Misschien is dít wel heimwee, dat ik nog heimelijk blijf vechten om iets dat al lang verloren is
Inhoud blog
  • de rouwstoet
  • Over dichtkunst
  • een flauwe winter
  • een ochtendkater
  • Icarus hedendaags
  • matte glazen
  • Alliteratie - Assonantie - Enjambement
  • de leuke fietster (herwerking)
  • De ijstijden
  • Over Internet
  • De leuke fietster
  • Afscheid
  • De waarheid is een leugen (meestal)
  • Introductie tot een nieuw begrip
  • een liegkonijn
  • Een winters weer
  • Winterlandschap
  • evolutie
  • Een laatste rustplaats
  • Thuisvaart
  • Bundel 'Scheldezichten'
  • De stadsbedelaar
  • winter vrouwe
  • over overleven
  • Ontmoetingen
  • Metamorfose
  • intervieuw
  • Voorspelbaarheid
  • kalme waters
  • zandbanken
  • De formele taal in de poëzie
  • Zo hou ik stilstaand van het water
  • Ze roept tegen de wind in
  • De stadsbedelaar
  • Een schaamteloos krot
  • Scheldezicht
  • De ochtenden zijn wit bestoven
  • Pleinvrees
  • Voorspraak
  • dichtoefeningen
  • De vrouwentoren
  • De Schelde kaaien
  • Nog een oudje voor de kerst (herwerkt)
  • de hangende tuinen
  • Een winterhart
  • De trage schelde
  • Antwerpen by night (herwerking)
  • een stad aan de stroom (herwerking)
  • een nieuw stadsgedicht
  • Een warmentaal gedicht
    Zoeken in blog

    Aardewaartse poëzie
    notities voor een gedicht

    Aardewaartse zinnen, een soort inkeer, het zoeken naar een zin en het woord in een zin en de zin van een woord.
    17-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wat is een dag

    *

    Mijn dag is maar een halve wenteling
    en de zomernacht nooit meer duister
    dan kunstmatig licht

    slechts een hond jaagt in de schemering
    ik vaag dan het zand bijeen
    dat vandaag is blijven liggen

    ---

    17-05-2005 om 13:26 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de vlinderman

    *

    hij schrijft flinders
    in zijn woordenboek
    om hun gefladder aan te tonen
    ze kriebelen in zijn buik al maanden lang
    vanaf de dag dat hij haar lief bekoorde
    en haar glimlach vangen mocht
    ze heeft zo'n mooie dagpauwogen

    ---

    17-05-2005 om 11:24 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.stilte na de storm

    *

    je schrijft hier geen woord
    dat niet wordt losgeslagen
    de zin verlaat het soms

    elke morgen gaat de storm wel liggen
    en kan de deur gesloten worden
    de bomen staan er nog
    zonder blad

    ze hebben geen mond meer om af te dekken
    het takkeklauwen scheurt te hard

    ---

    17-05-2005 om 09:06 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.met open ogen

    *

    vandaag krijg ik geen fatsoenlijk woord gedicht
    de zin ontgaat mij en het bedenken is vederlicht

    ik ben nog dronken van mijn nacht respijt
    en mijn geremde dromen dringen nog altijd

    men vertelde mij dat ik ze zou vergeten
    van zodra mijn ogen open gaan
    maar niets is minder waar
    ik droom met open ogen

    misschien schrijf ik zo
    wel een gedicht
    ---

    17-05-2005 om 08:53 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.aanloop tot een gedicht

    de ochtend heeft
    het water laten breken
    dus laat me maar
    de zon bespreken
    en het zand
    uit mijn ogen wrijven
    ik wou hier toch
    niet voor eeuwig
    blijven

    mijn laatste dagen dragen
    spijt met hopen
    zoveel ongedane zaken
    die roepen om vervulling
    maar de tijd ontbreekt
    een dag is maar
    een halve wenteling
    de nacht verschuilt zich
    achter de horizon

    dit is dus geen woord gedicht
    dit is slechts dwalen
    in het ochtendlicht

    ---

    17-05-2005 om 08:40 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    16-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een laatste oordeel

    oOo

    zijn schaduw hapert aan een tak
    en nog amper kleeft het licht
    aan de lengte van zijn dagen
    zijn neergang blijft met vragen
    de ogen met een troebel zicht

    de schaduw groeit het laatste uur
    tot hij geheel is opgelost
    en het gloeiend rode vuur
    het hemeleinde zachtjes lost

    de ondergang wordt paars gekleurd
    wat hem nog rest wordt toch verbeurd
    verklaard voor eeuwig weg
    dat is alles wat ik erover zeg
    het oordeel is voor gene zijde

    ***

    16-05-2005 om 13:27 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toen ik god was

    *

    Mijn eerste zinnen
    schreef ik ooit in spijkerschrift
    op natte klei die hard werd
    in de dageraad

    ik telde graag
    de bussels graan
    de schapen en de balen wol
    de tichels voor de huizen

    ik schreef toen
    streng en kerf na kerf
    de trage dagen van de zon
    het wassen van het water

    ook beschreef ik
    sierlijk avondrood
    je lieve lusten toe
    de hitte van mijn oven
    in mijn laatste lied
    op grijze klei

    toen ik nog god was
    en aanraakbaar

    ------

    16-05-2005 om 11:20 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    15-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Woede woorden

