijdsbestek
    maar dan moet ik achterlaten
    wat ikzelf ooit heb verwekt

    ik zou het vader kunnen vragen
    die heeft die stilte nog gekend
    in zijn allerjongste oorlogsjaren
    maar hij werd toen niet verwend

    ---

    12-05-2005 om 08:54 geschreven door Verdano  
    >> Reageer (0)
    11-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Morgen donderdag, ga ik weer voordragen op het vrij podium!
     

    Donderdag 12 mei 2005


    78ste poëzie-avond in de reeks

    De Muzeval


    met gastauteur

    DIDI DE PARIS


    de galeiboef van ’t kofschip


    aanvang 20 uur TOEGANG VRIJ

    na afloop en pauze:

    Vrij Poëzie Podium


    Vrijpodiumcafé "De Muziekdoos" (bij de Waterpoort)

    Verschansingstraat 63, ANTWERPEN-Zuid

    Dagelijks open vanaf de vooravond (dinsdag gesloten)

    Bus 6, 23, 34. Tram 8 (Museum S.K.)

    ..

    “DE MUZEVAL” vindt plaats elke tweede donderdag van de maand.

    11-05-2005 om 15:32 geschreven door Verdano  
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het heengaan van mijn vader

    zij hebben hem nog
    wat aardse tijd gelaten
    en een pijnloos einde
    werd ons beloofd

    maar mij lijkt het
    wel alsof zijn stem
    gesnoerd met een roes
    als grafgift werd meegegeven

    we gebruiken nu
    omfloerst de woorden
    we spreken van heengaan
    en gelatenheid

    ik zeg hij droomt
    ik zie zijn lippen
    nog bewegen
    met ogen dicht

    en als hij ontwaakt
    zal alles anders zijn

    er resten enkel nog
    verdichte woorden
    in mijn aardse tijd

    misschien is dit wel heimwee
    omdat ik heimelijk blijf vechten
    om iets dat ik verloren heb?

    ---

    11-05-2005 om 09:18 geschreven door Verdano  
    >> Reageer (0)
    10-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Windekind
    een windekind noemt ze zichzelf
    haar gevleugelde woorden
    hebben draagkracht
    ze is bij tijden onstuimig
    bijtijds een zonnebriesje

    hierboven staat dus de inleiding tot een gedicht!


    ***
    ze roept tegen de wind in
    en hartsgrondig haat ze
    het verwaaide woord 
    dat zich tegen haar keert

    zij had een bomenrij geplant
    rechtop en fier de stammen
    nog jong en groen
    de aarde aangestampt

    ze breken wel de wind
    maar zelf niet, ze buigen
    wel de woorden zachter
    maar onverstaanbaar

    haar taal is de hunne niet
    zij fluisteren in de wind
    hun eigen weerwoord

    ---

    10-05-2005 om 11:33 geschreven door Verdano  
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De beer
    hij ligt op zijn zij
    verloren in een zetel
    en alles aan hem
    werd zacht gemaakt
    de klauwen de tanden
    zijn mond is klein
    met rode lippen

    zij heeft met haar elfjeslach
    hem nog vaarwel gezegd
    en komt zeker nog wel terug

    hij zegt me niets stomweg
    ligt hij op zijn zij

    zij praat honderduit met hem
    's avonds in het grote bed
    en hij vertelt haar dan
    van de dagen op zijn zij

    ---

     

    10-05-2005 om 09:28 geschreven door Verdano  
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wisselwoorden
    Het wisselwoord is voor mij zowat mijn eigen interpretatie van een synoniem, met dit verschil dat ik zoek naar woorden die meer duidingskracht hebben dan het originele.

    Inmiddels heb ik dus mijn verzameling al een beetje uitgebreid, het levert soms leuke combinaties op, waar ik bijtijden zelf versteld van sta.

    Een woord waar ik zeker een patent op heb (zoek het maar op in google) is "tovertaling". De tovertaling is voor mij het symbool van de verbeelding, tovertaling is een gedicht, een betovering met woorden.

    Onlangs heb ik het woordje "treurwilligen" gelanceerd, een treurwillige is sentimenteel, iemand die in zijn gevoelens graaft, daarom staat hij/zij ook aan de waterkant.

