|
Ik feliciteerde Made, een van onze medewerksters en uiterst links op de foto hierboven, met haar kennis van de Franse taal.
Dat deed ik in de taal van Molière natuurlijk.
Mijn dochter Esther had me namelijk verteld dat Made haar, out of the blue en in accentloos Frans had gezegd 'Merci beaucoup'; waarop Esther wat verrast 'de rien' had geantwoord.
Ze had geen flauw idee waarom Made haar bedankte.
'Esther m'a dit que tu parles très bien le Français', zei ik dus.
Ze bekeek me of ze het in Tampaksiring hoorde donderen.
'Ini bahasa apa bapak?' vroeg ze (Welke taal is dat meneer?)
Waarop ik, op mijn beurt wat verbaasd: 'Je zei toch tegen Esther - merci beaucoup - zonet?'
Ze scheen dat erg grappig te vinden.
'Nee, ik zei 'where is Ibu' (waar is mevrouw)', antwoordde ze.
|