    *

    nog voel ik je laatste haverklap
    het dichtslaan van de inkomdeur
    het breken van je porseleinen
    winkelwaar, de kristallen glazen

    zelf zocht ik woedewoorden op
    ze staan op punt om uit te barsten

    mijn stem kraakt als een donderwolk
    ze galmt door volle zalen

    het stof kruipt in de hoeken weg
    en tracht zich doof te houden

    ik grauw de wolf, de grote beer
    de draak om vuur te spuwen
    de tijgerklauw, de leeuwenmaan
    de moeder van de oorlog
    zij is nu mijn vulkaan

    woedend
    braak ik wat geen woorden zijn
    ik laat je trommelvliezen scheuren
    en schroei daarna je oren dicht

    ---

    15-05-2005 om 09:42 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.grasduinen

    *

    zij woont in een appartementje
    achter een dijk van een zee
    de duinen zijn er wel versteend
    en het gras is kortgenknipt
    verdeeld in rechte vlakken
    de stranden liggen er
    verlaten bij

    in de dagen van de zomer
    komt de vloed vanuit
    die stenen duinen
    en ook vanop het land
    ze blijft dan bruinen
    op de vlakten
    tuusen het schuim
    en dode kwallen
    op het zand

    ---

    15-05-2005 om 07:50 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    14-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de critica

    zij leest mijn dichtgeschreven zinnen
    waarmee ik me soms heb klem geplet
    vooral als ik weeral diep van binnen
    teveel mezelf in de kijker heb gezet

    zij krast dan ongenadig met een mes
    haar strenge woorden in mijn lege bord
    zodat ik opschrik en verbaasd de les
    ter harte neem, terug nuchter wordt

    en ik die dacht dat mooie woorden
    overdadig en met klatergoud versierd
    toch wat langer blijven hangen

    maar,
     blijkbaar zijn ze te gewichtig
    en is mijn potlood veel te zwart
    en de grond waarop ze vallen
    veel te zompig en te nat

    ---

    14-05-2005 om 09:49 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (2)
    13-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het meisje met een bundel
    zij zou dochter kunnen wezen
    en moeder al, daarvoor ben ik
    oud genoeg

    zij heeft wijsheid om te lezen
    en bevroed al, volle zinnen
    vroeg genoeg

    haar verborgen haar
    en strenge blik begroeft
    nog niet haar jeugdig zicht
    het zwarte hoedje slaat
    me beeldig achterover

    ze heeft publiek met een mond
    vol tanden en een ietwat scheve
    grijns en te dwaze handen

    soms kleuren ze rood
    als ze tot hen doordringt
    en heel doelbewust
    haar vragen snijdt
    met lange halen

    ze heeft haar ziel
    ook blootgelegd
    haar blouse dichtgeknoopt
    tot aan haar nek

    ze dicht

    ---

    13-05-2005 om 10:03 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De voordracht van gisteren
    Gister heb ik haar dichter
    ontmoet en gehoord
    er werd met woorden
    gesproeid en bekoord

    tot zelfs de dorre blaren
    verkruimelden tot stof
    ze zuchtten zichzelf vol lof
    de hemel in

    er waren geen engelenkoren
    slechts wuivend groen gras
    en eindeloze velden
    waar vroeg of laat
    ook dichters
    kunnen groeien

    ---

    13-05-2005 om 09:17 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.klank met woorden
    kristal
    klinkt als
    het breken van glas
    vooral
    de klinkers
    die kraken
    de scherven
    glinsteren dan

    waaien
    zingt als
    het blazen van blaren
    ze bijeen graaien
    en mijlenver
    laten ze zich meevoeren
    door de wind

    ---


    13-05-2005 om 09:07 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    12-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bedenkingen


    hij graaft niet graag in zwarte aarde
    teveel slib heeft er het land bezwaard
    de klei is immers zwaar te keren
    en wordt hard in het dagelijks licht

    het is ochtend
    en de snelweg is weer overvol
    van stilte kan ik hier slechts dromen
    maar zelfs in mijn slaap
    hoor ik gegrom

    ik zou de hemel kunnen vragen
    om een ander tijdsbestek
    maar dan moet ik achterlaten
    wat ikzelf ooit heb verwekt

    ik zou het vader kunnen vragen
    die heeft die stilte nog gekend
    in zijn allerjongste oorlogsjaren
    maar hij werd toen niet verwend

    ---

    12-05-2005 om 08:54 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    11-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Morgen donderdag, ga ik weer voordragen op het vrij podium!
     

