Vertel over ze

Inhoud blog

	verwarring
	mijn dochter
	Altijd op mijn hoede
	goed dat je niet weet
	je gulle hart
	snijden
	het huilt van binnen
	een kleine handreiking
	intuïtie?
	Heel vreemd
	Het verlangen
	woorden verdraaien
	laster
	wees maar niet bang
	Ik denk aan je...
	Sommige dagen
	Niet alleen zij
	zo voelt het
	Een vriend van je zoon
	Schuld? Schuld?
	Hoe het ook andere zaken mee de diepte insleurt
	twijfel
	Te ver
	Begrijpen
	Deze site... ? Een poging te verwerken

Zoeken in blog

Vertel over ze

schrijven ... om te genezen

19-02-2011

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

laster

Soms sijpelt er nog wat binnen van ze... ergens een opmerking die mysterieus blijft wat het het voorwerp van de laster, eerroof, schimp, bekladding of ervaring betreft maar verder schermt de schrijfster met woorden die je in een thriller leest.Greep ze ook de laatste gebeurtenis aan om me verder te demoniseren? Is het ze niet genoeg dat ze me 'liquideerden'? Neen... blijkbaar niet... Bij sommige mensen is het feit dat je bestaat al onverdraaglijk ook al weten ze verder niets meer van je... dan nog blijven ze krabben en peuteren in wat ze maar vinden. Waarom doen ze dat kan je je afvragen...

Natuurlijk zijn ze zelf vrij van zonde... ze mogen de meest lelijke dingen schreeuwen naar hun kleintjes, ze mogen zelf hun partner voor het hele lezerspubliek op internet zeer vulgair bekladden, met naam en toenaam...

Toen echter een jaar of wat geleden... vonden ze nog een andere zondebok. En ook al maak ik geen deel meer uit van hun leven... toch blijven ze 'zoekend' als bloeddorstige roofdieren naar iets waar ze me verder mee kunnen 'afmaken' al is het dan voor het grotere publiek.

Dan komt even de oude angst weer boven die echter omslaat in dat gevoel dat het er toch helemaal niet meer toe doet... ik weet inmiddels dat je tegen zulke manier van ondergraven geen verweer, geen enkel verweer hebt.
Ze kunnen me ongebreideld verder demoniseren en bekladden... ik kan me niet verdedigen tegen laster... want de lasterpraat bereikt me niet... tenzij via omwegen... maar gelukkig is dat ook sinds de breuken nagenoeg helemaal verdwenen.

Ik weet ook hoe het in zijn werk gaat. Tegen onrede vermag je weinig. En een gruwelijke vorm van onrecht... waarbij ze je ongelimiteerd mogen vermalen tot pulp, daarbij jouw gekwetstheid zien als ongehoord!!! Hun verontwaardiging kent geen grenzen.

Ik haal mijn schouders op... wat doet het er ook allemaal nog toe? Er is geen weg terug... en ook geen verdere weg... die werd afgesloten op meer dan slinkse wijze...
Maak ik nog een kansje als ik me gedraag als een slaaf van de allerlaagste kaste, of helemaal geen kaste...onderdanig ben... en niet alleen dat maar me ook laat beschuldigen, beledigen en vernederen zonder daar ooit wat over te laten merken? Neen.. integendeel... heel nederig zou ik mijn hoofd voor ze moeten buigen... waarbij zelf dàt geen zekerheid bieden zal dat dàt hun goedkeuring wegdragen zal.
Zover ben ik ondertussen jammer genoeg geraakt... dat ik begrijp hoe ze me zullen blijven bekogelen en bekladden met vaak zeer venijnige diep kwetsende zaken, met hun psychische zweep blijven slaan wat ik ook doe of laat...
Nooit gedacht dat het leven zou brengen wat het bracht.

Geef hier uw reactie door