Vertel over ze

Inhoud blog

	verwarring
	mijn dochter
	Altijd op mijn hoede
	goed dat je niet weet
	je gulle hart
	snijden
	het huilt van binnen
	een kleine handreiking
	intuïtie?
	Heel vreemd
	Het verlangen
	woorden verdraaien
	laster
	wees maar niet bang
	Ik denk aan je...
	Sommige dagen
	Niet alleen zij
	zo voelt het
	Een vriend van je zoon
	Schuld? Schuld?
	Hoe het ook andere zaken mee de diepte insleurt
	twijfel
	Te ver
	Begrijpen
	Deze site... ? Een poging te verwerken

Zoeken in blog

Vertel over ze

schrijven ... om te genezen

08-02-2011

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Schuld? Schuld?

Stond ik stil bij dat woord 'schuld' en 'schuldige'. Ik verwonder me erover dat ik niet eens meer aan een schuldige denk... maar aan een dramatische wisselwerking van gevoelens, gedachten, kwetsbaarheden, gevoelens van bedreiging, verweer, bescherming... waanbeelden van alle betrokkenen, ik inbegrepen.
Ik droom niet van dat alles ooit weer goed komt. Of erger... dat alles weer wordt als vroeger. Dat zal het immers nooit meer. Nooit wordt het nog als vroeger. Vroeger is voorgoed voorbij. Door verscheurende breuken.
Wat als die breuken ooit hersteld worden? Dan zal het been niet meer zo plooien als voorheen... dan zal je nooit meer argeloos durven huppelen en blij zijn... altijd zal er die angst zijn of het weten... dat zelfs absurde zaken kunnen gebeuren met zeer zware gevolgen, dramatische consequenties... en dat het bespottelijk, belachelijk, pas goed waanzin is om te geloven dat je dat kan voorkomen. Je bent er niet alleen... en misschien kan je bepaalde processen ten goede sturen... maar zeker is dat niet... nooit meer... is wat dan ook zeker... in relaties... zelfs niet die met je eigen kinderen. Het geloof in allerlei... kreeg een bijzonder pijnlijke knauw.
Ik ben nu erg vermoeid en ga stoppen voor vandaag.

Geef hier uw reactie door