|
In no-time was deze 'nieuwe'vakantie volgeboekt. Wij hadden de week van 23 tot 30 september 1967 vastgelegd. Met 64 gasten, verzorgd door 25 stafleden gingen wij van start. De huishoudelijke dienst kreeg een huisje toegewezen om diverse dingen voor te bereiden. Ook de staf kon daar 's morgens terecht voor hun ontbijt. De lunch en het diner werden door de eigenaar (tante Ko ) verzorgd.
Zoals gezegd, wij sliepen in een tent. ook mijn persoontje. Ik had een stretcher meegenomen om op te slapen..... Toen ik de eerste nacht hierop ging liggen en mijn lantaarn uit deed werd ik na 5 minuten met stretcher en al onder de flappen van mijn tent door naar buiten getrokken... Aan de andere kant van het touw hingen vijf stafleden! De lieverdtjes hadden dit zonder dat ik het gemerkt had bekokstoofd. "Wij niet op een stretcher... jij ook niet op een stretcher... was het commentaar. Van slapen kwam de eerste nacht niets, de hele staf dolde en speelde in de speeltuin op het terrein! Ik dus ook maar schommelen !!
Ondanks deze afreageermethode van spanningen over het slagen van de onderneming drukte de verantwoording voor al deze mensen op mij erg zwaar. Elke nacht liep ik om de twee uur een rondje langs de bungalows, enerzijds ter controle of de nachtwacht niet in slaap was gevallen. anderzijds om te zien of het overal rustig was,
We stonden voor niets, er werd voor donderdag een treintje gehuurd, iedereen kon, en moest mee. Er was één bedpatient bij. Wij waren toen in het rijke bezit van een rijdend onderstel met een brancard er op. De bed-gast werd op de brancard vastgebonden, en die weer op het achterste wagentje van het treintje, en maar tuffen door het bos, Als je dan merkt hoe die mensen het naar hun zin hebben is vrijwilliger zijn een voorrecht om te kunnen doen.
|
