|
Vroeger, toen het onderwijs honderden kansen liet liggen om het islamonderricht aan banden te leggen of zelfs te weren, om kleine moslimpjes onmondig, buigzaam en flexibel te maken, om hen in een ondergeschikte rol te snoeren, ondergeschikt aan onze Vlaamse leerlingen. Maar dat gebeurde nooit, allochtoontjes werden op een voetstuk geplaatst alsof ze een of ander hoogwaardige zeldzame rassensoort waren die met uitsterven bedreigd was...
In een soort omzendbrief werden alle scholen gewezen op het gevaar van vooroordelen, want migrantenleerlingen hebben niets te maken met de daling van het lesniveau, die opvatting zou tussen onze oren zitten, zo maakten ze ons wijs. Vele onderwijsmensen trapten in die onzin, en na een mea culpa knielden alle meelopers onderdanig neer en stelden zich ontvankelijk open voor 'De Migrant'. Schuldgevoelens verdwenen en zo kon iedereen tenvolle 'genieten' van de 'verrijkende' diversiteit in de klassen...
Met samaritaanse pogingen paste het onderwijs zich aan aan de 'multicultuur', als een uilskuiken dat zijn eigenwaarde verloochent. Men besefte toen niet, dat klasgenootjes met uiteenlopende culturele achtergronden zich onmogelijk sámen kunnen ontwikkelen. Samen naar de afgrond ja... In de scholen zagen we de ene toegeving volgen op de andere verwennerij. Nonchalant en overdadig werd er omgesprongen met voorzieningen, projecten en aandachtspunten rondom de allochtoontjes die toen nog in de minderheid waren. Een ongevaarlijke en onbeduidende minderheid, daarom dacht men: het loopt allemaal niet zo'n vaart, laat ons die vreemde uitschietertjes even verwennen, een beetje taal- en leerachterstanden wegwerken, en dan komt alles weer goed. Het onderwijs geloofde in sprookjes...
Het was toen hét moment om de kraan van tolerantie en toegeeflijkheid dicht te draaien, en dringend tijd om begrippen als zelfbehoud en zelfverdediging op te poetsen, maar die werden weggemoffeld onder een wollig tapijt van verdraagzaamheid. Nu is het te laat om het zinkende schip te redden. De populatie vreemdelingen is uitgedijd en geëscaleerd, en ooit gaan we opgeslokt worden door verwende en agressieve hommels, horzels en mieren. Ongediertebestrijding heeft dan geen zin meer....
|