Vertel over ze

Inhoud blog

	verwarring
	mijn dochter
	Altijd op mijn hoede
	goed dat je niet weet
	je gulle hart
	snijden
	het huilt van binnen
	een kleine handreiking
	intuïtie?
	Heel vreemd
	Het verlangen
	woorden verdraaien
	laster
	wees maar niet bang
	Ik denk aan je...
	Sommige dagen
	Niet alleen zij
	zo voelt het
	Een vriend van je zoon
	Schuld? Schuld?
	Hoe het ook andere zaken mee de diepte insleurt
	twijfel
	Te ver
	Begrijpen
	Deze site... ? Een poging te verwerken

Zoeken in blog

Vertel over ze

schrijven ... om te genezen

08-02-2011

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

twijfel

Doe ik hier wel goed aan... ik voel me niet lichter worden, integendeel, net stond ik op en een zwaarte maakten mijn benen tot lood, de zwaarte duwde me net niet door de vloer.
Ik moet het tijd geven... zodat alles wat ik verdrongen heb, naar boven kan komen, stap voor stap... zodat ik het kan verwerken. Al geloof ik nu niet dat ik dat ooit zal kunnen. Maar zo gaat het toch wel meer, dat je denkt iets nooit te boven te zullen komen en toch gebeurt het. Misschien niet helemaal... maar het leven wordt wellicht tenminste weer wat leefbaarder?

Ik heb loslaten met verdringen verward. Ik liet niet los maar verdrong. Uit zelfbehoud. Maar dat zelfbehoud was niet langer zelfbehoud. Ik voelde niets meer, het leek of ik geen moeder meer was, geen oma... van niemand. Ook niet van degene die me niet verwierp. Dat besef ik nu, vandaag, hoe ver ik van alles verwijderd ben. Ik voel me een vreemd wezen van een andere planeet. En pijn dat dit schrijven doet... alsof ze met messen in mij steken. Het besef dat je niet langer voelde, niet meer wil voelen... en wat de consequenties daarvan zijn. Dat je ook het fijne niet meer kan voelen, dat je niet meer beseft dat je bestaat en leeft. Dat je jouw wezen wegblies. Ik wil het vreemde wezen uit de kunstmatige coma halen. Dat probeer ik.

Geef hier uw reactie door