    Donderdag 12 mei 2005


    78ste poëzie-avond in de reeks

    De Muzeval


    met gastauteur

    DIDI DE PARIS


    de galeiboef van ’t kofschip


    aanvang 20 uur TOEGANG VRIJ

    na afloop en pauze:

    Vrij Poëzie Podium


    Vrijpodiumcafé "De Muziekdoos" (bij de Waterpoort)

    Verschansingstraat 63, ANTWERPEN-Zuid

    Dagelijks open vanaf de vooravond (dinsdag gesloten)

    Bus 6, 23, 34. Tram 8 (Museum S.K.)

    ..

    “DE MUZEVAL” vindt plaats elke tweede donderdag van de maand.

    11-05-2005 om 15:32 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het heengaan van mijn vader

    zij hebben hem nog
    wat aardse tijd gelaten
    en een pijnloos einde
    werd ons beloofd

    maar mij lijkt het
    wel alsof zijn stem
    gesnoerd met een roes
    als grafgift werd meegegeven

    we gebruiken nu
    omfloerst de woorden
    we spreken van heengaan
    en gelatenheid

    ik zeg hij droomt
    ik zie zijn lippen
    nog bewegen
    met ogen dicht

    en als hij ontwaakt
    zal alles anders zijn

    er resten enkel nog
    verdichte woorden
    in mijn aardse tijd

    misschien is dit wel heimwee
    omdat ik heimelijk blijf vechten
    om iets dat ik verloren heb?

    ---

    11-05-2005 om 09:18 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    10-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Windekind
    een windekind noemt ze zichzelf
    haar gevleugelde woorden
    hebben draagkracht
    ze is bij tijden onstuimig
    bijtijds een zonnebriesje

    hierboven staat dus de inleiding tot een gedicht!


    ***
    ze roept tegen de wind in
    en hartsgrondig haat ze
    het verwaaide woord 
    dat zich tegen haar keert

    zij had een bomenrij geplant
    rechtop en fier de stammen
    nog jong en groen
    de aarde aangestampt

    ze breken wel de wind
    maar zelf niet, ze buigen
    wel de woorden zachter
    maar onverstaanbaar

    haar taal is de hunne niet
    zij fluisteren in de wind
    hun eigen weerwoord

    ---

    10-05-2005 om 11:33 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De beer
    hij ligt op zijn zij
    verloren in een zetel
    en alles aan hem
    werd zacht gemaakt
    de klauwen de tanden
    zijn mond is klein
    met rode lippen

    zij heeft met haar elfjeslach
    hem nog vaarwel gezegd
    en komt zeker nog wel terug

    hij zegt me niets stomweg
    ligt hij op zijn zij

    zij praat honderduit met hem
    's avonds in het grote bed
    en hij vertelt haar dan
    van de dagen op zijn zij

    ---

     

    10-05-2005 om 09:28 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wisselwoorden
    Het wisselwoord is voor mij zowat mijn eigen interpretatie van een synoniem, met dit verschil dat ik zoek naar woorden die meer duidingskracht hebben dan het originele.

    Inmiddels heb ik dus mijn verzameling al een beetje uitgebreid, het levert soms leuke combinaties op, waar ik bijtijden zelf versteld van sta.

    Een woord waar ik zeker een patent op heb (zoek het maar op in google) is "tovertaling". De tovertaling is voor mij het symbool van de verbeelding, tovertaling is een gedicht, een betovering met woorden.

    Onlangs heb ik het woordje "treurwilligen" gelanceerd, een treurwillige is sentimenteel, iemand die in zijn gevoelens graaft, daarom staat hij/zij ook aan de waterkant.

    Een "watergraaf", iemand die tevergeefs in zijn verleden graaft, al zijn zekerheden glippen door zijn vingers.

    zou het kunnen dat ik water-
    graaf geworden ben
    en mijn handen enkel graaien
    naar een landverloren droom

    ---

    10-05-2005 om 09:16 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    09-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eeuwig afscheid

    "het"
    laat ons even
    stilstaan bij de dood
    het klinkt mij als een gebed

    waar geen adem
    meer in lachen barst
    geen zinnige getuigen
    blijven ronddwalen
    geen geestigheid
    alleen devoot

    slechts stilte en bezinning
    zonder haast
    waar gisteren wordt herdacht
    mijn leven lang en dat is kort
    slechts cijfers blijven hangen

    het wuivend riet
    aan de waterrand
    wordt grijs na een tijd
    en sterft rotweg
    het keert altijd
    weer terug

    zonder haast
    ---

    09-05-2005 om 10:36 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek
  • Oude dromen (thema)
  • even een praatje slaan
  • heimee
  • nog steeds
  • weten is missen,,,

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    van harte aanbevolen
  • Een zin per dag
  • Het schrijfweb
  • Car's corner
  • Het schrijversforum
  • Michael Grünlo
  • De schrijvers plaza
  • Met andere zinnen
  • Pomgedichten
  • De lettertempel
  • Het vrije woord

    Dichtbundels online
  • Tovertaling
  • Wisselwoorden
  • Scheldezicht (in constructie)

  • Blog als favoriet !

    Archief per maand
  • 01-2006
  • 12-2005
  • 11-2005
  • 10-2005
  • 09-2005
  • 08-2005
  • 07-2005
  • 06-2005
  • 05-2005
  • 04-2005


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!