    Een "watergraaf", iemand die tevergeefs in zijn verleden graaft, al zijn zekerheden glippen door zijn vingers.

    zou het kunnen dat ik water-
    graaf geworden ben
    en mijn handen enkel graaien
    naar een landverloren droom

    ---

    10-05-2005 om 09:16 geschreven door Verdano  
    >> Reageer (0)
    09-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eeuwig afscheid

    "het"
    laat ons even
    stilstaan bij de dood
    het klinkt mij als een gebed

    waar geen adem
    meer in lachen barst
    geen zinnige getuigen
    blijven ronddwalen
    geen geestigheid
    alleen devoot

    slechts stilte en bezinning
    zonder haast
    waar gisteren wordt herdacht
    mijn leven lang en dat is kort
    slechts cijfers blijven hangen

    het wuivend riet
    aan de waterrand
    wordt grijs na een tijd
    en sterft rotweg
    het keert altijd
    weer terug

    zonder haast
    ---

    09-05-2005 om 10:36 geschreven door Verdano  
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.geen bloemen noch kransen
    verwacht van mij geen lofbetoog
    geen woorden geen waarderen
    daarvoor is mijn mond te droog
    de grote woorden blijven steken

    het gebeurt soms
    dat ik mijn hart ontbloot
    maar nimmer doelbewust

    het zwerft graag
    tussen volle zinnen rond
    maar altijd op zijn hoede

    ---

    09-05-2005 om 09:06 geschreven door Verdano  
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hartverscheurend
    Af en toe bereiken mij verhalen
    van hartzeer en verscheurdheid
    dan voldoen gewone woorden
    als troost en medeleven niet meer

    dan zoek ik naar die ene zin
    en rafel ik een schorre kreet
    dierlijk en ruw met de tanden
    op mekaar, ze breken af

    de wolf huilt naar de maan
    met holle klank verbeten
    en mijn ziel begraaft zich
    in zwarte koude aarde

    maar alles wordt vroeg of laat
    ook begraven, dat is het lot
    de zin, het einde

    het herhalen blijft
    ---

    09-05-2005 om 08:46 geschreven door Verdano  
    >> Reageer (0)
    08-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.heimwee
    Misschien is dít wel heimwee
    dat ik nog heimelijk blijf vechten
    om iets dat al lang verloren is

    ik heb het met sluiers verhuld
    tot het eindeloos verstikte
    en het naamloos achterbleef

    misschien moet ik wel eerst
    de naam terug vinden

    ---

    08-05-2005 om 09:49 geschreven door Verdano  
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.tevergeefs
    je rukte de wolken open
    tot aan de hemel toe
    de wolken weenden

    en de zon?
    die bleef nog even
    ze schreeuwde
    het gat weer dicht.

    ---

    08-05-2005 om 09:26 geschreven door Verdano  
    >> Reageer (0)
    07-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.weet je?
    ik voel me als een waterschaatser
    die gladjes uitschuift op je zinnen
    maar enkel glimlachrimpels roert
    als een hommel met een bromtoon
    op een kleine schommel in je buurt

    wuif me toch niet achteloos weg
    zo worden vleugels soms gekwetst
    ik heb immers geen angel te verbergen
    en mijn tong proeft je honingzoet

    ---

    07-05-2005 om 14:11 geschreven door Verdano  
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mijn zoon en zijn lief
    hij raast de straten af met de moto
    hij vreet kilometers en zijn hart op

    hij is ook razend verliefd op haar
    onvoorwaardelijk, hij heeft het mij
    zo dikwijls al verteld

    zij heeft zijn glimlach laten bloeien
    het blonde haar weer strak gelegd
    de zachtheid in zijn ogen opgewekt

    zij heeft hem zo overtuigend gemaakt
    meer dan zijn moeder kan bevroeden
    want bij haar kwam hij
    zo moeilijk uit de woorden

    al gaat het soms zo onbeholpen
    hij doet nu ook zijn zeg.

    ----

    07-05-2005 om 09:46 geschreven door Verdano  
    >> Reageer (0)
    06-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Voordrachten
    Op woensdag heb ik dus een voordracht gehouden samen met een paar vrienden, het publiek was spijtig genoeg niet zo talrijk, maar de sfeer raakte de hoogste toppen van vervoering. Men bleef om meer vragen, zodat we meer dan 2 uur poëzie konden brengen met tussendoor een pauze of twee.

