De Olympische Zomerspelen 1924 in Parijs dreigen te ontaarden in een kluchtige vertoning van verworden menselijke wezens met atletische gaven en fysieke behendigheid. Olympische Spelen uitsluitend voor homo's en transgenders! Verboden toegang voor hetero's.
De organisatoren van het Olympisch Comitê zijn benaderd door delegaties van homobewegingen die willen dat homo's niet hoeven te wedijveren met hetero's, alleen met gelijkgeaarden. Omdat de concurrentie met hetero's oneerlijk en ongelijk is: homo's missen strijdlust, prestatiedrang en een sterke wil om te winnen. Komt daarbij dat ze slachtoffers worden van homodiscriminatie als ze moeten presteren in een mix van allerlei tinten van seksuele geaardheid.
Het Olympisch Comité is uiteindelijk gezwicht voor de dwingende eisen van homo's en transgenders. En zo komt het dat de Zomerspelen 1924 helemaal in het teken zullen staan van de seksuele geaardheid van de deelnemers. Uitsluitend homo's en transgenders mogen deelnemen aan de compettities in allerlei sporttakken.
Heel wat hetero-atleten en topsporters zullen zich uitgesloten voelen van het grootste sportevenement ter wereld. Mensenrechtenorganisaties en allerlei gelijkheidsinstellingen gaan zich met de enorme heterodiscriminatie moeien, maar zijn nu al verwittigd dat ze de zaak zullen verliezen.
De grootste struikelblok voor het Olympisch Comité zijn de transgenders. Waarin moeten deze wezens ondergebracht worden? Bij de mannen? Of bij vrouwen? Of zijn het ondefinieerbare X-personen? Of ook nog Y- en Z-varianten?
Het probleem van de seksuele diversiteit in de sport is al eerder opgelost. We zien op tv voortdurend vrouwen die zich fysiek proberen waar te maken om aan te tonen dat ze meer in hun mars hebben dan koken, dweilen en kinderen opvoeden. Vrouwen willen tegenwoordig gezién worden, op tv, in de politiek, in belangrijke beroepen, als 't maar niet in hun gezin of in hun huishouden is.
06-02-2022 om 00:00
geschreven door lieve
|
