We betalen 200.000 Rupiah per maand voor de offertjes die twee maal per dag gelegd worden op verschillende plaatsen in het huis. Foto links : het altaartje in de huistempel. Onderaan van links naar rechts: de altaartjes in de hal, de keuken en de balé bij het zwembad. De offertjes zijn kleine gevlochten schaaltjes met daarin bloemen, rijst, wierookstokjes enz. Ze worden neergezet op belangrijke plaatsen; zowel in huis als buiten. De goden worden zo bedankt of om bescherming gevraagd. De kwade geesten worden op die manier geweerd. 

Om die kwade geesten buiten te houden is elke eigendom ook ommuurd. Normaal maken de vrouwen die offertjes zelf. Omdat veel vrouwen ook werken, zijn er gespecialiseerde thuiswerksters die, op bestelling, de offertjes maken en ze aan huis leveren. Elke ochtend wordt er een plastic tasje bezorgd. Made is verantwoordelijk voor de offerceremonie. Ze draagt dan een gekleurde sjaal rond het middel en spreekt een gebedje uit telkens ze een pakketje ergens neerlegt. Tijdens het bidden zwaait ze, elegant  met een bloemblaadje dat ze tussen wijs en middelvinger klemt. Ter afsluiting spreekt ze een gebed uit, geknield voor de huistempel, de gevouwen handen bij het voorhoofd. De godsdienst is hier alomtegenwoordig. Gisteren, op terugweg van de Carrefour (voor de Nederlandse lezers: een enorm grootwarenhuis), vroeg de taxichauffeur: "Do you have plan for the day after tomorrow?". Ik vroeg hem "...waarom overmorgen en niet morgen?", "Tomorrow I don't work" zei hij "I have ceremony." We hoorden al verhalen over mensen die maar een halve maand werken, de andere helft gaat op aan ceremonies allerhande.  

Het is ook geen uitzondering dat het loon van twee maanden moet afgestaan worden als bijdrage voor een crematieceremonie. Voor westerlingen een ver-van-mijn-bed-show, hier een dagelijkse realiteit.