    Dit gedicht werd ook gebracht:

     

    Mijn vader

    Mijn vader is klein
    van gestalte
    en fel vermagerd
    hij hapert af en toe

    het grijze haar, dat hem nog rest
    bedekt ternauwernood het fronsen

    hij wekt de wrevel om hetgeen

    hij was, zijn stiltes bij momenten

    maar als we samen graven
    in oude aarde, dan glanzen
    ogenblikken soms en klinkt
    zijn stem weer opgewekt

    Mijn vader is groot
    van hart
    ondanks het vele falen
    het hapert af en toe

    hij heeft de stiltes
    aan mij doorgegeven
    hij wekt mijn wrevel op

    ---

    06-05-2005 om 09:57 geschreven door Verdano  
    >> Reageer (0)
    04-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.hoe schrijf ik "eenzaamheid"
    een eiland?
    maar dan moet ik de zee wegdenken
    het zilver van de vissen en de meeuwen
    zelfs het strand met gebleekte kokkels
    en dode zeesterren die er achterbleven
    maar het is er nooit stil genoeg

    een bergtop?
    waar de wind van alle kanten waait
    en zelfs de kraaien komen paraderen
    tot de kou alle warmte heeft vergeten
    ik zou het er niet lang overleven
    aan adem heb ik ook te kort

    in mezelf?
    de anderen kan ik immers buitensluiten
    evenals mijn ogen en de oren dicht
    ik kan mijn ongenaakbaarheid uitbuiten
    en harde woorden hardhandig smijten
    maar hoe lang hou ik dat wel vol?

    04-05-2005 om 16:04 geschreven door Verdano  
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.woordgebruik
    misschien kan je de maan ontmoeten
    achter de groene bomenrij, dichterbij
    al ben ik wel vandaag het westen kwijt

    aan de rand van het bos
    aan de kant van de waterval
    aan de boorden van het water
    staan de treurwilligen, zonder woorden
    ik kom ook; wat later langs

    misschien kan je de zon vermoeden
    achter de grauwe bergen in de verte
    zelf ben ik al tijden het noorden kwijt

    aan de voet van de bergen
    waar beken groeien
    waar de gebroken rotsen  
    de stroming verstoren, zonder woorden
    ik zoek er een omweg

    langs de azuurblauwe meren
    maar de zon verbergt zich
    achter de druileregen

    het blauw is niet zo helder meer

    ---

    04-05-2005 om 15:31 geschreven door Verdano  
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nieuwe woorden om te dichten

    een treurwillige staat meestal
    onderaan een trage waterval
    en zijn wortels ademen diep

    een druileregen maakt meestal
    het gras en de paden drassig, al
    heeft dat wel zijn charmes niet?


    04-05-2005 om 13:19 geschreven door Verdano  
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.midweek
    misschien kan je de zon vermoeden
    achter de grauwe bergen in de verte
    zelf ben ik al tijden het noorden kwijt


    04-05-2005 om 11:37 geschreven door Verdano  
    >> Reageer (0)
    03-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.hart problemen
    de laatste dagen ben ik

    zo treurwillig en verloren
    mijn bloeddruk is te laag
    en wat me kan bekoren
    is onduidelijk en traag

    mijn klank is niet belangrijk
    mijn mond is soms te groot
    de borstkas is omvangrijk
    ik leg mijn hart soms bloot

    03-05-2005 om 12:29 geschreven door Verdano  
    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
    Gastenboek
  		• Oude dromen (thema)
  		• even een praatje slaan
  		• heimee
  		• nog steeds
  		• weten is missen,,,

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    van harte aanbevolen
  		• Een zin per dag
  		• Het schrijfweb
  		• Car's corner
  		• Het schrijversforum
  		• Michael Grünlo
  		• De schrijvers plaza
  		• Met andere zinnen
  		• Pomgedichten
  		• De lettertempel
  		• Het vrije woord
    Dichtbundels online
  		• Tovertaling
  		• Wisselwoorden
  		• Scheldezicht (in constructie)

  		•
    Blog als favoriet !

    Archief per maand
  		• 01-2006
  		• 12-2005
  		• 11-2005
  		• 10-2005
  		• 09-2005
  		• 08-2005
  		• 07-2005
  		• 06-2005
  		• 05-2005
  		• 04-2005

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!