Altijd op mijn hoede moeten zijn vind ik niet alleen niet fijn het doet ook pijn
want wat wil ik jullie graag vertrouwen en jullie net als vroeger bij elk weerzien blij in mijn armen houwen
niet alert meer hoeven vrezen dat je me lesjes zal wil blijven lezen
of er weer één van die vele valstrikken werd uitzet waarin ik met open ogen tuimel als ik weer even in mijn onbevangenheid niet heb opgelet
de testen waaraan jullie mij onderwerpen om jullie potlood te kunnen scherpen en mijn klacht als onontvankelijk af kunnen wijzen want jullie twijfels blijven rijzen
wat dacht je, zij gaf nooit een kik dus nu ze het begaf, roepen wij, plots 'stik'?
waar is het vertrouwen van weleer? ja, deze conclusies doen me zeer ze scheuren me zowat uit elkaar ik maak niet langer een gebaar want ook dat werd uitgelegd als zoveelste bewijs van mijn slechte wil? wat werden jullie kil hoe werd jullie oprecht- en wijsheid verkracht en wie is het, die in haar vuistje lacht?
©Anneleen
|