De dag na Willy's aankomst in Bali zijn we begonnen met Engelse les.

Ik gebruik een 'Lonely Planet' gidsje dat eigenlijk bedoeld is voor Engelstalige reizigers in Indonesië. Het bevat eenvoudige basiszinnetjes, handig gegroepeerd per thema. We nemen elke dag een aantal bladzijden door die Willy dan moet instuderen. Hierbij een foto van Willy, druk aan de studie.

Vaak heeft ze één of andere smoes om het begin van de les uit te stellen. Ze moet dan nodig afwassen of strijken of ze wilde net douchen.

Het is zeker niet mijn bedoeling streng te zijn. Toch hoorde ik Willy gisteren iets mompelen in het Bahasa Indonesia waarin ik het woord 'militair' meende te herkennen.

Ik heb het vast verkeerd gehoord.

Nou ja, ze doet erg haar best en dat is het voornaamste.

Als ze iets niet weet roept ze Saar's hulp in, alsof ik lucht ben en dat niet kan horen.

De uitspraak kost haar het meeste moeite.

En daar moet je mee oppassen.

Ze slaagde er maar niet in het woordje 'seat' correct uit te spreken.

Het klonk steeds opnieuw als 'sheet' of soms zelfs als 'shit'.

Ze zal later maar tegen een klant zeggen "Please take a shit Madam."

Ik liet haar de Maleise woordjes 'sibuk' (druk) en 'silakan' (a.u.b.) uitspreken.

Die begin -s klonk perfect.

Zodra ze ervan overtuigd was dat ze het kon is ze blijven oefenen: "sibuk, sibuk, sibuk, SEAT.", "silakan, sibuk, silakan, SEAT."

Nu lukt het al aardig.

Andere probleemgevallen zijn :

- 'change' wat ze onveranderlijk als 'chains' uitspreekt.

- 'excuse me' wat 'escuse me' wordt.

Het komt wel goed.