kom maar, zei ik toen, jullie zijn welkom
ja zeker vandaag nog daar maal ik niet om
nu kom gerust, kom maar als je wil...
maar aan de andere kant van de lijn bleef het stil.
dat kan ik niet, hoorde ik jou zeggen
eerst moest ik je bij jouw 'voorwaarden'
neer willen leggen

de lijst met voorwaarden en eisen die jij bleef geven
breken mijn eigenheid en mijn leven
je bent al jaren volwassen en woont met je vriend
en toch blijf je pinnig en slecht gezind
wat wil je toch dochter dat ik begeef
of kan je respect opbrengen voor het leven dat en hoe ik het leef?

gelukkig 't contact was niet helemaal dood
de telefoon en mailtjes braken de nood
de zoveelste klap bezorgde je op een avond
je vroeg of ik kon zitten als ik nog stond
het nieuws dat je bracht vervulde me met vreugde
ik kon me inleven hoe het ook jullie heel erg verheugde
even vergat ik wat jij van me wilt
toen ik me realiseerde dat jij meende de druk hierdoor te kunnen verhogen
is alles nog erger verstild

jij bent gaan begrijpen
hoe je met dit nieuws mij verder fijn kon knijpen
je verdraaide mijn woorden, al staan ze geschreven
je gaf niet af en bent verder je wrok op me uit gaan leven
wat dacht je nu heb ik ze in mijn greep?
nooit gedacht dat ik er na zoveel onderdrukking voor zij kiezen
me te onttrekken aan jouw emotionele chantage greep...
natuurlijk wens ik jou en die je lief zijn veel geluk
maar moest dat op deze manier? moest alles stuk?

ook deze gebeurtenis grijp je aan
om als het onschuldige slachtoffer te gaan staan
je zette me net als je broers op het schavot
wat voel ik me door jullie belogen, verworpen, bedot.
ik ben me gaan realiseren
dat je me wou blijven bezeren
dat je nooit écht contact met me wenste
hoe kon dat ook eerlijk als je me zo vreselijk verwenste?

toch ben je blijven beweren
dat jij nog wel contact wou maar ik niet meer
en ieder woord dat ik daartegen schreef verdraaide je weer
ik begaf toen ik begreep dat ik me hiertegen niet kon verweren
ik zou me nodeloos blijven bezeren
en jouw onbewuste wrok zou daar al evenmin door keren...

je zal je eigen weg zonder mij moeten gaan
zodat je op een keer voor jouw waarheid zal staan
zal zien wat je doet
en dat vraagt veel moed
het liefst sloot ik je in mijn armen
maar zelfs dat stond je me niet toe
je stootte me af
in plaats van je aan me te verwarmen.

©Anneleen2011